1

1 En la komenc'o Di'o kre'is la ĉiel'o'n kaj la ter'o'n. 2 Kaj la ter'o est'is sen'form'a kaj dezert'a, kaj mal'lum'o est'is super la abism'o; kaj la spirit'o de Di'o ŝveb'is super la akv'o. 3 Kaj Di'o dir'is: Est'u lum'o; kaj far'iĝ'is lum'o. 4 Kaj Di'o vid'is la lum'o'n, ke ĝi est'as bon'a; kaj Di'o apart'ig'is la lum'o'n de la mal'lum'o. 5 Kaj Di'o nom'is la lum'o'n Tag'o, kaj la mal'lum'o'n Li nom'is Nokt'o. Kaj est'is vesper'o, kaj est'is maten'o, unu tag'o.

6 Kaj Di'o dir'is: Est'u firm'aĵ'o inter la akv'o, kaj ĝi apart'ig'u akv'o'n de akv'o. 7 Kaj Di'o kre'is la firm'aĵ'o'n, kaj apart'ig'is la akv'o'n, kiu est'as sub la firm'aĵ'o, de la akv'o, kiu est'as super la firm'aĵ'o; kaj far'iĝ'is tiel. 8 Kaj Di'o nom'is la firm'aĵ'o'n Ĉiel'o. Kaj est'is vesper'o, kaj est'is maten'o, la du'a tag'o.

9 Kaj Di'o dir'is: Kolekt'iĝ'u la akv'o de sub la ĉiel'o en unu lok'o'n, kaj aper'u la sek'aĵ'o; kaj far'iĝ'is tiel. 10 Kaj Di'o nom'is la sek'aĵ'o'n Ter'o, kaj la kolekt'iĝ'o'j'n de la akv'o Li nom'is Mar'o'j. Kaj Di'o vid'is, ke ĝi est'as bon'a. 11 Kaj Di'o dir'is: Kresk'ig'u la ter'o verd'aĵ'o'n, herb'o'n, kiu nask'as sem'o'n, frukt'arb'o'n, kiu don'as laŭ si'a spec'o frukt'o'n, kies sem'o est'as en ĝi mem, sur la ter'o; kaj far'iĝ'is tiel. 12 Kaj la ter'o el'kresk'ig'is verd'aĵ'o'n, herb'o'n, kiu nask'as sem'o'n laŭ si'a spec'o, kaj arb'o'n, kiu don'as frukt'o'n, kies sem'o est'as en ĝi mem laŭ si'a spec'o. Kaj Di'o vid'is, ke ĝi est'as bon'a. 13 Kaj est'is vesper'o, kaj est'is maten'o, la tri'a tag'o.

14 Kaj Di'o dir'is: Est'u lum'aĵ'o'j en la ĉiel'a firm'aĵ'o, por apart'ig'i la tag'o'n de la nokt'o, kaj ili prezent'u sign'o'j'n, temp'o'j'n, tag'o'j'n, kaj jar'o'j'n; 15 kaj ili est'u lum'aĵ'o'j en la ĉiel'a firm'aĵ'o, por lum'i super la ter'o; kaj far'iĝ'is tiel. 16 Kaj Di'o far'is la du grand'a'j'n lum'aĵ'o'j'n: la pli grand'a'n lum'aĵ'o'n, por reg'i la tag'o'n, kaj la mal'pli grand'a'n lum'aĵ'o'n, por reg'i la nokt'o'n, kaj la stel'o'j'n. 17 Kaj Di'o star'ig'is ili'n sur la ĉiel'a firm'aĵ'o, por ke ili lum'u sur la ter'o'n, 18 kaj por ke ili reg'u la tag'o'n kaj la nokt'o'n kaj far'u diferenc'o'n inter la lum'o kaj la mal'lum'o. Kaj Di'o vid'is, ke ĝi est'as bon'a. 19 Kaj est'is vesper'o, kaj est'is maten'o, la kvar'a tag'o.

20 Kaj Di'o dir'is: La akv'o aper'ig'u mov'iĝ'ant'aĵ'o'j'n, viv'a'j'n est'aĵ'o'j'n, kaj bird'o'j ek'flug'u super la ter'o, sub la ĉiel'a firm'aĵ'o. 21 Kaj Di'o kre'is la grand'a'j'n balen'o'j'n, kaj ĉiu'j'n viv'a'j'n est'aĵ'o'j'n mov'iĝ'ant'a'j'n, kiu'j'n aper'ig'is la akv'o, laŭ ili'a spec'o, kaj ĉiu'j'n flug'il'hav'a'j'n bird'o'j'n laŭ ili'a spec'o. Kaj Di'o vid'is, ke ĝi est'as bon'a. 22 Kaj Di'o ili'n ben'is, dir'ant'e: Frukt'u kaj mult'iĝ'u, kaj plen'ig'u la akv'o'n en la mar'o'j, kaj la bird'o'j mult'iĝ'u sur la ter'o. 23 Kaj est'is vesper'o, kaj est'is maten'o, la kvin'a tag'o.

24 Kaj Di'o dir'is: La ter'o aper'ig'u viv'a'j'n est'aĵ'o'j'n, laŭ ili'a spec'o, brut'o'j'n kaj ramp'aĵ'o'j'n kaj sur'ter'a'j'n best'o'j'n, laŭ ili'a spec'o; kaj far'iĝ'is tiel. 25 Kaj Di'o kre'is la best'o'j'n de la ter'o, laŭ ili'a spec'o, kaj la brut'o'j'n, laŭ ili'a spec'o, kaj ĉiu'j'n ramp'aĵ'o'j'n de la ter'o, laŭ ili'a spec'o. Kaj Di'o vid'is, ke ĝi est'as bon'a. 26 Kaj Di'o dir'is: Ni kre'u hom'o'n laŭ Ni'a bild'o, simil'a'n al Ni; kaj ili reg'u super la fiŝ'o'j de la mar'o kaj super la bird'o'j de la ĉiel'o kaj super la brut'o'j, kaj super ĉiu'j ramp'aĵ'o'j, kiu'j ramp'as sur la ter'o. 27 Kaj Di'o kre'is la hom'o'n laŭ Si'a bild'o, laŭ la bild'o de Di'o Li kre'is li'n; en form'o de vir'o kaj vir'in'o Li kre'is ili'n. 28 Kaj Di'o ben'is ili'n, kaj Di'o dir'is al ili: Frukt'u kaj mult'iĝ'u, kaj plen'ig'u la ter'o'n kaj sub'met'u ĝi'n al vi, kaj reg'u super la fiŝ'o'j de la mar'o kaj super la bird'o'j de la ĉiel'o, kaj super ĉiu'j best'o'j, kiu'j mov'iĝ'as sur la ter'o. 29 Kaj Di'o dir'is: Jen Mi don'is al vi ĉiu'j'n herb'o'j'n, kiu'j sem'as sem'o'n, kiu'j trov'iĝ'as sur la tut'a ter'o, kaj ĉiu'j'n arb'o'j'n, kiu'j hav'as en si arb'a'n frukt'o'n, kiu sem'as sem'o'n; tio est'u por vi manĝ'aĵ'o. 30 Kaj al ĉiu'j best'o'j de la ter'o kaj al ĉiu'j bird'o'j de la ĉiel'o kaj al ĉiu'j ramp'aĵ'o'j sur la ter'o, kiu'j hav'as en si viv'a'n anim'o'n, la tut'a'n verd'a'n herb'aĵ'o'n kiel manĝ'aĵ'o'n. Kaj far'iĝ'is tiel. 31 Kaj Di'o rigard'is ĉio'n, kio'n Li kre'is, kaj vid'is, ke ĝi est'as tre bon'a. Kaj est'is vesper'o, kaj est'is maten'o, la ses'a tag'o.

2

1 Kaj est'is fin'it'a'j la ĉiel'o kaj la ter'o kaj ĉiu'j ili'a'j aparten'aĵ'o'j. 2 Kaj Di'o fin'is en la sep'a tag'o Si'a'n labor'o'n, kiu'n Li far'is, kaj Li ripoz'is en la sep'a tag'o de la tut'a labor'o, kiu'n Li far'is. 3 Kaj Di'o ben'is la sep'a'n tag'o'n kaj sankt'ig'is ĝi'n, ĉar en ĝi Li ripoz'is de Si'a tut'a labor'o, kiu'n Li far'is kre'ant'e.

4 Tia est'as la nask'iĝ'o de la ĉiel'o kaj la ter'o, kiam ili est'is kre'it'a'j, kiam Di'o la Etern'ul'o far'is la ter'o'n kaj la ĉiel'o'n. 5 Kaj neni'a kamp'a arb'et'aĵ'o ankoraŭ est'is sur la ter'o, kaj neni'a kamp'a herb'o ankoraŭ kresk'is, ĉar Di'o la Etern'ul'o ne pluv'ig'is sur la ter'o'n, kaj ne ekzist'is hom'o, por pri'labor'i la ter'o'n. 6 Sed nebul'o lev'iĝ'ad'is de la ter'o kaj don'ad'is mal'sek'ec'o'n al la tut'a supr'aĵ'o de la ter'o. 7 Kaj Di'o la Etern'ul'o kre'is la hom'o'n el polv'o de la ter'o, kaj Li en'blov'is en li'a'n naz'o'n spir'o'n de viv'o, kaj la hom'o far'iĝ'is viv'a anim'o. 8 Kaj Di'o la Etern'ul'o plant'is ĝarden'o'n en Ed'e'n en la Orient'o, kaj Li met'is tie'n la hom'o'n, kiu'n Li kre'is. 9 Kaj Di'o la Etern'ul'o el'kresk'ig'is el la ter'o ĉiu'n arb'o'n ĉarm'a'n por la vid'o kaj bon'a'n por la manĝ'o, kaj la arb'o'n de viv'o en la mez'o de la ĝarden'o, kaj la arb'o'n de sci'ad'o pri bon'o kaj mal'bon'o. 10 Kaj river'o el'ir'as el Ed'e'n, por akv'o'proviz'i la ĝarden'o'n, kaj de tie ĝi divid'iĝ'as kaj far'iĝ'as kvar ĉef'part'o'j. 11 La nom'o de unu est'as Piŝon; ĝi est'as tiu, kiu ĉirkaŭ'as la tut'a'n land'o'n Ĥavila, kie est'as la or'o. 12 Kaj la or'o de tiu land'o est'as bon'a; tie trov'iĝ'as bedeli'o kaj la ŝton'o oniks'o. 13 Kaj la nom'o de la du'a river'o est'as Giĥon; ĝi est'as tiu, kiu ĉirkaŭ'as la tut'a'n land'o'n Etiop'uj'o. 14 Kaj la nom'o de la tri'a river'o est'as Ĥidekel; ĝi est'as tiu, kiu flu'as antaŭ Asirio. Kaj la kvar'a river'o est'as Eŭfrat'o. 15 Kaj Di'o la Etern'ul'o pren'is la hom'o'n kaj en'loĝ'ig'is li'n en la ĝarden'o Eden'a, por ke li pri'labor'ad'u ĝi'n kaj gard'u ĝi'n. 16 Kaj Di'o la Etern'ul'o ordon'is al la hom'o, dir'ant'e: De ĉiu arb'o de la ĝarden'o vi manĝ'u; 17 sed de la arb'o de sci'ad'o pri bon'o kaj mal'bon'o vi ne manĝ'u, ĉar en la tag'o, en kiu vi manĝ'os de ĝi, vi mort'os.

18 Kaj Di'o la Etern'ul'o dir'is: Ne est'as bon'e, ke la hom'o est'u sol'a; Mi kre'os al li help'ant'o'n simil'a'n al li. 19 Kaj Di'o la Etern'ul'o kre'is el la ter'o ĉiu'j'n best'o'j'n de la kamp'o kaj ĉiu'j'n bird'o'j'n de la ĉiel'o, kaj ven'ig'is ili'n al la hom'o, por vid'i, kiel li nom'os ili'n; kaj kiel la hom'o nom'is ĉiu'n viv'a'n est'aĵ'o'n, tiel rest'is ĝi'a nom'o. 20 Kaj la hom'o don'is nom'o'j'n al ĉiu'j brut'o'j kaj al la bird'o'j de la ĉiel'o kaj al ĉiu'j best'o'j de la kamp'o; sed por la hom'o ne trov'iĝ'is help'ant'o simil'a al li. 21 Kaj Di'o la Etern'ul'o fal'ig'is profund'a'n dorm'o'n sur la hom'o'n, kaj ĉi tiu en'dorm'iĝ'is; kaj Li pren'is unu el li'a'j rip'o'j kaj ferm'is la lok'o'n per karn'o. 22 Kaj Di'o la Etern'ul'o konstru'is el la rip'o, kiu'n Li pren'is de la hom'o, vir'in'o'n, kaj Li ven'ig'is ŝi'n al la hom'o. 23 Kaj la hom'o dir'is: Jen nun ŝi est'as ost'o el mi'a'j ost'o'j kaj karn'o el mi'a karn'o; ŝi est'u nom'at'a Vir'in'o, ĉar el Vir'o ŝi est'as pren'it'a. 24 Tial vir'o for'las'os si'a'n patr'o'n kaj si'a'n patr'in'o'n, kaj al'iĝ'os al si'a edz'in'o, kaj ili est'os unu karn'o. 25 Kaj ili ambaŭ est'is nud'a'j, la hom'o kaj li'a edz'in'o, kaj ili ne hont'is.

3

1 Kaj la serpent'o est'is pli ruz'a, ol ĉiu'j kamp'a'j best'o'j, kiu'j'n kre'is Di'o la Etern'ul'o. Kaj ĝi dir'is al la vir'in'o: Ĉu Di'o dir'is, ke vi ne manĝ'u de ĉiu'j arb'o'j de la ĝarden'o? 2 Kaj la vir'in'o dir'is al la serpent'o: La frukt'o'j'n de la arb'o'j de la ĝarden'o ni pov'as manĝ'i; 3 sed pri la frukt'o'j de la arb'o, kiu est'as en la mez'o de la ĝarden'o, Di'o dir'is: Ne manĝ'u i'o'n de ili kaj ne tuŝ'u ili'n, por ke vi ne mort'u. 4 Kaj la serpent'o dir'is al la vir'in'o: Ne, vi ne mort'os; 5 sed Di'o sci'as, ke en la tag'o, en kiu vi manĝ'os i'o'n de ili, mal'ferm'iĝ'os vi'a'j okul'o'j kaj vi est'os kiel Di'o, vi sci'os bon'o'n kaj mal'bon'o'n. 6 Kaj la vir'in'o vid'is, ke la arb'o est'as bon'a por manĝ'i kaj ĝi est'as ĉarm'a por la okul'o'j, kaj la arb'o est'as dezir'ind'a por saĝ'iĝ'i; kaj ŝi pren'is de ĝi'a'j frukt'o'j, kaj ŝi manĝ'is, kaj ŝi don'is kun'e ankaŭ al si'a edz'o, kaj li manĝ'is. 7 Kaj mal'ferm'iĝ'is la okul'o'j de ili ambaŭ, kaj ili sci'iĝ'is, ke ili est'as nud'a'j; kaj ili kun'kudr'is foli'o'j'n de fig'arb'o kaj far'is al si zon'aĵ'o'j'n. 8 Kaj ili aŭd'is la voĉ'o'n de Di'o la Etern'ul'o, kiu marŝ'is en la ĝarden'o dum la mal'varm'et'o de la tag'o; kaj Adam kaj li'a edz'in'o kaŝ'iĝ'is de Di'o la Etern'ul'o inter la arb'o'j de la ĝarden'o. 9 Kaj Di'o la Etern'ul'o vok'is Adamon, kaj dir'is al li: Kie vi est'as? 10 Kaj tiu dir'is: Vi'a'n voĉ'o'n mi aŭd'is en la ĝarden'o, kaj mi ek'tim'is, ĉar mi est'as nud'a; kaj mi kaŝ'is mi'n. 11 Kaj Di'o dir'is: Kiu dir'is al vi, ke vi est'as nud'a? ĉu vi ne manĝ'is de la arb'o, pri kiu Mi ordon'is al vi, ke vi ne manĝ'u de ĝi? 12 Kaj Adam dir'is: La edz'in'o, kiu'n Vi don'is al mi kiel kun'ul'in'o'n, ŝi don'is al mi de la arb'o, kaj mi manĝ'is. 13 Kaj Di'o la Etern'ul'o dir'is al la vir'in'o: Kial vi tio'n far'is? Kaj la vir'in'o dir'is: La serpent'o tromp'log'is mi'n, kaj mi manĝ'is. 14 Kaj Di'o la Etern'ul'o dir'is al la serpent'o: Ĉar vi tio'n far'is, tial est'u mal'ben'it'a inter ĉiu'j brut'o'j kaj inter ĉiu'j best'o'j de la kamp'o; sur vi'a ventr'o vi ir'ad'os kaj ter'o'n vi manĝ'ad'os dum vi'a tut'a viv'o. 15 Kaj Mi met'os mal'amik'ec'o'n inter vi kaj la vir'in'o kaj inter vi'a id'ar'o kaj ŝi'a id'ar'o; ĝi frap'ad'os vi'a'n kap'o'n, kaj vi pik'ad'os ĝi'a'n kalkan'o'n. 16 Al la vir'in'o Li dir'is: Mi mult'ig'os vi'a'j'n sufer'o'j'n dum vi'a graved'ec'o; en dolor'o vi nask'ad'os infan'o'j'n; kaj al vi'a vir'o vi vi'n tir'os, kaj li reg'os super vi. 17 Kaj al Adam Li dir'is: Ĉar vi obe'is la voĉ'o'n de vi'a edz'in'o, kaj vi manĝ'is de la arb'o, pri kiu Mi ordon'is al vi, dir'ant'e, ke vi ne manĝ'u de ĝi, tial mal'ben'it'a est'u la ter'o pro vi; kun sufer'o'j vi manĝ'ad'os de ĝi dum vi'a tut'a viv'o. 18 Kaj dorn'o'j'n kaj pik'aĵ'o'j'n ĝi kresk'ig'os por vi, kaj vi manĝ'ad'os herb'o'j'n de la kamp'o. 19 En la ŝvit'o de vi'a vizaĝ'o vi manĝ'ad'os pan'o'n, ĝis vi re'ven'os en la ter'o'n, el kiu vi est'as pren'it'a; ĉar vi est'as polv'o kaj re'far'iĝ'os polv'o. 20 Kaj Adam don'is al si'a edz'in'o la nom'o'n Eva, ĉar ŝi est'is patr'in'o de ĉiu'j viv'ant'o'j. 21 Kaj Di'o la Etern'ul'o far'is por Adam kaj por li'a edz'in'o vest'o'j'n el fel'o, kaj Li vest'is ili'n.

22 Kaj Di'o la Etern'ul'o dir'is: Jen Adam far'iĝ'is kiel unu el Ni, sci'ant'e bon'o'n kaj mal'bon'o'n; nun ebl'e li etend'os si'a'n man'o'n kaj pren'os ankaŭ de la arb'o de viv'o kaj manĝ'os kaj viv'os etern'e. 23 Kaj Di'o la Etern'ul'o el'ig'is li'n el la Eden'a ĝarden'o, por ke li pri'labor'ad'u la ter'o'n, el kiu li est'is pren'it'a. 24 Kaj Li el'pel'is Adamon, kaj lok'is antaŭ la Eden'a ĝarden'o la kerub'o'n kaj la turn'iĝ'ant'a'n flam'a'n glav'o'n, por gard'i la voj'o'n al la arb'o de viv'o.

4

1 Kaj Adam ek'kon'is Evan, si'a'n edz'in'o'n, kaj ŝi graved'iĝ'is, kaj ŝi nask'is Kainon; kaj ŝi dir'is: Mi akir'is hom'o'n de la Etern'ul'o. 2 Kaj plu'e ŝi nask'is li'a'n frat'o'n Habel. Kaj Habel far'iĝ'is ŝaf'paŝt'ist'o, kaj Kain far'iĝ'is ter'labor'ist'o. 3 Kaj post ia temp'o far'iĝ'is, ke Kain al'port'is el la frukt'o'j de la ter'o donac'ofer'o'n al la Etern'ul'o. 4 Kaj Habel ankaŭ al'port'is el la unu'e'nask'it'o'j de si'a'j ŝaf'o'j kaj el ili'a gras'o. Kaj la Etern'ul'o atent'is Habelon kaj li'a'n donac'ofer'o'n; 5 sed Kainon kaj li'a'n donac'ofer'o'n Li ne atent'is. Kaj Kain tre ek'koler'is, kaj li'a vizaĝ'o klin'iĝ'is. 6 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Kain: Kial vi koler'as? kaj kial klin'iĝ'is vi'a vizaĝ'o? 7 Ja se vi ag'os bon'e, vi est'os fort'a; sed se vi ag'os mal'bon'e, la pek'o kuŝ'os ĉe la pord'o, kaj vi'n ĝi aspir'os, sed vi reg'u super ĝi. 8 Kaj Kain parol'is kun si'a frat'o Habel; kaj kiam ili est'is sur la kamp'o, Kain lev'iĝ'is kontraŭ si'a'n frat'o'n Habel kaj mort'ig'is li'n. 9 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Kain: Kie est'as vi'a frat'o Habel? Kaj tiu dir'is: Mi ne sci'as; ĉu mi est'as gard'ist'o de mi'a frat'o? 10 Kaj Li dir'is: Kio'n vi far'is? la voĉ'o de la sang'o de vi'a frat'o kri'as al Mi de la ter'o. 11 Kaj nun est'u mal'ben'it'a de sur la ter'o, kiu mal'ferm'is si'a'n buŝ'o'n, por pren'i la sang'o'n de vi'a frat'o el vi'a man'o. 12 Kiam vi pri'labor'os la ter'o'n, ĝi ne plu don'os al vi si'a'n fort'o'n; vag'ant'o kaj for'kur'ant'o vi est'os sur la ter'o. 13 Kaj Kain dir'is al la Etern'ul'o: Pli grand'a est'as mi'a pun'o, ol kiom mi pov'os el'port'i. 14 Jen Vi for'pel'as mi'n hodiaŭ de sur la ter'o, kaj mi dev'as mi'n kaŝ'i de antaŭ Vi'a vizaĝ'o, kaj mi est'os vag'ant'o kaj for'kur'ant'o sur la ter'o, kaj iu ajn, kiu mi'n renkont'os, mort'ig'os mi'n. 15 Kaj la Etern'ul'o dir'is al li: Sci'u, ke al iu, kiu mort'ig'os Kainon, est'os venĝ'it'e sep'obl'e. Kaj la Etern'ul'o far'is sur Kain sign'o'n, ke ne mort'ig'u li'n iu, kiu li'n renkont'os.

16 Kaj Kain for'ir'is de antaŭ la Etern'ul'o, kaj loĝ'iĝ'is en la land'o Nod, orient'e de Ed'e'n. 17 Kaj Kain ek'kon'is si'a'n edz'in'o'n, kaj ŝi graved'iĝ'is, kaj ŝi nask'is Ĥanoĥon. Kaj li konstru'is urb'o'n, kaj li don'is al la urb'o nom'o'n laŭ la nom'o de si'a fil'o: Ĥanoĥ. 18 Kaj al Ĥanoĥ nask'iĝ'is Ir'ad, kaj al Ir'ad nask'iĝ'is Meĥujael, kaj al Meĥujael nask'iĝ'is Metuŝael, kaj al Metuŝael nask'iĝ'is Lemeĥ. 19 Kaj Lemeĥ pren'is al si du edz'in'o'j'n: unu hav'is la nom'o'n Ad'a, kaj la du'a hav'is la nom'o'n Cila. 20 Kaj Ad'a nask'is Jabalon; li est'is la patr'o de tiu'j, kiu'j loĝ'as en tend'o'j kaj paŝt'as brut'o'j'n. 21 Kaj la nom'o de li'a frat'o est'is Jubal; li est'is la patr'o de ĉiu'j, kiu'j lud'as harp'o'n kaj flut'o'n. 22 Cila ankaŭ nask'is Tubal-Kainon, forĝ'ant'o'n de divers'a'j majstr'aĵ'o'j el kupr'o kaj fer'o. Kaj la frat'in'o de Tubal-Kain est'is Naama. 23 Kaj Lemeĥ dir'is al si'a'j edz'in'o'j Ad'a kaj Cila:

25 Kaj de'nov'e Adam ek'kon'is si'a'n edz'in'o'n, kaj ŝi nask'is fil'o'n, kaj don'is al li la nom'o'n Set: Ĉar Di'o met'is al mi ali'a'n sem'o'n anstataŭ Habel, kiu'n mort'ig'is Kain. 26 Kaj al Set ankaŭ nask'iĝ'is fil'o, kaj li don'is al li la nom'o'n Enoŝ. Tiam oni komenc'is al'vok'ad'i la nom'o'n de la Etern'ul'o.

5

1 Jen est'as la libr'o de nask'o'j de Adam. Kiam Di'o kre'is la hom'o'n, Li far'is li'n laŭ la bild'o de Di'o; 2 kiel vir'o'n kaj vir'in'o'n Li kre'is ili'n, kaj Li ben'is ili'n kaj don'is al ili la nom'o'n Hom'o en la tag'o de ili'a nask'iĝ'o. 3 Kaj Adam viv'is cent tri'dek jar'o'j'n, kaj al li nask'iĝ'is fil'o laŭ li'a bild'o kaj simil'ec'o, kaj li don'is al li la nom'o'n Set. 4 Kaj Adam viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li Set, ok'cent jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 5 Kaj la tut'a viv'o, kiu'n tra'viv'is Adam, est'is naŭ'cent tri'dek jar'o'j, kaj li mort'is.

6 Kaj Set viv'is cent kvin jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Enoŝ. 7 Kaj Set viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li Enoŝ, ok'cent sep jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 8 Kaj la tut'a viv'o de Set est'is naŭ'cent dek du jar'o'j, kaj li mort'is.

9 Kaj Enoŝ viv'is naŭ'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Ken'a'n. 10 Kaj Enoŝ viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li Ken'a'n, ok'cent dek kvin jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 11 Kaj la tut'a viv'o de Enoŝ est'is naŭ'cent kvin jar'o'j, kaj li mort'is.

12 Kaj Ken'a'n viv'is sep'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Mahalalel. 13 Kaj Ken'a'n viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li Mahalalel, ok'cent kvar'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 14 Kaj la tut'a viv'o de Ken'a'n est'is naŭ'cent dek jar'o'j, kaj li mort'is.

15 Kaj Mahalalel viv'is ses'dek kvin jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Jared. 16 Kaj Mahalalel viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li Jared, ok'cent tri'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 17 Kaj la tut'a viv'o de Mahalalel est'is ok'cent naŭ'dek kvin jar'o'j, kaj li mort'is.

18 Kaj Jared viv'is cent ses'dek du jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Ĥanoĥ. 19 Kaj Jared viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li Ĥanoĥ, ok'cent jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 20 Kaj la tut'a viv'o de Jared est'is naŭ'cent ses'dek du jar'o'j, kaj li mort'is.

21 Kaj Ĥanoĥ viv'is ses'dek kvin jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Metuŝelaĥ. 22 Kaj Ĥanoĥ ir'ad'is kun Di'o, post kiam nask'iĝ'is al li Metuŝelaĥ, tri'cent jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 23 Kaj la tut'a viv'o de Ĥanoĥ est'is tri'cent ses'dek kvin jar'o'j. 24 Kaj Ĥanoĥ ir'ad'is kun Di'o; kaj li mal'aper'is, ĉar Di'o li'n pren'is.

25 Kaj Metuŝelaĥ viv'is cent ok'dek sep jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Lemeĥ. 26 Kaj Metuŝelaĥ viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li Lemeĥ, sep'cent ok'dek du jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 27 Kaj la tut'a viv'o de Metuŝelaĥ est'is naŭ'cent ses'dek naŭ jar'o'j, kaj li mort'is.

28 Kaj Lemeĥ viv'is cent ok'dek du jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o. 29 Kaj li don'is al li la nom'o'n No'a, dir'ant'e: Ĉi tiu konsol'os ni'n en ni'a'j far'o'j kaj en la labor'o'j de ni'a'j man'o'j sur la ter'o, kiu'n la Etern'ul'o mal'ben'is. 30 Kaj Lemeĥ viv'is, post kiam nask'iĝ'is al li No'a, kvin'cent naŭ'dek kvin jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j. 31 Kaj la tut'a viv'o de Lemeĥ est'is sep'cent sep'dek sep jar'o'j, kaj li mort'is.

32 Kaj No'a hav'is la aĝ'o'n de kvin'cent jar'o'j, kaj al No'a nask'iĝ'is Ŝem, Ĥam, kaj Jafet.

6

1 Kaj kiam la hom'o'j komenc'is mult'iĝ'i sur la ter'o kaj al ili nask'iĝ'is fil'in'o'j, 2 tiam la fil'o'j de Di'o vid'is la fil'in'o'j'n de la hom'o'j, ke ili est'as bel'a'j; kaj ili pren'is al si edz'in'o'j'n el ĉiu'j, kiu'j'n ili elekt'is. 3 Kaj la Etern'ul'o dir'is: Ne reg'os Mi'a spirit'o inter la hom'o'j etern'e, pro ili'a'j pek'o'j, ĉar ili est'as karn'o; ili'a viv'o est'u cent du'dek jar'o'j. 4 Gigant'o'j est'is sur la ter'o en tiu temp'o, eĉ post kiam la fil'o'j de Di'o ven'is al la fil'in'o'j de la hom'o'j kaj ĉi tiu'j nask'is al ili. Tio est'is la fort'ul'o'j, tre fam'a'j de plej antikv'a temp'o. 5 Kaj la Etern'ul'o vid'is, ke grand'a est'as la mal'bon'ec'o de la hom'o'j sur la ter'o kaj ke ĉiu'j pens'o'j kaj intenc'o'j de ili'a'j kor'o'j est'as nur mal'bon'o en ĉiu temp'o; 6 tiam la Etern'ul'o pent'is, ke Li kre'is la hom'o'n sur la ter'o, kaj Li aflikt'iĝ'is en Si'a kor'o. 7 Kaj la Etern'ul'o dir'is: Mi eksterm'os de sur la ter'o la hom'o'n, kiu'n Mi kre'is, de la hom'o ĝis la brut'o'j, ĝis la ramp'aĵ'o'j, kaj ĝis la bird'o'j de la ĉiel'o; ĉar Mi pent'as, ke Mi ili'n kre'is. 8 Sed No'a akir'is plaĉ'o'n en la okul'o'j de la Etern'ul'o.

9 Jen est'as la histori'o de No'a: No'a est'is hom'o virt'a kaj sen'makul'a en si'a generaci'o; kun Di'o No'a ir'ad'is. 10 Kaj nask'iĝ'is al No'a tri fil'o'j: Ŝem, Ĥam, kaj Jafet. 11 Kaj la ter'o mal'virt'iĝ'is antaŭ Di'o, kaj la ter'o plen'iĝ'is de mal'just'aĵ'o'j. 12 Kaj Di'o vid'is la ter'o'n, ke ĝi mal'virt'iĝ'is, ĉar ĉiu karn'o mal'virt'ig'is si'a'n voj'o'n sur la ter'o.

13 Kaj Di'o dir'is al No'a: La fin'o de ĉiu karn'o ven'is antaŭ Mi'n, ĉar la ter'o plen'iĝ'is de mal'just'aĵ'o'j per ili, kaj jen Mi pere'ig'os ili'n kun la ter'o. 14 Far'u al vi arke'o'n el lign'o gofer'a; apart'aĵ'o'j'n far'u en la arke'o, kaj ŝmir'u ĝi'n per peĉ'o intern'e kaj ekster'e. 15 Kaj far'u ĝi'n tia'manier'e: tri'cent uln'o'j est'u la long'o de la arke'o, kvin'dek uln'o'j ĝi'a larĝ'o, kaj tri'dek uln'o'j ĝi'a alt'o. 16 Fenestr'o'n far'u en la arke'o, supr'e, kun la alt'o de unu uln'o, kaj la pord'o'n de la arke'o vi far'os en la flank'o; mal'supr'a'n spac'o'n, du'a'n spac'o'n, kaj tri'a'n spac'o'n far'u en ĝi. 17 Kaj jen Mi ven'ig'os akv'a'n diluv'o'n sur la ter'o'n, por eksterm'i ĉiu'n karn'o'n, kiu hav'as en si spirit'o'n de viv'o sub la ĉiel'o; ĉio, kio est'as sur la ter'o, pere'os. 18 Kaj Mi star'ig'os Mi'a'n inter'lig'o'n kun vi; kaj vi en'ir'os en la arke'o'n, vi kaj vi'a'j fil'o'j kaj vi'a edz'in'o kaj la edz'in'o'j de vi'a'j fil'o'j kun'e kun vi. 19 Kaj el ĉiu'j viv'aĵ'o'j, el ĉiu karn'o, en'konduk'u po unu par'o el ĉiu'j en la arke'o'n, ke ili rest'u viv'a'j kun vi; vir'best'o kaj vir'in'best'o ili est'u. 20 El la bird'o'j laŭ ili'a'j spec'o'j, kaj el la brut'o'j laŭ ili'a'j spec'o'j, el ĉiu'j ramp'aĵ'o'j de la ter'o laŭ ili'a'j spec'o'j, po par'o el ĉiu'j en'ir'u kun vi, por rest'i viv'a'j. 21 Kaj vi pren'u al vi el ĉiu'j manĝ'aĵ'o'j, kiu'j est'as manĝ'at'a'j, kaj kolekt'u al vi; kaj ĝi est'u por vi kaj por ili por manĝ'i. 22 Kaj No'a tio'n far'is; ĉio'n, kiel Di'o al li ordon'is, tiel li far'is.

7

1 Kaj la Etern'ul'o dir'is al No'a: En'ir'u vi kaj vi'a tut'a famili'o en la arke'o'n, ĉar vi'n Mi vid'is, ke vi est'as virt'ul'o antaŭ Mi en ĉi tiu generaci'o. 2 El ĉiu'j brut'o'j pur'a'j pren'u al vi po sep par'o'j, vir'best'o'j'n kaj ili'a'j'n in'o'j'n; kaj el la brut'o'j, kiu'j ne est'as pur'a'j, po du, vir'best'o'n kaj ĝi'a'n in'o'n. 3 Ankaŭ el la bird'o'j de la ĉiel'o po sep par'o'j, vir'best'o'j'n kaj vir'in'best'o'j'n, por ke sem'o rest'u sur la tut'a ter'o. 4 Ĉar post sep tag'o'j Mi pluv'ig'os sur la ter'o'n dum kvar'dek tag'o'j kaj kvar'dek nokt'o'j, kaj Mi eksterm'os de sur la ter'o ĉiu'j'n ekzist'aĵ'o'j'n, kiu'j'n Mi kre'is. 5 Kaj No'a far'is ĉio'n, kio'n la Etern'ul'o al li ordon'is.

6 Kaj No'a hav'is la aĝ'o'n de ses'cent jar'o'j, kiam la akv'a diluv'o ven'is sur la ter'o'n. 7 Kaj en'ir'is No'a kaj li'a'j fil'o'j kaj li'a edz'in'o kaj la edz'in'o'j de li'a'j fil'o'j kun'e kun li en la arke'o'n, pro la akv'o de la diluv'o. 8 El la brut'o'j pur'a'j, kaj el la brut'o'j, kiu'j ne est'as pur'a'j, kaj el la bird'o'j, kaj el ĉiu'j ramp'aĵ'o'j sur la ter'o, 9 po unu par'o ven'is al No'a en la arke'o'n, vir'best'o kaj in'o, kiel Di'o ordon'is al No'a. 10 Kaj kiam pas'is la sep tag'o'j, la diluv'a akv'o ven'is sur la ter'o'n. 11 En la ses'cent'a jar'o de la viv'o de No'a, en la du'a monat'o, en la dek-sep'a tag'o de la monat'o, en tiu tag'o dis'fend'iĝ'is ĉiu'j font'o'j de la grand'a abism'o kaj la apertur'o'j de la ĉiel'o mal'ferm'iĝ'is. 12 Kaj est'is pluv'o sur la ter'o dum kvar'dek tag'o'j kaj kvar'dek nokt'o'j. 13 Ĝust'e en tiu tag'o en'ir'is en la arke'o'n No'a, kaj Ŝem kaj Ĥam kaj Jafet, la fil'o'j de No'a, kaj la edz'in'o de No'a, kaj la tri edz'in'o'j de li'a'j fil'o'j kun'e kun ili; 14 ili, kaj ĉiu'j best'o'j laŭ si'a'j spec'o'j, kaj ĉiu'j brut'o'j laŭ si'a'j spec'o'j, kaj ĉiu'j ramp'aĵ'o'j, kiu'j ramp'as sur la ter'o, laŭ si'a'j spec'o'j, kaj ĉiu'j flug'aĵ'o'j laŭ si'a'j spec'o'j, ĉiu'j bird'o'j, ĉiu'j flug'il'hav'ant'o'j. 15 Kaj en'ir'is al No'a en la arke'o'n po du el ĉiu karn'o, kiu hav'as en si spirit'o'n de viv'o. 16 Kaj la ven'int'o'j, vir'best'o kaj in'o el ĉiu karn'o, en'ir'is, kiel ordon'is al ili Di'o; kaj la Etern'ul'o ferm'is post ili. 17 Kaj est'is diluv'o dum kvar'dek tag'o'j sur la ter'o; kaj mult'iĝ'is la akv'o kaj lev'is la arke'o'n, kaj ĝi est'is alt'e super la ter'o. 18 Kaj la akv'o fort'iĝ'is sur la ter'o, kaj la arke'o naĝ'is sur la supr'aĵ'o de la akv'o. 19 Kaj la akv'o tre'eg'e fort'iĝ'is kaj tre mult'iĝ'is sur la ter'o; kaj kovr'iĝ'is ĉiu'j alt'a'j mont'o'j, kiu'j est'as sub la ĉiel'o. 20 Dek kvin uln'o'j'n pli alt'e lev'iĝ'is la akv'o kaj kovr'is la mont'o'j'n. 21 Kaj pere'is ĉiu karn'o, kiu mov'iĝ'as sur la ter'o, la bird'o'j kaj la brut'o'j kaj la best'o'j, kaj ĉiu'j ramp'aĵ'o'j, kiu'j ramp'as sur la ter'o, kaj ĉiu'j hom'o'j. 22 Ĉio, kio hav'is en si spirit'o'n de viv'o, el ĉio, kio est'is sur la sek'a ter'o, mort'is. 23 Kaj eksterm'iĝ'is ĉiu'j ekzist'aĵ'o'j, kiu'j est'is sur la ter'o, de hom'o ĝis brut'o'j kaj ramp'aĵ'o'j kaj bird'o'j de la ĉiel'o; ili eksterm'iĝ'is de sur la ter'o; kaj rest'is nur No'a kaj kio est'is kun li en la arke'o. 24 Kaj la akv'o okup'is la ter'o'n dum cent kvin'dek tag'o'j.

8

1 Kaj Di'o re'memor'is No'a'n, kaj ĉiu'j'n best'o'j'n kaj ĉiu'j'n brut'o'j'n, kiu'j est'is kun li en la arke'o; kaj Di'o ven'ig'is vent'o'n sur la ter'o'n, kaj la akv'o kviet'iĝ'is. 2 Kaj ferm'iĝ'is la font'o'j de la abism'o kaj la apertur'o'j de la ĉiel'o, kaj ĉes'iĝ'is la pluv'o el la ĉiel'o. 3 Kaj iom post iom re'for'iĝ'is la akv'o de sur la ter'o, kaj la akv'o komenc'is mal'mult'iĝ'i post la pas'o de cent kvin'dek tag'o'j. 4 Kaj la arke'o halt'is en la sep'a monat'o, en la dek-sep'a tag'o de la monat'o, sur la mont'o'j Ararat. 5 Kaj la akv'o konstant'e mal'pli'iĝ'ad'is ĝis la dek'a monat'o; en la unu'a tag'o de la dek'a monat'o montr'iĝ'is la supr'o'j de la mont'o'j. 6 Kaj post kvar'dek tag'o'j No'a mal'ferm'is la fenestr'o'n de la arke'o, kiu'n li far'is. 7 Kaj li el'las'is korv'o'n, kaj ĝi el'flug'is, for'flug'ad'is kaj re'ven'ad'is, ĝis for'sek'iĝ'is la akv'o sur la ter'o. 8 Kaj li el'las'is de si kolomb'o'n, por vid'i, ĉu jam mal'fort'iĝ'is la akv'o sur la ter'o. 9 Sed la kolomb'o ne trov'is ripoz'ej'o'n por si'a'j pied'o'j, kaj ĝi re'ven'is al li en la arke'o'n, ĉar akv'o est'is sur la supr'aĵ'o de la tut'a ter'o. Kaj li etend'is si'a'n man'o'n kaj pren'is la kolomb'o'n kaj en'ven'ig'is ĝi'n al si en la arke'o'n. 10 Kaj li atend'is ankoraŭ ali'a'j'n sep tag'o'j'n, kaj li de'nov'e el'las'is la kolomb'o'n el la arke'o. 11 Kaj re'ven'is al li la kolomb'o en temp'o vesper'a, kaj jen ĝi hav'is en si'a buŝ'o de'ŝir'it'a'n foli'o'n de oliv'arb'o; kaj No'a konvink'iĝ'is, ke la akv'o mal'fort'iĝ'is sur la ter'o. 12 Kaj li atend'is ankoraŭ ali'a'j'n sep tag'o'j'n, kaj li el'las'is la kolomb'o'n, kaj ĉi tiu jam ne plu re'ven'is al li. 13 Kaj en la ses'cent-unu'a jar'o, en la unu'a tag'o de la unu'a monat'o, for'sek'iĝ'is la akv'o sur la ter'o; kaj No'a mal'ferm'is la tegment'o'n de la arke'o, kaj li vid'is, ke sek'iĝ'is la supr'aĵ'o de la ter'o. 14 Kaj en la du'a monat'o, en la du'dek-sep'a tag'o de la monat'o, la ter'o el'sek'iĝ'is.

15 Kaj Di'o dir'is al No'a jen'e: 16 El'ir'u el la arke'o, vi kaj vi'a edz'in'o kaj vi'a'j fil'o'j kaj la edz'in'o'j de vi'a'j fil'o'j kun'e kun vi; 17 ĉiu'j'n best'o'j'n, kiu'j est'as kun vi, el ĉiu karn'o, el la bird'o'j kaj brut'o'j, kaj el ĉiu'j ramp'aĵ'o'j, kiu'j ramp'as sur la ter'o, el'ir'ig'u kun'e kun vi; kaj ili mov'iĝ'u sur la ter'o kaj frukt'u kaj mult'iĝ'u sur la ter'o. 18 Kaj el'ir'is No'a kaj li'a'j fil'o'j kaj li'a edz'in'o kaj la edz'in'o'j de li'a'j fil'o'j kun'e kun li. 19 Ĉiu'j best'o'j, ĉiu'j ramp'aĵ'o'j, kaj ĉiu'j bird'o'j, ĉio, kio mov'iĝ'as sur la ter'o, laŭ si'a'j famili'o'j, el'ir'is el la arke'o. 20 Kaj No'a konstru'is altar'o'n al la Etern'ul'o, kaj li pren'is el ĉiu'j pur'a'j brut'o'j kaj el ĉiu'j pur'a'j bird'o'j kaj ofer'is brul'ofer'o'j'n sur la altar'o. 21 Kaj la Etern'ul'o flar'is la agrabl'a'n odor'o'n, kaj la Etern'ul'o dir'is en Si'a kor'o: Mi ne plu mal'ben'os la ter'o'n pro la hom'o, ĉar la pens'o de la hom'a kor'o est'as mal'bon'a jam de li'a jun'ec'o; kaj Mi ne bat'os plu ĉio'n viv'ant'a'n, kiel Mi far'is. 22 De nun tiel long'e, kiel la ter'o ekzist'os, sem'ad'o kaj rikolt'ad'o, mal'varm'o kaj varm'o, somer'o kaj vintr'o, tag'o kaj nokt'o ne ĉes'iĝ'os.

9

1 Kaj Di'o ben'is No'a'n kaj li'a'j'n fil'o'j'n, kaj dir'is al ili: Frukt'u kaj mult'iĝ'u, kaj plen'ig'u la ter'o'n. 2 Kaj ili tim'u vi'n kaj trem'u antaŭ vi, ĉiu'j best'o'j de la ter'o kaj ĉiu'j bird'o'j de la ĉiel'o, ĉio, kio mov'iĝ'as sur la ter'o, kaj ĉiu'j fiŝ'o'j de la mar'o; en vi'a'j'n man'o'j'n ili est'as trans'don'it'a'j. 3 Ĉio, kio mov'iĝ'as kaj viv'as, serv'u al vi kiel manĝ'aĵ'o; kiel verd'a'n herb'o'n, Mi don'is al vi ĉio'n. 4 Nur karn'o'n kun'e kun ĝi'a anim'o, la sang'o, ne manĝ'u. 5 Ankaŭ vi'a'n sang'o'n kaj anim'o'n Mi re'postul'os, el la man'o'j de ĉiu'j best'o'j Mi ĝi'n re'postul'os, kaj el la man'o'j de hom'o, el la man'o'j de ĉiu hom'o pro li'a frat'o Mi re'postul'os la anim'o'n de hom'o. 6 Se iu verŝ'os sang'o'n de hom'o, li'a sang'o ankaŭ est'os verŝ'it'a de hom'o; ĉar laŭ la bild'o de Di'o est'as far'it'a la hom'o. 7 Kaj vi frukt'u kaj mult'iĝ'u, mov'iĝ'ad'u sur la ter'o kaj mult'iĝ'u sur ĝi.

8 Kaj Di'o dir'is al No'a kaj al li'a'j fil'o'j kun'e kun li jen'e: 9 Jen Mi star'ig'as Mi'a'n inter'lig'o'n kun vi kaj kun vi'a id'ar'o post vi; 10 kaj kun ĉiu viv'a ekzist'aĵ'o, kiu est'as kun vi, el bird'o'j, el brut'o'j, kaj el ĉiu'j best'o'j de la ter'o kun vi, el ĉiu'j, kiu'j el'ir'is el la arke'o, kun ĉiu'j best'o'j de la ter'o. 11 Kaj Mi star'ig'as Mi'a'n inter'lig'o'n kun vi, ke ne eksterm'iĝ'os plu ĉiu karn'o per akv'o de diluv'o, kaj ne est'os plu diluv'o, por pere'ig'i la ter'o'n. 12 Kaj Di'o dir'is: Ĉi tio est'as la sign'o de la inter'lig'o, kiu'n Mi met'as inter Mi kaj inter vi kaj inter ĉiu viv'a ekzist'aĵ'o, kiu est'as kun vi, por etern'a'j generaci'o'j: 13 Mi'a'n ark'o'n Mi met'as en la nub'o'n, kaj ĝi est'u sign'o de la inter'lig'o inter Mi kaj la ter'o. 14 Kaj kiam Mi ven'ig'os nub'o'n super la ter'o'n, montr'iĝ'os la ark'o en la nub'o; 15 kaj Mi re'memor'os Mi'a'n inter'lig'o'n, kiu ekzist'as inter Mi kaj vi kaj ĉiu viv'a ekzist'aĵ'o el ĉiu karn'o, kaj la akv'o ne far'iĝ'os plu diluv'o, por pere'ig'i ĉiu'n karn'o'n. 16 Kaj la ark'o est'os en la nub'o; kaj Mi ĝi'n vid'os, por memor'i pri la etern'a inter'lig'o inter Di'o kaj ĉiu viv'a ekzist'aĵ'o el ĉiu karn'o, kiu est'as sur la ter'o. 17 Kaj Di'o dir'is al No'a: Ĉi tio est'as la sign'o de la inter'lig'o, kiu'n Mi star'ig'is inter Mi kaj ĉiu karn'o, kiu est'as sur la ter'o.

18 Kaj la fil'o'j de No'a, kiu'j el'ir'is el la arke'o, est'is: Ŝem, Ĥam, kaj Jafet; kaj Ĥam est'is la patr'o de Kanaan. 19 Tio est'is la tri fil'o'j de No'a; kaj de ili dis'kresk'is la tut'a loĝ'ant'ar'o de la ter'o.

20 Kaj No'a komenc'is ter'kultiv'a'n labor'o'n kaj plant'is vin'ber'ĝarden'o'n. 21 Kaj li trink'is el la vin'o kaj ebri'iĝ'is, kaj nud'iĝ'is en si'a tend'o. 22 Kaj Ĥam, la patr'o de Kanaan, vid'is la nud'ec'o'n de si'a patr'o, kaj li dir'is tio'n al si'a'j du frat'o'j ekster'e. 23 Kaj Ŝem kaj Jafet pren'is la vest'o'n kaj met'is ĝi'n sur si'a'j'n ŝultr'o'j'n, kaj ir'is dors'direkt'e kaj kovr'is la nud'ec'o'n de si'a patr'o; kaj ili'a'j vizaĝ'o'j est'is turn'it'a'j mal'antaŭ'e'n, kaj la nud'ec'o'n de si'a patr'o ili ne vid'is. 24 Kaj No'a vek'iĝ'is de si'a ebri'ec'o, kaj li sci'iĝ'is, kiel ag'is kun li li'a pli jun'a fil'o. 25 Kaj li dir'is:

26 Kaj li dir'is:

28 Kaj No'a viv'is post la diluv'o tri'cent kvin'dek jar'o'j'n. 29 Kaj la tut'a viv'o de No'a est'is naŭ'cent kvin'dek jar'o'j, kaj li mort'is.

10

1 Jen est'as la generaci'ar'o de la fil'o'j de No'a: Ŝem, Ĥam, kaj Jafet. Kaj nask'iĝ'is al ili fil'o'j post la diluv'o.

2 La fil'o'j de Jafet: Gomer kaj Magog kaj Madaj kaj Jav'a'n kaj Tubal kaj Meŝeĥ kaj Tir'as. 3 Kaj la fil'o'j de Gomer: Aŝkenaz kaj Rifat kaj Tog'arm'a. 4 Kaj la fil'o'j de Jav'a'n: Eliŝa kaj Tarŝiŝ, Kitim kaj Dodanim. 5 De ĉi tiu'j dis'sem'iĝ'is la insul'o'j da popol'o'j en si'a'j land'o'j, ĉiu laŭ si'a lingv'o, laŭ si'a'j gent'o'j kaj naci'o'j.

6 Kaj la fil'o'j de Ĥam: Kuŝ kaj Micraim kaj Put kaj Kanaan. 7 Kaj la fil'o'j de Kuŝ: Seb'a kaj Ĥavila kaj Sabta kaj Raama kaj Sabteĥa; kaj la fil'o'j de Raama; Ŝeba kaj Dedan. 8 Kaj Kuŝ nask'ig'is Nimrod'o'n, kiu komenc'is est'i potenc'a sur la ter'o. 9 Li est'is potenc'a ĉas'ist'o antaŭ la Etern'ul'o; tial oni dir'as: Kiel Nimrod, potenc'a ĉas'ist'o antaŭ la Etern'ul'o. 10 Kaj la komenc'o de li'a regn'o est'is Babel kaj Ereĥ kaj Akad kaj Kalne en la land'o Ŝinar. 11 El ĉi tiu land'o li el'ir'is en Asirion kaj konstru'is la urb'o'j'n Ninev'e kaj Reĥobot kaj Kalaĥ, 12 kaj Resen inter Ninev'e kaj Kalaĥ (ĝi est'is la grand'a urb'o). 13 Kaj Micraim nask'ig'is la Lud'id'o'j'n kaj la Anamidojn kaj la Lehabidojn kaj la Naftuĥidojn 14 kaj la Patrusidojn kaj la Kasluĥidojn (de kiu'j de'ven'is la Filiŝt'o'j) kaj la Kaftoridojn.

15 Kaj de Kanaan nask'iĝ'is Cid'o'n, li'a unu'e'nask'it'o, kaj Ĥet, 16 kaj la Jebusidoj kaj la Amorid'o'j kaj la Girgaŝ'id'o'j 17 kaj la Ĥividoj kaj la Ark'id'o'j kaj la Sinidoj 18 kaj la Arvad'id'o'j kaj la Cemar'id'o'j kaj la Ĥamatidoj; kaj post'e la gent'o'j Kanaanaj dis'iĝ'is. 19 Kaj la lim'o'j de la Kanaan'id'o'j est'is de Cid'o'n ĝis Gerar kaj Gaz'a, ĝis Sodom kaj Gomora, Adma kaj Ceboim ĝis Laŝa. 20 Tio est'as la fil'o'j de Ĥam laŭ si'a'j gent'o'j kaj lingv'o'j, en si'a'j land'o'j kaj naci'o'j.

21 Nask'iĝ'is infan'o'j ankaŭ al Ŝem, la patr'o de ĉiu'j Eber'id'o'j, pli mal'jun'a frat'o de Jafet. 22 La fil'o'j de Ŝem: Elam kaj Aŝur kaj Arpaĥŝad kaj Lud kaj Aram. 23 Kaj la fil'o'j de Aram: Uc kaj Ĥul kaj Geter kaj Maŝ. 24 Kaj al Arpaĥŝad nask'iĝ'is Ŝelaĥ, kaj al Ŝelaĥ nask'iĝ'is Eber. 25 Kaj al Eber nask'iĝ'is du fil'o'j: la nom'o de unu est'is Pel'eg, ĉar dum li'a viv'o divid'iĝ'is la ter'o; kaj la nom'o de li'a frat'o est'is Jokt'a'n. 26 Kaj al Jokt'a'n nask'iĝ'is Almodad kaj Ŝelef kaj Ĥacarmavet kaj Jeraĥ27 kaj Hadoram kaj Uzal kaj Dikla28 kaj Obal kaj Abimael kaj Ŝeba29 kaj Ofir kaj Ĥavila kaj Jobab. Ĉiu'j ĉi tiu'j est'is fil'o'j de Jokt'a'n. 30 Kaj ili'a loĝ'lok'o est'is de Meŝa ĝis Sefar, la orient'a mont'o. 31 Tio est'as la fil'o'j de Ŝem laŭ si'a'j gent'o'j kaj lingv'o'j, en si'a'j land'o'j, laŭ si'a'j naci'o'j.

32 Tio est'as la gent'o'j de la fil'o'j de No'a, laŭ si'a'j generaci'o'j, en si'a'j naci'o'j; kaj de ili dis'iĝ'is la popol'o'j sur la ter'o post la diluv'o.

11

1 Sur la tut'a ter'o est'is unu lingv'o kaj unu parol'manier'o. 2 Kaj kiam ili ek'ir'is de la orient'o, ili trov'is val'o'n en la land'o Ŝinar kaj tie ek'loĝ'is. 3 Kaj ili dir'is unu al ali'a: Ven'u, ni far'u brik'o'j'n kaj ni brul'pret'ig'u ili'n per fajr'o. Kaj la brik'o'j far'iĝ'is por ili ŝton'o'j, kaj la bitum'o far'iĝ'is por ili kalk'o. 4 Kaj ili dir'is: Ven'u, ni konstru'u al ni urb'o'n, kaj tur'o'n, kies supr'o ating'os la ĉiel'o'n, kaj ni akir'u al ni glor'o'n, antaŭ ol ni dis'iĝ'os sur la supr'aĵ'o de la tut'a ter'o. 5 Kaj la Etern'ul'o mal'lev'iĝ'is, por vid'i la urb'o'n kaj la tur'o'n, kiu'j'n konstru'is la hom'id'o'j. 6 Kaj la Etern'ul'o dir'is: Jen est'as unu popol'o, kaj unu lingv'o'n ili ĉiu'j hav'as; kaj jen, kio'n ili komenc'is far'i, kaj ili ne est'os mal'help'at'a'j en ĉio, kio'n ili decid'is far'i. 7 Ni mal'lev'iĝ'u do, kaj Ni konfuz'u tie ili'a'n lingv'o'n, por ke unu ne kompren'u la parol'o'n de ali'a. 8 Kaj la Etern'ul'o dis'ig'is ili'n de tie sur la supr'aĵ'o'n de la tut'a ter'o, kaj ili ĉes'is konstru'i la urb'o'n. 9 Tial oni don'is al ĝi la nom'o'n Babel, ĉar tie la Etern'ul'o konfuz'is la lingv'o'n de la tut'a ter'o kaj de tie la Etern'ul'o dis'ig'is ili'n sur la supr'aĵ'o'n de la tut'a ter'o.

10 Jen est'as la generaci'ar'o de Ŝem: Ŝem hav'is la aĝ'o'n de cent jar'o'j, kaj nask'iĝ'is al li Arpaĥŝad, du jar'o'j'n post la diluv'o. 11 Kaj Ŝem viv'is post la nask'iĝ'o de Arpaĥŝad kvin'cent jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

12 Kaj Arpaĥŝad viv'is tri'dek kvin jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Ŝelaĥ. 13 Kaj Arpaĥŝad viv'is post la nask'iĝ'o de Ŝelaĥ kvar'cent tri jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

14 Kaj Ŝelaĥ viv'is tri'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Eber. 15 Kaj Ŝelaĥ viv'is post la nask'iĝ'o de Eber kvar'cent tri jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

16 Kaj Eber viv'is tri'dek kvar jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Pel'eg. 17 Kaj Eber viv'is post la nask'iĝ'o de Pel'eg kvar'cent tri'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

18 Kaj Pel'eg viv'is tri'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Re'u. 19 Kaj Pel'eg viv'is post la nask'iĝ'o de Re'u du'cent naŭ jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

20 Kaj Re'u viv'is tri'dek du jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Serug. 21 Kaj Re'u viv'is post la nask'iĝ'o de Serug du'cent sep jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

22 Kaj Serug viv'is tri'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Naĥor. 23 Kaj Serug viv'is post la nask'iĝ'o de Naĥor du'cent jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

24 Kaj Naĥor viv'is du'dek naŭ jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Teraĥ. 25 Kaj Naĥor viv'is post la nask'iĝ'o de Teraĥ cent dek naŭ jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li fil'o'j kaj fil'in'o'j.

26 Kaj Teraĥ viv'is sep'dek jar'o'j'n, kaj nask'iĝ'is al li Abram, Naĥor, kaj Har'a'n.

27 Kaj jen est'as la generaci'ar'o de Teraĥ: al Teraĥ nask'iĝ'is Abram, Naĥor, kaj Har'a'n; kaj al Har'a'n nask'iĝ'is Lot. 28 Kaj Har'a'n mort'is antaŭ si'a patr'o Teraĥ en si'a land'o de nask'iĝ'o, en Ur la Ĥaldea. 29 Kaj Abram kaj Naĥor pren'is al si edz'in'o'j'n; la nom'o de la edz'in'o de Abram est'is Saraj, kaj la nom'o de la edz'in'o de Naĥor est'is Milka, fil'in'o de Har'a'n, kiu est'is la patr'o de Milka kaj la patr'o de Jiska. 30 Kaj Saraj est'is sen'frukt'a kaj ne hav'is infan'o'n. 31 Kaj Teraĥ pren'is si'a'n fil'o'n Abram kaj si'a'n nep'o'n Lot, fil'o de Har'a'n, kaj si'a'n bo'fil'in'o'n Saraj, edz'in'o de li'a fil'o Abram; kaj ili el'ir'is kun'e el Ur la Ĥaldea, por ir'i en la land'o'n Kanaan'an; kaj ili ven'is ĝis Ĥaran kaj en'loĝ'iĝ'is tie. 32 Kaj Teraĥ ating'is la aĝ'o'n de du'cent kvin jar'o'j, kaj Teraĥ mort'is en Ĥaran.

12

1 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Abram: Ir'u el vi'a land'o, el inter vi'a parenc'ar'o, kaj el la dom'o de vi'a patr'o, al la land'o, kiu'n Mi montr'os al vi. 2 Kaj Mi far'os vi'n grand'a popol'o, kaj Mi ben'os vi'n kaj grand'ig'os vi'a'n nom'o'n, kaj vi est'os ben'o. 3 Kaj Mi ben'os vi'a'j'n ben'ant'o'j'n, kaj vi'a'j'n mal'ben'ant'o'j'n Mi mal'ben'os, kaj ben'iĝ'os per vi ĉiu'j gent'o'j de la ter'o. 4 Kaj Abram ir'is, kiel la Etern'ul'o dir'is al li, kaj kun li ir'is Lot. Kaj Abram hav'is la aĝ'o'n de sep'dek kvin jar'o'j, kiam li el'ir'is el Ĥaran. 5 Kaj Abram pren'is si'a'n edz'in'o'n Saraj kaj si'a'n nev'o'n Lot, kaj ili'a'n tut'a'n hav'o'n, kiu'n ili akir'is, kaj la hom'o'j'n, kiu'j'n ili akir'is en Ĥaran; kaj ili el'ir'is, por ir'i al la land'o Kanaana; kaj ili ven'is en la land'o'n Kanaan'an. 6 Kaj Abram tra'pas'is la land'o'n ĝis la lok'o Ŝeĥem, ĝis la kverk'o Mor'e; kaj la Kanaan'id'o'j tiam loĝ'is en la land'o. 7 Kaj la Etern'ul'o aper'is al Abram, kaj dir'is: Al vi'a id'ar'o Mi don'os ĉi tiu'n ter'o'n. Kaj li konstru'is tie altar'o'n al la Etern'ul'o, kiu aper'is al li. 8 Kaj de tie li trans'loĝ'iĝ'is al la mont'o, kiu est'as orient'e de Bet-El, kaj aranĝ'is si'a'n tend'o'n tia'manier'e, ke Bet-El est'is okcident'e kaj Aj orient'e; kaj li konstru'is tie altar'o'n al la Etern'ul'o kaj preĝ'ad'is al la Etern'ul'o. 9 Kaj Abram ir'is plu'e'n, ĉiam plu'e'n al sud'o.

10 Kaj est'is mal'sat'o en la land'o. Kaj Abram mal'supr'e'n'ir'is Egipt'uj'o'n, por tie loĝ'i kelk'temp'e, ĉar mal'facil'a est'is la mal'sat'o en la land'o. 11 Kaj kiam li est'is jam proksim'e de Egipt'uj'o, li dir'is al si'a edz'in'o Saraj: Mi sci'as ja, ke vi est'as vir'in'o bel'aspekt'a; 12 kaj kiam la Egiptoj vi'n vid'os, ili dir'os: Tio est'as li'a edz'in'o; kaj ili mort'ig'os mi'n, kaj vi'n ili las'os viv'a. 13 Dir'u do, ke vi est'as mi'a frat'in'o, por ke al mi est'u bon'e pro vi kaj por ke mi'a anim'o rest'u viv'a pro vi. 14 Kaj kiam Abram ven'is Egipt'uj'o'n, la Egiptoj vid'is, ke la vir'in'o est'as tre bel'a; 15 kaj vid'is ŝi'n la eminent'ul'o'j de Faraon'o, kaj ili laŭd'is ŝi'n al Faraon'o; kaj oni pren'is la vir'in'o'n en la dom'o'n de Faraon'o. 16 Kaj al Abram est'is bon'e pro ŝi, kaj li hav'is ŝaf'o'j'n kaj bov'o'j'n kaj azen'o'j'n kaj sklav'o'j'n kaj sklav'in'o'j'n kaj azen'in'o'j'n kaj kamel'o'j'n. 17 Kaj la Etern'ul'o pun'is per grand'a'j sufer'o'j Faraon'o'n kaj li'a'n dom'o'n pro Saraj, la edz'in'o de Abram. 18 Kaj Faraon'o al'vok'is Abramon, kaj dir'is: Kio'n vi far'is al mi? kial vi ne dir'is al mi, ke ŝi est'as vi'a edz'in'o? 19 kial vi dir'is: Ŝi est'as mi'a frat'in'o? Kaj mi pren'is ŝi'n al mi kiel edz'in'o'n. Kaj nun jen est'as vi'a edz'in'o; pren'u kaj for'ir'u. 20 Kaj Faraon'o ordon'is pri li al hom'o'j, kaj ili for'konduk'is li'n kaj li'a'n edz'in'o'n kaj li'a'n tut'a'n hav'o'n.

13

1 Kaj Abram supr'e'n'ir'is el Egipt'uj'o, li kaj li'a edz'in'o, kaj ĉio, kio est'is kun li, kaj kun li ankaŭ Lot, direkt'ant'e si'n al sud'o. 2 Kaj Abram est'is tre riĉ'a je brut'o'j, arĝent'o, kaj or'o. 3 Kaj li daŭr'ig'is si'a'n migr'ad'o'n de sud'o ĝis Bet-El, ĝis la lok'o, kie antaŭ'e est'is li'a tend'o inter Bet-El kaj Aj, 4 al la lok'o de la altar'o, kiu'n li tie far'is antaŭ'e; kaj Abram tie preĝ'is al la Etern'ul'o. 5 Kaj ankaŭ Lot, kiu ir'is kun Abram, hav'is ŝaf'o'j'n kaj bov'o'j'n kaj tend'o'j'n. 6 Kaj ne sufiĉ'is por ili la ter'o, ke ili loĝ'u kun'e, ĉar ili'a hav'o est'is grand'a kaj ili ne pov'is loĝ'i kun'e. 7 Kaj est'is mal'pac'o inter la paŝt'ist'o'j de la brut'ar'o de Abram kaj la paŝt'ist'o'j de la brut'ar'o de Lot; kaj la Kanaan'id'o'j kaj Periz'id'o'j tiam loĝ'is en la land'o. 8 Kaj Abram dir'is al Lot: Ne est'u mal'pac'o inter mi kaj vi kaj inter mi'a'j paŝt'ist'o'j kaj vi'a'j paŝt'ist'o'j, ĉar ni est'as frat'o'j. 9 La tut'a ter'o est'as ja antaŭ vi; apart'iĝ'u do de mi: se vi ir'os mal'dekstr'e'n, mi ir'os dekstr'e'n; se vi ir'os dekstr'e'n, mi ir'os mal'dekstr'e'n. 10 Kaj Lot lev'is si'a'j'n okul'o'j'n kaj vid'is, ke la tut'a ĉirkaŭ'aĵ'o de Jordan, antaŭ ol la Etern'ul'o pere'ig'is Sodomon kaj Gomoran, tut'a est'as akv'um'at'a kiel ĝarden'o de la Etern'ul'o, kiel la land'o Egipta, ĝis Coar. 11 Kaj Lot elekt'is al si la tut'a'n ĉirkaŭ'aĵ'o'n de Jordan; kaj Lot ek'ir'is orient'e'n; kaj ili apart'iĝ'is unu de la ali'a: 12 Abram en'loĝ'iĝ'is en la land'o Kanaana, kaj Lot en'loĝ'iĝ'is en la urb'o'j de la ĉirkaŭ'aĵ'o kaj star'ig'is si'a'j'n tend'o'j'n ĝis Sodom. 13 Kaj la loĝ'ant'o'j de Sodom est'is mal'bon'a'j kaj tre pek'a'j kontraŭ la Etern'ul'o. 14 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Abram, post kiam Lot apart'iĝ'is de li: Lev'u vi'a'j'n okul'o'j'n, kaj rigard'u de la lok'o, sur kiu vi nun est'as, nord'e'n kaj sud'e'n kaj orient'e'n kaj okcident'e'n; 15 ĉar la tut'a'n ter'o'n, kiu'n vi vid'as, Mi don'os al vi kaj al vi'a id'ar'o por etern'e. 16 Kaj Mi far'os vi'a'n id'ar'o'n kiel polv'o de la ter'o; se iu pov'os kalkul'i la polv'o'n de la ter'o, li kalkul'os ankaŭ vi'a'n id'ar'o'n. 17 Lev'iĝ'u, tra'ir'u la land'o'n laŭ'long'e kaj laŭ'larĝ'e, ĉar al vi Mi ĝi'n don'os. 18 Kaj Abram for'pren'is si'a'n tend'o'n, kaj ir'is kaj ek'loĝ'is en la arb'ar'et'o Mamre, kiu est'as en Ĥebron; kaj li konstru'is tie altar'o'n al la Etern'ul'o.

14

1 Kaj est'is en la temp'o de Amrafel, reĝ'o de Ŝinar, Arjoĥ, reĝ'o de Elasar, Kedorlaomer, reĝ'o de Elam, kaj Tidal, reĝ'o de Gojim; 2 ili far'is milit'o'n kontraŭ Ber'a, reĝ'o de Sodom, kaj Birŝa, reĝ'o de Gomora, Ŝinab, reĝ'o de Adma, kaj Ŝemeber, reĝ'o de Ceboim, kaj la reĝ'o de Bel'a, kiu est'as Coar. 3 Ĉiu'j ĉi tiu'j kun'ven'is en la val'o Sidim, kiu nun est'as la Sal'a Mar'o. 4 Dek du jar'o'j'n ili serv'is al Kedorlaomer, kaj en la dek-tri'a ili ribel'iĝ'is. 5 Kaj en la dek-kvar'a jar'o ven'is Kedorlaomer, kaj la reĝ'o'j, kiu'j est'is kun li, kaj ili venk'o'bat'is la Rafaidojn en Aŝterot-Karnaim, kaj la Zuzidojn en Ham, kaj la Emid'o'j'n en Ŝave-Kirjataim, 6 kaj la Ĥor'id'o'j'n sur ili'a mont'o Seir ĝis El-Par'a'n, kiu est'as ĉe la dezert'o. 7 Kaj ili re'ir'is kaj ven'is al En-Miŝpat, kiu est'as Kadeŝ, kaj venk'o'bat'is la tut'a'n kamp'o'n de la Amalek'id'o'j, kaj ankaŭ la Amorid'o'j'n, kiu'j loĝ'is en Ĥacacon-Tamar. 8 Kaj el'ir'is la reĝ'o de Sodom kaj la reĝ'o de Gomora kaj la reĝ'o de Adma kaj la reĝ'o de Ceboim, kaj la reĝ'o de Bel'a, kiu est'as Coar, kaj komenc'is batal'o'n kontraŭ ili en la val'o Sidim, 9 kontraŭ Kedorlaomer, reĝ'o de Elam, kaj Tidal, reĝ'o de Gojim, kaj Amrafel, reĝ'o de Ŝinar, kaj Arjoĥ, reĝ'o de Elasar; kvar reĝ'o'j kontraŭ kvin. 10 Kaj en la val'o Sidim est'is mult'e da bitum'a'j kav'o'j; kaj la reĝ'o'j de Sodom kaj Gomora for'kur'is kaj fal'is tie'n, kaj la rest'int'o'j kur'is sur la mont'o'n. 11 Kaj ili pren'is la tut'a'n hav'o'n de Sodom kaj Gomora kaj ili'a'n tut'a'n manĝ'ebl'aĵ'o'n, kaj for'ir'is. 12 Ili pren'is Loton, la nev'o'n de Abram, kaj li'a'n hav'o'n, ĉar li loĝ'is en Sodom, kaj ili for'ir'is. 13 Kaj ven'is for'sav'iĝ'int'o kaj dir'is al Abram la Hebre'o, kiu loĝ'is en la arb'ar'et'o de Mamre la Amorid'o, frat'o de Eŝkol kaj frat'o de Aner, kiu'j est'is en inter'lig'o kun Abram. 14 Kaj Abram aŭd'is, ke li'a frat'o est'as kapt'it'a, kaj li el'konduk'is si'a'j'n ekzerc'it'o'j'n, nask'it'a'j'n en li'a dom'o, tri'cent dek ok, kaj persekut'is ĝis Da'n. 15 Kaj li divid'is si'n kontraŭ ili en la nokt'o, li kaj li'a'j dom'an'o'j, kaj venk'o'bat'is ili'n, kaj persekut'is ili'n ĝis Ĥoba, kiu est'as mal'dekstr'e de Damasko. 16 Kaj li re'ven'ig'is la tut'a'n hav'o'n, kaj ankaŭ si'a'n frat'o'n Lot kaj li'a'n hav'o'n li re'ven'ig'is, kaj ankaŭ la vir'in'o'j'n kaj la popol'o'n. 17 Kaj la reĝ'o de Sodom el'ir'is al li renkont'e, kiam li re'ven'is, venk'int'e Kedorlaomeron kaj la reĝ'o'j'n, kiu'j est'is kun li, en la val'o'n Ŝave, kiu est'as Val'o de la Reĝ'o. 18 Kaj Melkicedek, reĝ'o de Sal'em, el'port'is pan'o'n kaj vin'o'n. Li est'is pastr'o de Di'o Plej'supr'a. 19 Kaj li ben'is li'n kaj dir'is: Ben'at'a est'u Abram de Di'o Plej'supr'a, la Kre'int'o de la ĉiel'o kaj la ter'o; 20 kaj ben'at'a est'u Di'o Plej'supr'a, kiu trans'don'is vi'a'j'n mal'amik'o'j'n en vi'a'j'n man'o'j'n. Kaj Abram don'is al li dek'on'aĵ'o'n el ĉio. 21 Kaj la reĝ'o de Sodom dir'is al Abram: Don'u al mi la hom'o'j'n, kaj la hav'o'n pren'u al vi. 22 Kaj Abram dir'is al la reĝ'o de Sodom: Mi lev'as mi'a'n man'o'n al la Etern'ul'o, Di'o Plej'supr'a, la Kre'int'o de la ĉiel'o kaj la ter'o, 23 ke eĉ faden'o'n aŭ rimen'o'n de ŝu'o mi ne pren'os el ĉio, kio aparten'as al vi, por ke vi ne dir'u: Mi riĉ'ig'is Abramon; 24 escept'o est'os nur tio, kio'n manĝ'is la jun'ul'o'j, kaj la part'o de la hom'o'j, kiu'j ir'is kun mi: Aner, Eŝkol, kaj Mamre; ili pren'u si'a'n part'o'n.

15

1 Post tiu'j far'iĝ'o'j la Etern'ul'o dir'is al Abram en vizi'o jen'e: Ne tim'u, Abram, Mi est'as vi'a ŝild'o; vi'a rekompenc'o est'as tre grand'a. 2 Kaj Abram dir'is: Ho Etern'ul'o, mi'a Sinjor'o, kio'n Vi don'os al mi? mi vag'as ja sen'infan'e, kaj la administr'ant'o de mi'a dom'o est'as Eliezer el Damasko. 3 Kaj Abram dir'is: Al mi Vi ne don'is ja id'ar'o'n, kaj jen mi'a dom'an'o est'os mi'a hered'ant'o. 4 Kaj tiam la Etern'ul'o dir'is al li jen'e: Ĉi tiu ne est'os vi'a hered'ant'o; nur tiu, kiu el'ir'os el vi'a intern'aĵ'o, est'os vi'a hered'ant'o. 5 Kaj Li el'ir'ig'is li'n ekster'e'n, kaj dir'is: Rigard'u al la ĉiel'o kaj kalkul'u la stel'o'j'n, se vi pov'as ili'n kalkul'i. Kaj Li dir'is al li: Tiel est'os vi'a id'ar'o. 6 Kaj li kred'is al la Etern'ul'o; kaj tio est'is kalkul'it'a al li kiel virt'o. 7 Kaj Li dir'is al li: Mi est'as la Etern'ul'o, kiu el'ir'ig'is vi'n el Ur la Ĥaldea, por don'i al vi ĉi tiu'n land'o'n kiel posed'aĵ'o'n. 8 Kaj li dir'is: Ho Etern'ul'o, mi'a Sinjor'o, per kio mi pov'as sci'i, ke mi ĝi'n posed'os? 9 Kaj Li dir'is al li: Pren'u por Mi bov'in'o'n tri'jar'a'n kaj kapr'in'o'n tri'jar'a'n kaj ŝaf'o'n tri'jar'a'n kaj turt'o'n kaj jun'a'n kolomb'o'n. 10 Kaj li al'port'is al Li ĉio'n ĉi tio'n, kaj Li dis'tranĉ'is ili'n laŭ la mez'o kaj met'is ĉiu'j'n part'o'j'n unu kontraŭ la ali'a, sed la bird'o'j'n Li ne dis'tranĉ'is. 11 Kaj la rab'o'bird'o'j mal'lev'iĝ'is sur la kadavr'o'j'n, sed Abram ili'n for'pel'is. 12 Ĉe la sub'ir'o de la sun'o profund'a dorm'o fal'is sur Abramon; kaj jen tim'eg'o pro la grand'a mal'lum'o atak'is li'n. 13 Kaj Li dir'is al Abram: Sci'u, ke vi'a id'ar'o est'os fremd'ul'o'j en land'o, kiu ne aparten'os al ili; kaj oni sklav'ig'os kaj turment'os ili'n dum kvar'cent jar'o'j. 14 Tamen la popol'o'n, ĉe kiu ili est'os sklav'o'j, Mi juĝ'os; kaj post'e ili el'ir'os kun grand'a hav'o. 15 Kaj vi for'ir'os al vi'a'j pra'patr'o'j en pac'o; vi est'os en'tomb'ig'it'a en bon'a mal'jun'ec'o. 16 Kaj en la kvar'a generaci'o ili re'ven'os ĉi tie'n; ĉar la krim'o'j de la Amorid'o'j ankoraŭ ne ating'is plen'ec'o'n. 17 Kiam la sun'o sub'ir'is kaj far'iĝ'is mal'lum'o, subit'e forn'a fum'o kaj fajr'a flam'o tra'kur'is inter tiu'j dis'tranĉ'it'aĵ'o'j. 18 En tiu tag'o la Etern'ul'o far'is inter'lig'o'n kun Abram, dir'ant'e: Al vi'a id'ar'o Mi don'os ĉi tiu'n land'o'n, de la river'o de Egipt'uj'o ĝis la grand'a river'o, la river'o Eŭfrat'o: 19 la Ken'id'o'j'n kaj la Kenizidojn kaj la Kadmonidojn 20 kaj la Ĥetid'o'j'n kaj la Periz'id'o'j'n kaj la Rafaidojn 21 kaj la Amorid'o'j'n kaj la Kanaan'id'o'j'n kaj la Girgaŝ'id'o'j'n kaj la Jebusidojn.

16

1 Kaj Saraj, la edz'in'o de Abram, ne nask'is al li; sed ŝi hav'is sklav'in'o'n, Egipt'in'o'n, kies nom'o est'is Hagar. 2 Kaj Saraj dir'is al Abram: Jen la Etern'ul'o ŝlos'is mi'n, ke mi ne nask'u; en'ir'u do al mi'a sklav'in'o, ebl'e mi hav'os infan'o'j'n per ŝi. Kaj Abram obe'is la voĉ'o'n de Saraj. 3 Kaj Saraj, la edz'in'o de Abram, pren'is Hagaron la Egipt'in'o'n, si'a'n sklav'in'o'n, kiam pas'is dek jar'o'j de la temp'o, kiam Abram ek'loĝ'is en la land'o Kanaana, kaj ŝi don'is ŝi'n al si'a edz'o Abram kiel edz'in'o'n. 4 Kaj li ven'is al Hagar, kaj ŝi graved'iĝ'is. Kaj ŝi vid'is, ke ŝi graved'iĝ'is, kaj tiam ŝi'a sinjor'in'o sen'valor'iĝ'is en ŝi'a'j okul'o'j. 5 Kaj Saraj dir'is al Abram: Vi est'as mal'just'a kontraŭ mi; mi don'is mi'a'n sklav'in'o'n en vi'a'j'n brak'o'j'n, sed kiam ŝi vid'is, ke ŝi graved'iĝ'is, mi sen'valor'iĝ'is en ŝi'a'j okul'o'j; la Etern'ul'o juĝ'u inter mi kaj vi. 6 Kaj Abram dir'is al Saraj: Jen vi'a sklav'in'o est'as en vi'a'j man'o'j, far'u kun ŝi ĉio'n, kio plaĉ'as al vi. Kaj Saraj komenc'is prem'i ŝi'n, kaj ŝi for'kur'is. 7 Kaj trov'is ŝi'n anĝel'o de la Etern'ul'o ĉe akv'a font'o en la dezert'o, ĉe la font'o sur la voj'o al Ŝur. 8 Kaj li dir'is: Hagar, sklav'in'o de Saraj, de kie vi ven'as kaj kie'n vi ir'as? Kaj ŝi dir'is: De Saraj, mi'a sinjor'in'o, mi for'kur'as. 9 Kaj la anĝel'o de la Etern'ul'o dir'is al ŝi: Re'ir'u al vi'a sinjor'in'o, kaj humil'iĝ'u sub ŝi'a'j man'o'j. 10 Kaj la anĝel'o de la Etern'ul'o dir'is al ŝi: Mi mult'ig'os vi'a'n id'ar'o'n tiel, ke pro mult'ec'o oni ne pov'os ĝi'n kalkul'i. 11 Kaj la anĝel'o de la Etern'ul'o dir'is al ŝi: Jen vi est'as graved'a, kaj vi nask'os fil'o'n; kaj vi don'os al li la nom'o'n Iŝmael, ĉar la Etern'ul'o aŭd'is vi'a'n sufer'o'n. 12 Kaj li est'os hom'o sovaĝ'a; li'a man'o est'os kontraŭ ĉiu'j, kaj la man'o'j de ĉiu'j kontraŭ li, kaj li loĝ'os antaŭ ĉiu'j si'a'j frat'o'j. 13 Kaj la Etern'ul'o'n, kiu parol'is al ŝi, ŝi nom'is: Di'o-kiu-min-vid'is; ĉar ŝi dir'is: Ĉi tie mi vid'is Tiu'n, kiu mi'n vid'as; kaj ĉu mi post'e viv'as? 14 Tial oni nom'is tiu'n put'o'n put'o de la Viv'ant'o-Vid'ant'o; ĝi est'as inter Kadeŝ kaj Bered. 15 Kaj Hagar nask'is al Abram fil'o'n; kaj Abram don'is al si'a fil'o, kiu'n nask'is Hagar, la nom'o'n Iŝmael. 16 Kaj Abram hav'is la aĝ'o'n de ok'dek ses jar'o'j, kiam Hagar nask'is Iŝmaelon al Abram.

17

1 Kiam Abram hav'is la aĝ'o'n de naŭ'dek naŭ jar'o'j, aper'is la Etern'ul'o al Abram, kaj dir'is al li: Mi est'as Di'o la Plej'potenc'a; ir'ad'u antaŭ Mi kaj est'u sen'pek'a. 2 Kaj Mi far'os Mi'a'n inter'lig'o'n inter Mi kaj vi, kaj Mi mult'ig'os vi'n tre fort'e. 3 Kaj Abram ĵet'is si'n vizaĝ'al'ter'e, kaj Di'o parol'is al li, dir'ant'e: 4 Jen est'as Mi'a inter'lig'o kun vi: vi est'os patr'o de mult'e da popol'o'j. 5 Kaj vi'a nom'o ne est'os plu Abram, sed vi'a nom'o est'os Abraham, ĉar Mi far'is vi'n patr'o de mult'e da popol'o'j. 6 Kaj Mi frukt'ig'os vi'n tre mult'e, kaj Mi de'ven'ig'os de vi popol'o'j'n, kaj reĝ'o'j de'ven'os de vi. 7 Kaj Mi star'ig'os Mi'a'n inter'lig'o'n inter Mi kaj vi kaj vi'a id'ar'o post vi en ili'a'j generaci'o'j, etern'a'n inter'lig'o'n, ke Mi est'os Di'o por vi kaj por vi'a id'ar'o post vi. 8 Kaj Mi don'os al vi kaj al vi'a id'ar'o post vi la land'o'n, en kiu vi loĝ'as kiel fremd'ul'o, la tut'a'n land'o'n Kanaan'an, por etern'a posed'aĵ'o, kaj Mi est'os Di'o por ili. 9 Kaj Di'o dir'is al Abraham: Kaj vi gard'u Mi'a'n inter'lig'o'n, vi kaj vi'a id'ar'o post vi en ili'a'j generaci'o'j. 10 Jen est'as Mi'a inter'lig'o, kiu'n vi dev'as gard'i inter Mi kaj vi kaj vi'a id'ar'o post vi: ĉiu vir'seks'ul'o ĉe vi est'u cirkumcid'at'a. 11 Kaj cirkumcid'u la karn'o'n de vi'a prepuci'o, kaj tio est'u sign'o de inter'lig'o inter Mi kaj vi. 12 Kaj en la aĝ'o de ok tag'o'j est'u cirkumcid'at'a ĉe vi en vi'a'j generaci'o'j ĉiu vir'seks'ul'o nask'it'a en la dom'o aŭ aĉet'it'a per mon'o ĉe iu ali'gent'ul'o, kiu ne est'as el vi'a id'ar'o. 13 Cirkumcid'at'a est'u ĉiu nask'it'a en vi'a dom'o aŭ aĉet'it'a per vi'a mon'o, kaj Mi'a inter'lig'o est'u sur vi'a karn'o kiel inter'lig'o etern'a. 14 Kaj se est'os prepuci'hav'a vir'seks'ul'o, kiu ne cirkumcid'os la karn'o'n de si'a prepuci'o, tiu anim'o eksterm'iĝ'os el si'a popol'o: Mi'a'n inter'lig'o'n ĝi romp'is.

15 Kaj Di'o dir'is al Abraham: Vi'a'n edz'in'o'n Saraj ne nom'u Saraj, sed ŝi'a nom'o est'u Sara. 16 Kaj Mi ben'os ŝi'n, kaj Mi don'os de ŝi al vi fil'o'n; kaj Mi ben'os ŝi'n, kaj de ŝi de'ven'os popol'o'j, reĝ'o'j de popol'o'j de'ven'os de ŝi. 17 Kaj Abraham ĵet'is si'n vizaĝ'al'ter'e, kaj ek'rid'is, kaj dir'is en si'a kor'o: Ĉu de hom'o cent'jar'a far'iĝ'os nask'o, kaj ĉu Sara la naŭ'dek'jar'a nask'os? 18 Kaj Abraham dir'is al Di'o: Ho, ke Iŝmael viv'u antaŭ Vi! 19 Kaj Di'o dir'is: Efektiv'e Sara, vi'a edz'in'o, nask'os al vi fil'o'n, kaj vi don'os al li la nom'o'n Isaak; kaj Mi star'ig'os Mi'a'n inter'lig'o'n kun li kiel inter'lig'o'n etern'a'n por li'a id'ar'o post li. 20 Ankaŭ pri Iŝmael Mi aŭd'is vi'n: jen Mi ben'is li'n, kaj Mi frukt'ig'os li'n kaj Mi mult'ig'os li'n tre fort'e; dek du princ'o'j nask'iĝ'os de li, kaj Mi de'ven'ig'os de li grand'a'n popol'o'n. 21 Sed Mi'a'n inter'lig'o'n Mi star'ig'os kun Isaak, kiu'n nask'os al vi Sara en ĉi tiu temp'o en la ven'ont'a jar'o. 22 Kaj Li ĉes'is parol'i kun li, kaj Di'o lev'iĝ'is for de Abraham. 23 Kaj Abraham pren'is si'a'n fil'o'n Iŝmael kaj ĉiu'j'n nask'it'a'j'n en li'a dom'o kaj ĉiu'j'n aĉet'it'a'j'n per li'a mon'o, ĉiu'n vir'seks'ul'o'n el la hom'o'j de la dom'o de Abraham, kaj li cirkumcid'is la karn'o'n de ili'a prepuci'o en tiu sam'a tag'o, kiel dir'is al li Di'o. 24 Kaj Abraham hav'is la aĝ'o'n de naŭ'dek naŭ jar'o'j, kiam li cirkumcid'is la karn'o'n de si'a prepuci'o. 25 Kaj li'a fil'o Iŝmael hav'is la aĝ'o'n de dek tri jar'o'j, kiam la karn'o de li'a prepuci'o est'is cirkumcid'it'a. 26 En tiu sam'a tag'o est'is cirkumcid'it'a'j Abraham kaj li'a fil'o Iŝmael; 27 kaj ĉiu'j li'a'j dom'an'o'j, kiu'j nask'iĝ'is en la dom'o aŭ est'is aĉet'it'a'j per mon'o ĉe ali'gent'ul'o, est'is cirkumcid'it'a'j kun'e kun li.

18

1 Kaj aper'is al li la Etern'ul'o en la arb'ar'et'o Mamre, kiam li sid'is ĉe la pord'o de la tend'o dum la varm'eg'o de la tag'o. 2 Kiam li lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, li vid'is, ke jen tri vir'o'j star'as antaŭ li. Ek'vid'int'e, li kur'is al ili renkont'e de la pord'o de la tend'o kaj klin'iĝ'is antaŭ ili ĝis la ter'o. 3 Kaj li dir'is: Mi'a sinjor'o! se mi trov'is plaĉ'o'n en vi'a'j okul'o'j, ne pas'u preter vi'a'n sklav'o'n. 4 Oni al'port'os iom da akv'o, kaj vi lav'u vi'a'j'n pied'o'j'n kaj ripoz'u sub la arb'o. 5 Kaj mi al'port'os pec'o'n da pan'o, por ke vi fort'ig'u vi'a'j'n kor'o'j'n; post'e vi for'ir'os; ĉar por tio vi pas'is preter vi'a sklav'o. Kaj ili dir'is: Far'u tiel, kiel vi dir'is. 6 Kaj Abraham rapid'is en la tend'o'n al Sara, kaj dir'is: Rapid'e pren'u tri mezur'o'j'n da plej bon'a farun'o, kned'u, kaj far'u kuk'o'j'n. 7 Kaj ankaŭ al la bov'o'j Abraham kur'is, kaj li pren'is bov'id'o'n delikat'a'n kaj bon'a'n kaj don'is al la jun'ul'o, kaj tiu rapid'e pret'ig'is ĝi'n. 8 Kaj li pren'is buter'o'n kaj lakt'o'n kaj la pret'ig'it'a'n bov'id'o'n kaj met'is antaŭ ili'n, kaj li star'is apud ili sub la arb'o, kaj ili manĝ'is. 9 Kaj ili dir'is al li: Kie est'as Sara, vi'a edz'in'o? Kaj li respond'is: Jen ŝi est'as en la tend'o. 10 Kaj Li dir'is: Mi re'ven'os al vi en la sam'a jar'temp'o, kaj tiam est'os fil'o ĉe Sara, vi'a edz'in'o. Kaj Sara aŭskult'is ĉe la pord'o de la tend'o, kiu est'is mal'antaŭ Li. 11 Kaj Abraham kaj Sara est'is mal'jun'ul'o'j de profund'a aĝ'o; ĉe Sara ĉes'iĝ'is la vir'in'a'j ordinar'aĵ'o'j. 12 Kaj Sara ek'rid'is intern'e, dir'ant'e: Ĉu kiam mi kaduk'iĝ'is, mi hav'us ankoraŭ volupt'o'n? kaj mi'a sinjor'o est'as ja mal'jun'a! 13 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Abraham: Kial do Sara rid'as, dir'ant'e: Ĉu efektiv'e mi nask'os, kiam mi mal'jun'iĝ'is? 14 Ĉu por la Etern'ul'o io est'as mal'facil'a? en la difin'it'a temp'o Mi re'ven'os al vi en la ven'ont'a jar'o, kaj Sara hav'os fil'o'n. 15 Sed Sara mal'konfes'is, dir'ant'e: Mi ne rid'is; ĉar ŝi tim'is. Sed Li dir'is: Ne, vi rid'is.

16 Kaj lev'iĝ'is de tie la vir'o'j kaj direkt'iĝ'is al Sodom: kaj Abraham ir'is kun ili, por akompan'i ili'n. 17 Kaj la Etern'ul'o dir'is: Ĉu mi kaŝ'os antaŭ Abraham, kio'n Mi far'as? 18 Abraham far'iĝ'os ja popol'o grand'a kaj potenc'a, kaj per li ben'iĝ'os ĉiu'j popol'o'j de la ter'o. 19 Ĉar Mi li'n elekt'is, por ke li ordon'u al si'a'j fil'o'j kaj al si'a dom'o post si, ke ili observ'u la voj'o'n de la Etern'ul'o, ag'ant'e virt'e kaj just'e; por ke la Etern'ul'o plen'um'u pri Abraham, kio'n Li dir'is pri li. 20 Kaj la Etern'ul'o dir'is: Ĉar la kri'ad'o de Sodom kaj Gomora est'as grand'a kaj ili'a pek'ad'o est'as tre pez'a, 21 tial Mi mal'supr'e'n'ir'os, kaj rigard'os, ĉu ili plen'e ag'as tiel, kiel est'as la kri'ad'o, kiu ven'is al Mi, aŭ ne; Mi sci'iĝ'os. 22 Kaj la vir'o'j turn'iĝ'is de tie kaj ir'is al Sodom; kaj Abraham star'is ankoraŭ antaŭ la Etern'ul'o. 23 Kaj Abraham al'proksim'iĝ'is, kaj dir'is: Ĉu Vi ankaŭ pere'ig'os virt'ul'o'n kun'e kun mal'virt'ul'o? 24 Ebl'e ekzist'as kvin'dek virt'ul'o'j en la urb'o: ĉu Vi tiam pere'ig'os kaj ne indulg'os la lok'o'n pro la kvin'dek virt'ul'o'j, kiu'j est'as en ĝi? 25 Ne dec'as por Vi ag'i tia'manier'e, ke Vi mort'ig'u virt'ul'o'n kun'e kun mal'virt'ul'o, ke virt'ul'o est'u kiel mal'virt'ul'o; ne dec'as por Vi, ke la Juĝ'ant'o de la tut'a ter'o ag'u mal'just'e. 26 Kaj la Etern'ul'o dir'is: Se Mi trov'os en Sodom kvin'dek virt'ul'o'j'n en la urb'o, Mi indulg'os la tut'a'n lok'o'n pro ili. 27 Kaj Abraham respond'is, dir'ant'e: Jen mi ek'kuraĝ'is parol'i al mi'a Sinjor'o, kvankam mi est'as polv'o kaj cindr'o; 28 ebl'e al la kvin'dek'o da virt'ul'o'j mank'os kvin: ĉu Vi pere'ig'os pro la kvin la tut'a'n urb'o'n? Kaj Li dir'is: Mi ne pere'ig'os, se Mi trov'os tie kvar'dek kvin. 29 Kaj li plu'e parol'is al Li kaj dir'is: Ebl'e trov'iĝ'os tie kvar'dek? Kaj Li dir'is: Mi ne far'os tio'n pro la kvar'dek. 30 Kaj li dir'is: Ne koler'u, mi'a Sinjor'o, ke mi parol'os plu'e: ebl'e trov'iĝ'os tie tri'dek? Kaj Li dir'is: Mi ne far'os, se Mi trov'os tie tri'dek. 31 Kaj li dir'is: Jen mi ek'kuraĝ'is parol'i al mi'a Sinjor'o: ebl'e trov'iĝ'os du'dek? Kaj Li dir'is: Mi ne pere'ig'os pro la du'dek. 32 Kaj li dir'is: Ne koler'u, mi'a Sinjor'o, ke mi parol'os ankoraŭ nur unu foj'o'n: ebl'e trov'iĝ'os tie dek? Kaj Li dir'is: Mi ne pere'ig'os pro la dek. 33 Kaj la Etern'ul'o for'ir'is, kiam Li ĉes'is parol'i kun Abraham; kaj Abraham re'ir'is al si'a lok'o.

19

1 Kaj la du anĝel'o'j ven'is Sodomon vesper'e, kaj Lot tiam sid'is ĉe la pord'eg'o de Sodom. Kiam Lot ili'n ek'vid'is, li lev'iĝ'is renkont'e al ili kaj klin'iĝ'is vizaĝ'al'ter'e. 2 Kaj li dir'is: Mi pet'as vi'n, sinjor'o'j, en'ven'u en la dom'o'n de vi'a sklav'o kaj pas'ig'u la nokt'o'n kaj lav'u vi'a'j'n pied'o'j'n, kaj vi lev'iĝ'os maten'e kaj ir'os vi'a'n voj'o'n. Kaj ili dir'is: Ne, ni pas'ig'os la nokt'o'n sur la strat'o. 3 Kaj li tre pet'eg'is ili'n, kaj ili direkt'is si'n al li kaj en'ven'is en li'a'n dom'o'n; kaj li far'is al ili festen'o'n, kaj li bak'is mac'o'j'n, kaj ili manĝ'is. 4 Antaŭ ol ili kuŝ'iĝ'is, la hom'o'j de la urb'o, la hom'o'j de Sodom, ĉirkaŭ'is la dom'o'n, de la jun'ul'o'j ĝis la mal'jun'ul'o'j, la tut'a popol'o, de ĉiu'j fin'o'j. 5 Kaj ili vok'is Loton, kaj dir'is al li: Kie est'as la vir'o'j, kiu'j ven'is al vi dum la nokt'o? el'ir'ig'u ili'n al ni, por ke ni ili'n ek'kon'u. 6 Kaj Lot el'ir'is al ili antaŭ la sojl'o'n, kaj la pord'o'n li ŝlos'is post si. 7 Kaj li dir'is: Ho, mi'a'j frat'o'j, ne ag'u mal'bon'e! 8 Jen mi hav'as du fil'in'o'j'n, kiu'j ankoraŭ ne ek'kon'is vir'o'n; mi el'ir'ig'os ili'n al vi, kaj far'u kun ili, kio'n vi dezir'as; nur al tiu'j vir'o'j neni'o'n far'u, ĉar por tio ili ven'is sub la ombr'o'n de mi'a tegment'o. 9 Sed ili dir'is: Ir'u for! Kaj ili dir'is plu'e: Vi ven'is ĉi tie'n kiel fremd'ul'o, kaj vi vol'as juĝ'i! nun ni pli mal'bon'e ag'os kun vi, ol kun ili. Kaj ili tre insist'e postul'is de la vir'o, de Lot, kaj ili al'ir'is, por el'romp'i la pord'o'n. 10 Tiam tiu'j vir'o'j etend'is si'a'j'n man'o'j'n kaj en'ven'ig'is Loton al si en la dom'o'n, kaj la pord'o'n ili ŝlos'is; 11 kaj la hom'o'j'n, kiu'j est'is antaŭ la sojl'o de la dom'o, ili frap'is per blind'ec'o, de la mal'grand'a'j ĝis la grand'a'j, tiel ke tiu'j lac'iĝ'is, serĉ'ant'e la pord'o'n. 12 Kaj la vir'o'j dir'is al Lot: Kiu'n vi hav'as ĉi tie? bo'fil'o'n, aŭ vi'a'j'n fil'o'j'n aŭ vi'a'j'n fil'in'o'j'n, aŭ ĉiu'n ajn, kiu'n vi hav'as en la urb'o, el'ir'ig'u ili'n el ĉi tiu lok'o; 13 ĉar ni eksterm'os ĉi tiu'n lok'o'n, ĉar grand'a far'iĝ'is ili'a kri'ad'o antaŭ la Etern'ul'o, kaj la Etern'ul'o send'is ni'n, por ĝi'n pere'ig'i. 14 Kaj Lot el'ir'is, kaj parol'is kun si'a'j bo'fil'o'j, pren'ont'a'j li'a'j'n fil'in'o'j'n, kaj dir'is: Lev'iĝ'u, el'ir'u el ĉi tiu lok'o, ĉar la Etern'ul'o pere'ig'os la urb'o'n. Sed li'a'j bo'fil'o'j rigard'is li'n kiel ŝerc'ant'o'n. 15 Kiam lev'iĝ'is la maten'ruĝ'o, la anĝel'o'j rapid'ig'is Loton, dir'ant'e: Lev'iĝ'u, pren'u vi'a'n edz'in'o'n kaj ambaŭ vi'a'j'n fil'in'o'j'n, kiu'j ĉi tie trov'iĝ'as, por ke vi ne pere'u pro la krim'ec'o de la urb'o. 16 Sed ĉar li mal'rapid'is, tial la vir'o'j kapt'is li'a'n man'o'n kaj la man'o'n de li'a edz'in'o kaj la man'o'j'n de li'a'j du fil'in'o'j, pro kompat'o de la Etern'ul'o al li, kaj ili el'ir'ig'is li'n kaj met'is li'n ekster la urb'o'n. 17 Kaj kiam ili el'konduk'is li'n ekster'e'n, ili dir'is al li: Sav'u vi'n pro vi'a anim'o; ne rigard'u mal'antaŭ'e'n kaj halt'u neni'e en la tut'a ĉirkaŭ'aĵ'o; sur la mont'o'n sav'u vi'n, por ke vi ne pere'u. 18 Kaj Lot dir'is al ili: Ho, ne, mi'a Sinjor'o! 19 Jen Vi'a sklav'o plaĉ'is al Vi, kaj grand'a est'as la favor'kor'ec'o, kiu'n Vi montr'is al mi, konserv'ant'e la viv'o'n al mi'a anim'o; sed mi ne pov'as sav'i mi'n sur la mont'o'n, ĉar pov'us traf'i mi'n mal'feliĉ'o kaj mi mort'us. 20 Jen ĉi tiu urb'o est'as sufiĉ'e proksim'a, por kur'i tie'n, kaj ĝi est'as mal'grand'a; mi sav'os mi'n tie'n; ĝi est'as ja mal'grand'a; kaj mi'a anim'o rest'os viv'a. 21 Kaj Li dir'is al li: Jen Mi komplez'os al vi ankaŭ en ĉi tiu afer'o, kaj Mi ne renvers'os la urb'o'n, pri kiu vi parol'is. 22 Rapid'e sav'u vi'n tie'n, ĉar Mi neni'o'n pov'as far'i, ĝis vi ven'os tie'n. Tial tiu urb'o ricev'is la nom'o'n Coar. 23 La sun'o lev'iĝ'is super la ter'o'n, kiam Lot ven'is Coaron. 24 Kaj la Etern'ul'o pluv'ig'is sur Sodomon kaj Gomoran sulfur'o'n kaj fajr'o'n de la Etern'ul'o el la ĉiel'o. 25 Kaj Li ruin'ig'is tiu'j'n urb'o'j'n kaj la tut'a'n ĉirkaŭ'aĵ'o'n kaj ĉiu'j'n loĝ'ant'o'j'n de la urb'o'j kaj la kresk'aĵ'o'j'n de la ter'o. 26 Kaj li'a edz'in'o ek'rigard'is mal'antaŭ'e'n, kaj ŝi far'iĝ'is kolon'o el sal'o. 27 Kaj maten'e Abraham lev'iĝ'is kaj ir'is al la lok'o, kie li est'is star'int'a antaŭ la Etern'ul'o; 28 kaj li ek'rigard'is en la direkt'o al Sodom kaj Gomora kaj al la tut'a land'o de la ĉirkaŭ'aĵ'o, kaj li vid'is, ke jen fum'o lev'iĝ'as de la ter'o kiel fum'o el forn'o.

29 Kaj kiam Di'o est'is pere'ig'ant'a la urb'o'j'n de la ĉirkaŭ'aĵ'o, Li re'memor'is pri Abraham, kaj Li el'ir'ig'is Loton el la mez'o de la ruin'ig'ad'o, kiam Li est'is ruin'ig'ant'a la urb'o'j'n, en kiu'j loĝ'is Lot.

30 Kaj Lot el'ir'is el Coar kaj ek'loĝ'is sur la mont'o, kaj li'a'j du fil'in'o'j kun li; ĉar li tim'is loĝ'i en Coar. Kaj li loĝ'is en kavern'o, li kaj li'a'j du fil'in'o'j. 31 Kaj la pli mal'jun'a dir'is al la pli jun'a: Ni'a patr'o est'as mal'jun'a, kaj en la land'o ne ekzist'as vir'o, kiu en'ven'us al ni laŭ la mor'o de la tut'a ter'o; 32 tial ni ebri'ig'u ni'a'n patr'o'n per vin'o, kaj ni kuŝ'u kun li, por ke ni aper'ig'u de ni'a patr'o id'ar'o'n. 33 Kaj ili ebri'ig'is si'a'n patr'o'n per vin'o en tiu nokt'o; kaj ven'is la pli mal'jun'a kaj kuŝ'is kun si'a patr'o; kaj li ne sci'is, kiam ŝi kuŝ'iĝ'is kaj kiam ŝi lev'iĝ'is. 34 La morgaŭ'a'n tag'o'n la pli mal'jun'a dir'is al la pli jun'a: Jen mi kuŝ'is hieraŭ kun mi'a patr'o; ni ebri'ig'u li'n per vin'o ankaŭ en ĉi tiu nokt'o, kaj vi ven'u, kuŝ'u kun li, por ke ni aper'ig'u de ni'a patr'o id'ar'o'n. 35 Kaj ili ankaŭ en ĉi tiu nokt'o ebri'ig'is si'a'n patr'o'n per vin'o; kaj la pli jun'a ir'is kaj kuŝ'is kun li; kaj li ne sci'is, kiam ŝi kuŝ'iĝ'is kaj kiam ŝi lev'iĝ'is. 36 Kaj ambaŭ fil'in'o'j de Lot graved'iĝ'is de si'a patr'o. 37 Kaj la pli mal'jun'a nask'is fil'o'n, kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Moab; li est'as la pra'patr'o de la Moab'id'o'j ĝis nun. 38 Kaj la pli jun'a ankaŭ nask'is fil'o'n, kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Ben-Am'i; li est'as la pra'patr'o de la Amon'id'o'j ĝis nun.

20

1 Kaj Abraham ek'migr'is de tie al la land'o sud'a, kaj li ek'loĝ'is inter Kadeŝ kaj Ŝur; kaj li loĝ'is kiel fremd'ul'o en Gerar. 2 Kaj Abraham dir'is pri si'a edz'in'o Sara: Ŝi est'as mi'a frat'in'o. Kaj Abimeleĥ, reĝ'o de Gerar, send'is kaj pren'is Saran. 3 Kaj Di'o ven'is al Abimeleĥ nokt'e en la sonĝ'o, kaj dir'is al li: Vi mort'os pro la vir'in'o, kiu'n vi pren'is, ĉar ŝi est'as edz'in'o de edz'o. 4 Sed Abimeleĥ ne al'proksim'iĝ'is al ŝi, kaj li dir'is: Mi'a Sinjor'o! ĉu vi mort'ig'os ankaŭ sen'kulp'a'n popol'o'n? 5 Li dir'is ja al mi: Ŝi est'as mi'a frat'in'o; kaj ŝi ankaŭ dir'is al mi: Li est'as mi'a frat'o. En sen'kulp'ec'o de mi'a kor'o kaj en pur'ec'o de mi'a'j man'o'j mi far'is tio'n. 6 Kaj Di'o dir'is al li en la sonĝ'o: Mi ankaŭ sci'as, ke en sen'kulp'ec'o de vi'a kor'o vi tio'n far'is, kaj tial Mi de'ten'is vi'n, ke vi ne pek'u kontraŭ Mi, tial Mi ne las'is, ke vi kun'tuŝ'iĝ'u kun ŝi. 7 Kaj nun re'don'u la edz'in'o'n al la edz'o, ĉar li est'as profet'o, kaj li preĝ'os pri vi, kaj vi rest'os viv'a; sed se vi ne re'don'os, tiam sci'u, ke vi mort'os, vi kaj ĉiu'j vi'a'j. 8 Kaj Abimeleĥ lev'iĝ'is fru'e maten'e, kaj li vok'is ĉiu'j'n si'a'j'n sklav'o'j'n kaj rakont'is ĉio'n ĉi tio'n al ili'a'j orel'o'j; kaj la hom'o'j tre ek'tim'is. 9 Kaj Abimeleĥ vok'is Abrahamon, kaj dir'is al li: Kio'n vi far'is al ni? kaj per kio mi pek'is antaŭ vi, ke vi ven'ig'is sur mi'n kaj sur mi'a'n regn'o'n grand'a'n pek'o'n? afer'o'j'n, kiu'j ne est'as far'at'a'j, vi far'is kontraŭ mi. 10 Kaj Abimeleĥ dir'is al Abraham: Kio'n vi vid'is, kiam vi far'is tiu'n afer'o'n? 11 Kaj Abraham dir'is: Mi pens'is, ke ne ekzist'as tim'o antaŭ Di'o en ĉi tiu lok'o, kaj ke oni mort'ig'os mi'n pro mi'a edz'in'o. 12 Kaj efektiv'e ŝi est'as mi'a frat'in'o, fil'in'o de mi'a patr'o, nur ne fil'in'o de mi'a patr'in'o; kaj ŝi far'iĝ'is mi'a edz'in'o. 13 Kaj kiam Di'o el'migr'ig'is mi'n el la dom'o de mi'a patr'o, mi dir'is al ŝi: Far'u al mi ĉi tiu'n komplez'o'n, en kia'n ajn lok'o'n ni ven'os, dir'u pri mi: Li est'as mi'a frat'o. 14 Kaj Abimeleĥ pren'is ŝaf'o'j'n kaj bov'o'j'n kaj sklav'o'j'n kaj sklav'in'o'j'n kaj don'is al Abraham, kaj li re'don'is al li li'a'n edz'in'o'n Sara. 15 Kaj Abimeleĥ dir'is: Jen mi'a land'o est'as antaŭ vi; kie plaĉ'as al vi, tie loĝ'iĝ'u. 16 Kaj al Sara li dir'is: Jen mi don'is mil arĝent'a'j'n mon'er'o'j'n al vi'a frat'o; tio est'u al vi kovr'o por la okul'o'j antaŭ ĉiu'j, kiu'j est'as kun vi, kaj antaŭ ĉiu'j vi est'as prav'ig'it'a. 17 Kaj Abraham ek'preĝ'is al Di'o; kaj Di'o san'ig'is Abimeleĥ'o'n kaj li'a'n edz'in'o'n kaj li'a'j'n sklav'in'o'j'n, kaj ili komenc'is nask'i. 18 Ĉar la Etern'ul'o est'is ŝlos'int'a ĉiu'j'n uter'o'j'n en la dom'o de Abimeleĥ pro Sara, la edz'in'o de Abraham.

21

1 Kaj la Etern'ul'o re'memor'is Saran, kiel Li dir'is, kaj la Etern'ul'o far'is al Sara, kiel Li parol'is. 2 Kaj Sara graved'iĝ'is kaj nask'is al Abraham fil'o'n en li'a mal'jun'ec'o, en la difin'it'a temp'o, pri kiu Di'o al li dir'is. 3 Kaj Abraham don'is al si'a fil'o, kiu nask'iĝ'is al li, kiu'n nask'is al li Sara, la nom'o'n Isaak. 4 Kaj Abraham cirkumcid'is si'a'n fil'o'n Isaak, kiam tiu hav'is la aĝ'o'n de ok tag'o'j, kiel ordon'is al li Di'o. 5 Kaj Abraham hav'is la aĝ'o'n de cent jar'o'j, kiam nask'iĝ'is al li li'a fil'o Isaak. 6 Kaj Sara dir'is: Rid'ind'aĵ'o'n far'is al mi Di'o; ĉiu, kiu aŭd'os, rid'os pri mi. 7 Kaj ŝi dir'is: Kiu dir'us al Abraham, ke Sara mam'nutr'os infan'o'j'n? ĉar mi nask'is fil'o'n en li'a mal'jun'ec'o.

8 Kaj la infan'o kresk'is, kaj ĝi est'is de'mam'ig'it'a, kaj Abraham far'is grand'a'n festen'o'n en la tag'o, en kiu Isaak est'is de'mam'ig'it'a. 9 Kaj Sara vid'is, ke la fil'o de Hagar la Egipt'in'o, kiu'n ĉi tiu nask'is al Abraham, mok'as. 10 Kaj ŝi dir'is al Abraham: For'pel'u ĉi tiu'n sklav'in'o'n kaj ŝi'a'n fil'o'n; ĉar la fil'o de ĉi tiu sklav'in'o ne hered'os kun mi'a fil'o, kun Isaak. 11 Kaj la afer'o fort'e mal'plaĉ'is al Abraham pro li'a fil'o. 12 Kaj Di'o dir'is al Abraham: Ĝi ne mal'plaĉ'u al vi pro la knab'o kaj pro vi'a sklav'in'o; pri ĉio, kio'n dir'os al vi Sara, obe'u ŝi'a'n voĉ'o'n; ĉar per Isaak oni nom'os vi'a'n id'ar'o'n. 13 Sed ankaŭ el la fil'o de la sklav'in'o Mi kresk'ig'os popol'o'n, ĉar li est'as vi'a sem'o. 14 Kaj Abraham lev'iĝ'is fru'e maten'e, kaj pren'is pan'o'n kaj fel'sak'o'n kun akv'o kaj don'is al Hagar, met'ant'e ĝi'n sur ŝi'a'n ŝultr'o'n, ankaŭ la infan'o'n, kaj for'ir'ig'is ŝi'n; kaj ŝi ir'is, kaj ŝi erar'vag'is en la dezert'o Beer-Ŝeba. 15 Kaj konsum'iĝ'is la akv'o de la fel'sak'o, kaj ŝi ĵet'is la infan'o'n sub unu el la arb'et'aĵ'o'j. 16 Kaj ŝi ir'is kaj sid'iĝ'is kontraŭ'e, en la mal'proksim'ec'o de paf'o el paf'ark'o; ĉar ŝi dir'is: Mi ne pov'as rigard'i la mort'o'n de la infan'o. Kaj ŝi sid'iĝ'is kontraŭ'e, kaj ŝi komenc'is laŭt'e plor'i. 17 Kaj Di'o aŭd'is la voĉ'o'n de la knab'o; kaj anĝel'o de Di'o vok'is Hagaron el la ĉiel'o, kaj dir'is al ŝi: Kio est'as al vi, Hagar? ne tim'u, ĉar Di'o aŭd'is la voĉ'o'n de la knab'o el la lok'o, kie li est'as. 18 Lev'iĝ'u, pren'u la knab'o'n kaj ten'u li'n per vi'a man'o, ĉar grand'a'n popol'o'n Mi far'os el li. 19 Kaj Di'o mal'ferm'is ŝi'a'j'n okul'o'j'n, kaj ŝi ek'vid'is put'o'n kun akv'o, kaj ŝi ir'is kaj plen'ig'is la fel'sak'o'n per akv'o kaj trink'ig'is la knab'o'n. 20 Kaj Di'o est'is kun la knab'o, kaj li grand'iĝ'is kaj loĝ'is en la dezert'o kaj far'iĝ'is ark'paf'ist'o. 21 Kaj li loĝ'is en la dezert'o Par'a'n; kaj li'a patr'in'o pren'is al li edz'in'o'n el la land'o Egipta.

22 Kaj en tiu temp'o Abimeleĥ kaj li'a milit'estr'o Piĥol dir'is al Abraham jen'e: Di'o est'as kun vi en ĉio, kio'n vi far'as; 23 nun ĵur'u do al mi per Di'o, ke vi ne ag'os mal'fidel'e kun mi, nek kun mi'a fil'o, nek kun mi'a nep'o; ke tiel sam'e favor'kor'e, kiel mi ag'is kun vi, vi ag'os kun mi, kaj kun la land'o, en kiu vi loĝ'as kiel fremd'ul'o. 24 Kaj Abraham dir'is: Mi ĵur'as. 25 Kaj Abraham riproĉ'is Abimeleĥ'o'n pro la akv'a put'o, kiu'n per'fort'e for'pren'is la sklav'o'j de Abimeleĥ. 26 Kaj Abimeleĥ dir'is: Mi ne sci'as, kiu far'is tio'n, kaj ankaŭ vi ne dir'is al mi; mi eĉ ne aŭd'is pri tio ĝis hodiaŭ. 27 Kaj Abraham pren'is ŝaf'o'j'n kaj bov'o'j'n kaj don'is al Abimeleĥ, kaj ili ambaŭ star'ig'is inter si inter'lig'o'n. 28 Kaj Abraham star'ig'is sep ŝaf'id'o'j'n apart'e. 29 Kaj Abimeleĥ dir'is al Abraham: Por kio est'as tiu'j sep ŝaf'id'o'j, kiu'j'n vi star'ig'is apart'e? 30 Kaj tiu dir'is: Sep ŝaf'id'o'j'n pren'u el mi'a man'o, por ke ili est'u por mi atest'o, ke mi el'fos'is tiu'n put'o'n. 31 Tial tiu lok'o hav'as la nom'o'n Beer-Ŝeba, ĉar tie ili ambaŭ ĵur'is. 32 Kaj ili star'ig'is inter'lig'o'n en Beer-Ŝeba. Kaj Abimeleĥ kaj li'a milit'estr'o Piĥol lev'iĝ'is kaj re'ir'is en la land'o'n de la Filiŝt'o'j. 33 Kaj Abraham plant'is tamarisk'o'n en Beer-Ŝeba, kaj preĝ'is tie al la Etern'ul'o, la Di'o etern'a. 34 Kaj Abraham loĝ'is en la land'o de la Filiŝt'o'j long'a'n temp'o'n.

22

1 Post tiu'j okaz'int'aĵ'o'j Di'o prov'is Abrahamon, kaj dir'is al li: Abraham! Kaj tiu respond'is: Jen mi est'as. 2 Kaj Li dir'is: Pren'u vi'a'n fil'o'n, vi'a'n sol'a'n, kiu'n vi am'as, Isaakon, kaj ir'u en la land'o'n Morija, kaj ofer'u li'n tie kiel brul'ofer'o'n sur unu el la mont'o'j, kiu'n Mi montr'os al vi. 3 Kaj Abraham lev'iĝ'is fru'e maten'e kaj sel'is si'a'n azen'o'n kaj pren'is si'a'j'n du jun'ul'o'j'n kun si kaj si'a'n fil'o'n Isaak; kaj li fend'is lign'o'n por brul'ofer'o, kaj lev'iĝ'is kaj ir'is al tiu lok'o, pri kiu dir'is al li Di'o. 4 En la tri'a tag'o Abraham lev'is si'a'j'n okul'o'j'n kaj ek'vid'is la lok'o'n de mal'proksim'e. 5 Kaj Abraham dir'is al si'a'j jun'ul'o'j: Rest'u ĉi tie kun la azen'o, kaj mi kun la knab'o ir'os tie'n, kaj ni ador'klin'iĝ'os kaj re'ven'os al vi. 6 Kaj Abraham pren'is la lign'o'n por la brul'ofer'o kaj met'is ĝi'n sur si'a'n fil'o'n Isaak, kaj li pren'is en si'a'n man'o'n la fajr'o'n kaj la tranĉ'il'o'n; kaj ili ir'is ambaŭ kun'e. 7 Kaj Isaak dir'is al si'a patr'o Abraham: Mi'a patr'o! Kaj tiu respond'is: Jen mi est'as, mi'a fil'o. Kaj li dir'is: Jen est'as la fajr'o kaj la lign'o, sed kie est'as la ŝaf'o por la brul'ofer'o? 8 Kaj Abraham dir'is: Di'o antaŭ'vid'os al Si la ŝaf'o'n por la brul'ofer'o, mi'a fil'o. Kaj ili ir'is ambaŭ kun'e. 9 Kaj ili ven'is al la lok'o, pri kiu dir'is al li Di'o; kaj Abraham konstru'is tie la altar'o'n kaj sur'met'is la lign'o'n, kaj lig'is si'a'n fil'o'n Isaak kaj met'is li'n sur la altar'o'n super la lign'o. 10 Kaj Abraham etend'is si'a'n man'o'n kaj pren'is la tranĉ'il'o'n, por buĉ'i si'a'n fil'o'n. 11 Kaj ek'vok'is al li anĝel'o de la Etern'ul'o el la ĉiel'o, kaj dir'is: Abraham, Abraham! Kaj li respond'is: Jen mi est'as. 12 Kaj Tiu dir'is: Ne etend'u vi'a'n man'o'n sur la knab'o'n, kaj far'u al li neni'o'n; ĉar nun Mi sci'as, ke vi tim'as Di'o'n kaj vi ne indulg'is pro Mi vi'a'n fil'o'n, la sol'a'n. 13 Kaj Abraham lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, kaj vid'is, ke jen vir'ŝaf'o mal'antaŭ'e implik'iĝ'is per la korn'o'j en la arb'et'aĵ'o'j. Kaj Abraham ir'is kaj pren'is la vir'ŝaf'o'n, kaj ofer'is ĝi'n kiel brul'ofer'o'n anstataŭ si'a fil'o. 14 Kaj Abraham don'is al tiu lok'o la nom'o'n: La Etern'ul'o Vid'as; tial oni ankoraŭ nun dir'as: Sur la mont'o, kie la Etern'ul'o aper'as. 15 Kaj de'nov'e anĝel'o de la Etern'ul'o vok'is al Abraham el la ĉiel'o, 16 kaj dir'is: Mi ĵur'as per Mi, dir'as la Etern'ul'o, ke ĉar vi far'is tiu'n afer'o'n kaj ne indulg'is vi'a'n fil'o'n, la sol'a'n; 17 tial Mi ben'os vi'n kaj Mi mult'ig'os vi'a'n id'ar'o'n simil'e al la stel'o'j de la ĉiel'o kaj al la sabl'o sur la bord'o de la mar'o; kaj vi'a id'ar'o posed'os la pord'eg'o'j'n de si'a'j mal'amik'o'j. 18 Kaj ben'iĝ'os per vi'a id'ar'o ĉiu'j popol'o'j de la ter'o, pro tio, ke vi obe'is Mi'a'n voĉ'o'n. 19 Kaj Abraham re'ven'is al si'a'j jun'ul'o'j, kaj ili lev'iĝ'is kaj ir'is kun'e al Beer-Ŝeba; kaj Abraham loĝ'is en Beer-Ŝeba.

20 Post tiu'j okaz'int'aĵ'o'j oni sci'ig'is al Abraham, dir'ant'e: Jen ankaŭ Milka nask'is infan'o'j'n al vi'a frat'o Naĥor: 21 la unu'e'nask'it'o'n Uc, kaj li'a'n frat'o'n Buz, kaj Kemuelon, la patr'o'n de Aram; 22 kaj Kesedon kaj Ĥazon kaj Pildaŝon kaj Jidlafon kaj Betuelon. 23 Kaj de Betuel nask'iĝ'is Rebeka. Ĉi tiu'j'n ok nask'is Milka al Naĥor, la frat'o de Abraham. 24 Kaj li'a krom'vir'in'o, nom'e Reum'a, ankaŭ nask'is: Tebaĥon kaj Gaĥamon kaj Taĥaŝon kaj Maaĥan.

23

1 Kaj la viv'o de Sara est'is cent du'dek sep jar'o'j; tiom est'is la jar'o'j de la viv'o de Sara. 2 Kaj Sara mort'is en Kirjat-Arb'a, kiu est'as Ĥebron, en la land'o Kanaana. Kaj Abraham ven'is, por funebr'i pri Sara kaj plor'i pri ŝi. 3 Kaj Abraham lev'iĝ'is for de si'a mort'int'in'o, kaj dir'is al la fil'o'j de Ĥet jen'e: 4 Fremd'ul'o kaj pas'loĝ'ant'o mi est'as ĉe vi; don'u al mi posed'ot'a'n lok'o'n por tomb'o inter vi, por ke mi en'ter'ig'u mi'a'n mort'int'in'o'n, kiu est'as antaŭ mi. 5 Kaj la fil'o'j de Ĥet respond'is al Abraham, dir'ant'e al li: 6 Aŭskult'u ni'n, ni'a sinjor'o! vi est'as princ'o de Di'o inter ni; en la plej elekt'it'a'j ni'a'j tomb'o'j en'ter'ig'u vi'a'n mort'int'in'o'n; neni'u el ni rifuz'os al vi si'a'n tomb'lok'o'n, por en'ter'ig'i vi'a'n mort'int'in'o'n. 7 Kaj Abraham lev'iĝ'is, kaj profund'e klin'iĝ'is antaŭ la popol'o de la land'o, antaŭ la fil'o'j de Ĥet. 8 Kaj li dir'is al ili jen'e: Se plaĉ'as al vi, ke mi en'ter'ig'u mi'a'n mort'int'in'o'n, kiu est'as antaŭ mi, tiam aŭskult'u mi'n kaj pet'u por mi Efron'o'n, la fil'o'n de Coĥar, 9 ke li don'u al mi la du'obl'a'n kavern'o'n, kiu'n li hav'as en la fin'o de si'a kamp'o; por plen'a sum'o da mon'o li don'u ĝi'n al mi inter vi por tomb'a posed'aĵ'o. 10 Kaj Efron sid'is inter la fil'o'j de Ĥet, kaj respond'is Efron la Ĥetid'o al Abraham aŭd'ebl'e por la fil'o'j de Ĥet, antaŭ ĉiu'j, kiu'j ven'is en la pord'eg'o'n de li'a urb'o, dir'ant'e: 11 Ne, mi'a sinjor'o, aŭskult'u mi'n! la kamp'o'n mi don'as al vi, kaj la kavern'o'n, kiu est'as sur ĝi, al vi mi don'as, antaŭ la okul'o'j de la fil'o'j de mi'a popol'o mi don'as ĝi'n al vi; en'ter'ig'u vi'a'n mort'int'in'o'n. 12 Kaj Abraham profund'e klin'iĝ'is antaŭ la popol'o de la land'o. 13 Kaj li dir'is al Efron aŭd'ebl'e por la popol'o de la land'o jen'e: Mi pet'as, aŭskult'u mi'n: mi don'as mon'o'n por la kamp'o; pren'u de mi, kaj mi en'ter'ig'os tie mi'a'n mort'int'in'o'n. 14 Kaj Efron respond'is al Abraham, dir'ant'e al li: 15 Mi'a sinjor'o, aŭskult'u mi'n: la ter'o valor'as kvar'cent sikl'o'j'n; sed kio ĝi est'as inter mi kaj vi? en'ter'ig'u vi'a'n mort'int'in'o'n. 16 Kaj Abraham aŭskult'is Efron'o'n, kaj Abraham pes'is al Efron la mon'o'n, pri kiu li parol'is aŭd'ebl'e por la fil'o'j de Ĥet, kvar'cent sikl'o'j'n da arĝent'o, uz'at'a en la komerc'o. 17 Kaj la kamp'o de Efron kun la du'obl'a kavern'o, kiu est'is antaŭ Mamre, la kamp'o kaj la kavern'o sur ĝi kaj ĉiu'j arb'o'j sur la kamp'o, inter ĉiu'j ĝi'a'j lim'o'j ĉirkaŭ'e, far'iĝ'is 18 posed'aĵ'o de Abraham antaŭ la okul'o'j de la fil'o'j de Ĥet, de ĉiu'j, kiu'j ven'is en la pord'eg'o'n de li'a urb'o. 19 Kaj post tio Abraham en'ter'ig'is si'a'n edz'in'o'n Sara en la du'obl'a kavern'o de la kamp'o, antaŭ Mamre, kiu est'as Ĥebron, en la land'o Kanaana. 20 Kaj la kamp'o kaj la kavern'o sur ĝi far'iĝ'is tomb'a posed'aĵ'o de Abraham, kiu'n li akir'is de la fil'o'j de Ĥet.

24

1 Kaj Abraham est'is mal'jun'a kaj en profund'a aĝ'o. Kaj la Etern'ul'o ben'is Abrahamon en ĉio. 2 Kaj Abraham dir'is al si'a sklav'o, la administr'ant'o de li'a dom'o, kiu reg'is ĉio'n, kio aparten'is al li: Met'u vi'a'n man'o'n sub mi'a'n femur'o'n; 3 kaj mi ĵur'ig'as vi'n per la Etern'ul'o, la Di'o de la ĉiel'o kaj la Di'o de la ter'o, ke vi ne pren'os edz'in'o'n por mi'a fil'o el la fil'in'o'j de la Kanaan'id'o'j, inter kiu'j mi loĝ'as; 4 sed en mi'a'n land'o'n kaj en mi'a'n patr'uj'o'n vi ir'os kaj vi pren'os edz'in'o'n por mi'a fil'o Isaak. 5 Kaj la sklav'o dir'is al li: Ebl'e la vir'in'o ne vol'os ir'i kun mi en ĉi tiu'n land'o'n; ĉu mi tiam dev'as re'ven'ig'i vi'a'n fil'o'n en la land'o'n, el kiu vi el'ir'is? 6 Kaj Abraham dir'is al li: Gard'u vi'n, ne re'ven'ig'u mi'a'n fil'o'n tie'n. 7 La Etern'ul'o, la Di'o de la ĉiel'o, kiu pren'is mi'n el la dom'o de mi'a patr'o kaj el mi'a patr'uj'o, kaj dir'is al mi kaj ĵur'is al mi, dir'ant'e: Al vi'a id'ar'o Mi don'os ĉi tiu'n land'o'n—Li send'os Si'a'n anĝel'o'n antaŭ vi, kaj vi pren'os edz'in'o'n por mi'a fil'o el tie. 8 Kaj se la vir'in'o ne vol'os ir'i kun vi, tiam vi far'iĝ'os liber'a de ĉi tiu mi'a ĵur'o; nur mi'a'n fil'o'n ne re'ven'ig'u tie'n. 9 Kaj la sklav'o met'is si'a'n man'o'n sub la femur'o'n de si'a sinjor'o Abraham kaj ĵur'is al li pri tiu afer'o. 10 Kaj la sklav'o pren'is dek kamel'o'j'n el la kamel'o'j de si'a sinjor'o, kaj li ir'is; kaj ĉi'a'j bon'aĵ'o'j de li'a sinjor'o est'is en li'a'j man'o'j. Kaj li lev'iĝ'is kaj ir'is Mezopotami'o'n, al la urb'o Naĥor. 11 Kaj li genu'ig'is la kamel'o'j'n ekster'e de la urb'o, ĉe put'o kun akv'o, en vesper'a temp'o, en la temp'o, kiam el'ir'as la vir'in'o'j, por ĉerp'i akv'o'n. 12 Kaj li dir'is: Ho Etern'ul'o, Di'o de mi'a sinjor'o Abraham, sukces'ig'u mi'n hodiaŭ kaj far'u favor'kor'aĵ'o'n al mi'a sinjor'o Abraham. 13 Jen mi star'as apud la font'o da akv'o, kaj la fil'in'o'j de la urb'an'o'j el'ir'as, por ĉerp'i akv'o'n; 14 kaj la jun'ul'in'o'n, al kiu mi dir'os: Vol'u klin'i vi'a'n kruĉ'o'n, ke mi trink'u, kaj ŝi dir'os: Trink'u, kaj mi trink'ig'os ankaŭ vi'a'j'n kamel'o'j'n—ŝi'n Vi destin'is por Vi'a sklav'o Isaak; kaj per tio mi sci'iĝ'os, ke Vi far'is favor'kor'aĵ'o'n al mi'a sinjor'o. 15 Kaj antaŭ ol li fin'is parol'i, jen el'ir'as Rebeka, kiu est'is nask'it'a al Betuel, la fil'o de Milka, edz'in'o de Naĥor, frat'o de Abraham; kaj ŝi'a kruĉ'o est'is sur ŝi'a ŝultr'o. 16 Kaj la jun'ul'in'o est'is tre bel'aspekt'a, virg'ul'in'o, kiu'n ankoraŭ ne ek'kon'is vir'o. Kaj ŝi mal'supr'e'n'ir'is al la font'o kaj plen'ig'is si'a'n kruĉ'o'n kaj ir'is supr'e'n. 17 Kaj la sklav'o kur'is al ŝi renkont'e, kaj dir'is: Vol'u las'i mi'n trink'i iom da akv'o el vi'a kruĉ'o. 18 Kaj ŝi dir'is: Trink'u, mi'a sinjor'o; kaj ŝi rapid'e mal'lev'is la kruĉ'o'n sur si'a'n man'o'n, kaj ŝi don'is al li trink'i. 19 Kaj kiam ŝi sufiĉ'e li'n trink'ig'is, ŝi dir'is: Ankaŭ por vi'a'j kamel'o'j mi ĉerp'os, ĝis ili fin'os trink'i. 20 Kaj rapid'e ŝi el'verŝ'is el si'a kruĉ'o en la trink'uj'o'n, kaj kur'is de'nov'e al la put'o, por ĉerp'i por ĉiu'j li'a'j kamel'o'j. 21 Kaj la vir'o admir'is ŝi'n silent'e, por konvink'iĝ'i, ĉu la Etern'ul'o prosper'ig'is li'a'n voj'o'n aŭ ne. 22 Kaj kiam la kamel'o'j ĉes'is trink'i, tiam la vir'o pren'is or'a'n ring'o'n, hav'ant'a'n la pez'o'n de du'on'o de sikl'o, kaj du bracelet'o'j'n por ŝi'a'j man'o'j, hav'ant'a'j'n la pez'o'n de dek sikl'o'j da or'o. 23 Kaj li dir'is: Kies fil'in'o vi est'as? vol'u dir'i al mi; ĉu en la dom'o de vi'a patr'o est'as lok'o por ni, por tra'dorm'i la nokt'o'n? 24 Kaj ŝi dir'is al li: Mi est'as fil'in'o de Betuel, fil'o de Milka, kiu'n ŝi nask'is al Naĥor. 25 Kaj ŝi dir'is al li: Ankaŭ da pajl'o kaj da furaĝ'o ni hav'as mult'e, kaj ankaŭ lok'o'n, por ke vi tra'dorm'u la nokt'o'n. 26 Kaj la vir'o klin'iĝ'is kaj far'is ador'o'n al la Etern'ul'o. 27 Kaj li dir'is: Glor'at'a est'u la Etern'ul'o, la Di'o de mi'a sinjor'o Abraham, kiu ne las'is sen Si'a favor'kor'ec'o kaj ver'ec'o mi'a'n sinjor'o'n. Per la voj'o, kiu'n mi ir'is, la Etern'ul'o al'konduk'is mi'n al la dom'o de la frat'o de mi'a sinjor'o. 28 Kaj la jun'ul'in'o kur'is, kaj rakont'is tiu'j'n afer'o'j'n en la dom'o de si'a patr'in'o. 29 Kaj Rebeka hav'is frat'o'n, kiu est'is nom'at'a Lab'a'n. Kaj Lab'a'n kur'is al la vir'o ekster'e'n, al la font'o. 30 Kaj kiam li vid'is la ring'o'n kaj la bracelet'o'j'n sur la man'o'j de si'a frat'in'o, kaj kiam li aŭd'is la vort'o'j'n de si'a frat'in'o Rebeka, kiu dir'is: Tiel parol'is kun mi tiu vir'o—tiam li ir'is al la vir'o, kaj jen tiu star'as ĉe la kamel'o'j apud la font'o. 31 Kaj li dir'is: Ven'u, ben'it'a de la Etern'ul'o; kial vi star'as ekster'e? mi pret'ig'is la dom'o'n kaj ankaŭ lok'o'n por la kamel'o'j. 32 Kaj li ven'ig'is la vir'o'n en la dom'o'n, kaj mal'lig'is la kamel'o'j'n, kaj don'is pajl'o'n kaj furaĝ'o'n al la kamel'o'j, kaj akv'o'n por lav'i li'a'j'n pied'o'j'n, kaj la pied'o'j'n de la hom'o'j, kiu'j est'is kun li. 33 Kaj est'is met'it'a antaŭ li manĝ'o; sed li dir'is: Mi ne manĝ'os, antaŭ ol mi dir'os mi'a'n afer'o'n. Kaj tiu dir'is: Parol'u. 34 Kaj li dir'is: Sklav'o de Abraham mi est'as. 35 Kaj la Etern'ul'o fort'e ben'is mi'a'n sinjor'o'n, kaj li far'iĝ'is grand'a; kaj Li don'is al li ŝaf'o'j'n kaj bov'o'j'n kaj arĝent'o'n kaj or'o'n kaj sklav'o'j'n kaj sklav'in'o'j'n kaj kamel'o'j'n kaj azen'o'j'n. 36 Kaj Sara, la edz'in'o de mi'a sinjor'o, nask'is fil'o'n al mi'a sinjor'o, kiam ŝi mal'jun'iĝ'is; kaj li don'is al li ĉio'n, kio'n li hav'is. 37 Kaj mi'a sinjor'o ĵur'ig'is mi'n, dir'ant'e: Ne pren'u edz'in'o'n por mi'a fil'o el la fil'in'o'j de la Kanaan'id'o'j, en kies land'o mi loĝ'as. 38 Nur al la dom'o de mi'a patr'o ir'u kaj al mi'a famili'o, kaj pren'u edz'in'o'n por mi'a fil'o. 39 Kaj mi dir'is al mi'a sinjor'o: Ebl'e la vir'in'o ne vol'os ir'i kun mi? 40 Kaj li dir'is al mi: La Etern'ul'o, antaŭ kiu mi ir'ad'is, send'os Si'a'n anĝel'o'n kun vi kaj sukces'ig'os vi'a'n voj'o'n; kaj vi pren'os edz'in'o'n por mi'a fil'o el mi'a famili'o kaj el la dom'o de mi'a patr'o. 41 Tiam vi est'os liber'a de mi'a ĵur'o, kiam vi ven'os al mi'a famili'o; kaj se ili ne don'os al vi, vi est'os liber'a de mi'a ĵur'o. 42 Kaj mi ven'is hodiaŭ al la font'o, kaj mi dir'is: Etern'ul'o, Di'o de mi'a sinjor'o Abraham! ho, se Vi vol'us sukces'ig'i mi'a'n voj'o'n, kiu'n mi nun ir'as! 43 Jen mi star'as apud la font'o da akv'o; la virg'ul'in'o, kiu el'ir'os, por ĉerp'i, kaj al kiu mi dir'os: Las'u mi'n trink'i iom da akv'o el vi'a kruĉ'o, 44 kaj kiu dir'os al mi: Trink'u vi, kaj ankaŭ por vi'a'j kamel'o'j mi ĉerp'os—tio est'as la vir'in'o, kiu'n la Etern'ul'o destin'is por la fil'o de mi'a sinjor'o. 45 Antaŭ ol mi fin'is parol'i en mi'a kor'o, jen Rebeka el'ir'as, kaj ŝi'a kruĉ'o est'as sur ŝi'a ŝultr'o; kaj ŝi mal'supr'e'n'ir'is al la font'o kaj ĉerp'is. Kaj mi dir'is al ŝi: Vol'u trink'ig'i mi'n. 46 Kaj rapid'e ŝi de'pren'is si'a'n kruĉ'o'n de la ŝultr'o, kaj dir'is: Trink'u, kaj ankaŭ vi'a'j'n kamel'o'j'n mi trink'ig'os. Kaj mi trink'is, kaj ankaŭ la kamel'o'j'n ŝi trink'ig'is. 47 Kaj mi demand'is ŝi'n, kaj mi dir'is: Kies fil'in'o vi est'as? Kaj ŝi dir'is: Fil'in'o de Betuel, fil'o de Naĥor, kiu'n nask'is al li Milka. Kaj mi met'is la ring'o'n sur ŝi'a'n naz'o'n kaj la bracelet'o'j'n sur ŝi'a'j'n man'o'j'n. 48 Kaj mi klin'iĝ'is kaj far'is ador'o'n al la Etern'ul'o, kaj mi glor'is la Etern'ul'o'n, la Di'o'n de mi'a sinjor'o Abraham, kiu konduk'is mi'n per ĝust'a voj'o, por ke mi pren'u la fil'in'o'n de la frat'o de mi'a sinjor'o por li'a fil'o. 49 Kaj nun se vi vol'as far'i favor'kor'aĵ'o'n kaj ĝust'aĵ'o'n al mi'a sinjor'o, dir'u al mi; kaj se ne, vi ankaŭ dir'u al mi, kaj mi turn'os mi'n dekstr'e'n aŭ mal'dekstr'e'n. 50 Tiam respond'is Lab'a'n kaj Betuel, kaj dir'is: De la Etern'ul'o ven'is ĉi tiu afer'o; ni ne pov'as dir'i al vi i'o'n mal'bon'a'n aŭ bon'a'n. 51 Jen Rebeka est'as antaŭ vi; pren'u ŝi'n kaj ir'u, kaj ŝi est'u edz'in'o al la fil'o de vi'a sinjor'o, kiel dir'is la Etern'ul'o. 52 Kaj kiam la sklav'o de Abraham aŭd'is ili'a'j'n vort'o'j'n, li klin'iĝ'is ĝis la ter'o al la Etern'ul'o. 53 Kaj la sklav'o el'pren'is arĝent'aĵ'o'j'n kaj or'aĵ'o'j'n kaj vest'o'j'n kaj don'is al Rebeka; kaj donac'o'j'n li don'is al ŝi'a frat'o kaj al ŝi'a patr'in'o. 54 Kaj manĝ'is kaj trink'is li kaj la hom'o'j, kiu'j est'is kun li, kaj ili tra'dorm'is tie la nokt'o'n. Kaj kiam ili lev'iĝ'is maten'e, li dir'is: Las'u mi'n for al mi'a sinjor'o. 55 Tiam ŝi'a frat'o kaj ŝi'a patr'in'o dir'is: La jun'ul'in'o rest'u kun ni almenaŭ dek tag'o'j'n, post'e vi ir'os. 56 Kaj li dir'is al ili: Ne re'ten'u mi'n, ĉar la Etern'ul'o sukces'ig'is mi'a'n voj'o'n. Las'u mi'n for, kaj mi ir'os al mi'a sinjor'o. 57 Kaj ili dir'is: Ni vok'os la jun'ul'in'o'n, kaj ni demand'os, kio'n ŝi dir'os. 58 Kaj ili al'vok'is Rebekan, kaj dir'is al ŝi: Ĉu vi ir'os kun ĉi tiu vir'o? Kaj ŝi dir'is: Mi ir'os. 59 Kaj ili for'send'is si'a'n frat'in'o'n Rebeka kaj ŝi'a'n nutr'int'in'o'n kaj la sklav'o'n de Abraham kaj li'a'j'n hom'o'j'n. 60 Kaj ili ben'is Rebekan, kaj dir'is al ŝi: Ni'a frat'in'o! mil'o'j da mil'o'j el'kresk'u el vi, kaj vi'a id'ar'o posed'u la pord'eg'o'j'n de si'a'j mal'amik'o'j. 61 Kaj lev'iĝ'is Rebeka kaj ŝi'a'j serv'ist'in'o'j kaj sid'iĝ'is sur la kamel'o'j, kaj ili ir'is post tiu vir'o; kaj la sklav'o pren'is Rebekan kaj for'ir'is. 62 Kaj Isaak ven'is de la voj'o, kiu konduk'as al la put'o de la Viv'ant'o-Vid'ant'o; li loĝ'is en la sud'a land'o. 63 Kaj Isaak el'ir'is, por medit'i sur la kamp'o, kiam komenc'iĝ'is vesper'o; kaj li lev'is si'a'j'n okul'o'j'n kaj vid'is, ke jen ven'as kamel'o'j. 64 Kaj Rebeka lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, kaj ŝi ek'vid'is Isaakon kaj de'salt'is de la kamel'o. 65 Kaj ŝi dir'is al la sklav'o: Kiu est'as tiu vir'o, kiu ir'as sur la kamp'o renkont'e al ni? Kaj la sklav'o dir'is: Tio est'as mi'a sinjor'o. Kaj ŝi pren'is la kovr'o'tuk'o'n kaj kovr'is si'n. 66 Kaj la sklav'o rakont'is al Isaak ĉio'n, kio'n li far'is. 67 Kaj Isaak en'konduk'is ŝi'n en la tend'o'n de si'a patr'in'o Sara; kaj li pren'is Rebekan, kaj ŝi far'iĝ'is li'a edz'in'o, kaj li ek'am'is ŝi'n. Kaj Isaak konsol'iĝ'is pri si'a patr'in'o.

25

1 Kaj Abraham pren'is ali'a'n edz'in'o'n, kiu est'is nom'at'a Ketura. 2 Kaj ŝi nask'is al li Zim'ran'o'n kaj Jokŝanon kaj Medanon kaj Midjanon kaj Jiŝbakon kaj Ŝuaĥon. 3 Kaj de Jokŝan nask'iĝ'is Ŝeba kaj Dedan. Kaj la fil'o'j de Dedan est'is la Aŝur'id'o'j, Letuŝidoj, kaj Leumidoj. 4 Kaj la fil'o'j de Midjan est'is Ef'a kaj Efer kaj Ĥanoĥ kaj Abida kaj Eldaa. Ĉiu'j ĉi tiu'j est'is la fil'o'j de Ketura. 5 Kaj Abraham for'don'is ĉio'n, kio'n li hav'is, al Isaak. 6 Kaj al la fil'o'j de si'a'j krom'vir'in'o'j Abraham don'is donac'o'j'n, kaj for'ir'ig'is ili'n de si'a fil'o Isaak, ankoraŭ dum si'a viv'o, orient'e'n, en land'o'n orient'a'n. 7 Kaj la nombr'o de la jar'o'j de viv'o de Abraham, kiu'j'n li tra'viv'is, est'is cent sep'dek kvin jar'o'j. 8 Kaj Abraham konsum'iĝ'is kaj mort'is en bon'a mal'jun'ec'o, profund'aĝ'a kaj sat'a de viv'o, kaj li al'kolekt'iĝ'is al si'a popol'o. 9 Kaj en'ter'ig'is li'n li'a'j fil'o'j Isaak kaj Iŝmael en la du'obl'a kavern'o, kiu trov'iĝ'as antaŭ Mamre, sur la kamp'o de Efron, fil'o de Coĥar, la Ĥetid'o. 10 Sur la kamp'o, kiu'n aĉet'is Abraham de la fil'o'j de Ĥet, tie est'as en'ter'ig'it'a'j Abraham kaj li'a edz'in'o Sara. 11 Kaj post la mort'o de Abraham Di'o ben'is li'a'n fil'o'n Isaak. Kaj Isaak loĝ'is ĉe la put'o de la Viv'ant'o-Vid'ant'o.

12 Kaj jen est'as la generaci'ar'o de Iŝmael, fil'o de Abraham, kiu'n Hagar, la Egipt'in'o, sklav'in'o de Sara, nask'is al Abraham; 13 kaj jen est'as la nom'o'j de la fil'o'j de Iŝmael, laŭ ili'a'j nom'o'j kaj generaci'o'j: Nebajot, la unu'e'nask'it'a de Iŝmael, kaj Kedar kaj Adbeel kaj Mibsam14 kaj Miŝma kaj Dum'a kaj Mas'a, 15 Ĥadad kaj Tem'a, Jetur, Nafiŝ, kaj Kedma. 16 Tio est'as la fil'o'j de Iŝmael, kaj tio est'as ili'a'j nom'o'j en ili'a'j vilaĝ'o'j kaj tend'ar'o'j, dek du princ'o'j super si'a'j gent'o'j. 17 Kaj la daŭr'o de la viv'o de Iŝmael est'is cent tri'dek sep jar'o'j; kaj li konsum'iĝ'is kaj mort'is kaj al'kolekt'iĝ'is al si'a popol'o. 18 Kaj ili loĝ'is de Ĥavila ĝis Ŝur, kiu est'as antaŭ Egipt'uj'o, sur la voj'o al Asirio. Antaŭ ĉiu'j si'a'j frat'o'j li loĝ'is.

19 Kaj jen est'as la generaci'ar'o de Isaak, fil'o de Abraham: de Abraham nask'iĝ'is Isaak. 20 Kaj Isaak hav'is la aĝ'o'n de kvar'dek jar'o'j, kiam li pren'is kiel edz'in'o'n Rebekan, fil'in'o'n de Betuel la Siri'an'o, el Mezopotami'o, frat'in'o'n de Lab'a'n la Siri'an'o. 21 Kaj Isaak preĝ'is al la Etern'ul'o pri si'a edz'in'o, ĉar ŝi est'is sen'frukt'a; kaj la Etern'ul'o ced'is al li'a preĝ'o, kaj li'a edz'in'o Rebeka graved'iĝ'is. 22 Kaj la infan'o'j inter'puŝ'iĝ'is en ŝi'a intern'o, kaj ŝi dir'is: Se est'as tiel, por kio do mi graved'iĝ'is? Kaj ŝi ir'is, por demand'i la Etern'ul'o'n. 23 Kaj la Etern'ul'o dir'is al ŝi:

24 Kaj kiam ven'is la temp'o, ke ŝi nask'u, tiam montr'iĝ'is, ke ĝemel'o'j est'as en ŝi'a ventr'o. 25 Kaj la unu'a el'ir'is ruĝ'a, li est'is tut'a kiel har'kovr'it'a fel'o; kaj oni don'is al li la nom'o'n Esav. 26 Kaj post'e el'ir'is li'a frat'o, ten'ant'e per la man'o la kalkan'o'n de Esav; kaj oni don'is al li la nom'o'n Jakob. Kaj Isaak hav'is la aĝ'o'n de ses'dek jar'o'j, kiam ili nask'iĝ'is. 27 Kaj la knab'o'j grand'iĝ'is; kaj Esav far'iĝ'is lert'a ĉas'ist'o, kamp'ist'o, kaj Jakob far'iĝ'is hom'o kviet'a, sid'ant'a en la tend'o. 28 Kaj Isaak am'is Esavon, ĉar li manĝ'ad'is li'a'n ĉas'aĵ'o'n; sed Rebeka am'is Jakobon. 29 Kaj Jakob kuir'is kuir'aĵ'o'n; kaj Esav ven'is de la kamp'o kaj est'is lac'a. 30 Kaj Esav dir'is al Jakob: Don'u al mi manĝ'i de ĉi tiu ruĝ'a kuir'aĵ'o, ĉar mi est'as lac'a. Tial oni don'is al li la nom'o'n Edom. 31 Kaj Jakob dir'is: Vend'u al mi hodiaŭ vi'a'n unu'e'nask'it'ec'o'n. 32 Kaj Esav dir'is: Jen mi tuj mort'os; por kio do mi bezon'as la unu'e'nask'it'ec'o'n? 33 Kaj Jakob dir'is: Ĵur'u al mi hodiaŭ; kaj tiu ĵur'is al li kaj vend'is si'a'n unu'e'nask'it'ec'o'n al Jakob. 34 Kaj Jakob don'is al Esav pan'o'n kaj kuir'aĵ'o'n el lent'o'j, kaj li manĝ'is kaj trink'is, kaj lev'iĝ'is kaj for'ir'is. Kaj Esav mal'ŝat'is la unu'e'nask'it'ec'o'n.

26

1 Est'is mal'sat'o en la land'o, krom la antaŭ'a mal'sat'o, kiu est'is en la temp'o de Abraham. Kaj Isaak ir'is al Abimeleĥ, la reĝ'o de la Filiŝt'o'j, en Gerar. 2 Kaj la Etern'ul'o aper'is al li, kaj dir'is: Ne ir'u Egipt'uj'o'n, loĝ'u en la land'o, pri kiu Mi dir'os al vi. 3 Viv'u kiel fremd'ul'o en ĉi tiu land'o, kaj Mi est'os kun vi, kaj Mi ben'os vi'n; ĉar al vi kaj al vi'a id'ar'o Mi don'os ĉiu'j'n ĉi tiu'j'n land'o'j'n, kaj Mi plen'um'os la ĵur'o'n, kiu'n Mi ĵur'is al vi'a patr'o Abraham. 4 Kaj Mi mult'ig'os vi'a'n id'ar'o'n simil'e al la stel'o'j de la ĉiel'o, kaj Mi don'os al vi'a id'ar'o ĉiu'j'n ĉi tiu'j'n land'o'j'n, kaj ben'iĝ'os per vi'a id'ar'o ĉiu'j popol'o'j de la ter'o; 5 pro tio, ke Abraham obe'is Mi'a'n voĉ'o'n, kaj plen'um'ad'is Mi'a'j'n aranĝ'o'j'n, Mi'a'j'n leĝ'o'j'n, kaj Mi'a'j'n instru'o'j'n. 6 Kaj Isaak ek'loĝ'is en Gerar. 7 Kaj kiam la hom'o'j de tiu lok'o demand'is pri li'a edz'in'o, li dir'is: Ŝi est'as mi'a frat'in'o; ĉar li tim'is dir'i: Mi'a edz'in'o; por ke la hom'o'j de la lok'o ne mort'ig'u li'n pro Rebeka, ĉar ŝi est'is bel'aspekt'a. 8 Unu foj'o'n, kiam li est'is tie jam de long'a temp'o, Abimeleĥ, la reĝ'o de la Filiŝt'o'j, rigard'is tra la fenestr'o, kaj vid'is, ke Isaak amuz'iĝ'as kun si'a edz'in'o Rebeka. 9 Tiam Abimeleĥ vok'is Isaakon, kaj dir'is: Jen, ŝi est'as ja vi'a edz'in'o; kial do vi dir'is: Ŝi est'as mi'a frat'in'o? Kaj Isaak dir'is al li: Ĉar mi pens'is, ke ebl'e mi mort'os pro ŝi. 10 Kaj Abimeleĥ dir'is: Kio'n do vi far'is al ni! preskaŭ jam kuŝ'iĝ'is unu el la popol'o kun vi'a edz'in'o, kaj vi ven'ig'us sur ni'n krim'o'n. 11 Kaj Abimeleĥ far'is ordon'o'n al la tut'a popol'o jen'e: Kiu tuŝ'os ĉi tiu'n vir'o'n aŭ li'a'n edz'in'o'n, tiu mort'os. 12 Kaj Isaak sem'is en tiu land'o, kaj hav'is en tiu jar'o cent'obl'e-mezur'a'n rikolt'o'n; kaj la Etern'ul'o li'n ben'is. 13 Kaj tiu hom'o grand'iĝ'is kaj ĉiam pli kaj pli grand'iĝ'ad'is, ĝis li far'iĝ'is tre grand'a. 14 Kaj li hav'is tre mult'e da brut'o'j mal'grand'a'j kaj brut'o'j grand'a'j kaj grand'a'n serv'ist'ar'o'n; kaj la Filiŝt'o'j envi'is li'n. 15 Kaj ĉiu'j'n put'o'j'n, kiu'j'n el'fos'is la sklav'o'j de li'a patr'o en la temp'o de li'a patr'o Abraham, la Filiŝt'o'j ŝtop'is kaj plen'ig'is ili'n per ter'o. 16 Tiam Abimeleĥ dir'is al Isaak: For'ir'u de ni, ĉar vi far'iĝ'is mult'e pli fort'a ol ni. 17 Kaj Isaak for'ir'is de tie kaj aranĝ'is si'a'j'n tend'o'j'n en la val'o de Gerar, kaj tie li ek'loĝ'is. 18 Kaj Isaak de'nov'e el'fos'is la akv'o'put'o'j'n, kiu'j'n oni el'fos'is en la temp'o de li'a patr'o Abraham kaj la Filiŝt'o'j ŝtop'is post la mort'o de Abraham; kaj li don'is al ili tiu'j'n sam'a'j'n nom'o'j'n, kiu'j'n don'is al ili li'a patr'o. 19 Kaj la sklav'o'j de Isaak fos'is en la val'o kaj trov'is tie put'o'n kun freŝ'a akv'o. 20 Kaj disput'is la paŝt'ist'o'j de Gerar kun la paŝt'ist'o'j de Isaak, dir'ant'e: Al ni aparten'as la akv'o. Kaj oni don'is al la put'o la nom'o'n Esek, ĉar oni disput'is pri ĝi. 21 Kaj ili el'fos'is ali'a'n put'o'n, kaj ankaŭ pri ĝi ili disput'is; kaj oni don'is al ĝi la nom'o'n Sitna. 22 Kaj ili for'iĝ'is de tie kaj el'fos'is ali'a'n put'o'n, kaj pri ĝi oni ne disput'is. Kaj li don'is al ĝi la nom'o'n Reĥobot, dir'ant'e: Nun la Etern'ul'o don'is al ni vast'a'n lok'o'n, kaj ni mult'iĝ'os sur la ter'o. 23 Kaj de tie li for'migr'is al Beer-Ŝeba. 24 Kaj aper'is al li la Etern'ul'o en tiu nokt'o, kaj dir'is: Mi est'as la Di'o de vi'a patr'o Abraham; ne tim'u, ĉar Mi est'as kun vi, kaj Mi ben'os vi'n kaj Mi mult'ig'os vi'a'n id'ar'o'n pro Abraham, Mi'a serv'ant'o. 25 Kaj li konstru'is tie altar'o'n kaj preĝ'is al la Etern'ul'o. Kaj li aranĝ'is tie si'a'n tend'o'n, kaj la sklav'o'j de Isaak el'fos'is tie put'o'n. 26 Kaj Abimeleĥ ir'is al li el Gerar, kaj ankaŭ li'a amik'o Aĥuzat kaj li'a milit'estr'o Piĥol. 27 Kaj Isaak dir'is al ili: Por kio vi ven'is al mi? vi mi'n ja mal'am'as kaj for'pel'is mi'n de vi. 28 Kaj ili dir'is: Ni vid'is, ke la Etern'ul'o est'as kun vi; tial ni dir'is: Est'u ĵur'o inter ni, inter ni kaj vi, kaj ni far'u inter'lig'o'n kun vi, 29 ke vi ne far'u al ni mal'bon'o'n, kiel ni vi'n ne tuŝ'is kaj kiel ni far'is al vi nur bon'o'n kaj las'is vi'n for'ir'i en pac'o; vi est'as nun ben'it'o de la Etern'ul'o. 30 Kaj li far'is por ili festen'o'n, kaj ili manĝ'is kaj trink'is. 31 Kaj ili lev'iĝ'is fru'e maten'e kaj ĵur'is al si reciprok'e. Kaj Isaak las'is ili'n for'ir'i, kaj ili for'ir'is de li en pac'o. 32 Kaj en tiu tag'o ven'is la sklav'o'j de Isaak, kaj raport'is al li pri la put'o, kiu'n ili el'fos'is, kaj dir'is al li: Ni trov'is akv'o'n. 33 Kaj li don'is al ĝi la nom'o'n Ŝiba; pro tio la nom'o de la urb'o est'as Beer-Ŝeba ĝis hodiaŭ.

34 Kiam Esav hav'is la aĝ'o'n de kvar'dek jar'o'j, li pren'is kiel edz'in'o'j'n Jehuditon, fil'in'o'n de Beeri la Ĥetid'o, kaj Basmaton, fil'in'o'n de El'o'n la Ĥetid'o. 35 Kaj ili mult'e ĉagren'is Isaakon kaj Rebekan.

27

1 Kiam Isaak mal'jun'iĝ'is kaj la vid'ad'o de li'a'j okul'o'j mal'akr'iĝ'is, li vok'is Esavon, si'a'n pli mal'jun'a'n fil'o'n, kaj dir'is al li: Mi'a fil'o! Kaj tiu dir'is al li: Jen mi est'as. 2 Kaj li dir'is: Jen mi mal'jun'iĝ'is; mi ne sci'as, kiam mi mort'os; 3 pren'u do nun vi'a'j'n arm'il'o'j'n, vi'a'n sag'uj'o'n kaj vi'a'n paf'ark'o'n, kaj ir'u sur la kamp'o'n kaj ĉas'u por mi ĉas'aĵ'o'n; 4 kaj far'u por mi bon'gust'a'n manĝ'aĵ'o'n, kia'n mi am'as, kaj al'port'u al mi, kaj mi ĝi'n manĝ'os, por ke mi'a anim'o vi'n ben'u, antaŭ ol mi mort'os. 5 Sed Rebeka aŭd'is, kiam Isaak parol'is al si'a fil'o Esav. Kaj Esav ir'is sur la kamp'o'n, por ĉas'i ĉas'aĵ'o'n kaj al'port'i. 6 Kaj Rebeka dir'is al si'a fil'o Jakob jen'e: Mi aŭd'is, ke vi'a patr'o dir'is al vi'a frat'o Esav jen'e: 7 Al'port'u al mi ĉas'aĵ'o'n kaj far'u por mi bon'gust'a'n manĝ'aĵ'o'n, kaj mi manĝ'os, kaj mi ben'os vi'n antaŭ la Etern'ul'o antaŭ mi'a mort'o. 8 Kaj nun, mi'a fil'o, aŭskult'u mi'a'n voĉ'o'n, kio'n mi ordon'as al vi: 9 ir'u al la brut'ar'o kaj al'port'u al mi de tie du bon'a'j'n kapr'id'o'j'n, kaj mi far'os el ili bon'gust'a'n manĝ'aĵ'o'n por vi'a patr'o, kia'n li am'as; 10 kaj vi al'port'os al vi'a patr'o, kaj li manĝ'os, por ke li ben'u vi'n antaŭ si'a mort'o. 11 Kaj Jakob dir'is al si'a patr'in'o Rebeka: Mi'a frat'o Esav est'as ja hom'o har'kovr'it'a, kaj mi est'as hom'o glat'a; 12 ebl'e mi'a patr'o mi'n palp'os, tiam mi est'os en li'a'j okul'o'j kiel tromp'ant'o, kaj mi ven'ig'os sur mi'n mal'ben'o'n, sed ne ben'o'n. 13 Kaj li'a patr'in'o dir'is al li: Sur mi est'u tiu mal'ben'o, mi'a fil'o; nur aŭskult'u mi'a'n voĉ'o'n kaj ir'u, al'port'u al mi. 14 Kaj li ir'is kaj pren'is kaj al'port'is al si'a patr'in'o, kaj li'a patr'in'o far'is bon'gust'a'n manĝ'aĵ'o'n, kia'n am'is li'a patr'o. 15 Kaj Rebeka pren'is la luks'a'j'n vest'o'j'n de si'a pli mal'jun'a fil'o Esav, kiu'j'n ŝi hav'is ĉe si en la dom'o, kaj ŝi vest'is si'a'n pli jun'a'n fil'o'n Jakob; 16 kaj per la fel'o'j de la kapr'id'o'j ŝi vest'is li'a'j'n man'o'j'n kaj la glat'aĵ'o'n de li'a kol'o. 17 Kaj ŝi don'is la bon'gust'a'n manĝ'aĵ'o'n kaj la pan'o'n, kiu'j'n ŝi pret'ig'is, en la man'o'n de si'a fil'o Jakob. 18 Kaj li ven'is al si'a patr'o, kaj dir'is: Mi'a patr'o! Kaj tiu dir'is: Jen mi est'as; kiu vi est'as, mi'a fil'o? 19 Kaj Jakob dir'is al si'a patr'o: Mi est'as Esav, vi'a unu'e'nask'it'o; mi far'is, kiel vi dir'is al mi; vol'u lev'iĝ'i, sid'iĝ'u, kaj manĝ'u mi'a'n ĉas'aĵ'o'n, por ke vi'a anim'o mi'n ben'u. 20 Kaj Isaak dir'is al si'a fil'o: Kia'manier'e vi tiel rapid'e trov'is, mi'a fil'o? Kaj tiu dir'is: Ĉar la Etern'ul'o, vi'a Di'o, send'is al mi renkont'e. 21 Kaj Isaak dir'is al Jakob: Al'proksim'iĝ'u, kaj mi vi'n palp'os, mi'a fil'o, ĉu tio est'as vi, mi'a fil'o Esav, aŭ ne. 22 Kaj Jakob al'proksim'iĝ'is al si'a patr'o Isaak, kaj tiu li'n palp'is, kaj dir'is: La voĉ'o est'as voĉ'o de Jakob, sed la man'o'j est'as man'o'j de Esav. 23 Kaj li ne re'kon'is li'n, ĉar li'a'j man'o'j est'is kiel la man'o'j de li'a frat'o Esav, har'kovr'it'a'j; kaj li ben'is li'n. 24 Kaj li dir'is: Ĉu tio est'as vi, mi'a fil'o Esav? Kaj tiu dir'is: Mi. 25 Kaj li dir'is: Al'ŝov'u al mi, kaj mi manĝ'os la ĉas'aĵ'o'n de mi'a fil'o, por ke mi'a anim'o vi'n ben'u. Kaj li al'ŝov'is al li, kaj tiu manĝ'is; kaj li al'port'is al li vin'o'n, kaj tiu trink'is. 26 Kaj li'a patr'o Isaak dir'is al li: Al'proksim'iĝ'u kaj kis'u mi'n, mi'a fil'o. 27 Kaj li al'proksim'iĝ'is kaj kis'is li'n, kaj tiu flar'is la odor'o'n de li'a'j vest'o'j, kaj li ben'is li'n, kaj dir'is:

30 Kaj kiam Isaak fin'is ben'i Jakobon kaj apenaŭ Jakob el'ir'is de antaŭ si'a patr'o Isaak, li'a frat'o Esav ven'is de si'a ĉas'ad'o. 31 Kaj ankaŭ li far'is bon'gust'a'n manĝ'aĵ'o'n kaj al'port'is al si'a patr'o, kaj dir'is al si'a patr'o: Lev'iĝ'u, mi'a patr'o, kaj manĝ'u la ĉas'aĵ'o'n de vi'a fil'o, por ke vi'a anim'o mi'n ben'u. 32 Kaj li'a patr'o Isaak dir'is al li: Kiu vi est'as? Kaj li dir'is: Mi est'as vi'a unu'e'nask'it'a fil'o Esav. 33 Tiam Isaak ek'trem'is per tre grand'a trem'o, kaj dir'is: Kiu do est'as tiu, kiu ĉas'is ĉas'aĵ'o'n kaj al'port'is al mi, kaj mi manĝ'is de ĉio, antaŭ ol vi ven'is, kaj mi ben'is li'n? kaj li rest'os ja ben'it'a! 34 Kiam Esav aŭd'is la vort'o'j'n de si'a patr'o, li ek'kri'is per tre grand'a kaj mal'dolĉ'a kri'o, kaj dir'is al si'a patr'o: Ben'u ankaŭ mi'n, ho mi'a patr'o! 35 Kaj tiu dir'is: Vi'a frat'o ven'is kun ruz'o kaj pren'is vi'a'n ben'o'n. 36 Kaj li dir'is: Ĝust'e do li'a nom'o est'as Jakob, ĉar li sub'met'is al mi la pied'o'n jam du foj'o'j'n; mi'a'n unu'e'nask'it'ec'o'n li pren'is, kaj jen li nun pren'is mi'a'n ben'o'n! Kaj li dir'is: Ĉu vi ne rezerv'is por mi ben'o'n? 37 Kaj Isaak respond'is kaj dir'is al Esav: Jen mi far'is li'n sinjor'o super vi, kaj ĉiu'j'n li'a'j'n frat'o'j'n mi don'is al li kiel serv'ant'o'j'n, kaj gren'o'n kaj most'o'n mi hav'ig'is al li; kio'n do mi far'os por vi, mi'a fil'o? 38 Kaj Esav dir'is al si'a patr'o: Ĉu ĝi est'as la sol'a ben'o, kiu'n vi hav'as? ben'u ankaŭ mi'n, ho mi'a patr'o! Kaj Esav ek'plor'is per laŭt'a voĉ'o. 39 Kaj li'a patr'o Isaak respond'is kaj dir'is al li:

41 Kaj Esav ek'mal'am'is Jakobon pro la ben'o, per kiu ben'is li'n li'a patr'o; kaj Esav dir'is en si'a kor'o: Baldaŭ ven'os la tag'o'j de funebr'o pro mi'a patr'o, tiam mi mort'ig'os mi'a'n frat'o'n Jakob. 42 Kaj oni raport'is al Rebeka la vort'o'j'n de ŝi'a pli mal'jun'a fil'o Esav; tiam ŝi send'is kaj vok'is si'a'n pli jun'a'n fil'o'n Jakob, kaj dir'is al li: Jen vi'a frat'o Esav minac'as mort'ig'i vi'n; 43 tial nun, mi'a fil'o, aŭskult'u mi'a'n voĉ'o'n; kaj lev'iĝ'u, for'kur'u al mi'a frat'o Lab'a'n en Ĥaran; 44 kaj loĝ'u ĉe li kelk'a'n temp'o'n, ĝis kviet'iĝ'os la furioz'o de vi'a frat'o; 45 ĝis la koler'o de vi'a frat'o de'turn'iĝ'os de vi, kaj li forges'os, kio'n vi far'is al li. Tiam mi send'os kaj pren'os vi'n de tie. Kial mi perd'u vi'n ambaŭ en unu tag'o?

46 Kaj Rebeka dir'is al Isaak: Ted'is al mi la viv'o pro la Ĥetidinoj; se Jakob pren'os edz'in'o'n el ĉi tiu'j Ĥetidinoj, el la fil'in'o'j de la land'o, tiam por kio mi viv'u?

28

1 Tiam Isaak al'vok'is Jakobon kaj ben'is li'n, kaj ordon'is al li, dir'ant'e: Ne pren'u edz'in'o'n el la fil'in'o'j Kanaanaj. 2 Lev'iĝ'u, ir'u Mezopotami'o'n, al la dom'o de Betuel, la patr'o de vi'a patr'in'o, kaj pren'u al vi el tie edz'in'o'n el la fil'in'o'j de Lab'a'n, la frat'o de vi'a patr'in'o. 3 Kaj Di'o la Plej'potenc'a ben'u vi'n kaj frukt'ig'u vi'n kaj mult'ig'u vi'n, kaj kresk'ig'u el vi amas'o'n da popol'o'j. 4 Kaj Li don'u al vi la ben'o'n de Abraham, al vi kaj al vi'a id'ar'o kun'e kun vi, por ke vi hered'u la land'o'n de vi'a fremd'e'loĝ'ad'o, kiu'n Di'o don'is al Abraham. 5 Kaj Isaak for'send'is Jakobon, kaj tiu ir'is Mezopotami'o'n, al Lab'a'n, la fil'o de Betuel la Siri'an'o, frat'o de Rebeka, patr'in'o de Jakob kaj Esav. 6 Kiam Esav vid'is, ke Isaak ben'is Jakobon kaj send'is li'n en Mezopotami'o'n, por ke li pren'u al si el tie edz'in'o'n, kaj ke, ben'ant'e li'n, li ordon'is al li, dir'ant'e: Ne pren'u edz'in'o'n el la fil'in'o'j Kanaanaj; 7 kaj ke Jakob obe'is si'a'n patr'o'n kaj si'a'n patr'in'o'n kaj ir'is Mezopotami'o'n: 8 tiam Esav vid'is, ke ne plaĉ'as la fil'in'o'j Kanaanaj al li'a patr'o Isaak. 9 Kaj Esav ir'is al Iŝmael kaj pren'is al si Maĥalaton, fil'in'o'n de Iŝmael, fil'o de Abraham, frat'in'o'n de Nebajot, kiel edz'in'o'n krom si'a'j ali'a'j edz'in'o'j.

10 Kaj Jakob el'ir'is el Beer-Ŝeba kaj ir'is en la direkt'o al Ĥaran. 11 Li ven'is al iu lok'o kaj rest'is tie, por pas'ig'i la nokt'o'n, ĉar la sun'o sub'ir'is. Kaj li pren'is unu el la ŝton'o'j de tiu lok'o kaj met'is ĝi'n sub si'a'n kap'o'n kaj kuŝ'iĝ'is en tiu lok'o. 12 Kaj li sonĝ'is: jen ŝtup'ar'o star'as sur la ter'o, kaj ĝi'a supr'o ating'as la ĉiel'o'n, kaj jen anĝel'o'j de Di'o ir'as sur ĝi supr'e'n kaj mal'supr'e'n. 13 Kaj jen la Etern'ul'o star'as sur ĝi, kaj dir'as: Mi est'as la Etern'ul'o, la Di'o de vi'a patr'o Abraham kaj la Di'o de Isaak; la ter'o'n, sur kiu vi kuŝ'as, Mi don'os al vi kaj al vi'a id'ar'o. 14 Kaj vi'a id'ar'o est'os kiel la polv'o de la ter'o, kaj vi dis'vast'iĝ'os okcident'e'n kaj orient'e'n kaj nord'e'n kaj sud'e'n, kaj ben'iĝ'os per vi kaj per vi'a id'ar'o ĉiu'j gent'o'j de la ter'o. 15 Kaj Mi est'as kun vi, kaj Mi gard'os vi'n ĉie, kie'n vi ir'os, kaj Mi re'ven'ig'os vi'n sur ĉi tiu'n ter'o'n; ĉar Mi ne for'las'os vi'n, ĝis Mi est'os far'int'a tio'n, kio'n Mi dir'is al vi. 16 Kaj Jakob vek'iĝ'is el si'a dorm'o, kaj li dir'is: Ver'e, la Etern'ul'o est'as en ĉi tiu lok'o, kaj mi ne sci'is. 17 Kaj li ek'tim'is, kaj dir'is: Kiel tim'ind'a est'as ĉi tiu lok'o! ĝi est'as neni'o ali'a ol dom'o de Di'o, kaj ĉi tie est'as la pord'eg'o de la ĉiel'o. 18 Kaj Jakob lev'iĝ'is fru'e maten'e, kaj pren'is la ŝton'o'n, kiu'n li est'is met'int'a sub si'a'n kap'o'n, kaj star'ig'is ĝi'n kiel monument'o'n, kaj verŝ'is ole'o'n sur ĝi'a'n supr'o'n. 19 Kaj li don'is al tiu lok'o la nom'o'n Bet-El; sed antaŭ'e la nom'o de la urb'o est'is Luz. 20 Kaj Jakob far'is sankt'a'n promes'o'n, dir'ant'e: Se Di'o est'os kun mi, kaj gard'os mi'n sur ĉi tiu voj'o, kiu'n mi ir'as, kaj don'os al mi pan'o'n por manĝ'i kaj vest'o'n por port'i sur mi, 21 kaj mi re'ven'os en pac'o al la dom'o de mi'a patr'o, kaj la Etern'ul'o est'os por mi Di'o: 22 tiam ĉi tiu ŝton'o, kiu'n mi star'ig'is kiel monument'o'n, est'os dom'o de Di'o, kaj de ĉio, kio'n Vi don'os al mi, mi ofer'os al Vi dek'on'o'n.

29

1 Kaj Jakob lev'is si'a'j'n pied'o'j'n kaj ir'is al la land'o de la orient'an'o'j. 2 Kaj li vid'is: jen est'as put'o sur la kamp'o, kaj tri greg'o'j da ŝaf'o'j kuŝ'as apud ĝi; ĉar el tiu put'o oni trink'ig'ad'is la greg'o'j'n; kaj grand'a ŝton'o est'is sur la apertur'o de la put'o. 3 Kaj kiam tie kun'ven'is ĉiu'j greg'o'j, tiam oni de'rul'ad'is la ŝton'o'n de sur la apertur'o kaj trink'ig'ad'is la ŝaf'o'j'n kaj de'nov'e re'met'ad'is la ŝton'o'n sur ĝi'a'n lok'o'n, sur la apertur'o'n de la put'o. 4 Kaj Jakob dir'is al ili: Frat'o'j mi'a'j, ke kie vi est'as? Kaj ili dir'is: Ni est'as el Ĥaran. 5 Kaj li dir'is al ili: Ĉu vi kon'as Labanon, fil'o'n de Naĥor? Kaj ili dir'is: Ni kon'as. 6 Kaj li dir'is al ili: Ĉu li bon'e fart'as? Kaj ili dir'is: Li fart'as bon'e, kaj jen li'a fil'in'o Raĥel ven'as kun la ŝaf'o'j. 7 Kaj li dir'is: De la tag'o rest'as ja ankoraŭ mult'e, ankoraŭ ne est'as la temp'o, por kolekt'i la greg'o'j'n; trink'ig'u la ŝaf'o'j'n kaj ir'u, paŝt'u. 8 Kaj ili dir'is: Ni ne pov'as, ĝis kolekt'iĝ'os ĉiu'j greg'o'j kaj oni de'rul'os la ŝton'o'n de sur la apertur'o de la put'o kaj ni trink'ig'os la ŝaf'o'j'n. 9 Dum li ankoraŭ parol'is kun ili, ven'is Raĥel kun la ŝaf'o'j de si'a patr'o, ĉar ŝi paŝt'is ili'n. 10 Kaj kiam Jakob ek'vid'is Raĥelon, la fil'in'o'n de Lab'a'n, frat'o de li'a patr'in'o, kaj la ŝaf'o'j'n de Lab'a'n, frat'o de li'a patr'in'o, tiam Jakob al'proksim'iĝ'is, de'rul'is la ŝton'o'n de sur la apertur'o de la put'o, kaj trink'ig'is la ŝaf'o'j'n de Lab'a'n, la frat'o de li'a patr'in'o. 11 Kaj Jakob kis'is Raĥelon kaj laŭt'e ek'plor'is. 12 Kaj Jakob dir'is al Raĥel, ke li est'as parenc'o de ŝi'a patr'o kaj fil'o de Rebeka. Kaj ŝi kur'is kaj dir'is al si'a patr'o. 13 Kaj kiam Lab'a'n aŭd'is la sci'ig'o'n pri Jakob, fil'o de li'a frat'in'o, li kur'is al li renkont'e kaj ĉirkaŭ'pren'is li'n kaj kis'is li'n kaj ven'ig'is li'n en si'a'n dom'o'n. Kaj tiu rakont'is al Lab'a'n ĉio'n. 14 Kaj Lab'a'n dir'is al li: Vi est'as ja mi'a ost'o kaj mi'a karn'o! Kaj li loĝ'is ĉe li tut'a'n monat'o'n. 15 Kaj Lab'a'n dir'is al Jakob: Ĉu pro tio, ke vi est'as mi'a parenc'o, vi dev'as serv'i mi'n sen'pag'e? dir'u al mi, kio'n mi dev'as pag'i al vi? 16 Sed Lab'a'n hav'is du fil'in'o'j'n; la nom'o de la pli mal'jun'a est'is Le'a, kaj la nom'o de la pli jun'a est'is Raĥel. 17 La okul'o'j de Le'a est'is mal'san'a'j, sed Raĥel est'is bel'form'a kaj bel'vizaĝ'a. 18 Kaj Jakob ek'am'is Raĥelon, kaj dir'is: Mi serv'os vi'n sep jar'o'j'n pro Raĥel, vi'a pli jun'a fil'in'o. 19 Tiam Lab'a'n dir'is: Pli bon'e est'as, ke mi don'u ŝi'n al vi, ol ke mi don'u ŝi'n al ali'a vir'o; loĝ'u ĉe mi. 20 Kaj Jakob serv'is pro Raĥel sep jar'o'j'n, kaj ili est'is en li'a'j okul'o'j kiel kelk'e da tag'o'j, ĉar li am'is ŝi'n. 21 Kaj Jakob dir'is al Lab'a'n: Don'u mi'a'n edz'in'o'n, ĉar fin'iĝ'is mi'a temp'o, kaj mi en'ven'os al ŝi. 22 Kaj Lab'a'n kun'ven'ig'is ĉiu'j'n hom'o'j'n de tiu lok'o kaj far'is festen'o'n. 23 Sed vesper'e li pren'is si'a'n fil'in'o'n Le'a kaj en'ir'ig'is ŝi'n al li; kaj tiu en'ven'is al ŝi. 24 Kaj Lab'a'n don'is si'a'n sklav'in'o'n Zilpa al Le'a kiel sklav'in'o'n. 25 Sed maten'e montr'iĝ'is, ke tio est'as Le'a. Tiam li dir'is al Lab'a'n: Kio'n do vi far'is al mi! ĉu ne pro Raĥel mi serv'is vi'n? kial do vi mi'n tromp'is? 26 Tiam Lab'a'n dir'is: En ni'a lok'o ne est'as mor'o, ke oni don'u la pli jun'a'n antaŭ ol la pli mal'jun'a'n. 27 Pas'ig'u semajn'o'n kun ĉi tiu, tiam mi don'os al vi ankaŭ tiu'n, pro serv'o, kiu'n vi serv'os ĉe mi ankoraŭ ali'a'j'n sep jar'o'j'n. 28 Kaj Jakob far'is tiel kaj pas'ig'is semajn'o'n kun ĉi tiu. Kaj Lab'a'n don'is al li si'a'n fil'in'o'n Raĥel kiel edz'in'o'n. 29 Kaj Lab'a'n don'is al si'a fil'in'o Raĥel si'a'n sklav'in'o'n Bilha kiel sklav'in'o'n. 30 Kaj Jakob en'ven'is ankaŭ al Raĥel, kaj li am'is Raĥelon pli ol Le'a'n, kaj li serv'is ĉe li ankoraŭ ali'a'j'n sep jar'o'j'n.

31 Kiam la Etern'ul'o vid'is, ke Le'a est'as mal'am'at'a, Li mal'ŝlos'is ŝi'a'n uter'o'n; sed Raĥel est'is sen'frukt'a. 32 Kaj Le'a graved'iĝ'is kaj nask'is fil'o'n, kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Rub'e'n, ĉar ŝi dir'is: La Etern'ul'o vid'is mi'a'n mizer'o'n, kaj nun mi'a edz'o mi'n amos. 33 Kaj ŝi de'nov'e graved'iĝ'is kaj nask'is fil'o'n. Kaj ŝi dir'is: La Etern'ul'o aŭd'is, ke mi est'as mal'am'at'a, tial Li don'is al mi ankaŭ ĉi tiu'n; kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Simeon. 34 Kaj ŝi de'nov'e graved'iĝ'is kaj nask'is fil'o'n. Kaj ŝi dir'is: La nun'a'n foj'o'n mi'a edz'o al'iĝ'os al mi, ĉar mi nask'is al li tri fil'o'j'n; tial al li est'is don'it'a la nom'o Lev'i. 35 Kaj ŝi de'nov'e graved'iĝ'is kaj nask'is fil'o'n. Kaj ŝi dir'is: Nun mi dank'os la Etern'ul'o'n; tial ŝi don'is al li la nom'o'n Jehuda. Kaj ŝi ĉes'is nask'i.

30

1 Kiam Raĥel vid'is, ke ŝi ne nask'as al Jakob, ŝi envi'is si'a'n frat'in'o'n, kaj ŝi dir'is al Jakob: Don'u al mi infan'o'j'n, ĉar ali'e mi mort'os. 2 Kaj Jakob fort'e ek'koler'is Raĥelon, kaj li dir'is: Ĉu mi anstataŭ'as Di'o'n, kiu rifuz'is al vi frukt'o'n de ventr'o? 3 Kaj ŝi dir'is: Jen est'as mi'a sklav'in'o Bilha; en'ven'u al ŝi, ke ŝi nask'u sur mi'a'j genu'o'j kaj ke mi ankaŭ ricev'u fil'o'j'n per ŝi. 4 Kaj ŝi don'is al li si'a'n sklav'in'o'n Bilha kiel edz'in'o'n, kaj Jakob en'ven'is al ŝi. 5 Kaj Bilha graved'iĝ'is kaj nask'is al Jakob fil'o'n. 6 Kaj Raĥel dir'is: Di'o mi'n juĝ'is kaj aŭd'is mi'a'n voĉ'o'n kaj don'is al mi fil'o'n; tial ŝi don'is al li la nom'o'n Da'n. 7 Kaj Bilha, la sklav'in'o de Raĥel, de'nov'e graved'iĝ'is kaj nask'is du'a'n fil'o'n al Jakob. 8 Tiam Raĥel dir'is: Per Di'a lukt'o mi lukt'is kun mi'a frat'in'o, kaj mi venk'is; kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Naftali. 9 Kiam Le'a vid'is, ke ŝi ĉes'is nask'i, ŝi pren'is si'a'n sklav'in'o'n Zilpa kaj don'is ŝi'n al Jakob kiel edz'in'o'n. 10 Kaj Zilpa, la sklav'in'o de Le'a, nask'is al Jakob fil'o'n. 11 Kaj Le'a dir'is: Ven'is feliĉ'o! kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Gad. 12 Kaj Zilpa, la sklav'in'o de Le'a, nask'is du'a'n fil'o'n al Jakob. 13 Kaj Le'a dir'is: Por mi'a bon'o; ĉar la vir'in'o'j dir'os, ke est'as al mi bon'e. Kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Aŝer. 14 Rub'e'n ir'is en la temp'o de rikolt'ad'o de tritik'o kaj trov'is man'drag'or'o'j'n sur la kamp'o, kaj li al'port'is ili'n al si'a patr'in'o Le'a. Kaj Raĥel dir'is al Le'a: Don'u al mi el la man'drag'or'o'j de vi'a fil'o. 15 Sed tiu dir'is al ŝi: Ĉu ne sufiĉ'as al vi, ke vi pren'is mi'a'n edz'o'n, kaj vi vol'as pren'i ankaŭ la man'drag'or'o'j'n de mi'a fil'o? Tiam Raĥel dir'is: Nu, li kuŝ'u kun vi ĉi tiu'n nokt'o'n por la man'drag'or'o'j de vi'a fil'o. 16 Kiam Jakob ven'is de la kamp'o vesper'e, Le'a el'ir'is al li renkont'e, kaj dir'is: Al mi ven'u, ĉar mi aĉet'is vi'n per la man'drag'or'o'j de mi'a fil'o. Kaj li kuŝ'is kun ŝi en tiu nokt'o. 17 Kaj Di'o aŭd'is Le'a'n, kaj ŝi graved'iĝ'is kaj nask'is al Jakob kvin'a'n fil'o'n. 18 Kaj Le'a dir'is: Di'o don'is al mi rekompenc'o'n por tio, ke mi don'is mi'a'n sklav'in'o'n al mi'a edz'o; kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Isaĥar. 19 Kaj Le'a de'nov'e graved'iĝ'is kaj nask'is ses'a'n fil'o'n al Jakob. 20 Kaj Le'a dir'is: Hav'ig'is al mi Di'o bon'a'n hav'o'n; nun mi'a edz'o loĝ'os ĉe mi, ĉar mi nask'is al li ses fil'o'j'n. Kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Zebulun. 21 Kaj post'e ŝi nask'is fil'in'o'n, kaj ŝi don'is al ŝi la nom'o'n Din'a. 22 Kaj Di'o re'memor'is Raĥelon, kaj Di'o el'aŭd'is ŝi'n kaj mal'ŝlos'is ŝi'a'n uter'o'n. 23 Kaj ŝi graved'iĝ'is kaj nask'is fil'o'n. Kaj ŝi dir'is: Di'o for'pren'is mi'a'n mal'honor'o'n. 24 Kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Jozef, dir'ant'e: La Etern'ul'o al'don'os al mi ali'a'n fil'o'n.

25 Kiam Raĥel nask'is Jozefon, Jakob dir'is al Lab'a'n: For'liber'ig'u mi'n, kaj mi ir'os al mi'a lok'o kaj al mi'a land'o. 26 Don'u mi'a'j'n edz'in'o'j'n kaj mi'a'j'n infan'o'j'n, pro kiu'j mi serv'is vi'n, kaj mi ir'os; ĉar vi kon'as la serv'o'n, per kiu mi vi'n serv'is. 27 Kaj Lab'a'n dir'is al li: Ho, se mi pov'us akir'i vi'a'n favor'o'n! mi spert'is, ke la Etern'ul'o ben'is mi'n pro vi. 28 Kaj li dir'is: Difin'u, kia'n rekompenc'o'n mi ŝuld'as al vi, kaj mi don'os. 29 Kaj tiu dir'is al li: Vi sci'as, kiel mi serv'is vi'n kaj kia far'iĝ'is vi'a brut'ar'o ĉe mi; 30 ĉar mal'mult'e vi hav'is antaŭ mi, sed nun ĝi mult'e vast'iĝ'is; kaj la Etern'ul'o ben'is vi'n post mi'a ven'o; kaj nun kiam mi labor'os ankaŭ por mi'a dom'o? 31 Kaj Lab'a'n dir'is: Kio'n mi don'u al vi? Kaj Jakob dir'is: Don'u al mi neni'o'n; sed se vi far'os al mi jen'o'n, tiam mi de'nov'e paŝt'os kaj gard'os vi'a'j'n ŝaf'o'j'n: 32 mi pas'os hodiaŭ tra vi'a tut'a ŝaf'ar'o; apart'ig'u el ĝi ĉiu'n ŝaf'o'n miks'kolor'a'n kaj makul'it'a'n kaj ĉiu'n brut'o'n nigr'a'n inter la ŝaf'o'j, kaj makul'it'a'n kaj miks'kolor'a'n inter la kapr'o'j; kaj ili est'u mi'a rekompenc'o. 33 Kaj respond'os por mi mi'a just'ec'o en la morgaŭ'a tag'o, kiam vi ven'os vid'i mi'a'n rekompenc'o'n; ĉiu el la kapr'o'j, kiu ne est'os miks'kolor'a aŭ makul'it'a, kaj ĉiu el la ŝaf'o'j, kiu ne est'os nigr'a, est'u rigard'at'a kiel ŝtel'it'a de mi. 34 Kaj Lab'a'n dir'is: Ĝi est'u, kiel vi dir'is. 35 Kaj li apart'ig'is en tiu tag'o la vir'kapr'o'j'n stri'it'a'j'n kaj makul'it'a'j'n kaj ĉiu'j'n kapr'in'o'j'n miks'kolor'a'j'n kaj makul'it'a'j'n, ĉiu'j'n, kiu'j hav'is sur si iom da blank'aĵ'o, kaj ĉiu'j'n nigr'a'j'n ŝaf'o'j'n; kaj li trans'don'is ili'n en la man'o'j'n de si'a'j fil'o'j. 36 Kaj li far'is inter'spac'o'n de tri'tag'a ir'ad'o inter si kaj Jakob. Kaj Jakob paŝt'is la rest'int'a'j'n ŝaf'o'j'n de Lab'a'n. 37 Kaj Jakob pren'is al si baston'o'j'n el verd'a'j popl'o'j, migdal'arb'o'j, kaj platan'arb'o'j, kaj sen'ŝel'ig'is sur ili blank'a'j'n stri'o'j'n tia'manier'e, ke la blank'aĵ'o sur la baston'o'j el'montr'iĝ'is. 38 Kaj li met'is la skrap'it'a'j'n baston'o'j'n antaŭ la ŝaf'o'j en la akv'o'trink'ig'a'j'n kanal'o'j'n, al kiu'j la ŝaf'o'j venad'is por trink'i, kaj ili graved'iĝ'ad'is, kiam ili venad'is trink'i. 39 Kaj la ŝaf'o'j graved'iĝ'is super la baston'o'j, kaj ili nask'is ŝaf'id'o'j'n stri'it'a'j'n, miks'kolor'a'j'n, kaj makul'it'a'j'n. 40 Kaj la ŝaf'id'o'j'n Jakob apart'ig'is, kaj li turn'is la vizaĝ'o'j'n de la brut'o'j kontraŭ la stri'it'a'j'n kaj kontraŭ la nigr'a'j'n brut'o'j'n de Lab'a'n; sed si'a'j'n brut'ar'o'j'n li apart'ig'is kaj ne al'miks'is ili'n al la brut'o'j de Lab'a'n. 41 Ĉiu'foj'e, kiam pasi'iĝ'is brut'o'j fort'a'j, Jakob met'is la baston'o'j'n en la kanal'o'j'n antaŭ la okul'o'j de la brut'o'j, por ke ili pasi'iĝ'u antaŭ la baston'o'j; 42 sed kiam la brut'o'j est'is mal'fort'a'j, li ne met'is. Tia'manier'e la mal'fort'a'j far'iĝ'is aparten'aĵ'o de Lab'a'n, kaj la fort'a'j far'iĝ'is aparten'aĵ'o de Jakob. 43 Kaj tiu hom'o far'iĝ'is ekster'ordinar'e riĉ'a, kaj li hav'is mult'e da brut'o'j kaj sklav'in'o'j'n kaj sklav'o'j'n kaj kamel'o'j'n kaj azen'o'j'n.

31

1 Li aŭd'is, ke la fil'o'j de Lab'a'n parol'is jen'e: Jakob for'pren'is la tut'a'n hav'o'n de ni'a patr'o, kaj el la hav'o de ni'a patr'o li akir'is la tut'a'n riĉ'ec'o'n. 2 Kaj Jakob vid'is laŭ la vizaĝ'o de Lab'a'n, ke li ne est'as rilat'e al li tia, kia li est'is hieraŭ kaj antaŭ'hieraŭ. 3 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Jakob: Re'ir'u en la land'o'n de vi'a'j patr'o'j kaj en vi'a'n nask'iĝ'land'o'n, kaj Mi est'os kun vi. 4 Tiam Jakob send'is kaj vok'is Raĥelon kaj Le'a'n sur la kamp'o'n al si'a brut'ar'o; 5 kaj li dir'is al ili: Mi vid'as laŭ la vizaĝ'o de vi'a patr'o, ke li ne est'as rilat'e al mi tia, kia li est'is hieraŭ kaj antaŭ'hieraŭ; sed la Di'o de mi'a patr'o est'is kun mi. 6 Vi sci'as, ke per ĉiu'j mi'a'j fort'o'j mi serv'is vi'a'n patr'o'n. 7 Sed vi'a patr'o tromp'is mi'n kaj dek'foj'e ŝanĝ'is mi'a'n labor'pag'o'n; tamen Di'o ne las'is li'n far'i al mi mal'bon'o'n. 8 Kiam li dir'is: Miks'kolor'a'j est'u vi'a rekompenc'o — ĉiu'j brut'o'j nask'is id'o'j'n miks'kolor'a'j'n; kaj kiam li dir'is: Stri'it'a'j est'u vi'a rekompenc'o—ĉiu'j brut'o'j nask'is stri'it'a'j'n. 9 Tia'manier'e Di'o for'pren'is la brut'o'j'n de vi'a patr'o kaj don'is al mi. 10 En la temp'o, kiam la brut'o'j pasi'iĝ'is, mi lev'is mi'a'j'n okul'o'j'n kaj vid'is en sonĝ'o, ke la vir'best'o'j, kiu'j lev'iĝ'is sur la brut'o'j'n, est'as stri'it'a'j, miks'kolor'a'j, kaj makul'it'a'j. 11 Kaj anĝel'o de Di'o dir'is al mi en la sonĝ'o: Jakob! kaj mi dir'is: Jen mi est'as. 12 Kaj li dir'is: Lev'u vi'a'j'n okul'o'j'n kaj vid'u: ĉiu'j vir'best'o'j, kiu'j lev'iĝ'is sur la brut'o'j'n, est'as stri'it'a'j, miks'kolor'a'j, kaj makul'it'a'j, ĉar Mi vid'is ĉio'n, kio'n Lab'a'n far'as al vi. 13 Mi est'as la Di'o el Bet-El, kie vi verŝ'is ole'o'n sur la monument'o'n kaj kie vi far'is sankt'a'n promes'o'n al Mi. Nun lev'iĝ'u, el'ir'u el ĉi tiu land'o kaj re'ir'u en la land'o'n de vi'a nask'iĝ'o. 14 Kaj Raĥel kaj Le'a respond'is kaj dir'is al li: Ĉu ni hav'as ankoraŭ part'o'n kaj hered'o'n en la dom'o de ni'a patr'o? 15 Li rigard'as ja ni'n kiel fremd'ul'in'o'j'n; ĉar li vend'is ni'n kaj eĉ for'manĝ'is ni'a'n mon'o'n. 16 Ĉar la tut'a riĉ'o, kiu'n Di'o for'pren'is de ni'a patr'o, aparten'as al ni kaj al ni'a'j infan'o'j. Kaj nun ĉio'n, kio'n Di'o al vi dir'is, far'u. 17 Jakob lev'iĝ'is, kaj met'is si'a'j'n infan'o'j'n kaj si'a'j'n edz'in'o'j'n sur la kamel'o'j'n. 18 Kaj li for'konduk'is si'a'n tut'a'n brut'ar'o'n kaj si'a'n tut'a'n hav'o'n, kiu'n li akir'is, si'a'n propr'aĵ'o'n, kiu'n li akir'is en Mezopotami'o, por ir'i al si'a patr'o Isaak en la land'o'n Kanaan'an. 19 Lab'a'n est'is for'ir'int'a, por tond'i si'a'j'n ŝaf'o'j'n; tiam Raĥel ŝtel'is la dom'a'j'n di'o'j'n de si'a patr'o. 20 Jakob tromp'is la atent'o'n de Lab'a'n la Siri'an'o, ne dir'ant'e al li, ke li for'kur'as. 21 Kaj li rapid'e for'ir'is kun'e kun ĉio, kio'n li hav'is. Kaj li trans'pas'is la River'o'n kaj direkt'iĝ'is al la mont'o Gilead.

22 Oni dir'is al Lab'a'n en la tri'a tag'o, ke Jakob for'kur'is. 23 Tiam li pren'is kun si si'a'j'n frat'o'j'n, kaj kur'is post li distanc'o'n de sep tag'o'j kaj kur'ating'is li'n sur la mont'o Gilead. 24 Tiam Di'o aper'is al Lab'a'n la Siri'an'o nokt'e en la sonĝ'o, kaj dir'is al li: Gard'u vi'n, ke vi ne parol'u kun Jakob bon'e nek mal'bon'e. 25 Lab'a'n kur'ating'is Jakobon. Jakob star'ig'is si'a'n tend'o'n sur la mont'o, kaj Lab'a'n aranĝ'is si'a'j'n frat'o'j'n ankaŭ sur la mont'o Gilead. 26 Kaj Lab'a'n dir'is al Jakob: Kio'n vi far'is? vi tromp'is mi'n kaj for'konduk'is mi'a'j'n fil'in'o'j'n kvazaŭ milit'kapt'it'o'j'n! 27 Kial vi for'kur'is sekret'e kaj kaŝ'e de mi, kaj ne dir'is al mi? Mi for'ir'ig'us vi'n en gaj'ec'o kaj kun kant'o'j, kun tamburin'o kaj harp'o. 28 Vi eĉ ne las'is mi'n kis'i mi'a'j'n infan'o'j'n kaj fil'in'o'j'n! mal'saĝ'e vi ag'is. 29 Mi hav'as fort'o'n en mi'a man'o, por far'i al vi mal'bon'o'n; sed la Di'o de vi'a patr'o hieraŭ dir'is al mi jen'e: Gard'u vi'n, ke vi ne parol'u kun Jakob bon'e aŭ mal'bon'e. 30 Kaj se vi nun for'ir'is, ĉar vi fort'e dezir'is est'i en la dom'o de vi'a patr'o, kial do vi ŝtel'is mi'a'j'n di'o'j'n? 31 Tiam Jakob respond'is kaj dir'is al Lab'a'n: Mi tim'is; mi pens'is, ke ebl'e vi for'rab'os de mi vi'a'j'n fil'in'o'j'n. 32 Sed tiu, ĉe kiu vi trov'os vi'a'j'n di'o'j'n, mort'u. En la ĉe'est'o de ni'a'j parenc'o'j serĉ'u ĉe mi tio'n, kio est'as vi'a, kaj pren'u al vi. Jakob ne sci'is, ke Raĥel ili'n ŝtel'is. 33 Tiam Lab'a'n en'ir'is en la tend'o'n de Jakob kaj en la tend'o'n de Le'a kaj en la tend'o'n de la du sklav'in'o'j, kaj li ne trov'is. Kaj li el'ir'is el la tend'o de Le'a kaj en'ir'is en la tend'o'n de Raĥel. 34 Sed Raĥel pren'is la dom'a'j'n di'o'j'n kaj met'is ili'n sub la sel'o'n de la kamel'o kaj sid'iĝ'is sur ili. Kaj Lab'a'n palp'e esplor'is la tut'a'n tend'o'n kaj ne trov'is. 35 Kaj ŝi dir'is al si'a patr'o: Mi'a sinjor'o ne koler'u, ke mi ne pov'as star'iĝ'i antaŭ vi, ĉar mi hav'as la vir'in'a'n ordinar'aĵ'o'n. Kaj li serĉ'is kaj ne trov'is la dom'a'j'n di'o'j'n. 36 Kaj Jakob ek'koler'is kaj disput'is kun Lab'a'n. Kaj Jakob dir'is al Lab'a'n: Kia est'as mi'a kulp'o, kia est'as mi'a pek'o, ke vi persekut'as mi'n? 37 Vi tra'palp'is ĉiu'j'n mi'a'j'n aparten'aĵ'o'j'n; kio'n vi trov'is el la aparten'aĵ'o'j de vi'a dom'o? el'met'u ĉi tie antaŭ mi'a'j parenc'o'j kaj vi'a'j, kaj ili juĝ'u inter ni ambaŭ. 38 Jam du'dek jar'o'j'n mi est'as ĉe vi; vi'a'j ŝaf'o'j kaj kapr'o'j ne est'is sen'infan'a'j; la vir'ŝaf'o'j'n el vi'a brut'ar'o mi ne manĝ'is; 39 kio'n sovaĝ'a'j best'o'j dis'ŝir'is, tio'n mi ne al'port'is al vi: ĝi est'is mi'a mal'profit'o; de mi vi postul'is ĉio'n, kio est'is ŝtel'it'a en tag'o aŭ ŝtel'it'a en nokt'o; 40 dum la tag'o mi'n konsum'is la varm'eg'o, kaj dum la nokt'o la mal'varm'o; kaj dorm'o kur'is for de mi'a'j okul'o'j. 41 Tia'j est'is la du'dek jar'o'j, dum kiu'j mi serv'is vi'n en vi'a dom'o, dek kvar jar'o'j'n pro vi'a'j du fil'in'o'j kaj ses jar'o'j'n pro vi'a'j brut'o'j; kaj vi ŝanĝ'is mi'a'n labor'pag'o'n dek'foj'e. 42 Se ne est'us kun mi la Di'o de mi'a patr'o, la Di'o de Abraham kaj Tim'o de Isaak, vi nun for'ir'ig'us mi'n kun neni'o. Mi'a'n mizer'o'n kaj la labor'o'n de mi'a'j man'o'j vid'is Di'o kaj ĝust'ig'is vi'n hieraŭ. 43 Tiam Lab'a'n respond'is kaj dir'is al Jakob: La fil'in'o'j est'as mi'a'j fil'in'o'j, kaj la infan'o'j est'as mi'a'j infan'o'j, kaj la brut'o'j est'as mi'a'j brut'o'j, kaj ĉio, kio'n vi vid'as, est'as mi'a; sed kio'n mi pov'as far'i hodiaŭ al mi'a'j fil'in'o'j, kaj al ili'a'j infan'o'j, kiu'j'n ili nask'is? 44 Nun ni far'u inter'lig'o'n, mi kaj vi, kaj ĝi est'u atest'o inter mi kaj vi. 45 Tiam Jakob pren'is ŝton'o'n kaj star'ig'is ĝi'n kiel memor'sign'o'n. 46 Kaj Jakob dir'is al si'a'j parenc'o'j: Kolekt'u ŝton'o'j'n. Kaj ili pren'is ŝton'o'j'n kaj far'is mont'et'o'n; kaj ili manĝ'is tie sur la mont'et'o. 47 Kaj Lab'a'n don'is al ĝi la nom'o'n Jegar-Sahaduta, sed Jakob don'is al ĝi la nom'o'n Galeed. 48 Lab'a'n dir'is: Ĉi tiu mont'et'o est'u nun atest'o inter mi kaj vi; tial ĝi ricev'is la nom'o'n Galeed; 49 ankaŭ la nom'o'n Micpa; ĉar li dir'is: Di'o observ'u inter mi kaj vi, kiam ni mal'aper'os unu de la ali'a. 50 Se vi ag'os mal'bon'e kontraŭ mi'a'j fil'in'o'j kaj se vi pren'os ali'a'j'n edz'in'o'j'n krom mi'a'j fil'in'o'j, tiam, se neni'u est'os ĉe ni, vid'u, ke Di'o est'as atest'ant'o inter mi kaj vi. 51 Kaj Lab'a'n dir'is al Jakob: Jen est'as ĉi tiu mont'et'o, kaj jen est'as la memor'sign'o, kiu'n mi star'ig'is inter mi kaj vi; 52 atest'o est'u ĉi tiu mont'et'o, kaj atest'o est'u la memor'sign'o, ke mi ne trans'ir'os al vi trans ĉi tiu'n mont'et'o'n kaj vi ne trans'ir'os al mi trans ĉi tiu'n mont'et'o'n kaj trans la memor'sign'o'n por mal'bon'o. 53 La Di'o de Abraham kaj la Di'o de Naĥor juĝ'u inter ni, la Di'o de ili'a patr'o. Kaj Jakob ĵur'is al li per la Tim'o de si'a patr'o Isaak. 54 Kaj Jakob ofer'buĉ'is ofer'o'n sur la mont'o, kaj li invit'is si'a'j'n parenc'o'j'n manĝ'i pan'o'n; kaj ili manĝ'is pan'o'n kaj tra'dorm'is la nokt'o'n sur la mont'o. 55 Lab'a'n lev'iĝ'is fru'e maten'e kaj kis'is si'a'j'n infan'o'j'n kaj si'a'j'n fil'in'o'j'n kaj ben'is ili'n, kaj for'ir'is; kaj Lab'a'n re'ir'is al si'a lok'o.

32

1 Kaj Jakob ir'is si'a'n voj'o'n. Kaj renkont'iĝ'is kun li anĝel'o'j de Di'o. 2 Kaj Jakob dir'is, kiam li ili'n vid'is: Tio est'as milit'ist'ar'o de Di'o; kaj li don'is al tiu lok'o la nom'o'n Maĥanaim.

3 Jakob send'is antaŭ si send'it'o'j'n al si'a frat'o Esav, en la land'o'n Seir, en la region'o'n de Edom. 4 Kaj li ordon'is al ili jen'e: Tiel'e dir'u al mi'a sinjor'o Esav: Jen kio'n dir'is vi'a sklav'o Jakob: Mi loĝ'is ĉe Lab'a'n kaj rest'is tie ĝis nun. 5 Mi hav'as bov'o'j'n kaj azen'o'j'n, ŝaf'o'j'n kaj sklav'o'j'n kaj sklav'in'o'j'n; kaj mi send'as, por sci'ig'i mi'a'n sinjor'o'n, por ke mi akir'u vi'a'n favor'o'n. 6 Kaj la send'it'o'j re'ven'is al Jakob, kaj dir'is: Ni ven'is al vi'a frat'o Esav; li ir'as renkont'e al vi, kaj kvar'cent hom'o'j ir'as kun'e kun li. 7 Tiam Jakob tre ek'tim'is kaj aflikt'iĝ'is. Kaj li divid'is la hom'o'j'n, kiu'j est'is kun li, kaj la ŝaf'o'j'n kaj la bov'o'j'n kaj la kamel'o'j'n, en du taĉment'o'j'n; 8 kaj li dir'is: Se Esav ven'os al unu taĉment'o kaj venk'o'bat'os ĝi'n, tiam la rest'int'a taĉment'o si'n sav'os. 9 Kaj Jakob dir'is: Di'o de mi'a patr'o Abraham kaj Di'o de mi'a patr'o Isaak, Etern'ul'o, kiu dir'is al mi: Re'ir'u en vi'a'n land'o'n kaj en vi'a'n nask'iĝ'lok'o'n, kaj Mi far'os al vi bon'o'n; 10 mi est'as tro mal'grand'a por ĉiu'j favor'kor'aĵ'o'j kaj por la tut'a bon'aĵ'o, kiu'n Vi far'is al Vi'a sklav'o; ĉar kun mi'a baston'o mi trans'ir'is ĉi tiu'n Jordan'o'n, kaj nun mi hav'as du taĉment'o'j'n. 11 Sav'u mi'n de la man'o de mi'a frat'o, de la man'o de Esav; ĉar mi tim'as li'n, ke li ebl'e ven'os kaj mort'ig'os ĉe mi patr'in'o'n kun la infan'o'j. 12 Vi dir'is ja: Mi far'os al vi bon'o'n, kaj Mi far'os vi'a'n id'ar'o'n tia, kia est'as la apud'mar'a sabl'o, kiu'n oni ne pov'as kalkul'i pro mult'eg'ec'o. 13 Kaj li pas'ig'is tie la nokt'o'n. Kaj li pren'is el tio, kio'n li hav'is sub la man'o, donac'o'n por si'a frat'o Esav: 14 du'cent kapr'in'o'j'n kaj du'dek vir'kapr'o'j'n, du'cent ŝaf'in'o'j'n kaj du'dek vir'ŝaf'o'j'n, 15 tri'dek mam'nutr'ant'a'j'n kamel'o'j'n kun ili'a'j id'o'j, kvar'dek bov'in'o'j'n kaj dek vir'bov'o'j'n, du'dek azen'in'o'j'n kaj dek azen'id'o'j'n. 16 Kaj li trans'don'is en la man'o'j'n de si'a'j sklav'o'j ĉiu'n greg'o'n apart'e, kaj li dir'is al si'a'j sklav'o'j: Ir'u antaŭ mi kaj las'u liber'a'n inter'spac'o'n inter unu greg'o kaj ali'a. 17 Kaj al la unu'a li ordon'is jen'e: Se vi'n renkont'os mi'a frat'o Esav, kaj demand'os vi'n: Kies vi est'as? kaj kie'n vi ir'as? kaj al kiu aparten'as tio, kio est'as antaŭ vi? 18 tiam dir'u: Al vi'a sklav'o Jakob; ĝi est'as donac'o, send'at'a al mi'a sinjor'o Esav, kaj jen li ankaŭ mem est'as post ni. 19 Kaj li ordon'is ankaŭ al la du'a, ankaŭ al la tri'a, ankaŭ al ĉiu'j, kiu'j ir'is post la greg'o'j, dir'ant'e: Tia'manier'e parol'u al Esav, kiam vi li'n renkont'os. 20 Kaj dir'u: Jen ankaŭ vi'a sklav'o Jakob ir'as post ni. Ĉar li pens'is: Mi pardon'em'ig'os li'n per la donac'o, kiu ir'as antaŭ mi, kaj post'e mi vid'os li'a'n vizaĝ'o'n; ebl'e li akcept'os mi'n favor'e. 21 Kaj la donac'o pas'is antaŭ li; sed li pas'ig'is tiu'n nokt'o'n en la tend'ar'o.

22 Kaj li lev'iĝ'is en tiu nokt'o, kaj pren'is si'a'j'n du edz'in'o'j'n kaj si'a'j'n du sklav'in'o'j'n kaj si'a'j'n dek unu infan'o'j'n, kaj trans'pas'is la vad'ej'o'n de Jabok. 23 Kaj li pren'is ili'n kaj trans'ir'ig'is ili'n trans la river'o'n, kaj trans'ig'is tio'n, kio'n li hav'is. 24 Kaj Jakob rest'is sol'a. Kaj iu lukt'is kun li ĝis la aper'o de la maten'ruĝ'o. 25 Vid'int'e, ke li ne pov'as li'n venk'i, tiu tuŝ'is la artik'o'n de li'a femur'o; kaj la femur'o de Jakob el'artik'iĝ'is, dum li lukt'is kun tiu. 26 Kaj tiu dir'is: For'liber'ig'u mi'n, ĉar lev'iĝ'is la maten'ruĝ'o. Sed li dir'is: Mi ne for'liber'ig'os vi'n, antaŭ ol vi mi'n ben'os. 27 Kaj tiu dir'is al li: Kia est'as vi'a nom'o? Kaj li respond'is: Jakob. 28 Tiam tiu dir'is: Ne Jakob est'u de nun vi'a nom'o, sed Izrael; ĉar vi lukt'is kun Di'o kaj kun hom'o'j, kaj vi venk'is. 29 Kaj Jakob demand'is, dir'ant'e: Dir'u vi'a'n nom'o'n. Sed tiu dir'is: Por kio vi demand'as mi'a'n nom'o'n? Kaj li ben'is li'n tie. 30 Kaj Jakob don'is al tiu lok'o la nom'o'n Penuel, dir'ant'e: Ĉar mi vid'is Di'o'n vizaĝ'o'n kontraŭ vizaĝ'o, kaj mi'a anim'o sav'iĝ'is. 31 La sun'o lev'iĝ'is antaŭ li, kiam li tra'pas'is Penuelon; kaj li lam'is per si'a femur'o. 32 Tial la Izrael'id'o'j ne manĝ'as ĝis la nun'a temp'o la tenden'o'n, kiu est'as sur la artik'o de la femur'o, ĉar tiu tuŝ'is la femur'a'n artik'o'n de Jakob ĉe la tenden'o.

33

1 Jakob lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, kaj vid'is, ke jen ven'as Esav kaj kun li kvar'cent hom'o'j. Tiam li divid'is la infan'o'j'n de Le'a kaj de Raĥel kaj de la du sklav'in'o'j. 2 Kaj li star'ig'is la sklav'in'o'j'n kaj ili'a'j'n infan'o'j'n antaŭ'e, Le'a'n kun ŝi'a'j infan'o'j post'e, kaj Raĥelon kun Jozef en la fin'o. 3 Kaj li mem pas'is preter ili'n, kaj klin'iĝ'is ĝis la ter'o sep foj'o'j'n, antaŭ ol li ating'is si'a'n frat'o'n. 4 Sed Esav kur'is al li renkont'e kaj ĉirkaŭ'pren'is li'n, kaj ĵet'is si'n sur li'a'n kol'o'n kaj kis'is li'n; kaj ili plor'is. 5 Esav lev'is si'a'j'n okul'o'j'n kaj ek'vid'is la vir'in'o'j'n kaj la infan'o'j'n, kaj dir'is: Kiu'j est'as ĉe vi ĉi tiu'j? Jakob respond'is: La infan'o'j, kiu'j'n Di'o favor'e don'is al vi'a sklav'o. 6 Tiam al'proksim'iĝ'is la sklav'in'o'j, ili kaj ili'a'j infan'o'j, kaj profund'e klin'iĝ'is. 7 Post'e al'proksim'iĝ'is ankaŭ Le'a kaj ŝi'a'j infan'o'j kaj klin'iĝ'is; fin'e al'proksim'iĝ'is Jozef kaj Raĥel kaj klin'iĝ'is. 8 Tiam Esav dir'is: Kio est'as tiu tut'a taĉment'o, kiu'n mi renkont'is? Kaj Jakob respond'is: Por akir'i la favor'o'n de mi'a sinjor'o. 9 Sed Esav dir'is: Mi hav'as mult'e, mi'a frat'o; kio aparten'as al vi, tio rest'u ĉe vi. 10 Kaj Jakob dir'is: Ho ne! se mi akir'is vi'a'n favor'o'n, pren'u mi'a'n donac'o'n el mi'a man'o; ĉar mi vid'is vi'a'n vizaĝ'o'n, kvazaŭ mi vid'us la vizaĝ'o'n de Di'o, kaj vi montr'iĝ'is favor'a al mi. 11 Pren'u mi'a'n ben'o'n, kiu est'as al'port'it'a al vi; ĉar Di'o favor'e don'is al mi kaj mi hav'as ĉio'n. Kaj li insist'is, kaj tiu pren'is. 12 Kaj Esav dir'is: Ni lev'iĝ'u kaj ir'u, kaj mi ir'os apud vi. 13 Sed Jakob dir'is al li: Mi'a sinjor'o sci'as, ke la infan'o'j est'as mal'fort'a'j, kaj la ŝaf'o'j kaj bov'o'j ĉe mi est'as tro jun'a'j; se oni pel'os ili'n dum unu tag'o, la brut'ar'o mort'os. 14 Mi'a sinjor'o ir'u antaŭ si'a sklav'o, kaj mi konduk'os mal'rapid'e, kiel ir'os la brut'o'j, kiu'j est'as antaŭ mi, kaj kiel ir'os la infan'o'j, ĝis mi ven'os al mi'a sinjor'o en Seir. 15 Tiam Esav dir'is: Mi rest'ig'os ĉe vi iu'j'n el la hom'o'j, kiu'j est'as kun mi. Sed Jakob dir'is: Por kio? las'u mi'n nur posed'i la favor'o'n de mi'a sinjor'o. 16 Kaj en tiu tag'o Esav re'turn'e for'ir'is si'a'n voj'o'n al Seir. 17 Kaj Jakob ek'ir'is al Sukot kaj konstru'is al si dom'o'n, kaj por si'a'j brut'o'j li far'is kaban'o'j'n; tial la lok'o ricev'is la nom'o'n Sukot.

18 Ven'int'e el Mezopotami'o, Jakob al'ven'is bon'stat'e en la urb'o de Ŝeĥem, kiu est'as en la land'o Kanaana; kaj li star'ig'is si'a'n tend'ar'o'n antaŭ la urb'o. 19 Kaj la kamp'o'part'o'n, sur kiu li star'ig'is si'a'n tend'o'n, li aĉet'is el la man'o'j de la fil'o'j de Ĥamor, la patr'o de Ŝeĥem, por cent kesitoj. 20 Kaj li star'ig'is tie altar'o'n, kaj li nom'is ĝi'n El, la Di'o de Izrael.

34

1 Din'a, la fil'in'o de Le'a, kiu'n ŝi nask'is al Jakob, el'ir'is, por vid'i la fil'in'o'j'n de la land'o. 2 Kaj vid'is ŝi'n Ŝeĥem, fil'o de Ĥamor la Ĥivido, princ'o de la land'o, kaj li pren'is ŝi'n kaj kuŝ'is kun ŝi kaj far'is al ŝi per'fort'aĵ'o'n. 3 Kaj al'glu'iĝ'is li'a anim'o al Din'a, la fil'in'o de Jakob, kaj li ek'am'is la jun'ul'in'o'n kaj parol'is al la kor'o de la jun'ul'in'o. 4 Kaj Ŝeĥem dir'is al si'a patr'o Ĥamor jen'e: Pren'u por mi ĉi tiu'n knab'in'o'n kiel edz'in'o'n. 5 Jakob aŭd'is, ke li sen'honor'ig'is li'a'n fil'in'o'n Din'a; sed li'a'j fil'o'j est'is kun li'a'j brut'o'j sur la kamp'o, tial Jakob silent'is ĝis ili'a ven'o. 6 Kaj Ĥamor, la patr'o de Ŝeĥem, el'ir'is al Jakob, por parol'i kun li. 7 Sed la fil'o'j de Jakob ven'is de la kamp'o. Kiam ili aŭd'is, la vir'o'j ĉagren'iĝ'is kaj fort'e koler'iĝ'is, ke li far'is mal'nobl'aĵ'o'n en Izrael, kuŝ'int'e kun la fil'in'o de Jakob, kio ne dev'is est'i far'at'a. 8 Ĥamor ek'parol'is al ili, dir'ant'e: Ŝeĥem, mi'a fil'o, dezir'eg'as per si'a anim'o vi'a'n fil'in'o'n; don'u ŝi'n al li kiel edz'in'o'n. 9 Kaj bo'parenc'iĝ'u kun ni: vi'a'j'n fil'in'o'j'n don'u al ni, kaj ni'a'j'n fil'in'o'j'n pren'u al vi. 10 Kaj loĝ'u kun ni, kaj la land'o est'os antaŭ vi; loĝ'u kaj far'u negoc'o'j'n kaj akir'u posed'aĵ'o'j'n en ĝi. 11 Kaj Ŝeĥem dir'is al ŝi'a patr'o kaj al ŝi'a'j frat'o'j: Est'u favor'a'j al mi; kaj kio'n vi dir'os al mi, mi don'os. 12 Postul'u de mi tre grand'a'n dot'o'n kaj donac'o'j'n, kaj mi don'os, kio'n vi dir'os al mi; nur don'u al mi la jun'ul'in'o'n kiel edz'in'o'n. 13 Kaj la fil'o'j de Jakob respond'is al Ŝeĥem kaj al li'a patr'o Ĥamor ruz'e, kaj parol'is tiel pro tio, ke li sen'honor'ig'is ili'a'n frat'in'o'n Din'a; 14 kaj ili dir'is al ili: Ni ne pov'as far'i tio'n kaj don'i ni'a'n frat'in'o'n al vir'o, kiu ne est'as cirkumcid'it'a; ĉar tio est'us por ni hont'ind'aĵ'o. 15 Nur tiam ni don'os al vi ni'a'n konsent'o'n, se vi est'os kiel ni kaj cirkumcid'os ĉe vi ĉiu'n vir'seks'ul'o'n. 16 Tiam ni don'os ni'a'j'n fil'in'o'j'n al vi kaj vi'a'j'n fil'in'o'j'n ni pren'os al ni, kaj ni loĝ'os kun vi, kaj ni est'os unu popol'o. 17 Sed se vi ne konsent'os las'i cirkumcid'i vi'n, tiam ni pren'os ni'a'n fil'in'o'n kaj for'ir'os. 18 Ili'a parol'o plaĉ'is al Ĥamor, kaj al Ŝeĥem, la fil'o de Ĥamor. 19 Kaj la jun'ul'o ne prokrast'is far'i la afer'o'n, ĉar li dezir'is la fil'in'o'n de Jakob; kaj li est'is la plej honor'at'a inter ĉiu'j dom'an'o'j de si'a patr'o. 20 Kaj Ĥamor kaj li'a fil'o Ŝeĥem ven'is al la pord'eg'o de si'a urb'o, kaj ek'parol'is al la loĝ'ant'o'j de si'a urb'o, dir'ant'e: 21 Tiu'j hom'o'j est'as pac'a'j kun ni; tial ili loĝ'u en la land'o kaj far'u en ĝi negoc'o'j'n; la land'o est'as ja grand'spac'a por ili. Ili'a'j'n fil'in'o'j'n ni pren'u al ni kiel edz'in'o'j'n, kaj ni'a'j'n fil'in'o'j'n ni don'u al ili. 22 Sed nur en tia okaz'o tiu'j hom'o'j konsent'as loĝ'i kun ni kaj est'i unu popol'o, se ni cirkumcid'os ĉe ni ĉiu'n vir'seks'ul'o'n, kiel ili est'as cirkumcid'it'a'j. 23 Ili'a akir'it'aĵ'o kaj hav'aĵ'o kaj ĉiu'j ili'a'j brut'o'j far'iĝ'os ja ni'a'j, se ni nur don'os al ili ni'a'n konsent'o'n kaj ili loĝ'os kun ni. 24 Kaj obe'is al Ĥamor kaj al li'a fil'o Ŝeĥem ĉiu'j el'ir'ant'a'j el la pord'eg'o de li'a urb'o; kaj cirkumcid'iĝ'is ĉiu'j vir'seks'ul'o'j, ĉiu'j el'ir'ant'a'j el la pord'eg'o de li'a urb'o. 25 En la tri'a tag'o, kiam ili est'is mal'san'a'j, du fil'o'j de Jakob, Simeon kaj Lev'i, frat'o'j de Din'a, pren'is ĉiu si'a'n glav'o'n kaj ven'is sen'tim'e en la urb'o'n kaj mort'ig'is ĉiu'j'n vir'seks'ul'o'j'n. 26 Kaj Ĥamoron kaj li'a'n fil'o'n Ŝeĥem ili mort'ig'is per glav'o, kaj pren'is Din'a'n el la dom'o de Ŝeĥem kaj el'ir'is. 27 La fil'o'j de Jakob ven'is al la mort'ig'it'o'j, kaj pri'rab'is la urb'o'n pro tio, ke ili sen'honor'ig'is ili'a'n frat'in'o'n. 28 Ili'a'j'n ŝaf'o'j'n kaj ili'a'j'n bov'o'j'n kaj ili'a'j'n azen'o'j'n, kaj ĉio'n, kio est'is en la urb'o, kaj tio'n, kio est'is sur la kamp'o, ili pren'is. 29 Kaj ili'a'n tut'a'n riĉ'o'n kaj ĉiu'j'n ili'a'j'n infan'o'j'n kaj ili'a'j'n edz'in'o'j'n ili mal'liber'ig'is, kaj rab'is ĉio'n, kio est'is en la dom'o'j. 30 Tiam Jakob dir'is al Simeon kaj al Lev'i: Vi aflikt'is mi'n kaj far'is mi'n mal'am'ind'a por la loĝ'ant'o'j de la land'o, por la Kanaan'id'o'j kaj Periz'id'o'j. Mi hav'as ja mal'mult'e da hom'o'j; kiam ili kolekt'iĝ'os kontraŭ mi kaj venk'o'bat'os mi'n, tiam est'os eksterm'it'a mi kaj mi'a dom'o. 31 Sed ili dir'is: Ĉu est'as permes'it'e ag'i kun ni'a frat'in'o kiel kun publik'ul'in'o?

35

1 Kaj Di'o dir'is al Jakob: Lev'iĝ'u, ir'u al Bet-El kaj loĝ'u tie; kaj far'u tie altar'o'n al Di'o, kiu aper'is al vi, kiam vi kur'is de vi'a frat'o Esav. 2 Tiam Jakob dir'is al si'a dom'an'ar'o, kaj al ĉiu'j, kiu'j est'is kun li: For'ig'u la fremd'a'j'n di'o'j'n, kiu'j est'as inter vi, kaj pur'iĝ'u kaj ŝanĝ'u vi'a'j'n vest'o'j'n. 3 Kaj ni lev'iĝ'u, kaj ni ir'u al Bet-El; kaj mi far'os tie altar'o'n al Di'o, kiu atent'is mi'n en la tag'o de mi'a mizer'o, kaj est'is kun mi sur la voj'o, kiu'n mi ir'is. 4 Kaj ili don'is al Jakob ĉiu'j'n fremd'a'j'n di'o'j'n, kiu'j est'is en ili'a'j man'o'j, kaj la ring'o'j'n, kiu'j est'is en ili'a'j orel'o'j; kaj Jakob en'fos'is ili'n sub la kverk'o, kiu est'is apud Ŝeĥem. 5 Kaj ili ek'ir'is. Kaj tim'o de Di'o ven'is sur la urb'o'j'n, kiu'j est'is ĉirkaŭ ili, kaj ili ne persekut'is la fil'o'j'n de Jakob. 6 Jakob ven'is al la urb'o Luz, kiu est'as en la land'o Kanaana kaj hav'as ankaŭ la nom'o'n Bet-El, li kaj ĉiu'j hom'o'j, kiu'j est'is kun li. 7 Kaj li konstru'is tie altar'o'n, kaj don'is al la lok'o la nom'o'n El-Bet-El; ĉar tie aper'is al li Di'o, kiam li kur'is de si'a frat'o. 8 Tiam mort'is De'bor'a, la mam'nutr'int'in'o de Rebeka, kaj oni ŝi'n en'ter'ig'is apud Bet-El, sub la kverk'o. Kaj tiu lok'o ricev'is la nom'o'n Al'o'n-Baĥut.

9 Kaj de'nov'e Di'o aper'is al Jakob, kiam li re'ven'is el Mezopotami'o, kaj ben'is li'n. 10 Kaj Di'o dir'is al li: Vi'a nom'o est'as Jakob; tamen ne plu'e est'u nom'at'a Jakob, sed Izrael est'u vi'a nom'o. Kaj Li don'is al li la nom'o'n Izrael. 11 Kaj Di'o dir'is al li: Mi est'as Di'o la Plej'potenc'a; frukt'u kaj mult'iĝ'u; popol'o kaj popol'ar'o far'iĝ'os el vi, kaj reĝ'o'j el'ir'os el vi'a lumb'o. 12 Kaj la land'o'n, kiu'n Mi don'is al Abraham kaj al Isaak, Mi don'os al vi, kaj al vi'a id'ar'o post vi Mi don'os la land'o'n. 13 Kaj Di'o for'lev'iĝ'is de li sur la lok'o, kie Li parol'is kun li. 14 Jakob star'ig'is monument'o'n sur la lok'o, kie Li parol'is kun li, monument'o'n ŝton'a'n; kaj li verŝ'is sur ĝi'n verŝ'ofer'o'n kaj verŝ'is sur ĝi'n ole'o'n. 15 Kaj al la lok'o, kie Di'o parol'is kun li, Jakob don'is la nom'o'n Bet-El. 16 Kaj ili for'las'is Bet-El'o'n. Kiam rest'is ankoraŭ ne'grand'a inter'spac'o, por ven'i al Efrat'a, Raĥel nask'is, kaj ŝi'a akuŝ'iĝ'o est'is mal'facil'a. 17 Dum ŝi'a akuŝ'iĝ'a sufer'ad'o la akuŝ'ist'in'o dir'is al ŝi: Ne tim'u, ĉar ankaŭ ĉi tiu ĉe vi est'as fil'o. 18 Dum la el'ir'ad'o de ŝi'a anim'o, ĉar ŝi est'is mort'ant'a, ŝi don'is al li la nom'o'n Ben-Oni; sed li'a patr'o don'is al li la nom'o'n Benjamen. 19 Kaj Raĥel mort'is, kaj oni en'ter'ig'is ŝi'n sur la voj'o al Efrat'a, kiu est'as Bet-Leĥem. 20 Kaj Jakob star'ig'is monument'o'n super ŝi'a tomb'o. Tio est'as la tomb'a monument'o de Raĥel ĝis la nun'a tag'o. 21 Kaj Izrael for'migr'is, kaj star'ig'is si'a'n tend'o'n trans'e de la tur'o Eder. 22 En la temp'o, kiam Izrael loĝ'is en tiu land'o, Rub'e'n ir'is kaj kuŝ'is kun Bilha, la krom'vir'in'o de li'a patr'o. Kaj pri tio aŭd'is Izrael.

La fil'o'j de Jakob est'is dek du: 23 la fil'o'j de Le'a: Rub'e'n, la unu'e'nask'it'o de Jakob, kaj Simeon kaj Lev'i kaj Jehuda kaj Isaĥar kaj Zebulun; 24 la fil'o'j de Raĥel: Jozef kaj Benjamen; 25 kaj la fil'o'j de Bilha, sklav'in'o de Raĥel: Da'n kaj Naftali; 26 kaj la fil'o'j de Zilpa, sklav'in'o de Le'a: Gad kaj Aŝer. Tio est'as la fil'o'j de Jakob, kiu'j nask'iĝ'is al li en Mezopotami'o. 27 Kaj Jakob ven'is al si'a patr'o Isaak en Mamre, al Kirjat-Arb'a (tio est'as Ĥebron), kie viv'is fremd'ul'e Abraham kaj Isaak. 28 Isaak hav'is la aĝ'o'n de cent ok'dek jar'o'j. 29 Kaj Isaak konsum'iĝ'is kaj mort'is kaj al'kolekt'iĝ'is al si'a popol'o, est'ant'e mal'jun'a kaj sat'a de viv'o. Kaj li'n en'ter'ig'is li'a'j fil'o'j Esav kaj Jakob.

36

1 Jen est'as la generaci'ar'o de Esav, kiu ankaŭ est'as Edom. 2 Esav pren'is si'a'j'n edz'in'o'j'n el la Kanaan'id'in'o'j: Ad'a'n, fil'in'o'n de El'o'n la Ĥetid'o, kaj Oholibaman, fil'in'o'n de An'a, fil'in'o de Cibeon la Ĥivido, 3 kaj Basmaton, fil'in'o'n de Iŝmael, frat'in'o'n de Nebajot. 4 Kaj Ad'a nask'is al Esav Elifazon, kaj Basmat nask'is Reuelon. 5 Kaj Oholibama nask'is Jeuŝon kaj Jalamon kaj Koraĥon. Tio est'as la fil'o'j de Esav, kiu'j nask'iĝ'is al li en la land'o Kanaana. 6 Kaj Esav pren'is si'a'j'n edz'in'o'j'n kaj si'a'j'n fil'o'j'n kaj si'a'j'n fil'in'o'j'n kaj ĉiu'j'n si'a'j'n dom'an'o'j'n kaj si'a'n hav'o'n kaj ĉiu'j'n si'a'j'n brut'o'j'n kaj si'a'n tut'a'n akir'it'aĵ'o'n, kiu'n li akir'is en la land'o Kanaana; kaj for'ir'is en ali'a'n land'o'n, for de si'a frat'o Jakob. 7 Ĉar ili'a hav'o est'is tiel grand'a, ke ili ne pov'is loĝ'i kun'e; kaj la land'o, en kiu ili viv'is fremd'ul'e, ne pov'is ten'i ili'n pro la grand'ec'o de ili'a'j brut'ar'o'j. 8 Kaj Esav ek'loĝ'is sur la mont'o Seir; Esav est'as ankaŭ Edom. 9 Kaj jen est'as la generaci'ar'o de Esav, la patr'o de la Edom'id'o'j, sur la mont'o Seir: 10 jen est'as la nom'o'j de la fil'o'j de Esav: Elifaz, fil'o de Ad'a, edz'in'o de Esav; Reuel, fil'o de Basmat, edz'in'o de Esav. 11 Kaj la fil'o'j de Elifaz est'is: Tem'a'n, Omar, Cefo kaj Gatam kaj Kenaz. 12 Kaj Timna est'is krom'vir'in'o de Elifaz, fil'o de Esav, kaj ŝi nask'is al Elifaz Amalekon. Tio est'as la fil'o'j de Ad'a, edz'in'o de Esav. 13 Kaj jen est'as la fil'o'j de Reuel: Naĥat kaj Zeraĥ, Ŝam'a kaj Miza. Tio est'as la fil'o'j de Basmat, edz'in'o de Esav. 14 Kaj jen est'as la fil'o'j de Oholibama, fil'in'o de An'a, fil'in'o de Cibeon, edz'in'o de Esav: ŝi nask'is al Esav Jeuŝon kaj Jalamon kaj Koraĥon. 15 Jen est'as la ĉef'o'j de la fil'o'j de Esav: la fil'o'j de Elifaz, unu'e'nask'it'o de Esav: ĉef'o Tem'a'n, ĉef'o Omar, ĉef'o Cefo, ĉef'o Kenaz, 16 ĉef'o Koraĥ, ĉef'o Gatam, ĉef'o Amalek. Tio est'as la ĉef'o'j de Elifaz en la land'o de Edom. Tio est'as la fil'o'j de Ad'a. 17 Kaj jen est'as la fil'o'j de Reuel, fil'o de Esav: ĉef'o Naĥat, ĉef'o Zeraĥ, ĉef'o Ŝam'a, ĉef'o Miza. Tio est'as la ĉef'o'j de Reuel en la land'o de Edom. Tio est'as la fil'o'j de Basmat, edz'in'o de Esav. 18 Kaj jen est'as la fil'o'j de Oholibama, edz'in'o de Esav: ĉef'o Jeuŝ, ĉef'o Jalam, ĉef'o Koraĥ. Tio est'as la ĉef'o'j de Oholibama, fil'in'o de An'a, edz'in'o de Esav. 19 Tio est'as la fil'o'j de Esav, kaj tio est'as ili'a'j ĉef'o'j. Tio est'as Edom.

20 Jen est'as la fil'o'j de Seir la Ĥor'id'o, kiu'j loĝ'is en la land'o: Lotan kaj Ŝobal kaj Cibeon kaj An'a21 kaj Diŝon kaj Ecer kaj Diŝan. Tio est'as la ĉef'o'j de la Ĥor'id'o'j, fil'o'j de Seir, en la land'o de Edom. 22 La fil'o'j de Lotan est'is: Ĥor'i kaj Hemam; kaj la frat'in'o de Lotan est'is Timna. 23 Kaj jen est'as la fil'o'j de Ŝobal: Alvan kaj Manaĥat kaj Ebal, Ŝefo kaj Onam. 24 Kaj jen est'as la infan'o'j de Cibeon: Aja kaj An'a. Tio est'as tiu An'a, kiu trov'is la varm'a'j'n akv'o'j'n en la dezert'o, kiam li paŝt'is la azen'o'j'n de si'a patr'o Cibeon. 25 Kaj jen est'as la infan'o'j de An'a: Diŝon, kaj Oholibama, fil'in'o de An'a. 26 Kaj jen est'as la fil'o'j de Diŝon: Ĥemdan kaj Eŝban kaj Jitran kaj Ker'a'n. 27 Jen est'as la fil'o'j de Ecer: Bilhan kaj Zaavan kaj Akan. 28 Jen est'as la fil'o'j de Diŝan: Uc kaj Ar'a'n. 29 Jen est'as la ĉef'o'j de la Ĥor'id'o'j: ĉef'o Lotan, ĉef'o Ŝobal, ĉef'o Cibeon, ĉef'o An'a, 30 ĉef'o Diŝon, ĉef'o Ecer, ĉef'o Diŝan. Tio est'as la ĉef'o'j de la Ĥor'id'o'j, laŭ la ord'o de ili'a ĉef'ec'o en la land'o Seir.

31 Kaj jen est'as la reĝ'o'j, kiu'j reĝ'is en la land'o de Edom, antaŭ ol aper'is reĝ'o'j ĉe la Izrael'id'o'j: 32 En Edom reĝ'is Bel'a, fil'o de Beor, kaj la nom'o de li'a urb'o est'is Dinhaba. 33 Kiam Bel'a mort'is, ek'reĝ'is anstataŭ li Jobab, fil'o de Zeraĥ el Bocra. 34 Kiam mort'is Jobab, ek'reĝ'is anstataŭ li Ĥuŝam el la land'o de la Temananoj. 35 Kiam mort'is Ĥuŝam, ek'reĝ'is anstataŭ li Hadad, fil'o de Bedad, kiu venk'o'bat'is la Midjan'id'o'j'n sur la kamp'o de Moab; kaj la nom'o de li'a urb'o est'is Avit. 36 Kiam mort'is Hadad, ek'reĝ'is anstataŭ li Samla el Masreka. 37 Kiam mort'is Samla, ek'reĝ'is anstataŭ li Ŝaul el Reĥobot ĉe la River'o. 38 Kiam mort'is Ŝaul, ek'reĝ'is anstataŭ li Baal-Ĥan'a'n, fil'o de Aĥbor. 39 Kiam mort'is Baal-Ĥan'a'n, fil'o de Aĥbor, ek'reĝ'is anstataŭ li Hadar; la nom'o de li'a urb'o est'is Pau, kaj la nom'o de li'a edz'in'o est'is Mehetabel, fil'in'o de Matred, fil'in'o de Me-Zahab. 40 Kaj jen est'as la nom'o'j de la ĉef'o'j de Esav, laŭ ili'a'j gent'o'j, lok'o'j, kaj nom'o'j: ĉef'o Timna, ĉef'o Alva, ĉef'o Jetet, 41 ĉef'o Oholibama, ĉef'o El'a, ĉef'o Pin'o'n, 42 ĉef'o Kenaz, ĉef'o Tem'a'n, ĉef'o Mibcar, 43 ĉef'o Magdiel, ĉef'o Iram. Tio est'as la ĉef'o'j de Edom, kiel ili loĝ'is en la land'o, posed'at'a de ili. Esav est'is la patr'o de la Edom'id'o'j.

37

1 Jakob loĝ'is en la land'o, en kiu li'a patr'o loĝ'is fremd'ul'e, en la land'o Kanaana. 2 Jen est'as la generaci'ar'o de Jakob. Jozef, hav'ant'e la aĝ'o'n de dek sep jar'o'j, paŝt'is kun'e kun si'a'j frat'o'j la brut'ar'o'n; li est'is knab'o kun'e kun la fil'o'j de Bilha kaj la fil'o'j de Zilpa, la edz'in'o'j de li'a patr'o; kaj mal'bon'a'j'n fam'o'j'n pri ili Jozef raport'ad'is al ili'a patr'o. 3 Kaj Izrael am'is Jozefon pli ol ĉiu'j'n si'a'j'n fil'o'j'n, ĉar li est'is por li fil'o nask'it'a en mal'jun'ec'o; kaj li far'is al li miks'kolor'a'n vest'o'n. 4 Ĉar la frat'o'j vid'is, ke li'n ili'a patr'o am'as pli ol ĉiu'j'n li'a'j'n frat'o'j'n, tial ili mal'am'is li'n kaj ne pov'is parol'i kun li pac'e. 5 Jozef hav'is sonĝ'o'n, kaj li rakont'is ĝi'n al si'a'j frat'o'j; tiam ili ek'mal'am'is li'n ankoraŭ pli. 6 Li dir'is al ili: Aŭskult'u la sonĝ'o'n, kiu'n mi sonĝ'is: 7 ni lig'is garb'o'j'n mez'e de la kamp'o; kaj jen mi'a garb'o star'iĝ'is kaj rest'is star'ant'e, kaj vi'a'j garb'o'j ĝi'n ĉirkaŭ'is kaj profund'e klin'iĝ'is antaŭ mi'a garb'o. 8 Tiam li'a'j frat'o'j dir'is al li: Ĉu vi est'os reĝ'o super ni? aŭ ĉu vi reg'os super ni? Kaj ili ankoraŭ pli ek'mal'am'is li'n pro li'a'j sonĝ'o'j kaj pro li'a'j vort'o'j. 9 Kaj li sonĝ'is ankoraŭ ali'a'n sonĝ'o'n kaj rakont'is ĝi'n al si'a'j frat'o'j, kaj dir'is: Mi sonĝ'is ankoraŭ unu sonĝ'o'n: jen la sun'o kaj la lun'o kaj dek unu stel'o'j klin'iĝ'as antaŭ mi. 10 Kaj li rakont'is al si'a patr'o kaj al si'a'j frat'o'j; kaj li'a patr'o far'is al li riproĉ'o'n, kaj dir'is al li: Kio'n vi vol'as kun tiu sonĝ'o, kiu'n vi sonĝ'is? ĉu mi kaj vi'a patr'in'o kaj vi'a'j frat'o'j ven'os, por klin'iĝ'i antaŭ vi ĝis la ter'o? 11 Kaj li'a'j frat'o'j li'n envi'is, sed li'a patr'o konserv'is en la memor'o la afer'o'n. 12 Li'a'j frat'o'j ir'is paŝt'i la ŝaf'o'j'n de si'a patr'o en Ŝeĥem. 13 Kaj Izrael dir'is al Jozef: Vi'a'j frat'o'j paŝt'as ja en Ŝeĥem; ven'u do, mi send'os vi'n al ili. Kaj tiu respond'is al li: Jen mi est'as. 14 Kaj Izrael dir'is al li: Ir'u, rigard'u, kiel fart'as vi'a'j frat'o'j kaj kiel fart'as la ŝaf'o'j, kaj al'port'u al mi respond'o'n. Kaj li for'send'is li'n el la val'o de Ĥebron, kaj tiu ven'is Ŝeĥemon. 15 Kaj iu vir'o trov'is li'n, kaj vid'is, ke li erar'vag'as sur la kamp'o; kaj la vir'o demand'is li'n: Kio'n vi serĉ'as? 16 Kaj li dir'is: Mi'a'j'n frat'o'j'n mi serĉ'as; dir'u al mi, kie ili paŝt'as. 17 Kaj la vir'o dir'is: Ili for'ir'is de ĉi tie; ĉar mi aŭd'is, ke ili dir'is: Ni ir'u al Dot'a'n. Kaj Jozef ir'is serĉ'i si'a'j'n frat'o'j'n, kaj trov'is ili'n en Dot'a'n. 18 Kaj ili ek'vid'is li'n de mal'proksim'e; kaj antaŭ ol li al'proksim'iĝ'is al ili, nask'iĝ'is en ili la mal'bon'a intenc'o mort'ig'i li'n. 19 Kaj ili dir'is unu al ali'a: Jen tiu sonĝ'ist'o ven'as; 20 nun ni ir'u kaj mort'ig'u li'n, kaj ni ĵet'u li'n en unu el la put'o'j, kaj ni dir'u, ke sovaĝ'a best'o li'n for'manĝ'is; kaj ni vid'os, kio far'iĝ'os el li'a'j sonĝ'o'j. 21 Sed tio'n aŭd'is Rub'e'n kaj sav'is li'n el ili'a'j man'o'j, kaj dir'is: Ni ne mort'ig'u li'n. 22 Kaj Rub'e'n dir'is al ili: Ne verŝ'u sang'o'n; ĵet'u li'n en ĉi tiu'n put'o'n, kiu est'as en la dezert'o, sed man'o'n ne met'u sur li'n. Ĉar li intenc'is sav'i li'n el ili'a'j man'o'j kaj re'ven'ig'i li'n al si'a patr'o. 23 Kaj kiam Jozef ven'is al si'a'j frat'o'j, ili de'pren'is de li li'a'n vest'o'n, la miks'kolor'a'n vest'o'n, kiu est'is sur li; 24 kaj ili pren'is li'n kaj ĵet'is li'n en la put'o'n; sed la put'o est'is mal'plen'a, akv'o ne est'is en ĝi. 25 Kiam ili sid'iĝ'is, por manĝ'i pan'o'n, ili lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, kaj ek'vid'is, ke jen karavan'o da Iŝmael'id'o'j ven'as el Gilead, kaj ili'a'j kamel'o'j port'as arom'aĵ'o'j'n kaj balzam'o'n kaj mirh'o'n; ili ir'as, direkt'ant'e si'n al Egipt'uj'o. 26 Kaj Jehuda dir'is al si'a'j frat'o'j: Kia'n profit'o'n ni hav'os, se ni mort'ig'os ni'a'n frat'o'n kaj kaŝ'os li'a'n sang'o'n? 27 Ven'u, ni vend'os li'n al la Iŝmael'id'o'j, por ke ni'a man'o ne met'iĝ'u sur li'n; ĉar li est'as ni'a frat'o, ni'a karn'o. Kaj li'a'j frat'o'j akcept'is li'a'n propon'o'n. 28 Kaj kiam la Midjan'id'o'j, la komerc'ist'o'j, preter'ir'is, ili el'tir'is kaj lev'is Jozefon el la put'o kaj vend'is Jozefon al la Iŝmael'id'o'j por du'dek arĝent'a'j mon'er'o'j; kaj tiu'j for'konduk'is Jozefon al Egipt'uj'o. 29 Kiam Rub'e'n re'ven'is al la put'o, li vid'is, ke Jozef ne est'as en la put'o. Kaj li dis'ŝir'is si'a'j'n vest'o'j'n. 30 Kaj li re'ir'is al si'a'j frat'o'j, kaj dir'is: La knab'o for'est'as, kaj kie'n mi nun ir'os? 31 Kaj ili pren'is la vest'o'n de Jozef kaj buĉ'is kapr'o'n kaj tremp'is la vest'o'n en la sang'o. 32 Kaj ili send'is la miks'kolor'a'n vest'o'n kaj ven'ig'is ĝi'n al si'a patr'o, kaj dir'ig'is: Ĉi tio'n ni trov'is; rigard'u, ĉu ĝi est'as la vest'o de vi'a fil'o aŭ ne. 33 Kaj li re'kon'is ĝi'n, kaj dir'is: Ĝi est'as la vest'o de mi'a fil'o! sovaĝ'a best'o li'n for'manĝ'is! dis'ŝir'it'a est'as Jozef! 34 Kaj Jakob dis'ŝir'is si'a'j'n vest'o'j'n kaj met'is sak'aĵ'o'n ĉirkaŭ si'a'n lumb'o'n kaj funebr'is pri si'a fil'o mult'e da tag'o'j. 35 Kaj ĉiu'j li'a'j fil'o'j kaj fil'in'o'j pen'is konsol'i li'n, sed li ne vol'is konsol'iĝ'i, kaj dir'is: En funebr'o mi ir'os en Ŝeolon al mi'a fil'o. Tiel plor'is pri li li'a patr'o. 36 Sed la Midjan'id'o'j vend'is li'n en Egipt'uj'o al Potifar, kort'eg'an'o de Faraon'o, estr'o de la korp'o'gard'ist'o'j.

38

1 En tiu temp'o Jehuda apart'iĝ'is for de si'a'j frat'o'j, kaj ek'loĝ'is apud iu Adulamano, kiu est'is nom'at'a Ĥira. 2 Kaj Jehuda vid'is tie fil'in'o'n de iu Kanaan'id'o, nom'at'a Ŝu'a, kaj li pren'is ŝi'n kaj en'ven'is al ŝi. 3 Kaj ŝi graved'iĝ'is kaj nask'is fil'o'n; kaj li don'is al li la nom'o'n Er. 4 Kaj ŝi de'nov'e graved'iĝ'is kaj nask'is fil'o'n, kaj ŝi don'is al li la nom'o'n On'a'n. 5 Kaj ankoraŭ plu'e ŝi nask'is fil'o'n, kaj don'is al li la nom'o'n Ŝel'a. Sed Jehuda est'is en Kezib, kiam ŝi nask'is tiu'n. 6 Kaj Jehuda pren'is edz'in'o'n por si'a unu'e'nask'it'o Er, kaj ŝi'a nom'o est'is Tamar. 7 Sed Er, la unu'e'nask'it'o de Jehuda, est'is mal'bon'a antaŭ la okul'o'j de la Etern'ul'o, kaj la Etern'ul'o li'n mort'ig'is. 8 Tiam Jehuda dir'is al On'a'n: En'ven'u al la edz'in'o de vi'a frat'o, kaj bo'edz'iĝ'u kun ŝi kaj nask'ig'u id'ar'o'n al vi'a frat'o. 9 Sed On'a'n sci'is, ke ne por li est'os la id'ar'o; tial, en'ven'ant'e al la edz'in'o de si'a frat'o, li el'verŝ'ad'is la sem'o'n sur la ter'o'n, por ne don'i id'ar'o'n al si'a frat'o. 10 Kaj mal'plaĉ'is al la Etern'ul'o tio, kio'n li far'is, kaj Li mort'ig'is ankaŭ li'n. 11 Tiam Jehuda dir'is al si'a bo'fil'in'o Tamar: Rest'u kiel vidv'in'o en la dom'o de vi'a patr'o, ĝis grand'iĝ'os mi'a fil'o Ŝel'a. Ĉar li tim'is, ke ebl'e li ankaŭ mort'os, kiel li'a'j frat'o'j. Kaj Tamar ir'is kaj ek'loĝ'is en la dom'o de si'a patr'o. 12 Pas'is mult'e da temp'o, kaj mort'is la fil'in'o de Ŝu'a, la edz'in'o de Jehuda. Kiam Jehuda konsol'iĝ'is, li ir'is Timnan, al la tond'ant'o'j de li'a'j ŝaf'o'j, li kaj li'a amik'o, Ĥira la Adulamano. 13 Kaj oni sci'ig'is al Tamar, dir'ant'e: Jen vi'a bo'patr'o ir'as Timnan, por tond'i si'a'j'n ŝaf'o'j'n. 14 Tiam ŝi de'met'is de si si'a'j'n vest'o'j'n de vidv'in'ec'o kaj kovr'is si'n per kovr'o'tuk'o kaj vual'is si'n, kaj sid'iĝ'is apud la pord'o de Enaim, kiu trov'iĝ'as sur la voj'o al Timna. Ĉar ŝi vid'is, ke Ŝel'a grand'iĝ'is kaj ŝi ne est'as don'it'a al li kiel edz'in'o. 15 Kaj Jehuda ŝi'n vid'is, kaj li pens'is, ke ŝi est'as publik'ul'in'o, ĉar ŝi kovr'is si'a'n vizaĝ'o'n. 16 Kaj li turn'is si'n al ŝi ĉe la voj'o, kaj dir'is: Las'u mi'n en'ven'i al vi. Ĉar li ne sci'is, ke tio est'as li'a bo'fil'in'o. Kaj ŝi dir'is: Kio'n vi don'os al mi, se vi en'ven'os al mi? 17 Kaj li dir'is: Mi send'os al vi kapr'o'n el la brut'ar'o. Sed ŝi dir'is: Don'u al mi garanti'aĵ'o'n, ĝis vi send'os. 18 Kaj li dir'is: Kia'n garanti'aĵ'o'n mi don'u al vi? Ŝi dir'is: Vi'a'n sigel'il'o'n kaj vi'a'n ŝnur'et'o'n, kaj vi'a'n baston'o'n, kiu est'as en vi'a man'o. Kaj li don'is al ŝi kaj en'ven'is al ŝi, kaj ŝi graved'iĝ'is de li. 19 Kaj ŝi lev'iĝ'is kaj ir'is, kaj for'met'is de si si'a'n kovr'o'tuk'o'n kaj sur'met'is sur si'n si'a'j'n vest'o'j'n de vidv'in'ec'o. 20 Kaj Jehuda send'is la kapr'o'n per si'a amik'o la Adulamano, por pren'i la garanti'aĵ'o'n el la man'o'j de la vir'in'o; sed li ŝi'n ne trov'is. 21 Kaj li demand'is la hom'o'j'n de ŝi'a lok'o, dir'ant'e: Kie est'as la publik'ul'in'o, kiu sid'is en Enaim ĉe la voj'o? Kaj ili dir'is: Ĉi tie ne est'is publik'ul'in'o. 22 Kaj li re'ven'is al Jehuda, kaj dir'is: Mi ŝi'n ne trov'is, kaj ankaŭ la hom'o'j de la lok'o dir'is, ke tie ne est'is publik'ul'in'o. 23 Tiam Jehuda dir'is: Ŝi pren'u ĝi'n al si, por ke ni ne est'u mok'at'a'j; mi send'is ja ĉi tiu'n kapr'o'n, sed vi ŝi'n ne trov'is. 24 Post la pas'o de tri monat'o'j oni sci'ig'is al Jehuda, dir'ant'e: Tamar, vi'a bo'fil'in'o, mal'ĉast'iĝ'is, kaj ŝi eĉ graved'iĝ'is de mal'ĉast'ec'o. Tiam Jehuda dir'is: El'konduk'u ŝi'n, kaj oni ŝi'n brul'mort'ig'u. 25 Kiam oni ŝi'n konduk'is, ŝi send'is, ke oni dir'u al ŝi'a bo'patr'o: Mi graved'iĝ'is de la vir'o, al kiu aparten'as ĉi tio. Kaj ŝi dir'is: Re'kon'u, al kiu aparten'as la sigel'il'o kaj la ŝnur'et'o'j kaj ĉi tiu baston'o. 26 Kaj Jehuda re'kon'is, kaj li dir'is: Ŝi est'as pli prav'a ol mi, ĉar mi ne don'is ŝi'n al mi'a fil'o Ŝel'a. Kaj li ŝi'n ne plu'e kon'is. 27 Kiam ŝi dev'is nask'i, montr'iĝ'is, ke ĝemel'o'j est'as en ŝi'a ventr'o. 28 Kaj kiam ŝi est'is nask'ant'a, el'ŝov'iĝ'is la man'o de unu infan'o; kaj la akuŝ'ist'in'o pren'is kaj al'lig'is al la man'o ruĝ'a'n faden'o'n, dir'ant'e: Ĉi tiu el'ir'is la unu'a. 29 Sed kiam li re'tir'is si'a'n man'o'n, el'ir'is li'a frat'o. Kaj ŝi dir'is: Kial vi far'is por vi tra'ŝir'o'n? Kaj oni don'is al li la nom'o'n Perec. 30 Post'e el'ir'is li'a frat'o, kiu hav'is sur si'a man'o la ruĝ'a'n faden'o'n. Kaj oni don'is al li la nom'o'n Zeraĥ.

39

1 Jozef est'is for'konduk'it'a en Egipt'uj'o'n, kaj li'n aĉet'is Potifar, kort'eg'an'o de Faraon'o, estr'o de la korp'o'gard'ist'o'j, Egipto, el la man'o'j de la Iŝmael'id'o'j, kiu'j ven'ig'is li'n tie'n. 2 Kaj la Etern'ul'o est'is kun Jozef, kaj li est'is sukces'ul'o; kaj li est'is en la dom'o de si'a sinjor'o, la Egipto. 3 Kaj li'a sinjor'o vid'is, ke la Etern'ul'o est'as kun li, kaj ke ĉio'n, kio'n li far'as, la Etern'ul'o sukces'ig'as en li'a man'o. 4 Kaj Jozef akir'is li'a'n favor'o'n kaj serv'is li'n; kaj li estr'ig'is li'n super si'a dom'o, kaj trans'don'is en li'a'j'n man'o'j'n ĉio'n, kio'n li hav'is. 5 Kaj de tiu temp'o, kiam li estr'ig'is li'n super si'a dom'o, kaj super ĉio, kio'n li hav'is, la Etern'ul'o ben'is la dom'o'n de la Egipto pro Jozef, kaj la ben'o de la Etern'ul'o est'is super ĉio, kio'n li hav'is, en la dom'o kaj sur la kamp'o. 6 Kaj li las'is ĉio'n, kio'n li hav'is, en la man'o'j de Jozef, kaj li sci'is pri neni'o, krom nur pri la pan'o, kiu'n li manĝ'is. Kaj Jozef est'is graci'a kaj bel'a. 7 Post kelk'a temp'o la edz'in'o de li'a sinjor'o ĵet'is si'a'j'n rigard'o'j'n sur Jozefon, kaj dir'is: Kuŝ'iĝ'u kun mi. 8 Sed li rifuz'is, kaj li dir'is al la edz'in'o de si'a sinjor'o: Jen, mi'a sinjor'o kontrol'as ĉe mi neni'o'n en la dom'o, kaj ĉio'n, kio'n li hav'as, li trans'don'is en mi'a'j'n man'o'j'n; 9 neni'u en ĉi tiu dom'o est'as pli grand'a ol mi, kaj li re'ten'is de mi neni'o'n, krom vi, ĉar vi est'as li'a edz'in'o. Kiel do mi far'os ĉi tiu'n grand'a'n mal'bon'ag'o'n kaj pek'os antaŭ Di'o? 10 Dum ŝi parol'ad'is al Jozef ĉiu'tag'e kaj li ne vol'is obe'i ŝi'n kaj kuŝ'iĝ'i kun ŝi kaj est'i kun ŝi, 11 okaz'is unu tag'o'n, ke li ven'is en la dom'o'n, por far'i si'a'n labor'o'n, kaj neni'u el la dom'an'o'j est'is en la dom'o; 12 tiam ŝi kapt'is li'n je li'a vest'o, dir'ant'e: Kuŝ'iĝ'u kun mi. Sed li las'is si'a'n vest'o'n en ŝi'a'j man'o'j kaj for'kur'is for el la dom'o. 13 Kaj kiam ŝi vid'is, ke li las'is si'a'n vest'o'n en ŝi'a man'o kaj for'kur'is el la dom'o, 14 ŝi vok'is si'a'j'n dom'an'o'j'n, kaj dir'is al ili: Rigard'u, li ven'ig'is al ni Hebre'o'n, por mok'i ni'n; ĉi tiu ven'is al mi, por kuŝ'iĝ'i kun mi; sed mi ek'kri'is per laŭt'a voĉ'o; 15 kaj kiam li aŭd'is, ke mi ek'kri'is per laŭt'a voĉ'o, li las'is si'a'n vest'o'n ĉe mi kaj for'kur'is for el la dom'o. 16 Kaj ŝi kuŝ'ig'is li'a'n vest'o'n apud si, ĝis li'a sinjor'o ven'is en si'a'n dom'o'n. 17 Kaj ŝi rakont'is al li tio'n sam'a'n, dir'ant'e: La sklav'o, la Hebre'o, kiu'n vi ven'ig'is al ni, ven'is al mi, por petol'i kun mi; 18 sed kiam mi laŭt'e ek'kri'is, li las'is si'a'n vest'o'n ĉe mi kaj el'kur'is el la dom'o. 19 Kiam li'a sinjor'o aŭd'is la vort'o'j'n de si'a edz'in'o, kiu'j'n ŝi dir'is al li, parol'ant'e: Tiel ag'is kun mi vi'a sklav'o—tiam li fort'e ek'koler'is. 20 Kaj la sinjor'o de Jozef pren'is li'n kaj for'don'is li'n en mal'liber'ej'o'n, en la lok'o'n, kie la mal'liber'ul'o'j de la reĝ'o est'is ten'at'a'j; kaj li est'is tie en la mal'liber'ej'o. 21 Kaj la Etern'ul'o est'is kun Jozef kaj est'is favor'kor'a al li kaj hav'ig'is al li la favor'o'n de la estr'o de la mal'liber'ej'o. 22 Kaj la estr'o de la mal'liber'ej'o trans'don'is en la man'o'j'n de Jozef ĉiu'j'n mal'liber'ul'o'j'n, kiu'j est'is en la mal'liber'ej'o; kaj ĉio, kio'n ili tie far'is, est'is far'at'a sub li'a kontrol'o. 23 La estr'o de la mal'liber'ej'o rigard'is neni'o'n, kio est'is sub li'a dispon'ad'o, ĉar la Etern'ul'o est'is kun li; kaj ĉio'n, kio'n li far'is, la Etern'ul'o sukces'ig'is.

40

1 Post tiu'j okaz'int'aĵ'o'j la vin'ist'o de la reĝ'o de Egipt'uj'o kaj la bak'ist'o kulp'iĝ'is antaŭ si'a sinjor'o, la reĝ'o de Egipt'uj'o. 2 Kaj Faraon'o koler'iĝ'is kontraŭ si'a'j du kort'eg'an'o'j, kontraŭ la vin'ist'estr'o kaj kontraŭ la bak'ist'estr'o. 3 Kaj li met'is ili'n sub gard'o'n en la dom'o'n de la estr'o de la korp'o'gard'ist'o'j, en la mal'liber'ej'o'n, en la lok'o'n, kie Jozef est'is mal'liber'ig'it'a. 4 Kaj la estr'o de la korp'o'gard'ist'o'j destin'is por ili Jozefon, kaj li serv'is ili'n. Kaj ili rest'is kelk'a'n temp'o'n en la mal'liber'ej'o. 5 Kaj ambaŭ sonĝ'is sonĝ'o'n, ĉiu si'a'n apart'a'n sonĝ'o'n en la sam'a nokt'o, ĉiu kun apart'a signif'o de la sonĝ'o, la vin'ist'o kaj la bak'ist'o de la reĝ'o de Egipt'uj'o, kiu'j est'is ten'at'a'j en la mal'liber'ej'o. 6 Kiam Jozef ven'is al ili maten'e, li vid'is, ke ili est'as ĉagren'it'a'j. 7 Kaj li demand'is la kort'eg'an'o'j'n de Faraon'o, kiu'j est'is kun li en mal'liber'ej'o en la dom'o de li'a sinjor'o, dir'ant'e: Kial vi'a'j vizaĝ'o'j est'as ĉagren'it'a'j hodiaŭ? 8 Kaj ili dir'is al li: Ni sonĝ'is sonĝ'o'n, sed est'as ĉi tie neni'u, kiu ĝi'n signif'o'klar'ig'us. Kaj Jozef dir'is al ili: La signif'o'klar'ig'o'j aparten'as ja al Di'o; tamen rakont'u al mi. 9 Tiam la vin'ist'estr'o rakont'is si'a'n sonĝ'o'n al Jozef, kaj dir'is al li: En mi'a sonĝ'o mi vid'is antaŭ mi vin'ber'trunk'o'n; 10 la trunk'o hav'is tri branĉ'o'j'n; apenaŭ ĝi ek'flor'is, tuj aper'is sur ĝi ber'ar'o'j kun matur'a'j ber'o'j; 11 kaj la pokal'o de Faraon'o est'is en mi'a man'o; kaj mi pren'is la ber'o'j'n, kaj mi el'prem'is ili'n en la pokal'o'n de Faraon'o, kaj mi don'is la pokal'o'n en la man'o'n de Faraon'o. 12 Kaj Jozef dir'is al li: Jen est'as ĝi'a signif'o'klar'ig'o: la tri branĉ'o'j est'as tri tag'o'j; 13 post tri tag'o'j Faraon'o lev'os vi'a'n kap'o'n kaj re'don'os al vi vi'a'n ofic'o'n, kaj vi don'os la pokal'o'n de Faraon'o en li'a'n man'o'n laŭ la manier'o de antaŭ'e, kiam vi est'is li'a vin'ist'o. 14 Sed memor'u mi'n, kiam est'os bon'e al vi, kaj far'u al mi favor'kor'aĵ'o'n kaj memor'ig'u pri mi Faraon'o'n kaj el'ir'ig'u mi'n el ĉi tiu dom'o. 15 Ĉar oni ŝtel'is mi'n el la land'o de la Hebre'o'j, kaj ankaŭ ĉi tie mi far'is neni'o'n, pro kio oni met'is mi'n en la mal'liber'ej'o'n. 16 Kiam la bak'ist'estr'o vid'is, ke la signif'o'klar'ig'o est'as bon'a, li dir'is al Jozef: Mi ankaŭ hav'is sonĝ'o'n; jen tri blank'a'j korb'o'j est'is sur mi'a kap'o; 17 kaj en la supr'a korb'o est'is ĉia'spec'a'j manĝ'aĵ'o'j de Faraon'o, bak'it'aĵ'o'j, kaj la bird'o'j manĝ'is ili'n el la korb'o sur mi'a kap'o. 18 Kaj Jozef respond'is, dir'ant'e: Jen est'as ĝi'a signif'o'klar'ig'o: la tri korb'o'j est'as tri tag'o'j; 19 post tri tag'o'j Faraon'o de'pren'os de vi vi'a'n kap'o'n kaj pend'ig'os vi'n sur arb'o, kaj la bird'o'j for'manĝ'os de vi vi'a'n karn'o'n. 20 En la tri'a tag'o, tag'o de nask'iĝ'o de Faraon'o, li far'is festen'o'n por ĉiu'j si'a'j serv'ant'o'j; kaj li ven'ig'is la vin'ist'estr'o'n kaj la bak'ist'estr'o'n en la mez'o'n de si'a'j serv'ant'o'j. 21 Kaj li re'don'is al la vin'ist'estr'o li'a'n ofic'o'n, kaj tiu don'is la pokal'o'n en la man'o'n de Faraon'o; 22 sed la bak'ist'estr'o'n li pend'ig'is, kiel sonĝ'o'klar'ig'is al ili Jozef. 23 Kaj la vin'ist'estr'o ne re'memor'is Jozefon, sed forges'is li'n.

41

1 Post du jar'o'j Faraon'o hav'is sonĝ'o'n, ke jen li star'as apud la River'o. 2 Kaj jen el la River'o el'ir'as sep bov'in'o'j bel'aspekt'a'j kaj gras'a'j, kaj ili paŝt'iĝ'as en la kan'ej'o. 3 Kaj jen sep ali'a'j bov'in'o'j el'ir'as post ili el la River'o, mal'bel'aspekt'a'j kaj mal'gras'a'j, kaj ili star'iĝ'as apud tiu'j bov'in'o'j sur la bord'o de la River'o. 4 Kaj la bov'in'o'j mal'bel'aspekt'a'j kaj mal'gras'a'j for'manĝ'is la sep bov'in'o'j'n bel'aspekt'a'j'n kaj gras'a'j'n. Kaj Faraon'o vek'iĝ'is. 5 Kaj li en'dorm'iĝ'is kaj de'nov'e hav'is sonĝ'o'n: jen sep spik'o'j lev'iĝ'as sur unu spik'trunk'o, dik'a'j kaj bon'a'j. 6 Sed jen sep spik'o'j, mal'dik'a'j kaj brul'ig'it'a'j de la orient'a vent'o, el'kresk'as post ili. 7 Kaj la mal'dik'a'j spik'o'j en'glut'is la sep spik'o'j'n dik'a'j'n kaj plen'a'j'n. Kaj Faraon'o vek'iĝ'is, kaj vid'is, ke tio est'is sonĝ'o. 8 En la maten'o li'a spirit'o aflikt'iĝ'is; kaj li send'is kaj vok'ig'is ĉiu'j'n sorĉ'ist'o'j'n de Egipt'uj'o kaj ĉiu'j'n ĝi'a'j'n saĝ'ul'o'j'n, kaj Faraon'o rakont'is al ili si'a'n sonĝ'o'n; sed neni'u pov'is signif'o'klar'ig'i ĝi'n al Faraon'o. 9 Tiam la vin'ist'estr'o ek'parol'is al Faraon'o, dir'ant'e: Mi'a'j'n pek'o'j'n mi re'memor'as hodiaŭ. 10 Faraon'o koler'is si'a'j'n sklav'o'j'n, kaj met'is mi'n en mal'liber'ej'o'n en la dom'o'n de la estr'o de la korp'o'gard'ist'o'j, mi'n kaj la bak'ist'estr'o'n. 11 Kaj ni sonĝ'is sonĝ'o'n en unu nokt'o, mi kaj li; ĉiu hav'is sonĝ'o'n kun apart'a signif'o. 12 Kaj tie est'is kun ni Hebre'a jun'ul'o, sklav'o de la estr'o de la korp'o'gard'ist'o'j; kaj ni rakont'is al li, kaj li signif'o'klar'ig'is al ni ni'a'j'n sonĝ'o'j'n, al ĉiu li klar'ig'is laŭ li'a sonĝ'o. 13 Kaj kiel li klar'ig'is al ni, tiel far'iĝ'is: mi'n oni re'ven'ig'is al mi'a ofic'o, kaj li'n oni pend'ig'is. 14 Tiam Faraon'o send'is al'vok'i Jozefon; kaj oni rapid'e el'ig'is li'n el la mal'liber'ej'o, kaj li si'n raz'is kaj ŝanĝ'is si'a'j'n vest'o'j'n kaj ven'is al Faraon'o. 15 Kaj Faraon'o dir'is al Jozef: Mi sonĝ'is sonĝ'o'n, kaj neni'u pov'as ĝi'n klar'ig'i; sed pri vi mi aŭd'is, ke kiam vi aŭd'as sonĝ'o'n, vi tuj ĝi'n klar'ig'as. 16 Kaj Jozef respond'is al Faraon'o, dir'ant'e: Ĝi ne de'pend'as de mi; Di'o respond'os bon'o'n al Faraon'o. 17 Kaj Faraon'o dir'is al Jozef: Mi sonĝ'is, ke jen mi star'as sur la bord'o de la River'o; 18 kaj jen el la River'o el'ir'is sep bov'in'o'j gras'a'j kaj bel'aspekt'a'j kaj paŝt'iĝ'is en la kan'ej'o; 19 sed jen sep ali'a'j bov'in'o'j el'ir'is post ili, mal'dik'a'j, tre mal'bon'aspekt'a'j kaj mal'gras'a'j; tia'j'n mal'bel'a'j'n, kiel ili, mi ne vid'is en la tut'a Egipta land'o; 20 kaj la mal'gras'a'j kaj mal'bel'a'j bov'in'o'j for'manĝ'is la sep antaŭ'a'j'n gras'a'j'n bov'in'o'j'n; 21 kaj tiu'j en'iĝ'is en ili'a'n intern'o'n, sed oni ne pov'is rimark'i, ke ili en'iĝ'is en ili'a'n intern'o'n, kaj ili'a aspekt'o est'is tiel mal'dik'a, kiel antaŭ'e. Kaj mi vek'iĝ'is. 22 Kaj mi vid'is en sonĝ'o: jen sep spik'o'j el'kresk'is sur unu spik'trunk'o, plen'a'j kaj bon'a'j; 23 sed jen sep spik'o'j, mal'dik'a'j, mal'gras'a'j, kaj brul'ig'it'a'j de la orient'a vent'o, el'kresk'is post ili; 24 kaj la mal'gras'a'j spik'o'j en'glut'is la sep bon'a'j'n spik'o'j'n. Kaj mi rakont'is al la sorĉ'ist'o'j, sed neni'u klar'ig'is al mi. 25 Tiam Jozef dir'is al Faraon'o: La sonĝ'o de Faraon'o est'as unu; kio'n Di'o est'as far'ont'a, Li dir'is al Faraon'o. 26 La sep bon'a'j bov'in'o'j est'as sep jar'o'j, kaj la sep bon'a'j spik'o'j est'as sep jar'o'j; ĝi est'as unu sonĝ'o. 27 Kaj la sep bov'in'o'j mal'gras'a'j kaj mal'bel'a'j, kiu'j el'ir'is post ili, est'as sep jar'o'j; kaj la sep spik'o'j, mal'plen'a'j kaj brul'ig'it'a'j de la orient'a vent'o, est'os sep jar'o'j de mal'sat'o. 28 Tio est'as, pri kio mi dir'is al Faraon'o, ke kio'n Di'o est'as far'ont'a, Li montr'is al Faraon'o. 29 Jen ven'os sep jar'o'j de grand'a abund'ec'o en la tut'a Egipta land'o. 30 Sed ven'os sep jar'o'j de mal'sat'o post ili; kaj forges'iĝ'os la tut'a abund'ec'o en la Egipta land'o, kaj la mal'sat'o konsum'os la ter'o'n. 31 Kaj ne rest'os post'e'sign'o de la abund'ec'o en la land'o, pro tiu mal'sat'o, kiu ven'os post'e, ĉar ĝi est'os tre mal'facil'a. 32 Kaj se la sonĝ'o du'foj'e ripet'iĝ'is al Faraon'o, tio montr'as, ke la afer'o est'as firm'e decid'it'a de Di'o, kaj Di'o rapid'os plen'um'i tio'n. 33 Kaj nun Faraon'o el'serĉ'u hom'o'n kompetent'a'n kaj saĝ'a'n kaj estr'ig'u li'n super la Egipta land'o; 34 Faraon'o ordon'u, ke li star'ig'u observ'ist'o'j'n en la land'o kaj pren'ad'u kvin'on'o'n de ĉiu'j produkt'o'j de la Egipta ter'o dum la sep jar'o'j de abund'ec'o. 35 Kaj oni kolekt'u la tut'a'n manĝ'aĵ'o'n de tiu'j ven'ont'a'j bon'a'j jar'o'j, kaj oni amas'ig'u manĝ'ebl'a'n gren'o'n en la urb'o'j sub la dispon'o'n de Faraon'o, kaj oni ĝi'n konserv'u. 36 Kaj tiu manĝ'aĵ'o est'os proviz'o por la land'o por la sep jar'o'j de mal'sat'o, kiu'j est'os en la Egipta land'o, por ke la land'o ne pere'u de mal'sat'o. 37 Kaj tio plaĉ'is al Faraon'o kaj al ĉiu'j li'a'j serv'ant'o'j. 38 Kaj Faraon'o dir'is al si'a'j serv'ant'o'j: Ĉu ni pov'us trov'i tia'n hom'o'n, kiel li, en kiu est'as la spirit'o de Di'o? 39 Kaj Faraon'o dir'is al Jozef: Ĉar Di'o sci'ig'is al vi ĉio'n ĉi tio'n, ne ekzist'as kompetent'ul'o kaj saĝ'ul'o tia, kiel vi. 40 Vi est'os super mi'a dom'o, kaj vi'a'j'n vort'o'j'n obe'os mi'a tut'a popol'o; nur per la tron'o mi est'os pli alt'a ol vi. 41 Kaj Faraon'o dir'is al Jozef: Vid'u, mi estr'ig'is vi'n super la tut'a Egipta land'o. 42 Kaj Faraon'o de'pren'is si'a'n ring'o'n de si'a man'o kaj met'is ĝi'n sur la man'o'n de Jozef; kaj li vest'is li'n per bisin'a'j vest'o'j kaj met'is or'a'n ĉen'o'n sur li'a'n kol'o'n. 43 Kaj li vetur'ig'is li'n sur si'a du'a ĉar'o; kaj oni kri'is antaŭ li: Genu'iĝ'u! Kaj li estr'ig'is li'n super la tut'a Egipta land'o. 44 Kaj Faraon'o dir'is al Jozef: Mi est'as Faraon'o; sed sen vi'a ordon'o neni'u lev'os si'a'n man'o'n aŭ si'a'n pied'o'n en la tut'a Egipta land'o. 45 Kaj Faraon'o don'is al Jozef la nom'o'n Cafnat-Paneaĥ, kaj li don'is al li kiel edz'in'o'n Asnaton, fil'in'o'n de Pot'i-Fer'a, pastr'o el On. Kaj Jozef komenc'is vetur'ad'o'n tra la Egipta land'o. 46 Jozef hav'is la aĝ'o'n de tri'dek jar'o'j, kiam li star'iĝ'is antaŭ Faraon'o, la reĝ'o de Egipt'uj'o. Kaj Jozef for'ir'is de Faraon'o kaj tra'pas'is la tut'a'n Egipt'an land'o'n. 47 Kaj la ter'o al'port'is en la sep jar'o'j de abund'ec'o grand'eg'a'j'n amas'o'j'n da gren'o. 48 Kaj li kolekt'is la tut'a'n gren'o'n de la sep jar'o'j, kiu'j est'is en la Egipta land'o, kaj li met'is la gren'o'n en la urb'o'j'n; la gren'o'n de ĉiu'j kamp'o'j, kiu'j est'is ĉirkaŭ iu urb'o, li met'is en ĝi'n. 49 Kaj Jozef kolekt'is tre mult'e da gren'o, kiel la mar'bord'a sabl'o, ĝis li ĉes'is kalkul'i, ĉar oni ne plu pov'is kalkul'i. 50 Antaŭ ol ven'is la jar'o'j de mal'sat'o, al Jozef nask'iĝ'is du fil'o'j, kiu'j'n nask'is al li Asnat, fil'in'o de Pot'i-Fer'a, pastr'o el On. 51 Kaj al la unu'e'nask'it'o Jozef don'is la nom'o'n Manase, ĉar, li dir'is, Di'o forges'ig'is al mi ĉiu'j'n mi'a'j'n sufer'o'j'n kaj la tut'a'n dom'o'n de mi'a patr'o. 52 Kaj al la du'a li don'is la nom'o'n Efraim, ĉar, li dir'is, Di'o far'is mi'n frukt'o'port'a en la land'o de mi'a sufer'ad'o. 53 Kaj fin'iĝ'is la sep jar'o'j de abund'ec'o, kiu'j est'is en la Egipta land'o. 54 Kaj komenc'iĝ'is la sep jar'o'j de mal'sat'o, kiel dir'is Jozef; kaj est'is mal'sat'o en ĉiu'j land'o'j, sed en la tut'a land'o Egipta est'is pan'o. 55 Kiam la tut'a Egipta land'o ek'sufer'is mal'sat'o'n, la popol'o kri'is al Faraon'o pri pan'o; tiam Faraon'o dir'is al ĉiu'j Egiptoj: Ir'u al Jozef, kaj kio'n li dir'os al vi, tio'n far'u. 56 La mal'sat'o est'is en la tut'a land'o. Jozef mal'ferm'is ĉiu'j'n gren'ej'o'j'n, kaj vend'ad'is al la Egiptoj. Kaj la mal'sat'o est'is tre grand'a en la Egipta land'o. 57 Kaj el ĉiu'j land'o'j oni venad'is Egipt'uj'o'n, por aĉet'i de Jozef, ĉar la mal'sat'o est'is tre grand'a en ĉiu'j land'o'j.

42

1 Kiam Jakob sci'iĝ'is, ke oni vend'as gren'o'n en Egipt'uj'o, li dir'is al si'a'j fil'o'j: Kio'n vi rigard'as? 2 Kaj li dir'is: Mi aŭd'is, ke oni vend'as gren'o'n en Egipt'uj'o; vetur'u do tie'n kaj aĉet'u por ni tie gren'o'n, por ke ni viv'u kaj ne mort'u. 3 Kaj for'vetur'is dek frat'o'j de Jozef, por aĉet'i gren'o'n en Egipt'uj'o. 4 Sed Benjamenon, la frat'o'n de Jozef, Jakob ne send'is kun li'a'j frat'o'j; ĉar li tim'is, ke ebl'e li'n traf'os mal'feliĉ'o. 5 Kaj la fil'o'j de Izrael ven'is, por aĉet'i gren'o'n, kun'e kun ali'a'j ven'int'o'j; ĉar est'is mal'sat'o en la land'o Kanaana. 6 Kaj Jozef est'is la estr'o super la land'o, kaj li est'is la vend'ant'o de la gren'o por la tut'a popol'o de la land'o. Kaj la frat'o'j de Jozef ven'is kaj klin'iĝ'is al li vizaĝ'al'ter'e. 7 Kiam Jozef ek'vid'is si'a'j'n frat'o'j'n, li re'kon'is ili'n; sed li ŝajn'ig'is si'n fremd'a al ili kaj parol'is kun ili mal'afabl'e, kaj dir'is al ili: El kie vi ven'is? Kaj ili dir'is: El la land'o Kanaana, por aĉet'i manĝ'aĵ'o'n. 8 Jozef re'kon'is si'a'j'n frat'o'j'n, sed ili li'n ne re'kon'is. 9 Kaj Jozef re'memor'is la sonĝ'o'j'n, kiu'j'n li sonĝ'is pri ili. Kaj li dir'is al ili: Vi est'as spion'o'j: vi ven'is, por vid'i la mal'fort'a'j'n lok'o'j'n de la land'o. 10 Kaj ili dir'is al li: Ne, mi'a sinjor'o! vi'a'j sklav'o'j ven'is, por aĉet'i manĝ'aĵ'o'n. 11 Ni ĉiu'j est'as fil'o'j de unu hom'o; ni est'as honest'a'j; vi'a'j sklav'o'j neniam est'is spion'o'j. 12 Sed li dir'is al ili: Ne, vi ven'is, por vid'i la mal'fort'a'j'n lok'o'j'n de la land'o. 13 Ili dir'is: Ni, vi'a'j sklav'o'j, est'as dek du frat'o'j, fil'o'j de unu hom'o en la land'o Kanaana; la plej jun'a est'as nun kun ni'a patr'o, kaj unu mal'aper'is. 14 Kaj Jozef dir'is al ili: Est'as tio, kio'n mi dir'is al vi, vi est'as spion'o'j. 15 Per tio mi vi'n el'prov'os: mi ĵur'as per la viv'o de Faraon'o, ke vi for'ir'os el ĉi tie nur tiam, kiam ven'os ĉi tie'n vi'a plej jun'a frat'o. 16 Send'u unu el vi, ke li al'konduk'u vi'a'n frat'o'n; sed vi est'os mal'liber'ig'it'a'j, kaj oni esplor'os vi'a'j'n vort'o'j'n, ĉu vi dir'is la ver'o'n; se ne, tiam mi ĵur'as per la viv'o de Faraon'o, ke vi est'as spion'o'j. 17 Kaj li met'is ili'n sub gard'o'n por la daŭr'o de tri tag'o'j. 18 Kaj Jozef dir'is al ili en la tri'a tag'o: Tio'n far'u, kaj vi rest'os viv'a'j, ĉar mi hav'as tim'o'n antaŭ Di'o. 19 Se vi est'as hom'o'j honest'a'j, tiam unu el vi'a'j frat'o'j rest'u mal'liber'ig'it'a en la dom'o, en kiu oni vi'n gard'as, kaj vi ir'u kaj for'port'u hejm'e'n la gren'o'n, kiu'n vi aĉet'is kontraŭ la mal'sat'o. 20 Sed vi'a'n plej jun'a'n frat'o'n ven'ig'u al mi, por ke pruv'iĝ'u la ver'ec'o de vi'a'j vort'o'j kaj por ke vi ne mort'u. Kaj ili far'is tiel. 21 Kaj ili dir'is unu al ali'a: Ver'e ni est'as kulp'a'j pro ni'a frat'o; ĉar ni vid'is la sufer'ad'o'n de li'a anim'o, kiam li pet'eg'is ni'n, sed ni ne aŭskult'is; por tio ven'is sur ni'n ĉi tiu sufer'o. 22 Kaj Rub'e'n respond'is al ili, dir'ant'e: Mi dir'is ja al vi: Ne pek'u rilat'e la infan'o'n; sed vi ne obe'is; nun li'a sang'o est'as re'postulat'a. 23 Kaj ili ne sci'is, ke Jozef kompren'as; ĉar inter ili est'is traduk'ant'o. 24 Kaj li de'turn'is si'n de ili kaj ek'plor'is; post'e li de'nov'e re'turn'is si'n al ili kaj parol'is kun ili, kaj li pren'is el inter ili Simeonon kaj lig'is li'n antaŭ ili'a'j okul'o'j. 25 Kaj Jozef ordon'is plen'ig'i ili'a'j'n sak'o'j'n per gren'o kaj re'don'i ili'a'n mon'o'n al ĉiu en li'a'n sak'o'n kaj don'i al ili manĝ'aĵ'o'n por la voj'o. Tiel oni far'is al ili. 26 Kaj ili met'is si'a'n gren'o'n sur si'a'j'n azen'o'j'n kaj for'ir'is. 27 Kaj unu el ili mal'ferm'is si'a'n sak'o'n, por don'i furaĝ'o'n al si'a azen'o dum la nokt'a halt'o, kaj li ek'vid'is si'a'n mon'o'n, kiu est'is en la apertur'o de li'a sak'o. 28 Kaj li dir'is al si'a'j frat'o'j: Mi'a mon'o est'as re'don'it'a; jen ĝi est'as en mi'a sak'o. Tiam konstern'iĝ'is ili'a'j kor'o'j, kaj kun trem'o ili dir'is unu'j al la ali'a'j: Kial Di'o far'is tio'n al ni? 29 Kiam ili ven'is al si'a patr'o Jakob en la land'o'n Kanaan'an, ili rakont'is al li ĉio'n, kio okaz'is al ili, dir'ant'e: 30 La hom'o, kiu est'as sinjor'o super tiu land'o, parol'is kun ni mal'afabl'e, kaj dir'is, ke ni est'as spion'o'j en la land'o. 31 Kaj ni dir'is al li: Ni est'as hom'o'j honest'a'j, ni neniam est'is spion'o'j; 32 ni est'as dek du frat'o'j, fil'o'j de ni'a patr'o; unu mal'aper'is, kaj la plej jun'a est'as nun kun ni'a patr'o en la land'o Kanaana. 33 Tiam dir'is al ni la hom'o, kiu est'as sinjor'o super la land'o: Per tio mi konvink'iĝ'os, ke vi est'as hom'o'j honest'a'j: unu el vi'a'j frat'o'j las'u ĉe mi, kaj la neces'a'n gren'o'n por vi'a hejm'o pren'u kaj ir'u; 34 kaj ven'ig'u al mi vi'a'n plej jun'a'n frat'o'n; tiam mi sci'os, ke vi ne est'as spion'o'j, ke vi est'as honest'a'j hom'o'j; vi'a'n frat'o'n mi re'don'os al vi, kaj vi pov'os negoc'i en la land'o. 35 Kiam ili mal'plen'ig'is si'a'j'n sak'o'j'n, montr'iĝ'is, ke ĉiu el ili hav'as si'a'n lig'aĵ'o'n da mon'o en si'a sak'o. Kaj ili vid'is si'a'j'n lig'aĵ'o'j'n da mon'o, ili kaj ili'a patr'o, kaj ili tim'iĝ'is. 36 Kaj ili'a patr'o Jakob dir'is al ili: Vi mi'n sen'infan'ig'is; Jozef for'est'as, kaj Simeon for'est'as, kaj Benjamenon vi vol'as for'pren'i! sur mi'n ĉio fal'is! 37 Tiam Rub'e'n dir'is al si'a patr'o jen'e: Mi'a'j'n du fil'o'j'n mort'ig'u, se mi ne re'ven'ig'os li'n al vi; don'u li'n en mi'a'n man'o'n, kaj mi re'ven'ig'os li'n al vi. 38 Sed li dir'is: Mi'a fil'o ne ir'os kun vi; ĉar li'a frat'o mort'is, kaj li sol'a rest'is. Se li'n traf'os mal'feliĉ'o sur la voj'o, kiu'n vi ir'os, tiam vi en'ir'ig'os mi'a'j'n griz'a'j'n har'o'j'n kun mal'ĝoj'o en Ŝeolon.

43

1 La mal'sat'o est'is tre prem'ant'a en la land'o. 2 Kiam ili for'manĝ'is la gren'o'n, kiu'n ili ven'ig'is el Egipt'uj'o, ili'a patr'o dir'is al ili: Ir'u de'nov'e kaj aĉet'u por ni iom da pan'o. 3 Tiam Jehuda dir'is al li jen'e: Tiu hom'o tre sever'e dir'is al ni: Ne aper'u antaŭ mi, se vi'a frat'o ne est'os kun vi. 4 Se vi send'os ni'a'n frat'o'n kun ni, tiam ni ir'os kaj aĉet'os por vi pan'o'n; 5 sed se vi ne send'os, tiam ni ne ir'os; ĉar tiu hom'o dir'is al ni: Ne aper'u antaŭ mi, se vi'a frat'o ne est'os kun vi. 6 Kaj Izrael dir'is: Kial vi far'is al mi tia'n mal'bon'o'n, kaj dir'is al la hom'o, ke vi hav'as ankoraŭ frat'o'n? 7 Kaj ili dir'is: La hom'o sever'e demand'is pri ni kaj pri ni'a famili'o, dir'ant'e: Ĉu vi'a patr'o ankoraŭ viv'as? ĉu vi hav'as frat'o'n? Kaj ni respond'is al li tiu'j'n demand'o'j'n. Ĉu ni pov'is sci'i, ke li dir'os: Ven'ig'u vi'a'n frat'o'n? 8 Kaj Jehuda dir'is al si'a patr'o Izrael: Send'u la knab'o'n kun mi, tiam ni lev'iĝ'os kaj ir'os, por ke ni viv'u kaj ne mort'u, ni kaj vi kaj ni'a'j infan'o'j. 9 Mi garanti'os por li, el mi'a'j man'o'j vi li'n postul'os. Se mi ne re'ven'ig'os li'n al vi kaj ne star'ig'os antaŭ vi'a vizaĝ'o, tiam mi est'os kulp'a antaŭ vi dum la tut'a viv'o. 10 Se ni ne prokrast'us, ni jam du foj'o'j'n est'us re'ven'int'a'j. 11 Tiam dir'is al ili ili'a patr'o Izrael: Se est'as tiel, tiam far'u jen'e: pren'u el la plej bon'a'j frukt'o'j de la land'o en vi'a'j'n vaz'o'j'n, kaj al'port'u al la hom'o donac'o'n: iom da balzam'o kaj iom da miel'o, arom'aĵ'o'n kaj mirh'o'n, pistak'o'j'n kaj migdal'o'j'n. 12 Kaj da mon'o pren'u du'obl'a'n sum'o'n en vi'a'j'n man'o'j'n, kaj la mon'o'n, kiu est'is met'it'a re'turn'e en la apertur'o'j'n de vi'a'j sak'o'j, re'don'u per vi'a'j man'o'j: ebl'e okaz'is erar'o. 13 Kaj vi'a'n frat'o'n pren'u, kaj lev'iĝ'u kaj ir'u re'turn'e al tiu hom'o. 14 Kaj Di'o la Plej'potenc'a akir'ig'u al vi kompat'o'n de tiu hom'o, ke li re'send'u kun vi vi'a'n ali'a'n frat'o'n kaj Benjamenon; sed mi, se mi sen'infan'iĝ'is, mi rest'u sen'infan'a.

15 Kaj la hom'o'j pren'is tiu'j'n donac'o'j'n, kaj da mon'o ili pren'is du'obl'a'n sum'o'n en si'a'j'n man'o'j'n, kaj ankaŭ Benjamenon; kaj ili lev'iĝ'is kaj ir'is Egipt'uj'o'n kaj star'iĝ'is antaŭ Jozef. 16 Kiam Jozef vid'is kun ili Benjamenon, li dir'is al la estr'o de si'a dom'o: En'konduk'u tiu'j'n hom'o'j'n en la dom'o'n, kaj buĉ'u brut'o'n kaj pret'ig'u; ĉar kun mi manĝ'os tiu'j hom'o'j hodiaŭ tag'mez'e. 17 Kaj la hom'o far'is, kiel dir'is Jozef, kaj la hom'o en'konduk'is tiu'j'n hom'o'j'n en la dom'o'n de Jozef. 18 Kaj tiu'j hom'o'j ek'tim'is, kiam oni en'konduk'is ili'n en la dom'o'n de Jozef, kaj ili dir'is: Pro la mon'o, kiu antaŭ'e est'is met'it'a re'turn'e en ni'a'j'n sak'o'j'n, oni en'konduk'is ni'n, por ĵet'i sur ni'n kalumni'o'n kaj atak'i ni'n, kaj pren'i ni'n kiel sklav'o'j'n kun'e kun ni'a'j azen'o'j. 19 Kaj ili al'ir'is al la hom'o, kiu est'is estr'o super la dom'o de Jozef, kaj ek'parol'is al li ĉe la pord'o de la dom'o. 20 Kaj ili dir'is: Pardon'u, ni'a sinjor'o! ni est'is ven'int'a'j, por aĉet'i pan'o'n; 21 sed kiam ni ven'is al la nokt'o'halt'ej'o kaj ni mal'ferm'is ni'a'j'n sak'o'j'n, ni ek'vid'is, ke la mon'o de ĉiu el ni est'as en la apertur'o de li'a sak'o, ni'a mon'o laŭ ĝi'a plen'a pez'o; tial ni ĝi'n re'al'port'is per ni'a'j man'o'j. 22 Kaj ali'a'n mon'o'n ni al'port'is per ni'a'j man'o'j, por aĉet'i pan'o'n. Ni ne sci'as, kiu met'is ni'a'n mon'o'n en ni'a'j'n sak'o'j'n. 23 Kaj li dir'is: Est'u trankvil'a'j, ne tim'u. Vi'a Di'o kaj la Di'o de vi'a patr'o don'is al vi trezor'o'n en vi'a'j'n sak'o'j'n; vi'a'n mon'o'n mi ricev'is. Kaj li el'konduk'is al ili Simeonon. 24 Kaj tiu hom'o en'konduk'is ili'n en la dom'o'n de Jozef kaj don'is akv'o'n, kaj ili lav'is si'a'j'n pied'o'j'n; kaj li don'is manĝ'o'n al ili'a'j azen'o'j. 25 Kaj ili pret'ig'is la donac'o'j'n por la ven'o de Jozef tag'mez'e; ĉar ili aŭd'is, ke tie ili manĝ'os pan'o'n. 26 Kaj Jozef ven'is hejm'e'n; kaj ili al'port'is al li en la dom'o'n la donac'o'j'n, kiu'j'n ili hav'is en la man'o'j, kaj klin'iĝ'is al li ĝis la ter'o. 27 Kaj li demand'is ili'n pri ili'a fart'o, kaj dir'is: Ĉu bon'e fart'as vi'a mal'jun'a patr'o, pri kiu vi dir'is al mi? ĉu li viv'as ankoraŭ? 28 Kaj ili dir'is: Vi'a sklav'o ni'a patr'o fart'as bon'e; li viv'as ankoraŭ. Kaj ili klin'iĝ'is kaj ĵet'is si'n antaŭ li sur la ter'o'n. 29 Kaj li lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, kaj ek'vid'is si'a'n frat'o'n Benjamen, la fil'o'n de li'a patr'in'o, kaj li dir'is: Ĉu tio est'as vi'a plej jun'a frat'o, pri kiu vi dir'is al mi? Kaj li dir'is: Di'o vi'n favor'u, mi'a fil'o. 30 Kaj Jozef for'rapid'is, ĉar ek'flam'is li'a intern'o pro li'a frat'o kaj li vol'is plor'i. Kaj li en'ir'is en intern'a'n ĉambr'o'n kaj plor'is tie. 31 Sed li lav'is si'a'n vizaĝ'o'n kaj el'ir'is, kaj ten'is si'n fort'e, kaj dir'is: Sur'tabl'ig'u pan'o'n! 32 Kaj oni sur'tabl'ig'is por li apart'e, kaj por ili apart'e, kaj por la Egiptoj, kiu'j manĝ'is kun li, apart'e; ĉar la Egiptoj ne pov'as manĝ'i pan'o'n kun Hebre'o'j: tio est'as abomen'ind'aĵ'o por ili. 33 Kaj ili sid'iĝ'is antaŭ li, pli mal'jun'a laŭ si'a mal'jun'ec'o kaj pli jun'a laŭ si'a jun'ec'o; kaj la hom'o'j mir'is unu antaŭ ali'a. 34 Kaj oni port'is al ili manĝ'aĵ'o'n de li'a tabl'o; sed la porci'o de Benjamen est'is kvin'obl'e pli grand'a, ol la porci'o'j de ĉiu'j. Kaj ili trink'is kaj ebri'iĝ'is kun li.

44

1 Kaj Jozef ordon'is al la estr'o de si'a dom'o jen'e: Plen'ig'u la sak'o'j'n de tiu'j hom'o'j per gren'o tiom, kiom ili nur pov'as port'i, kaj met'u la mon'o'n de ĉiu en la apertur'o'n de li'a sak'o; 2 kaj mi'a'n pokal'o'n, la arĝent'a'n pokal'o'n, met'u en la apertur'o'n de la sak'o de la plej jun'a, kun'e kun la mon'o por li'a gren'o. Kaj tiu far'is, kiel Jozef dir'is. 3 Kiam ek'lum'is la maten'o, oni for'send'is la hom'o'j'n, ili'n kaj ili'a'j'n azen'o'j'n. 4 Kiam ili el'ir'is el la urb'o kaj ankoraŭ ne est'is mal'proksim'e, Jozef dir'is al la estr'o de si'a dom'o: Lev'iĝ'u, kur'u post tiu'j hom'o'j, kaj kiam vi ating'os ili'n, dir'u al ili: Kial vi pag'is mal'bon'o'n por bon'o? 5 Ĝi est'as ja tiu pokal'o, el kiu trink'as mi'a sinjor'o, kaj li ankaŭ aŭgur'as sur ĝi! vi ag'is mal'bon'e! 6 Kaj li kur'ating'is ili'n kaj dir'is al ili tiu'j'n vort'o'j'n. 7 Kaj ili dir'is al li: Kial mi'a sinjor'o parol'as tia'j'n vort'o'j'n? Di'o gard'u vi'a'j'n sklav'o'j'n de farad'o de tia afer'o! 8 Jen la mon'o'n, kiu'n ni trov'is en la apertur'o'j de ni'a'j sak'o'j, ni re'al'port'is al vi el la land'o Kanaana; kiel do ni ŝtel'us el la dom'o de vi'a sinjor'o arĝent'o'n aŭ or'o'n? 9 Tiu el vi'a'j sklav'o'j, ĉe kiu oni ĝi'n trov'os, mort'u, kaj ankaŭ ni far'iĝ'u sklav'o'j al mi'a sinjor'o. 10 Kaj li dir'is: Ĝi est'u laŭ vi'a'j vort'o'j: tiu, ĉe kiu ĝi trov'iĝ'os, est'u mi'a sklav'o, sed vi est'os sen'kulp'a'j. 11 Kaj rapid'e ĉiu el ili mal'lev'is si'a'n sak'o'n sur la ter'o'n, kaj ĉiu mal'ferm'is si'a'n sak'o'n. 12 Kaj li serĉ'is; de la plej mal'jun'a li komenc'is, kaj per la plej jun'a li fin'is. Kaj la pokal'o trov'iĝ'is en la sak'o de Benjamen. 13 Tiam ili dis'ŝir'is si'a'j'n vest'o'j'n, kaj ĉiu met'is la ŝarĝ'o'n sur si'a'n azen'o'n, kaj ili re'ir'is en la urb'o'n. 14 Kaj Jehuda kaj li'a'j frat'o'j ven'is en la dom'o'n de Jozef, kiu est'is ankoraŭ tie, kaj ili ĵet'is si'n antaŭ li sur la ter'o'n. 15 Kaj Jozef dir'is al ili: Kia'n afer'o'n vi far'is! ĉu vi ne sci'as, ke tia hom'o, kiel mi, facil'e diven'os? 16 Tiam Jehuda dir'is: Kio'n ni dir'u al mi'a sinjor'o? kio'n ni parol'u kaj per kio ni ni'n prav'ig'u? Di'o trov'is la pek'o'n de vi'a'j sklav'o'j! jen ni est'as sklav'o'j al mi'a sinjor'o, ni kaj ankaŭ tiu, en kies man'o'j trov'iĝ'is la pokal'o. 17 Sed li dir'is: Di'o mi'n gard'u de tia far'o! la hom'o, en kies man'o trov'iĝ'is la pokal'o, est'os sklav'o al mi, sed vi ir'u en pac'o al vi'a patr'o.

18 Tiam Jehuda al'ir'is al li, kaj dir'is: Permes'u, mi'a sinjor'o, ke vi'a sklav'o dir'u vort'o'n en la orel'o'j'n de mi'a sinjor'o, kaj ne koler'iĝ'u kontraŭ vi'a sklav'o, ĉar vi est'as kiel Faraon'o. 19 Mi'a sinjor'o demand'is si'a'j'n sklav'o'j'n, dir'ant'e: Ĉu vi hav'as patr'o'n aŭ frat'o'n? 20 Kaj ni dir'is al mi'a sinjor'o: Ni hav'as mal'jun'a'n patr'o'n, kaj mal'grand'a'n knab'o'n, nask'it'a'n en li'a mal'jun'ec'o; kaj li'a frat'o mort'is, kaj li rest'is sol'a de si'a patr'in'o, kaj li'a patr'o li'n am'as. 21 Tiam vi dir'is al vi'a'j sklav'o'j: Ven'ig'u li'n al mi, ke mi li'n rigard'u. 22 Sed ni dir'is al mi'a sinjor'o: La knab'o ne pov'as for'las'i si'a'n patr'o'n; ĉar se li for'las'os si'a'n patr'o'n, tiu mort'os. 23 Tiam vi dir'is al vi'a'j sklav'o'j: Se ne ven'os kun vi vi'a plej jun'a frat'o, tiam ne aper'u plu antaŭ mi'a vizaĝ'o. 24 Kaj kiam ni ven'is al vi'a sklav'o ni'a patr'o, ni dir'is al li la vort'o'j'n de mi'a sinjor'o. 25 Ni'a patr'o dir'is: Re'ir'u, aĉet'u por ni iom da gren'o. 26 Sed ni dir'is: Ni ne pov'as ir'i; se est'os kun ni ni'a plej jun'a frat'o, tiam ni ir'os; ĉar ni ne pov'as aper'i antaŭ la vizaĝ'o de tiu hom'o, se ni'a plej jun'a frat'o ne est'os kun ni. 27 Tiam vi'a sklav'o ni'a patr'o dir'is al ni: Vi sci'as, ke mi'a edz'in'o nask'is al mi du; 28 sed unu for'ir'is de mi, kaj mi dir'is: Li est'as dis'ŝir'it'a; kaj mi ne vid'is li'n ĝis nun; 29 se vi ankaŭ ĉi tiu'n pren'os de mi kaj li'n traf'os mal'feliĉ'o, tiam vi en'ir'ig'os mi'a'j'n griz'a'j'n har'o'j'n kun mal'ĝoj'o en Ŝeolon. 30 Kaj nun se mi ven'os al vi'a sklav'o mi'a patr'o kaj ne est'os kun ni la knab'o, al kies anim'o est'as al'lig'it'a li'a anim'o, 31 tiam, ek'vid'int'e, ke la knab'o for'est'as, li mort'os; kaj vi'a'j sklav'o'j en'ir'ig'os la griz'a'j'n har'o'j'n de vi'a sklav'o ni'a patr'o kun mal'ĝoj'o en Ŝeolon. 32 Ĉar mi, vi'a sklav'o, garanti'is por la knab'o antaŭ mi'a patr'o, dir'ant'e: Se mi ne re'ven'ig'os li'n al vi, mi est'os kulp'a antaŭ mi'a patr'o por ĉiam. 33 Tial mi, vi'a sklav'o, rest'u anstataŭ la knab'o kiel sklav'o ĉe mi'a sinjor'o, sed la knab'o ir'u kun si'a'j frat'o'j. 34 Ĉar kiel mi ir'os al mi'a patr'o, se la knab'o ne est'os kun mi? mi tiam vid'us la mal'feliĉ'o'n, kiu traf'os mi'a'n patr'o'n.

45

1 Tiam Jozef ne pov'is plu si'n de'ten'i antaŭ ĉiu'j, kiu'j star'is ĉirkaŭ li, kaj li ek'kri'is: El'ir'ig'u ĉiu'j'n for de mi. Kaj neni'u rest'is ĉe li, kiam Jozef re'kon'ig'is si'n al si'a'j frat'o'j. 2 Kaj li laŭt'e ek'plor'is, kaj aŭd'is la Egiptoj, kaj aŭd'is la dom'o de Faraon'o. 3 Kaj Jozef dir'is al si'a'j frat'o'j: Mi est'as Jozef; ĉu mi'a patr'o viv'as ankoraŭ? Sed li'a'j frat'o'j ne pov'is respond'i al li, ĉar ili konfuz'iĝ'is antaŭ li. 4 Kaj Jozef dir'is al si'a'j frat'o'j: Al'ir'u do al mi. Kaj ili al'ir'is. Kaj li dir'is: Mi est'as Jozef, vi'a frat'o, kiu'n vi vend'is en Egipt'uj'o'n. 5 Sed nun ne aflikt'iĝ'u, kaj ne bedaŭr'u, ke vi vend'is mi'n ĉi tie'n; ĉar por la sav'o de vi'a viv'o Di'o send'is mi'n antaŭ vi. 6 Ĉar nun jam du jar'o'j'n daŭr'as la mal'sat'o en la land'o, sed ankoraŭ dum kvin jar'o'j ne est'os plug'ad'o nek rikolt'ad'o. 7 Kaj Di'o send'is mi'n antaŭ vi, por vi'n rest'ig'i sur la ter'o kaj por konserv'i vi'a'n viv'o'n per grand'a sav'o. 8 Sci'u do, ne vi send'is mi'n ĉi tie'n, sed Di'o; kaj Li far'is mi'n patr'o al Faraon'o, kaj sinjor'o super li'a tut'a dom'o, kaj reg'ant'o super la tut'a Egipta land'o. 9 Ir'u rapid'e al mi'a patr'o, kaj dir'u al li: Tiel'e dir'is vi'a fil'o Jozef: Di'o far'is mi'n sinjor'o super la tut'a Egipt'uj'o; ven'u al mi, ne prokrast'u. 10 Vi loĝ'os en la land'o Goŝen, kaj vi est'os proksim'e de mi, vi kaj vi'a'j fil'o'j kaj la fil'o'j de vi'a'j fil'o'j, kaj vi'a'j ŝaf'o'j kaj vi'a'j bov'o'j, kaj ĉio, kio'n vi hav'as. 11 Kaj mi nutr'os vi'n tie, ĉar ankoraŭ kvin jar'o'j'n daŭr'os la mal'sat'o; por ke ne mizer'iĝ'u vi kaj vi'a dom'o, kaj ĉio, kio'n vi hav'as. 12 Kaj jen vi'a'j okul'o'j nun vid'as, kaj ankaŭ la okul'o'j de mi'a frat'o Benjamen, ke mi'a buŝ'o parol'as al vi. 13 Kaj rakont'u al mi'a patr'o pri mi'a tut'a glor'o en Egipt'uj'o, kaj ĉio'n, kio'n vi vid'is; kaj rapid'e ven'ig'u mi'a'n patr'o'n ĉi tie'n. 14 Kaj li ĵet'is si'n sur la kol'o'n de si'a frat'o Benjamen kaj plor'is, kaj Benjamen plor'is sur li'a kol'o. 15 Kaj li kis'is ĉiu'j'n si'a'j'n frat'o'j'n kaj plor'is super ili. Post'e li'a'j frat'o'j ek'parol'is kun li.

16 Kaj la fam'o ven'is en la dom'o'n de Faraon'o, ke ven'is la frat'o'j de Jozef. Kaj tio plaĉ'is al Faraon'o kaj al li'a'j serv'ant'o'j. 17 Kaj Faraon'o dir'is al Jozef: Dir'u al vi'a'j frat'o'j: Far'u tio'n, ŝarĝ'u vi'a'j'n brut'o'j'n kaj ir'u en la land'o'n Kanaan'an; 18 kaj pren'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'j'n famili'o'j'n, kaj ven'u al mi; mi don'os al vi ĉio'n bon'a'n en la Egipta land'o, kaj vi manĝ'os la gras'aĵ'o'n de la land'o. 19 Kaj ordon'u al ili jen'e: Pren'u al vi el la Egipta land'o vetur'il'o'j'n por vi'a'j infan'o'j kaj vir'in'o'j, kaj kun'pren'u vi'a'n patr'o'n kaj ven'u. 20 Kaj ne tro zorg'u pri vi'a'j aĵ'o'j; ĉar ĉio bon'a en la Egipta land'o est'as al vi'a dispon'o. 21 Kaj la fil'o'j de Izrael far'is tiel. Kaj Jozef don'is al ili vetur'il'o'j'n laŭ la ordon'o de Faraon'o, kaj li don'is al ili proviz'o'j'n por la voj'o. 22 Al ĉiu'j li don'is nov'a'j'n vest'o'j'n, sed al Benjamen li don'is tri'cent arĝent'a'j'n mon'er'o'j'n kaj kvin nov'a'j'n vest'o'j'n. 23 Kaj por si'a patr'o li send'is dek azen'o'j'n, ŝarĝ'it'a'j'n per bon'aĵ'o el Egipt'uj'o, kaj dek azen'in'o'j'n, ŝarĝ'it'a'j'n per gren'o, pan'o, kaj manĝ'aĵ'o por li'a patr'o por la voj'o. 24 Kaj li for'send'is si'a'j'n frat'o'j'n, kaj ili ir'is. Kaj li dir'is al ili: Ne mal'pac'u dum la voj'o. 25 Kaj ili el'ir'is el Egipt'uj'o kaj ven'is en la land'o'n Kanaan'an al si'a patr'o Jakob. 26 Kaj ili sci'ig'is al li, dir'ant'e: Jozef viv'as ankoraŭ, kaj li reg'as nun super la tut'a Egipta land'o. Kaj li'a kor'o konfuz'iĝ'is, ĉar li ne kred'is al ili. 27 Kaj ili re'dir'is al li ĉiu'j'n vort'o'j'n de Jozef, kiu'j'n li dir'is al ili; kaj li vid'is la vetur'il'o'j'n, kiu'j'n Jozef send'is, por vetur'ig'i li'n, kaj tiam la spirit'o de ili'a patr'o Jakob re'viv'iĝ'is. 28 Kaj Izrael dir'is: Sufiĉ'as, ke mi'a fil'o Jozef ankoraŭ viv'as: mi ir'os kaj vid'os li'n, antaŭ ol mi mort'os.

46

1 Izrael ek'ir'is kun ĉio, kio'n li hav'is, kaj li ven'is en Beer-Ŝeban, kaj li al'port'is ofer'o'j'n al la Di'o de si'a patr'o Isaak. 2 Kaj Di'o dir'is al Izrael en nokt'a vizi'o: Jakob! Jakob! Kaj tiu dir'is: Jen mi est'as. 3 Kaj Li dir'is: Mi est'as Di'o, la Di'o de vi'a patr'o. Ne tim'u ir'i Egipt'uj'o'n, ĉar Mi tie far'os vi'n grand'a popol'o. 4 Mi ir'os kun vi Egipt'uj'o'n, kaj Mi ankaŭ re'ven'ig'os vi'n; kaj Jozef met'os si'a'n man'o'n sur vi'a'j'n okul'o'j'n. 5 Kaj Jakob lev'iĝ'is el Beer-Ŝeba; kaj la fil'o'j de Izrael ek'vetur'ig'is si'a'n patr'o'n Jakob kaj si'a'j'n infan'o'j'n kaj si'a'j'n edz'in'o'j'n sur la vetur'il'o'j, kiu'j'n send'is Faraon'o, por al'vetur'ig'i li'n. 6 Kaj ili pren'is si'a'j'n brut'o'j'n, kaj si'a'n hav'o'n, kiu'n ili akir'is en la land'o Kanaana, kaj ven'is Egipt'uj'o'n, Jakob kaj li'a tut'a id'ar'o kun li. 7 Si'a'j'n fil'o'j'n kaj nep'o'j'n, si'a'j'n fil'in'o'j'n kaj nep'in'o'j'n, kaj si'a'n tut'a'n id'ar'o'n li ven'ig'is kun si en Egipt'uj'o'n.

8 Jen est'as la nom'o'j de la fil'o'j de Izrael, kiu'j ven'is Egipt'uj'o'n: Jakob kaj li'a'j fil'o'j. La unu'e'nask'it'o de Jabob, Rub'e'n. 9 Kaj la fil'o'j de Rub'e'n: Ĥanoĥ kaj Pal'u kaj Ĥecron kaj Karm'i. 10 Kaj la fil'o'j de Simeon: Jemuel kaj Jamin kaj Ohad kaj Jaĥin kaj Coĥar, kaj Ŝaul, fil'o de Kanaan'id'in'o. 11 Kaj la fil'o'j de Lev'i: Gerŝon, Kehat, kaj Merari. 12 Kaj la fil'o'j de Jehuda: Er kaj On'a'n kaj Ŝel'a kaj Perec kaj Zeraĥ; sed Er kaj On'a'n mort'is en la land'o Kanaana. Kaj la fil'o'j de Perec est'is: Ĥecron kaj Ĥamul. 13 Kaj la fil'o'j de Isaĥar: Tol'a kaj Puva kaj Job kaj Ŝimron. 14 Kaj la fil'o'j de Zebulun: Sered kaj El'o'n kaj Jaĥleel. 15 Tio est'as la fil'o'j de Le'a, kiu'j'n ŝi nask'is al Jakob en Mezopotami'o, kaj li'a fil'in'o Din'a. La nombr'o de ĉiu'j anim'o'j de li'a'j fil'o'j kaj fil'in'o'j est'is tri'dek tri. 16 Kaj la fil'o'j de Gad: Cifjon kaj Ĥagi, Ŝuni kaj Ecbon, Er'i kaj Arod kaj Areli. 17 Kaj la fil'o'j de Aŝer: Jimna kaj Jiŝva kaj Jiŝvi kaj Beria, kaj Seraĥ, ili'a frat'in'o; kaj la fil'o'j de Beria: Ĥeber kaj Mal'kiel. 18 Tio est'as la fil'o'j de Zilpa, kiu'n Lab'a'n don'is al si'a fil'in'o Le'a; kaj ŝi nask'is ili'n al Jakob, dek ses anim'o'j'n. 19 La fil'o'j de Raĥel, edz'in'o de Jakob: Jozef kaj Benjamen. 20 Kaj al Jozef en la land'o Egipta nask'iĝ'is Manase kaj Efraim, kiu'j'n nask'is al li Asnat, fil'in'o de Pot'i-Fer'a, pastr'o el On. 21 Kaj la fil'o'j de Benjamen: Bel'a kaj Beĥer kaj Aŝbel, Ger'a kaj Naaman, Eĥ'i kaj Roŝ, Mupim kaj Ĥupim kaj Ard. 22 Tio est'as la fil'o'j de Raĥel, kiu'j nask'iĝ'is al Jakob, kun'e dek kvar anim'o'j. 23 Kaj la fil'o'j de Da'n: Ĥuŝim. 24 Kaj la fil'o'j de Naftali: Jaĥceel kaj Gun'i kaj Jecer kaj Ŝilem. 25 Tio est'as la fil'o'j de Bilha, kiu'n don'is Lab'a'n al si'a fil'in'o Raĥel; ŝi nask'is ili'n al Jakob, kun'e sep anim'o'j'n. 26 La nombr'o de ĉiu'j anim'o'j, kiu'j ven'is kun Jakob en Egipt'uj'o'n, kiu'j el'ir'is el li'a lumb'o, krom la edz'in'o'j de la fil'o'j de Jakob, est'is ses'dek ses. 27 Kaj la fil'o'j de Jozef, kiu'j nask'iĝ'is al li en Egipt'uj'o, est'is du anim'o'j. La nombr'o de ĉiu'j anim'o'j de la dom'o de Jakob, kiu'j ven'is Egipt'uj'o'n, est'is sep'dek.

28 Jehudan li send'is antaŭ si al Jozef, por ke li inform'u li'n antaŭ'e pri Goŝen. Kaj ili ven'is en la land'o'n Goŝen. 29 Kaj Jozef jung'is si'a'n ĉar'o'n kaj vetur'is renkont'e al si'a patr'o Izrael en la land'o'n Goŝen. Kaj kiam li ek'vid'is li'n, li ĵet'is si'n sur li'a'n kol'o'n kaj long'e plor'is sur li'a kol'o. 30 Kaj Izrael dir'is al Jozef: Nun mi volont'e mort'os, vid'int'e vi'a'n vizaĝ'o'n, ĉar vi viv'as ankoraŭ. 31 Kaj Jozef dir'is al si'a'j frat'o'j kaj al la dom'o de si'a patr'o: Mi ir'os kaj rakont'os al Faraon'o, kaj dir'os al li: Mi'a'j frat'o'j kaj la dom'o de mi'a patr'o, kiu'j est'is en la land'o Kanaana, ven'is al mi; 32 kaj tiu'j hom'o'j est'as paŝt'ist'o'j, ĉar ili est'as brut'eduk'ist'o'j; kaj si'a'j'n mal'grand'a'j'n kaj grand'a'j'n brut'o'j'n, kaj ĉio'n, kio'n ili hav'as, ili kun'port'is. 33 Kaj se Faraon'o vi'n al'vok'os, kaj dir'os: Kio est'as vi'a okup'o? 34 tiam dir'u: Vi'a'j sklav'o'j est'is brut'eduk'ist'o'j de ni'a jun'ec'o ĝis nun, kiel ni, tiel ankaŭ ni'a'j patr'o'j; por ke vi en'loĝ'iĝ'u en la land'o Goŝen; ĉar ĉiu paŝt'ist'o est'as abomen'ind'aĵ'o por la Egiptoj.

47

1 Jozef ven'is kaj sci'ig'is al Faraon'o, kaj dir'is: Mi'a patr'o kaj mi'a'j frat'o'j kaj ili'a'j mal'grand'a'j kaj grand'a'j brut'o'j, kaj ĉio, kio aparten'as al ili, ven'is el la land'o Kanaana, kaj nun ili est'as en la land'o Goŝen. 2 Kaj el inter si'a'j frat'o'j li pren'is kvin hom'o'j'n kaj star'ig'is ili'n antaŭ Faraon'o. 3 Kaj Faraon'o dir'is al li'a'j frat'o'j: Kio est'as vi'a okup'o? Kaj ili dir'is al Faraon'o: Vi'a'j sklav'o'j est'as brut'eduk'ist'o'j, kiel ni, tiel ankaŭ ni'a'j patr'o'j. 4 Kaj ili dir'is al Faraon'o: Ni ven'is, por loĝ'i en la land'o; ĉar ne ekzist'as paŝt'aĵ'o por la brut'o'j de vi'a'j sklav'o'j, ĉar fort'a est'as la mal'sat'o en la land'o Kanaana; permes'u do, ke vi'a'j sklav'o'j loĝ'u en la land'o Goŝen. 5 Tiam Faraon'o dir'is al Jozef jen'e: Vi'a patr'o kaj vi'a'j frat'o'j ven'is al vi; 6 la land'o Egipta est'as antaŭ vi; en la plej bon'a lok'o de la land'o loĝ'ig'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'j'n frat'o'j'n; ili loĝ'u en la land'o Goŝen; kaj se vi sci'as, ke est'as inter ili kapabl'a'j hom'o'j, far'u ili'n administr'ant'o'j de mi'a'j brut'o'j. 7 Kaj Jozef en'konduk'is si'a'n patr'o'n Jakob kaj star'ig'is li'n antaŭ Faraon'o; kaj Jakob ben'is Faraon'o'n. 8 Faraon'o dir'is al Jakob: Kia'n aĝ'o'n vi hav'as? 9 Kaj Jakob dir'is al Faraon'o: La nombr'o de la jar'o'j de mi'a migr'ad'o est'as cent tri'dek jar'o'j; mal'mult'a'j kaj mal'bon'a'j est'is la jar'o'j de mi'a viv'o, kaj ili ne ating'is la nombr'o'n de la jar'o'j de la viv'o de mi'a'j patr'o'j dum ili'a migr'ad'o. 10 Kaj Jakob ben'is Faraon'o'n kaj for'ir'is de Faraon'o. 11 Kaj Jozef en'loĝ'ig'is si'a'n patr'o'n kaj si'a'j'n frat'o'j'n, kaj don'is al ili posed'aĵ'o'n en la Egipta land'o, en la land'o Rameses, kiel Faraon'o ordon'is. 12 Kaj Jozef hav'ig'is pan'o'n al si'a patr'o kaj al si'a'j frat'o'j kaj al la tut'a dom'o de si'a patr'o, laŭ la nombr'o de la infan'o'j.

13 Ne est'is pan'o sur la tut'a ter'o, ĉar la mal'sat'o est'is tre fort'a; kaj sen'fort'iĝ'is de la mal'sat'o la land'o Egipta kaj la land'o Kanaana. 14 Kaj Jozef kolekt'is la tut'a'n mon'o'n, kiu trov'iĝ'is en la land'o Egipta kaj en la land'o Kanaana, pro la gren'o, kiu'n oni aĉet'ad'is; kaj Jozef en'port'is la tut'a'n mon'o'n en la dom'o'n de Faraon'o. 15 Kiam ne est'is plu mon'o en la land'o Egipta kaj en la land'o Kanaana, ĉiu'j Egiptoj ven'is al Jozef, kaj dir'is: Don'u al ni pan'o'n; kial ni mort'u antaŭ vi pro tio, ke ni jam ne hav'as mon'o'n? 16 Tiam Jozef dir'is: Don'u vi'a'j'n brut'o'j'n; kaj mi don'os al vi pan'o'n pro vi'a'j brut'o'j, se vi jam ne hav'as mon'o'n. 17 Kaj ili al'konduk'is si'a'j'n brut'o'j'n al Jozef; kaj Jozef don'is al ili pan'o'n pro ĉeval'o'j, ŝaf'o'j, bov'o'j, kaj azen'o'j, kaj li proviz'ad'is al ili pan'o'n pro ĉiu'j ili'a'j brut'o'j en tiu jar'o. 18 Kiam fin'iĝ'is tiu jar'o, ili ven'is al li en la du'a jar'o, kaj dir'is al li: Ni ne kaŝ'os antaŭ ni'a sinjor'o, ke mon'o'n ni jam ne hav'as, kaj la brut'o'j est'as ĉe ni'a sinjor'o; neni'o rest'is antaŭ ni'a sinjor'o krom ni'a'j korp'o'j kaj ni'a ter'o; 19 kial ni pere'u antaŭ vi'a'j okul'o'j, ni kaj ni'a ter'o? aĉet'u ni'n kaj ni'a'n ter'o'n pro la pan'o, kaj ni kaj ni'a ter'o est'u sklav'o'j al Faraon'o; kaj don'u sem'o'n, por ke ni viv'u kaj ne mort'u kaj la ter'o ne dezert'iĝ'u. 20 Kaj Jozef aĉet'is la tut'a'n Egipt'an ter'o'n por Faraon'o; ĉar la Egiptoj vend'is ĉiu si'a'n kamp'o'n, ĉar fort'e prem'is ili'n la mal'sat'o. Kaj la ter'o far'iĝ'is propr'aĵ'o de Faraon'o. 21 Kaj la popol'o'n li trans'ir'ig'is en la urb'o'j'n, de unu fin'o de Egipt'uj'o ĝis la ali'a. 22 Nur la ter'o'n de la pastr'o'j li ne aĉet'is; ĉar la pastr'o'j hav'is part'o'n, difin'it'a'n de Faraon'o, kaj ili manĝ'ad'is si'a'n part'o'n, kiu'n don'is al ili Faraon'o, tial ili ne vend'is si'a'n ter'o'n. 23 Kaj Jozef dir'is al la popol'o: Jen mi aĉet'is vi'n hodiaŭ kaj vi'a'n ter'o'n por Faraon'o; jen mi don'as al vi sem'o'n, kaj pri'sem'u la ter'o'n. 24 Kaj kiam vi hav'os rikolt'o'n, vi don'os kvin'on'o'n al Faraon'o, kaj kvar part'o'j aparten'os al vi, por pri'sem'i la kamp'o'n kaj por manĝ'i, por vi, por ĉio, kio est'as en vi'a'j dom'o'j, kaj por vi'a'j infan'o'j. 25 Kaj ili dir'is: Vi konserv'is ni'a'n viv'o'n; ni akir'u favor'o'n de ni'a sinjor'o, kaj ni est'u sklav'o'j al Faraon'o. 26 Kaj Jozef far'is ĝi'n leĝ'o ĝis la hodiaŭ'a tag'o: de la ter'o Egipta kvin'on'o de la produkt'o'j aparten'as al Faraon'o. Nur la ter'o de la pastr'o'j ne far'iĝ'is propr'aĵ'o de Faraon'o. 27 Kaj Izrael ek'loĝ'is en la land'o Egipta, en la land'o Goŝen; kaj ili posed'is ĝi'n kaj frukt'is kaj mult'iĝ'is fort'e.

28 Kaj Jakob viv'is en la land'o Egipta dek sep jar'o'j'n. Kaj la daŭr'o de la viv'o de Jakob est'is cent kvar'dek sep jar'o'j. 29 Kiam al'proksim'iĝ'is la temp'o, kiam Izrael dev'is mort'i, li al'vok'is si'a'n fil'o'n Jozef, kaj dir'is al li: Se mi akir'is vi'a'n favor'o'n, met'u vi'a'n man'o'n sub mi'a'n femur'o'n kaj far'u al mi favor'kor'aĵ'o'n kaj fidel'aĵ'o'n, ne en'ter'ig'u mi'n en Egipt'uj'o; 30 sed mi kuŝ'u kun mi'a'j patr'o'j; el'port'u mi'n el Egipt'uj'o kaj en'tomb'ig'u mi'n en ili'a tomb'uj'o. Kaj tiu dir'is: Mi far'os, kiel vi dir'is. 31 Kaj li dir'is: Ĵur'u al mi. Kaj tiu ĵur'is. Kaj Izrael ador'klin'iĝ'is sur la kap'a part'o de la lit'o.

48

1 Post tiu'j okaz'int'aĵ'o'j oni sci'ig'is al Jozef: Jen, vi'a patr'o est'as mal'san'a. Kaj li pren'is kun si si'a'j'n du fil'o'j'n, Manase kaj Efraim. 2 Kaj oni sci'ig'is al Jakob, dir'ant'e: Jen vi'a fil'o Jozef ven'as al vi. Tiam Izrael streĉ'is si'a'j'n fort'o'j'n kaj sid'iĝ'is sur la lit'o. 3 Kaj Jakob dir'is al Jozef: Di'o la Plej'potenc'a aper'is al mi en Luz, en la land'o Kanaana, kaj ben'is mi'n. 4 Kaj Li dir'is al mi: Mi frukt'ig'os vi'n kaj mult'ig'os vi'n kaj far'os vi'n amas'o da popol'o'j, kaj Mi don'os ĉi tiu'n land'o'n al vi'a id'ar'o post vi kiel etern'a'n posed'aĵ'o'n. 5 Kaj nun vi'a'j du fil'o'j, kiu'j nask'iĝ'is al vi en la land'o Egipta antaŭ mi'a al'ven'o al vi en Egipt'uj'o'n, est'as mi'a'j; Efraim kaj Manase est'u al mi, kiel Rub'e'n kaj Simeon. 6 Sed vi'a'j infan'o'j, kiu'j nask'iĝ'os al vi post ili, est'u vi'a'j; per la nom'o de si'a'j frat'o'j ili est'os nom'at'a'j en si'a hered'a part'o. 7 Kiam mi ven'is el Mezopotami'o, mort'is ĉe mi Raĥel en la land'o Kanaana, dum la voj'o, kiam rest'is ankoraŭ iom da ter'o ĝis Efrat'a; kaj mi en'ter'ig'is ŝi'n tie sur la voj'o al Efrat'a, kiu est'as nom'at'a ankaŭ Bet-Leĥem. 8 Kaj Izrael ek'vid'is la fil'o'j'n de Jozef, kaj dir'is: Kiu'j est'as ĉi tiu'j? 9 Kaj Jozef dir'is al si'a patr'o: Ili est'as mi'a'j fil'o'j, kiu'j'n don'is al mi Di'o ĉi tie. Kaj tiu dir'is: Al'konduk'u ili'n al mi, kaj mi ben'os ili'n. 10 La okul'o'j de Izrael mal'fort'iĝ'is de mal'jun'ec'o, li ne pov'is bon'e vid'i. Jozef al'konduk'is ili'n al li, kaj li kis'is ili'n kaj ĉirkaŭ'pren'is ili'n. 11 Kaj Izrael dir'is al Jozef: Vid'i vi'a'n vizaĝ'o'n mi ne esper'is, kaj jen Di'o vid'ig'is al mi eĉ vi'a'n id'ar'o'n. 12 Kaj Jozef for'ig'is ili'n de li'a'j genu'o'j, kaj klin'iĝ'is antaŭ li vizaĝ'al'ter'e. 13 Kaj Jozef pren'is ambaŭ, Efraimon per si'a dekstr'a man'o, kontraŭ la mal'dekstr'a de Izrael, kaj Manasen per si'a mal'dekstr'a man'o, kontraŭ la dekstr'a de Izrael, kaj al'konduk'is ili'n al li. 14 Sed Izrael etend'is si'a'n dekstr'a'n man'o'n kaj met'is ĝi'n sur la kap'o'n de Efraim, kvankam li est'is la pli jun'a, kaj si'a'n mal'dekstr'a'n sur la kap'o'n de Manase; li intenc'e tiel far'is per si'a'j man'o'j, ĉar Manase est'is la unu'e'nask'it'o. 15 Kaj li ben'is Jozefon, kaj dir'is: Di'o, antaŭ kiu ir'ad'is mi'a'j patr'o'j Abraham kaj Isaak, Di'o, kiu paŝt'is mi'n de mi'a nask'iĝ'o ĝis la nun'a tag'o, 16 la anĝel'o, kiu sav'is mi'n de ĉia mal'bon'o—Li ben'u la knab'o'j'n; oni nom'u ili'n per mi'a nom'o kaj per la nom'o de mi'a'j patr'o'j Abraham kaj Isaak, kaj ili kresk'u kaj mult'iĝ'u sur la ter'o. 17 Jozef vid'is, ke li'a patr'o met'is si'a'n dekstr'a'n man'o'n sur la kap'o'n de Efraim, kaj tio ne plaĉ'is al li; kaj li pren'is la man'o'n de si'a patr'o, por de'turn'i ĝi'n de la kap'o de Efraim sur la kap'o'n de Manase. 18 Kaj Jozef dir'is al si'a patr'o: Ne tiel, mi'a patr'o, ĉar ĉi tiu est'as la unu'e'nask'it'o; met'u vi'a'n dekstr'a'n man'o'n sur li'a'n kap'o'n. 19 Sed li'a patr'o rifuz'is, kaj dir'is: Mi sci'as, mi'a fil'o, mi sci'as; li ankaŭ far'iĝ'os popol'o kaj li ankaŭ far'iĝ'os grand'a, sed li'a pli jun'a frat'o est'os pli grand'a ol li, kaj li'a id'ar'o est'os mult'e'nombr'a inter la popol'o'j. 20 Kaj li ben'is ili'n en tiu tag'o, dir'ant'e: Per vi ben'ad'os Izrael, dir'ant'e: Di'o vi'n far'u kiel Efraim kaj Manase. Kaj li met'is Efraimon antaŭ Manase. 21 Kaj Izrael dir'is al Jozef: Jen mi mort'as; kaj Di'o est'os kun vi kaj re'ven'ig'os vi'n en la land'o'n de vi'a'j patr'o'j. 22 Kaj mi don'as al vi unu pec'o'n da land'o prefer'ec'e antaŭ vi'a'j frat'o'j, kiu'n mi pren'is el la man'o'j de la Amorid'o'j per mi'a glav'o kaj paf'ark'o.

49

1 Kaj Jakob al'vok'is si'a'j'n fil'o'j'n, kaj dir'is: Kolekt'iĝ'u, kaj mi sci'ig'os al vi, kio far'iĝ'os al vi en la temp'o ven'ont'a.

28 Tio est'as ĉiu'j dek du trib'o'j de Izrael; kaj tio est'as, kio'n dir'is al ili ili'a patr'o; kaj li ben'is ili'n, ĉiu'n per apart'a ben'o li ben'is. 29 Kaj li ordon'is al ili, kaj dir'is al ili: Mi al'kolekt'iĝ'as al mi'a popol'o; en'ter'ig'u mi'n apud mi'a'j patr'o'j en la kavern'o, kiu trov'iĝ'as sur la kamp'o de Efron la Ĥetid'o, 30 en la du'obl'a kamp'a kavern'o, kiu trov'iĝ'as antaŭ Mamre en la land'o Kanaana kaj kiu'n Abraham aĉet'is kun'e kun la kamp'o de Efron la Ĥetid'o kiel tomb'a'n posed'aĵ'o'n. 31 Tie oni en'ter'ig'is Abrahamon kaj li'a'n edz'in'o'n Sara, tie oni en'ter'ig'is Isaakon kaj li'a'n edz'in'o'n Rebeka, kaj tie mi en'ter'ig'is Le'a'n, 32 sur la kamp'o kaj en la kavern'o sur ĝi, kiu'j est'as aĉet'it'a'j de el la fil'o'j de Ĥet. 33 Kaj Jakob fin'is la ordon'ad'o'n al si'a'j fil'o'j, kaj li kun'ig'is si'a'j'n pied'o'j'n sur la lit'o, kaj mort'is kaj al'kolekt'iĝ'is al si'a popol'o.

50

1 Tiam Jozef ĵet'is si'n sur la vizaĝ'o'n de si'a patr'o, kaj plor'is super li kaj kis'is li'n. 2 Kaj Jozef ordon'is al si'a'j serv'ant'o'j kurac'ist'o'j, balzam'i li'a'n patr'o'n; kaj la kurac'ist'o'j balzam'is Izraelon. 3 Kaj pas'is super li kvar'dek tag'o'j; ĉar tiel long'e daŭr'as la tag'o'j de balzam'ad'o. Kaj la Egiptoj plor'is pri li sep'dek tag'o'j'n.

4 Kiam pas'is la tag'o'j de li'a pri'plor'ad'o, Jozef ek'parol'is al la dom'an'o'j de Faraon'o, dir'ant'e: Se mi akir'is vi'a'n favor'o'n, dir'u al Faraon'o jen'e: 5 Mi'a patr'o ĵur'ig'is mi'n, dir'ant'e: Jen mi mort'as; en mi'a tomb'o, kiu'n mi el'fos'is al mi en la land'o Kanaana, tie vi mi'n en'ter'ig'u. Nun mi vol'us ir'i, en'ter'ig'i mi'a'n patr'o'n, kaj re'ven'i. 6 Kaj Faraon'o dir'is: Ir'u kaj en'ter'ig'u vi'a'n patr'o'n, kiel li ĵur'ig'is vi'n. 7 Kaj Jozef ir'is, por en'ter'ig'i si'a'n patr'o'n; kaj kun li ir'is ĉiu'j serv'ant'o'j de Faraon'o, la ĉef'o'j de li'a dom'o kaj ĉiu'j ĉef'o'j de la land'o Egipta, 8 kaj la tut'a dom'o de Jozef, kaj li'a'j frat'o'j kaj la dom'o de li'a patr'o; nur si'a'j'n infan'o'j'n kaj si'a'j'n mal'grand'a'j'n kaj grand'a'j'n brut'o'j'n ili rest'ig'is en la land'o Goŝen. 9 Kun ili ir'is ankaŭ ĉar'o'j kaj rajd'ant'o'j; kaj la an'ar'o est'is tre grand'a. 10 Ili ven'is al la plac'o Atad, kiu est'as trans'e de Jordan, kaj ili far'is tie grand'a'n kaj fort'a'n pri'plor'ad'o'n; kaj li funebr'is pri si'a patr'o dum sep tag'o'j. 11 Kiam la loĝ'ant'o'j de la land'o Kanaana vid'is la funebr'o'n sur la plac'o Atad, ili dir'is: Ĝi est'as grand'a funebr'o ĉe la Egiptoj; tial la lok'o ricev'is la nom'o'n Abel-Micraim. Ĝi est'as trans'e de Jordan. 12 Kaj li'a'j infan'o'j far'is kun li, kiel li ordon'is al ili. 13 Kaj li'a'j fil'o'j for'port'is li'n en la land'o'n Kanaan'an, kaj en'ter'ig'is li'n en la kamp'a du'obl'a kavern'o, kiu'n Abraham aĉet'is kun'e kun la kamp'o kiel tomb'a'n posed'aĵ'o'n de el Efron la Ĥetid'o, antaŭ Mamre.

14 Kaj Jozef re'ven'is Egipt'uj'o'n, li kaj li'a'j frat'o'j, kaj ĉiu'j, kiu'j ir'is kun li, por en'ter'ig'i li'a'n patr'o'n, post kiam ili en'ter'ig'is li'a'n patr'o'n. 15 Kiam la frat'o'j de Jozef vid'is, ke ili'a patr'o mort'is, ili dir'is: Ebl'e Jozef ek'mal'am'os ni'n, kaj re'pag'os al ni pro la tut'a mal'bon'o, kiu'n ni far'is al li? 16 Tial ili send'is al Jozef, por dir'i al li: Vi'a patr'o ordon'is antaŭ si'a mort'o jen'e: 17 Tiel dir'u al Jozef: Mi pet'as vi'n, pardon'u la kulp'o'n de vi'a'j frat'o'j kaj ili'a'n pek'o'n, ĉar ili far'is al vi mal'bon'o'n. Nun pardon'u do la kulp'o'n de la sklav'o'j de la Di'o de vi'a patr'o. Kaj Jozef plor'is, kiam ili parol'is al li. 18 Kaj ir'is li'a'j frat'o'j mem kaj ĵet'is si'n ter'e'n antaŭ li, kaj dir'is: Jen ni est'as sklav'o'j al vi. 19 Sed Jozef dir'is al ili: Ne tim'u; ĉar ĉu mi est'as anstataŭ Di'o? 20 Vi intenc'is far'i al mi mal'bon'o'n; sed Di'o aranĝ'is de tio bon'o'n, por far'i tiel, kiel nun est'as, por konserv'i la viv'o'n de mult'e da hom'o'j. 21 Kaj nun ne tim'u; mi nutr'os vi'n kaj vi'a'j'n infan'o'j'n. Kaj li konsol'is ili'n kaj parol'is al ili kor'e.

22 Kaj Jozef loĝ'is en Egipt'uj'o, li kaj la dom'o de li'a patr'o; kaj Jozef viv'is cent dek jar'o'j'n. 23 Kaj Jozef vid'is ĉe Efraim infan'o'j'n ĝis la tri'a generaci'o; ankaŭ la infan'o'j de Maĥir, fil'o de Manase, nask'iĝ'is sur la genu'o'j de Jozef. 24 Kaj Jozef dir'is al si'a'j frat'o'j: Mi mort'as, sed Di'o re'memor'os vi'n, kaj el'konduk'os vi'n el ĉi tiu land'o en la land'o'n, pri kiu Li ĵur'is al Abraham, Isaak, kaj Jakob. 25 Kaj Jozef ĵur'ig'is la fil'o'j'n de Izrael, dir'ant'e: Kiam Di'o re'memor'os vi'n, tiam el'port'u mi'a'j'n ost'o'j'n el ĉi tie. 26 Kaj Jozef mort'is en la aĝ'o de cent dek jar'o'j; kaj oni balzam'is li'n kaj met'is li'n en ĉerk'o'n en Egipt'uj'o.

1

1 Jen est'as la nom'o'j de la fil'o'j de Izrael, kiu'j ven'is Egipt'uj'o'n kun Jakob; ĉiu ven'is kun si'a'j dom'an'o'j: 2 Rub'e'n, Simeon, Lev'i, kaj Jehuda; 3 Isaĥar, Zebulun, kaj Benjamen; 4 Da'n kaj Naftali, Gad kaj Aŝer. 5 Kaj la nombr'o de ĉiu'j anim'o'j, kiu'j el'ir'is el la lumb'o de Jakob, est'is sep'dek; kaj Jozef est'is jam en Egipt'uj'o. 6 Kaj mort'is Jozef kaj ĉiu'j li'a'j frat'o'j kaj tiu tut'a generaci'o. 7 Kaj la Izrael'id'o'j frukt'is kaj dis'kresk'is kaj mult'iĝ'is kaj tre'eg'e fort'iĝ'is, kaj la land'o plen'iĝ'is de ili.

8 Aper'is en Egipt'uj'o nov'a reĝ'o, kiu ne kon'is Jozefon. 9 Kaj li dir'is al si'a popol'o: Jen la popol'o de la Izrael'id'o'j est'as pli mult'e'nombr'a kaj pli fort'a ol ni; 10 ni uz'u do ruz'o'n kontraŭ ĝi, por ke ĝi ne mult'iĝ'u, ĉar se okaz'os milit'o, tiam ankaŭ tiu popol'o al'iĝ'os al ni'a'j mal'amik'o'j kaj milit'os kontraŭ ni kaj for'ir'os el la land'o. 11 Kaj oni met'is super ili'n labor'estr'o'j'n, por prem'i ili'n per mal'facil'a'j labor'o'j. Kaj ili konstru'is por Faraon'o proviz'ej'a'j'n urb'o'j'n Pitom kaj Rameses. 12 Sed ju pli oni prem'is ili'n, des pli ili mult'iĝ'is kaj kresk'is; kaj la Izrael'id'o'j far'iĝ'is terur'aĵ'o. 13 Kaj la Egiptoj labor'ig'is la Izrael'id'o'j'n kruel'e. 14 Kaj ili mal'dolĉ'ig'is al ili la viv'o'n per mal'facil'a labor'o super argil'o kaj brik'o'j, kaj per ĉia labor'o sur la kamp'o, per ĉi'a'j labor'o'j, kiu'j'n ili kruel'e met'is sur ili'n.

15 Kaj la reĝ'o de Egipt'uj'o parol'is al la Hebre'a'j akuŝ'ist'in'o'j, el kiu'j unu est'is nom'at'a Ŝifra kaj la du'a est'is nom'at'a Pua. 16 Li dir'is: Kiam vi akuŝ'ig'os la Hebre'in'o'j'n, rigard'u la kuŝ'ej'o'n; se est'as fil'o, mort'ig'u li'n, kaj se est'as fil'in'o, las'u ŝi'n viv'i. 17 Sed la akuŝ'ist'in'o'j tim'is Di'o'n, kaj ili ne far'is, kiel dir'is al ili la reĝ'o de Egipt'uj'o; kaj ili las'is la viv'o'n al la vir'seks'a'j infan'o'j. 18 Kaj la reĝ'o de Egipt'uj'o al'vok'is la akuŝ'ist'in'o'j'n, kaj dir'is al ili: Kial vi tio'n far'as kaj las'as la viv'o'n al la vir'seks'a'j infan'o'j? 19 Tiam la akuŝ'ist'in'o'j dir'is al Faraon'o: Ne kiel la Egiptaj vir'in'o'j est'as la Hebre'in'o'j; ili est'as vigl'a'j: antaŭ ol ven'as al ili la akuŝ'ist'in'o, ili jam est'as nask'int'a'j. 20 Kaj Di'o far'is bon'o'n al la akuŝ'ist'in'o'j, kaj la popol'o mult'iĝ'is kaj tre fort'iĝ'is. 21 Kaj ĉar la akuŝ'ist'in'o'j tim'is Di'o'n, Li konstru'is al ili dom'o'j'n. 22 Kaj Faraon'o ordon'is al si'a tut'a popol'o, dir'ant'e: Ĉiu'n fil'o'n, kiu nask'iĝ'is, ĵet'u en la River'o'n, kaj ĉiu'n fil'in'o'n las'u viv'a.

2

1 Kaj ir'is unu hom'o el la dom'o de Lev'i kaj pren'is edz'in'o'n Leviidinon. 2 Kaj la vir'in'o graved'iĝ'is, kaj nask'is fil'o'n; kaj ŝi vid'is, ke li est'as bel'a, kaj ŝi kaŝ'is li'n dum tri monat'o'j. 3 Sed ŝi ne pov'is plu kaŝ'i li'n, tial ŝi pren'is por li kest'o'n el kan'o'j kaj ĉirkaŭ'ŝmir'is ĝi'n per asfalt'o kaj peĉ'o, kaj met'is tie'n la infan'o'n kaj met'is ĝi'n inter la kan'o'j'n sur la bord'o de la River'o. 4 Kaj li'a frat'in'o star'iĝ'is mal'proksim'e, por sci'iĝ'i, kio far'iĝ'os kun li. 5 Kaj la fil'in'o de Faraon'o mal'supr'e'n'ir'is, por lav'i si'n en la River'o, kaj ŝi'a'j serv'ant'in'o'j ir'ad'is sur la bord'o de la River'o. Ŝi ek'vid'is la kest'o'n mez'e de la kan'o'j, kaj ŝi send'is si'a'n sklav'in'o'n, ke ŝi ĝi'n pren'u. 6 Ŝi mal'ferm'is, kaj ek'vid'is la infan'o'n; ĝi est'is knab'et'o, kiu plor'is. Kaj ŝi kompat'is li'n, kaj dir'is: Ĝi est'as el la Hebre'a'j infan'o'j. 7 Tiam li'a frat'in'o dir'is al la fil'in'o de Faraon'o: Ĉu mi ir'u kaj vok'u al vi vir'in'o'n nutr'ant'in'o'n el la Hebre'in'o'j, ke ŝi nutr'u por vi la infan'o'n? 8 Kaj la fil'in'o de Faraon'o dir'is al ŝi: Ir'u. Kaj la knab'in'o ir'is kaj vok'is la patr'in'o'n de la infan'o. 9 Kaj la fil'in'o de Faraon'o dir'is al ŝi: Pren'u ĉi tiu'n infan'o'n kaj nutr'u ĝi'n por mi, kaj mi pag'os al vi. Kaj la vir'in'o pren'is la infan'o'n kaj nutr'is ĝi'n. 10 Kiam la infan'o grand'iĝ'is, ŝi al'port'is li'n al la fil'in'o de Faraon'o, kaj li far'iĝ'is fil'o por ŝi, kaj ŝi don'is al li la nom'o'n Moseo, dir'ant'e: El la akv'o mi li'n el'tir'is.

11 En la temp'o, kiam Moseo est'is jam grand'a, li el'ir'is al si'a'j frat'o'j kaj vid'is ili'a'j'n mal'facil'a'j'n labor'o'j'n; kaj li vid'is, ke Egipto bat'as iu'n Hebre'o'n el li'a'j frat'o'j. 12 Tiam li turn'is si'n unu'flank'e'n kaj ali'flank'e'n, kaj vid'int'e, ke est'as neni'u, mort'ig'is la Egipton kaj kaŝ'is li'n en la sabl'o. 13 Kaj li el'ir'is en la sekv'ant'a tag'o, kaj vid'is, ke du Hebre'o'j mal'pac'as. Kaj li dir'is al la ofend'ant'o: Kial vi bat'as vi'a'n proksim'ul'o'n? 14 Kaj tiu dir'is: Kiu far'is vi'n estr'o kaj juĝ'ant'o super ni? ĉu vi intenc'as mort'ig'i mi'n, kiel vi mort'ig'is la Egipton? Tiam Moseo ek'tim'is, kaj dir'is: Vid'ebl'e la afer'o far'iĝ'is sci'at'a. 15 Kaj Faraon'o aŭd'is pri tiu afer'o kaj dezir'is mort'ig'i Moseon. Sed Moseo for'kur'is de Faraon'o kaj ek'loĝ'is en la land'o Midjana, kaj li loĝ'is apud put'o. 16 La pastr'o Midjana hav'is sep fil'in'o'j'n. Kaj ili ven'is kaj ĉerp'is akv'o'n kaj plen'ig'is la trog'o'j'n, por trink'ig'i la ŝaf'o'j'n de si'a patr'o. 17 Sed ven'is la paŝt'ist'o'j kaj for'pel'is ili'n. Tiam Moseo lev'iĝ'is kaj help'is ili'n kaj trink'ig'is ili'a'j'n ŝaf'o'j'n. 18 Kiam ili ven'is al si'a patr'o Reuel, li dir'is: Kial vi tiel baldaŭ ven'is hodiaŭ? 19 Kaj ili dir'is: Iu Egipto sav'is ni'n el la man'o'j de la paŝt'ist'o'j, kaj li eĉ ĉerp'is por ni kaj trink'ig'is la ŝaf'o'j'n. 20 Tiam li dir'is al si'a'j fil'in'o'j: Kie do li est'as? kial vi for'las'is tiu'n hom'o'n? vok'u li'n, ke li manĝ'u pan'o'n. 21 Kaj Moseo konsent'is loĝ'i ĉe tiu hom'o; kaj tiu don'is si'a'n fil'in'o'n Cipora al Moseo. 22 Kaj ŝi nask'is fil'o'n, kaj li don'is al li la nom'o'n Gerŝom, ĉar li dir'is: Fremd'ul'o mi est'is en land'o fremd'a.

23 Post long'a temp'o mort'is la reĝ'o de Egipt'uj'o. Kaj la Izrael'id'o'j ĝem'is pro la labor'o'j kaj kri'is, kaj ili'a kri'ad'o pro la labor'o'j ven'is supr'e'n al Di'o. 24 Kaj Di'o aŭd'is ili'a'n ĝem'ad'o'n, kaj Di'o re'memor'is Si'a'n inter'lig'o'n kun Abraham, Isaak, kaj Jakob. 25 Kaj Di'o rigard'is la Izrael'id'o'j'n, kaj Di'o re'memor'is ili'n.

3

1 Moseo paŝt'is la ŝaf'o'j'n de Jitro, si'a bo'patr'o, pastr'o Midjana. Kaj li for'konduk'is la ŝaf'o'j'n en mal'proksim'a'n part'o'n de la dezert'o kaj ven'is al la Di'a mont'o Ĥoreb. 2 Kaj aper'is al li anĝel'o de la Etern'ul'o en flam'a fajr'o el la mez'o de arb'et'aĵ'o. Kaj li vid'is, ke jen la arb'et'aĵ'o brul'as en la fajr'o, kaj tamen la arb'et'aĵ'o ne for'brul'as. 3 Kaj Moseo dir'is: Mi ir'os kaj rigard'os tiu'n grand'a'n fenomen'o'n, kial la arb'et'aĵ'o ne for'brul'as. 4 La Etern'ul'o vid'is, ke li ir'as, por rigard'i, kaj Di'o vok'is al li el la mez'o de la arb'et'aĵ'o, kaj dir'is: Moseo, Moseo! Kaj tiu dir'is: Jen mi est'as. 5 Kaj Li dir'is: Ne al'proksim'iĝ'u ĉi tie'n; de'pren'u vi'a'j'n ŝu'o'j'n de vi'a'j pied'o'j, ĉar la lok'o, sur kiu vi star'as, est'as ter'o sankt'a. 6 Ankoraŭ Li dir'is: Mi est'as la Di'o de vi'a patr'o, la Di'o de Abraham, la Di'o de Isaak, kaj la Di'o de Jakob. Kaj Moseo kovr'is si'a'n vizaĝ'o'n, ĉar li tim'is rigard'i Di'o'n. 7 Kaj la Etern'ul'o dir'is: Mi vid'is la mizer'o'n de Mi'a popol'o, kiu est'as en Egipt'uj'o, kaj Mi aŭd'is ĝi'a'n kri'ad'o'n kaŭz'e de ĝi'a'j prem'ant'o'j; Mi sci'as ĝi'a'j'n sufer'o'j'n. 8 Kaj Mi mal'supr'e'n'ir'is, por sav'i ĝi'n el la man'o'j de la Egiptoj kaj el'ir'ig'i ĝi'n el tiu land'o en land'o'n bon'a'n kaj vast'a'n, en land'o'n, en kiu flu'as lakt'o kaj miel'o, sur la lok'o'n de la Kanaan'id'o'j kaj la Ĥetid'o'j kaj la Amorid'o'j kaj la Periz'id'o'j kaj la Ĥividoj kaj la Jebusidoj. 9 Nun la kri'o'j de la Izrael'id'o'j ven'is al Mi; kaj Mi vid'is la turment'o'j'n, per kiu'j la Egiptoj turment'as ili'n. 10 Ir'u do, Mi send'os vi'n al Faraon'o, kaj el'konduk'u Mi'a'n popol'o'n la Izrael'id'o'j'n el Egipt'uj'o. 11 Kaj Moseo dir'is al Di'o: Kiu mi est'as, ke mi ir'u al Faraon'o kaj mi el'konduk'u la Izrael'id'o'j'n el Egipt'uj'o? 12 Kaj Li dir'is: Mi est'os kun vi; kaj tio est'u por vi sign'o, ke Mi vi'n send'is: kiam vi est'os el'konduk'int'a Mi'a'n popol'o'n el Egipt'uj'o, vi far'os serv'o'n al Di'o sur ĉi tiu mont'o. 13 Kaj Moseo dir'is al Di'o: Jen mi ven'os al la Izrael'id'o'j, kaj dir'os al ili: La Di'o de vi'a'j patr'o'j send'is mi'n al vi; tiam ili dir'os al mi: Kia est'as Li'a nom'o? Kio'n mi dir'u al ili? 14 Kaj Di'o dir'is al Moseo: Mi Est'as, Kiu Est'as. Kaj Li dir'is: Tiel dir'u al la Izrael'id'o'j: La Est'ant'o send'is mi'n al vi. 15 Kaj plu'e Di'o dir'is al Moseo: Tiel dir'u al la Izrael'id'o'j: La Etern'ul'o, la Di'o de vi'a'j patr'o'j, la Di'o de Abraham, la Di'o de Isaak, kaj la Di'o de Jakob, send'is mi'n al vi. Tia est'as Mi'a nom'o por etern'e, kaj tia est'as memor'aĵ'o pri Mi por ĉiu'j generaci'o'j. 16 Ir'u, kaj kun'ven'ig'u la ĉef'o'j'n de Izrael, kaj dir'u al ili: La Etern'ul'o, la Di'o de vi'a'j patr'o'j, aper'is al mi, la Di'o de Abraham, Isaak, kaj Jakob, kaj Li dir'is: Mi atent'is vi'n, kaj tio'n, kio est'as far'it'a al vi en Egipt'uj'o. 17 Kaj Mi dir'is: Mi el'ir'ig'os vi'n el la mizer'o de Egipt'uj'o en la land'o'n de la Kanaan'id'o'j kaj la Ĥetid'o'j kaj la Amorid'o'j kaj la Periz'id'o'j kaj la Ĥividoj kaj la Jebusidoj, en land'o'n, en kiu flu'as lakt'o kaj miel'o. 18 Kaj ili aŭskult'os vi'a'n voĉ'o'n, kaj vi ven'os, vi kaj la ĉef'o'j de Izrael, al la reĝ'o de Egipt'uj'o, kaj vi dir'os al li: La Etern'ul'o, la Di'o de la Hebre'o'j, vok'is ni'n; las'u do ni'n ir'i voj'o'n de tri tag'o'j en la dezert'o'n, por ke ni far'u ofer'o'n al la Etern'ul'o, ni'a Di'o. 19 Sed Mi sci'as, ke la reĝ'o de Egipt'uj'o ne permes'os al vi ir'i, se ne dev'ig'os li'n fort'a man'o. 20 Kaj Mi etend'os Mi'a'n man'o'n, kaj Mi bat'os Egipt'uj'o'n per ĉiu'j Mi'a'j mirakl'o'j, kiu'j'n Mi far'os mez'e de ĝi; kaj post'e li las'os vi'n ir'i. 21 Kaj Mi don'os al tiu popol'o favor'o'n de la Egiptoj; kaj kiam vi ir'os, vi ne ir'os kun mal'plen'a'j man'o'j. 22 Ĉiu vir'in'o pet'os de si'a najbar'in'o kaj de si'a sam'dom'an'in'o vaz'o'j'n arĝent'a'j'n kaj vaz'o'j'n or'a'j'n kaj vest'o'j'n; kaj vi met'os tio'n sur vi'a'j'n fil'o'j'n kaj sur vi'a'j'n fil'in'o'j'n, kaj vi sen'hav'ig'os la Egiptojn.

4

1 Moseo respond'is kaj dir'is: Sed se ili ne kred'os al mi kaj ne aŭskult'os mi'a'n voĉ'o'n, kaj se ili dir'os: Ne aper'is al vi la Etern'ul'o? 2 Kaj la Etern'ul'o dir'is al li: Kio'n vi tie hav'as en vi'a man'o? Kaj li dir'is: Baston'o'n. 3 Kaj Li dir'is: Ĵet'u ĝi'n sur la ter'o'n. Kaj li ĵet'is ĝi'n sur la ter'o'n, kaj ĝi far'iĝ'is serpent'o; kaj Moseo for'kur'is de ĝi. 4 Sed la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Etend'u vi'a'n man'o'n, kaj kapt'u ĝi'n je ĝi'a vost'o (kaj li etend'is si'a'n man'o'n kaj kapt'is ĝi'n, kaj ĝi far'iĝ'is baston'o en li'a man'o), 5 por ke ili kred'u, ke aper'is al vi la Etern'ul'o, la Di'o de ili'a'j patr'o'j, la Di'o de Abraham, la Di'o de Isaak, kaj la Di'o de Jakob. 6 Kaj la Etern'ul'o dir'is al li plu'e: Met'u vi'a'n man'o'n en vi'a'n sin'o'n. Kaj li met'is si'a'n man'o'n en si'a'n sin'o'n; kaj kiam li el'pren'is ĝi'n, jen li'a man'o est'is lepr'o'kovr'it'a kvazaŭ neĝ'o. 7 Kaj Li dir'is: Re'met'u vi'a'n man'o'n en vi'a'n sin'o'n (kaj li re'met'is si'a'n man'o'n en si'a'n sin'o'n; kaj kiam li el'pren'is ĝi'n el si'a sin'o, jen ĝi de'nov'e far'iĝ'is kiel li'a karn'o); 8 kaj se ili ne kred'os al vi kaj ne aŭskult'os la voĉ'o'n de la unu'a sign'o, ili kred'os al la voĉ'o de la ali'a sign'o. 9 Kaj se ili ne kred'os eĉ al ambaŭ tiu'j sign'o'j kaj ne aŭskult'os vi'a'n voĉ'o'n, tiam pren'u akv'o'n el la River'o kaj verŝ'u ĝi'n sur la sek'a'n ter'o'n; kaj tiam la akv'o, kiu'n vi pren'is el la River'o, far'iĝ'os sang'o sur la sek'a ter'o. 10 Kaj Moseo dir'is al la Etern'ul'o: Ho, mi'a Sinjor'o, mi ne est'as elokvent'a, nek de hieraŭ, nek de antaŭ'hieraŭ, nek de tiu temp'o, kiam Vi komenc'is parol'i al Vi'a sklav'o; ĉar mi hav'as ne'lert'a'n buŝ'o'n kaj ne'lert'a'n lang'o'n. 11 Kaj la Etern'ul'o dir'is al li: Kiu far'is buŝ'o'n al la hom'o? aŭ kiu far'as mut'a aŭ surd'a aŭ vid'ant'a aŭ blind'a? ĉu ne Mi, la Etern'ul'o? 12 Kaj nun ir'u, kaj Mi est'os kun vi'a buŝ'o, kaj Mi instru'os vi'n, kio'n vi dev'as parol'i. 13 Kaj li dir'is: Ho, mi'a Sinjor'o, send'u iu'n ali'a'n. 14 Tiam ek'flam'is la koler'o de la Etern'ul'o kontraŭ Moseo, kaj Li dir'is: Mi sci'as ja, ke vi'a frat'o Aaron, la Levid'o, est'as elokvent'a; kaj jen li eĉ ir'as al vi renkont'e, kaj kiam li vid'os vi'n, li ek'ĝoj'os en si'a kor'o. 15 Kaj vi parol'os al li kaj met'os la vort'o'j'n en li'a'n buŝ'o'n; kaj Mi est'os kun vi'a buŝ'o kaj kun li'a buŝ'o, kaj Mi instru'os vi'n, kio'n vi dev'as far'i. 16 Kaj li parol'os por vi al la popol'o; kaj li est'os vi'a buŝ'o, kaj vi est'os por li anstataŭ Di'o. 17 Kaj ĉi tiu'n baston'o'n pren'u en vi'a'n man'o'n; per ĝi vi far'os la sign'o'j'n.

18 Moseo ir'is kaj re'ven'is al si'a bo'patr'o Jitro, kaj dir'is al li: Mi vol'as ir'i kaj re'ven'i al mi'a'j frat'o'j, kiu'j est'as en Egipt'uj'o, kaj vid'i, ĉu ili viv'as ankoraŭ. Kaj Jitro dir'is al Moseo: Ir'u en pac'o. 19 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo en Midjanujo: Ir'u, re'ven'u Egipt'uj'o'n; ĉar mort'is ĉiu'j hom'o'j, kiu'j vol'is vi'n mort'ig'i. 20 Tiam Moseo pren'is si'a'n edz'in'o'n kaj si'a'j'n fil'o'j'n kaj sid'ig'is ili'n sur azen'o, kaj ek'ir'is al la land'o Egipta. Kaj Moseo pren'is la baston'o'n de Di'o en si'a'n man'o'n. 21 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Kiam vi re'ven'os Egipt'uj'o'n, tiam rigard'u, ĉiu'j'n mirakl'o'j'n, kiu'j'n Mi don'is en vi'a'n man'o'n, far'u antaŭ Faraon'o. Sed Mi mal'mol'ig'os li'a'n kor'o'n, kaj li ne permes'os al la popol'o for'ir'i. 22 Kaj vi dir'u al Faraon'o: Tiel dir'is la Etern'ul'o: Mi'a fil'o unu'e'nask'it'a est'as Izrael; 23 kaj Mi dir'as al vi: Permes'u, ke Mi'a fil'o ir'u kaj far'u al Mi serv'o'n; se vi ne permes'os al li ir'i, tiam Mi mort'ig'os vi'a'n unu'e'nask'it'a'n fil'o'n. 24 Sur la voj'o, en la nokt'o'halt'ej'o, renkont'is li'n la Etern'ul'o kaj vol'is mort'ig'i li'n; 25 sed Cipora pren'is akr'a'n ŝton'o'n, kaj de'tranĉ'is la prepuci'o'n de si'a fil'o kaj ek'tuŝ'is li'a'j'n pied'o'j'n, kaj dir'is: Sang'a fianĉ'o vi est'as por mi. 26 Tiam Li for'las'is li'n. Kaj ŝi dir'is: Sang'a fianĉ'o per la cirkumcid'o.

27 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Aaron: Ir'u renkont'e al Moseo en la dezert'o'n. Kaj li ir'is kaj renkont'is li'n ĉe la mont'o de Di'o, kaj kis'is li'n. 28 Kaj Moseo dir'is al Aaron ĉiu'j'n vort'o'j'n de la Etern'ul'o, kiu send'is li'n, kaj ĉiu'j'n sign'o'j'n, pri kiu'j Li ordon'is al li. 29 Kaj ir'is Moseo kaj Aaron kaj kun'ven'ig'is ĉiu'j'n ĉef'o'j'n de la Izrael'id'o'j. 30 Kaj Aaron dir'is ĉiu'j'n vort'o'j'n, kiu'j'n la Etern'ul'o dir'is al Moseo, kaj li far'is la sign'o'j'n antaŭ la popol'o. 31 Kaj la popol'o kred'is. Kaj ili aŭd'is, ke la Etern'ul'o re'memor'is la Izrael'id'o'j'n kaj vid'is ili'a'n mizer'o'n, kaj ili klin'iĝ'is kaj far'is ador'o'n.

5

1 Post'e ven'is Moseo kaj Aaron, kaj dir'is al Faraon'o: Tiel dir'is la Etern'ul'o, la Di'o de Izrael: Permes'u, ke Mi'a popol'o ir'u kaj far'u al Mi fest'o'n en la dezert'o. 2 Sed Faraon'o dir'is: Kiu est'as la Etern'ul'o, kies voĉ'o'n mi dev'as obe'i kaj las'i Izraelon ir'i? mi ne kon'as la Etern'ul'o'n, kaj al Izrael mi ne permes'os ir'i. 3 Kaj ili dir'is: La Di'o de la Hebre'o'j vok'is ni'n; permes'u, ke ni ir'u voj'o'n de tri tag'o'j en la dezert'o'n kaj ni al'port'u ofer'o'n al la Etern'ul'o, ni'a Di'o, por ke Li ne frap'u ni'n per pest'o aŭ glav'o. 4 Sed la reĝ'o de Egipt'uj'o dir'is al ili: Kial vi, Moseo kaj Aaron, for'tir'as la popol'o'n de ĝi'a'j labor'o'j? ir'u al vi'a'j labor'o'j. 5 Kaj Faraon'o dir'is: Jen mult'e'nombr'a est'as nun la popol'o de la land'o, kaj vi vol'as liber'ig'i ili'n de ili'a'j labor'o'j! 6 Kaj Faraon'o ordon'is en tiu tag'o al la vokt'o'j de la popol'o kaj al ĝi'a'j kontrol'ist'o'j, dir'ant'e: 7 Ne don'u plu pajl'o'n al la popol'o por la farad'o de la brik'o'j, kiel ĝis nun; ili mem ir'u kaj kolekt'u al si pajl'o'n. 8 Sed la nombr'o'n de la brik'o'j, kiu'n ili pret'ig'as ĝis nun, postul'u de ili, ne mal'grand'ig'u ĝi'n; ĉar ili vag'as sen'labor'e, tial ili kri'as: Ni ir'u kaj al'port'u ofer'o'n al ni'a Di'o. 9 Oni dev'as prem'i tiu'j'n hom'o'j'n per la labor'o, por ke ili est'u okup'it'a'j de ĝi kaj ne atent'u mensog'a'j'n vort'o'j'n. 10 Tiam el'ir'is la vokt'o'j de la popol'o kaj ĝi'a'j kontrol'ist'o'j, kaj dir'is al la popol'o: Tiel dir'as Faraon'o: Mi ne don'os al vi pajl'o'n; 11 ir'u mem, pren'u al vi pajl'o'n, kie vi trov'os; sed el vi'a labor'o neni'o est'os de'pren'at'a. 12 Tiam la popol'o dis'iĝ'is en la tut'a land'o Egipta, por kolekt'i pec'o'j'n da pajl'o. 13 Kaj la vokt'o'j insist'ad'is, dir'ant'e: Pret'ig'u vi'a'n ĉiu'tag'a'n labor'o'n, kiel tiam, kiam vi hav'is pajl'o'n. 14 Kaj la kontrol'ist'o'j'n Izrael'id'o'j'n, star'ig'it'a'j'n super ili de la vokt'o'j de Faraon'o, oni bat'ad'is, dir'ant'e: Kial vi ne pret'ig'is vi'a'n ordon'it'a'n nombr'o'n da brik'o'j hieraŭ kaj hodiaŭ, kiel ĝis nun? 15 La kontrol'ist'o'j Izrael'id'o'j ven'is kaj kri'is al Faraon'o, dir'ant'e: Kial vi ag'as tiel kun vi'a'j sklav'o'j? 16 Pajl'o ne est'as don'at'a al vi'a'j sklav'o'j, kaj brik'o'j'n oni ordon'as al ni far'i; kaj nun vi'a'j sklav'o'j est'as batat'a'j, kaj vi'a popol'o pek'as. 17 Sed li dir'is: Mal'labor'ul'o'j vi est'as, mal'labor'ul'o'j, tial vi dir'as: Ni ir'u, ni al'port'u ofer'o'n al la Etern'ul'o. 18 Kaj nun ir'u, labor'u, kaj pajl'o'n oni ne don'os al vi, kaj la difin'it'a'n nombr'o'n da brik'o'j liver'u. 19 Kaj la kontrol'ist'o'j Izrael'id'o'j vid'is, ke est'as al ili mal'bon'e, ĉar est'as dir'it'e: Ne mal'grand'ig'u la ĉiu'tag'a'n nombr'o'n de vi'a'j brik'o'j. 20 Ili renkont'is Moseon kaj Aaronon, kiu'j star'is antaŭ ili, kiam ili el'ir'is de Faraon'o. 21 Kaj ili dir'is al tiu'j: La Etern'ul'o rigard'u vi'n, kaj juĝ'u vi'n por tio, ke vi mal'bon'odor'ig'is ni'a'n odor'o'n antaŭ Faraon'o kaj antaŭ li'a'j serv'ant'o'j, kaj don'is glav'o'n en ili'a'j'n man'o'j'n, por mort'ig'i ni'n. 22 Tiam Moseo turn'is si'n al la Etern'ul'o, kaj dir'is: Mi'a Sinjor'o! kial Vi far'is mal'bon'o'n al tiu popol'o? kial Vi send'is mi'n? 23 De tiu temp'o, kiam mi ven'is al Faraon'o, por parol'i en Vi'a nom'o, li far'iĝ'is pli mal'bon'a kontraŭ tiu popol'o, kaj Vi ne sav'is Vi'a'n popol'o'n.

6

1 Sed la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Nun vi vid'os, kio'n Mi far'os al Faraon'o; ĉar pro man'o fort'a li for'ir'ig'os ili'n kaj pro man'o fort'a li el'pel'os ili'n el si'a land'o.

2 Kaj Di'o ek'parol'is al Moseo kaj dir'is al li: Mi est'as la Etern'ul'o. 3 Mi aper'is al Abraham, al Isaak, kaj al Jakob kiel Di'o la Plej'potenc'a, sed Mi'a'n nom'o'n Etern'ul'o Mi ne sci'ig'is al ili. 4 Mi star'ig'is Mi'a'n inter'lig'o'n kun ili, ke Mi don'os al ili la land'o'n Kanaan'an, la land'o'n de ili'a migr'ad'o, en kiu ili loĝ'is kiel fremd'ul'o'j. 5 Kaj Mi aŭd'is la ĝem'ad'o'n de la Izrael'id'o'j, kiu'j'n la Egiptoj prem'as per labor'o'j, kaj Mi re'memor'is Mi'a'n inter'lig'o'n. 6 Tial dir'u al la Izrael'id'o'j: Mi est'as la Etern'ul'o, kaj Mi el'ir'ig'os vi'n el sub la jug'o de Egipt'uj'o, kaj Mi liber'ig'os vi'n el ili'a sklav'ec'o, kaj Mi sav'os vi'n per etend'it'a brak'o kaj grand'a'j juĝ'o'j. 7 Kaj Mi pren'os vi'n kiel Mi'a'n popol'o'n, kaj Mi est'os vi'a Di'o; kaj vi sci'os, ke Mi est'as la Etern'ul'o, vi'a Di'o, kiu el'ir'ig'as vi'n el sub la jug'o de Egipt'uj'o. 8 Kaj Mi ven'ig'os vi'n en la land'o'n, pri kiu Mi, lev'int'e Mi'a'n man'o'n, promes'is, ke Mi don'os ĝi'n al Abraham, al Isaak, kaj al Jakob, kaj Mi don'os ĝi'n al vi kiel posed'aĵ'o'n, Mi, la Etern'ul'o. 9 Moseo parol'is tiel al la Izrael'id'o'j; sed ili ne aŭskult'is Moseon pro mal'fort'ec'o de spirit'o kaj pro la mal'facil'a'j labor'o'j.

10 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 11 En'ir'u, dir'u al Faraon'o, la reĝ'o de Egipt'uj'o, ke li el'las'u la Izrael'id'o'j'n el si'a land'o. 12 Moseo ek'parol'is antaŭ la Etern'ul'o, dir'ant'e: Jen la Izrael'id'o'j ne aŭskult'as mi'n, kiel do mi'n aŭskult'os Faraon'o? kaj mi hav'as ne'lert'a'j'n lip'o'j'n. 13 Sed la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo kaj al Aaron, kaj don'is al ili ordon'o'j'n por la Izrael'id'o'j, kaj por Faraon'o, reĝ'o de Egipt'uj'o, por el'ir'ig'i la Izrael'id'o'j'n el la land'o Egipta.

14 Jen est'as la ĉef'o'j de ili'a'j famili'o'j: la fil'o'j de Rub'e'n, unu'e'nask'it'o de Izrael: Ĥanoĥ kaj Pal'u, Ĥecron kaj Karm'i. Tio est'as la famili'o'j de Rub'e'n. 15 Kaj la fil'o'j de Simeon: Jemuel kaj Jamin kaj Ohad kaj Jaĥin kaj Coĥar, kaj Ŝaul, fil'o de Kanaan'id'in'o. Tio est'as la famili'o'j de Simeon. 16 Kaj jen est'as la nom'o'j de la fil'o'j de Lev'i laŭ ili'a nask'iĝ'o: Gerŝon kaj Kehat kaj Merari. La daŭr'o de la viv'o de Lev'i est'is cent tri'dek sep jar'o'j. 17 La fil'o'j de Gerŝon: Libni kaj Ŝimei, kun ili'a'j famili'o'j. 18 Kaj la fil'o'j de Kehat: Amram kaj Jichar kaj Ĥebron kaj Uziel. La daŭr'o de la viv'o de Kehat est'is cent tri'dek tri jar'o'j. 19 Kaj la fil'o'j de Merari: Maĥli kaj Muŝ'i. Tio est'as la famili'o'j de Lev'i laŭ ili'a nask'iĝ'o. 20 Amram pren'is al si si'a'n onkl'in'o'n Joĥebed kiel edz'in'o'n, kaj ŝi nask'is al li Aaronon kaj Moseon. La daŭr'o de la viv'o de Amram est'is cent tri'dek sep jar'o'j. 21 Kaj la fil'o'j de Jichar: Koraĥ kaj Nefeg kaj Ziĥri. 22 Kaj la fil'o'j de Uziel: Miŝael kaj Elcafan kaj Sitri. 23 Aaron pren'is al si Eliŝeban, fil'in'o'n de Aminadab kaj frat'in'o'n de Naĥŝon, kiel edz'in'o'n, kaj ŝi nask'is al li Nadab'o'n kaj Abihun, Eleazaron kaj Itamar'o'n. 24 Kaj la fil'o'j de Koraĥ: Asir kaj Elkana kaj Abiasaf. Tio est'as la famili'o'j de la Koraĥ'id'o'j. 25 Eleazar, la fil'o de Aaron, pren'is al si edz'in'o'n el la fil'in'o'j de Putiel, kaj ŝi nask'is al li Pineĥason. Tio est'as la ĉef'o'j de la Levi'id'o'j laŭ ili'a'j famili'o'j. 26 Tio est'as tiu'j Aaron kaj Moseo, al kiu'j la Etern'ul'o dir'is: El'ir'ig'u la Izrael'id'o'j'n el la land'o Egipta laŭ ili'a'j taĉment'o'j. 27 Tio est'as ili, kiu'j parol'is al Faraon'o, reĝ'o de Egipt'uj'o, por el'ir'ig'i la Izrael'id'o'j'n el Egipt'uj'o; tio est'as Moseo kaj Aaron.

28 En tiu tag'o, kiam la Etern'ul'o parol'is al Moseo en la land'o Egipta, 29 la Etern'ul'o dir'is al Moseo jen'e: Mi est'as la Etern'ul'o. Dir'u al Faraon'o, reĝ'o de Egipt'uj'o, ĉio'n, kio'n Mi dir'as al vi. 30 Kaj Moseo dir'is antaŭ la Etern'ul'o: Jen mi hav'as ne'lert'a'j'n lip'o'j'n; kiel do Faraon'o mi'n aŭskult'os?

7

1 Sed la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Vid'u, mi far'is vi'n di'o por Faraon'o; kaj vi'a frat'o Aaron est'os vi'a profet'o. 2 Vi parol'os ĉio'n, kio'n Mi ordon'os al vi; kaj vi'a frat'o Aaron parol'os al Faraon'o, ke li el'las'u la Izrael'id'o'j'n el si'a land'o. 3 Sed Mi mal'mol'ig'os la kor'o'n de Faraon'o, kaj Mi mult'ig'os Mi'a'j'n sign'o'j'n kaj Mi'a'j'n mirakl'o'j'n en la land'o Egipta. 4 Kaj Faraon'o vi'n ne aŭskult'os, kaj Mi met'os Mi'a'n man'o'n sur Egipt'uj'o'n, kaj Mi el'ir'ig'os Mi'a'n milit'ist'ar'o'n, Mi'a'n popol'o'n, la Izrael'id'o'j'n, el la land'o Egipta per grand'a'j juĝ'o'j. 5 Kaj la Egiptoj sci'iĝ'os, ke Mi est'as la Etern'ul'o, kiam Mi etend'os Mi'a'n man'o'n super la Egiptojn kaj el'ir'ig'os la Izrael'id'o'j'n el inter ili. 6 Kaj Moseo kaj Aaron far'is, kiel ordon'is al ili la Etern'ul'o; tiel ili far'is. 7 Moseo hav'is la aĝ'o'n de ok'dek jar'o'j, kaj Aaron hav'is la aĝ'o'n de ok'dek tri jar'o'j, kiam ili parol'is al Faraon'o.

8 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo kaj al Aaron, dir'ant'e: 9 Se Faraon'o dir'os al vi, ke vi far'u mirakl'o'n, tiam dir'u al Aaron: Pren'u vi'a'n baston'o'n kaj ĵet'u ĝi'n antaŭ Faraon'o'n; ĝi far'iĝ'os serpent'o. 10 Moseo kaj Aaron ven'is al Faraon'o, kaj far'is tiel, kiel ordon'is la Etern'ul'o. Aaron ĵet'is si'a'n baston'o'n antaŭ Faraon'o'n kaj antaŭ li'a'j'n serv'ant'o'j'n, kaj ĝi far'iĝ'is serpent'o. 11 Tiam ankaŭ Faraon'o al'vok'is la saĝ'ul'o'j'n kaj sorĉ'ist'o'j'n; kaj ankaŭ ili, la Egiptaj sorĉ'ist'o'j, per si'a'j sorĉ'o'j far'is tiel. 12 Ĉiu el ili ĵet'is si'a'n baston'o'n, kaj ili far'iĝ'is serpent'o'j; sed la baston'o de Aaron en'glut'is ili'a'j'n baston'o'j'n. 13 Kaj mal'mol'iĝ'is la kor'o de Faraon'o, kaj li ne aŭskult'is ili'n, kiel dir'is la Etern'ul'o.

14 Tiam la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Obstin'a est'as la kor'o de Faraon'o, li ne vol'as for'liber'ig'i la popol'o'n. 15 Ir'u al Faraon'o maten'e; li el'ir'os al la akv'o; star'iĝ'u renkont'e al li sur la bord'o de la river'o, kaj la baston'o'n, kiu trans'form'iĝ'is en serpent'o'n, pren'u en vi'a'n man'o'n. 16 Kaj dir'u al li: La Etern'ul'o, Di'o de la Hebre'o'j, send'is mi'n al vi, por dir'i: Permes'u al Mi'a popol'o ir'i kaj far'i al Mi serv'o'n en la dezert'o; sed jen vi ĝis nun ne obe'is. 17 Tiel dir'is la Etern'ul'o: Per tio vi sci'iĝ'os, ke Mi est'as la Etern'ul'o: jen per la baston'o, kiu est'as en mi'a man'o, mi frap'os la akv'o'n, kiu est'as en la river'o, kaj ĝi trans'form'iĝ'os en sang'o'n. 18 Kaj la fiŝ'o'j, kiu'j est'as en la river'o, mort'os, kaj la river'o mal'bon'odor'os, kaj la Egiptoj abomen'os trink'i akv'o'n el la river'o. 19 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Dir'u al Aaron: Pren'u vi'a'n baston'o'n, kaj etend'u vi'a'n man'o'n super la akv'o'j'n de la Egiptoj, super ili'a'j'n river'o'j'n, super ili'a'j'n torent'o'j'n kaj super ili'a'j'n lag'o'j'n kaj super ĉi'a'n kolekt'iĝ'o'n de ili'a'j akv'o'j, kaj ili far'iĝ'u sang'o; kaj est'u sang'o en la tut'a land'o Egipta, en la vaz'o'j lign'a'j kaj en la vaz'o'j ŝton'a'j. 20 Kaj Moseo kaj Aaron far'is tiel, kiel ordon'is la Etern'ul'o. Kaj li lev'is la baston'o'n, kaj frap'is la akv'o'n, kiu est'is en la river'o, antaŭ la okul'o'j de Faraon'o kaj antaŭ la okul'o'j de li'a'j serv'ant'o'j; kaj la tut'a akv'o, kiu est'is en la river'o, trans'form'iĝ'is en sang'o'n. 21 Kaj la fiŝ'o'j, kiu'j est'is en la river'o, mort'is, kaj la river'o far'iĝ'is mal'bon'odor'a, kaj la Egiptoj ne pov'is trink'i akv'o'n el la river'o; kaj est'is sang'o en la tut'a land'o Egipta. 22 Sed tiel sam'e far'is la sorĉ'ist'o'j de Egipt'uj'o per si'a'j sorĉ'o'j. Kaj mal'mol'iĝ'is la kor'o de Faraon'o, kaj li ne aŭskult'is ili'n, kiel dir'is la Etern'ul'o. 23 Kaj Faraon'o turn'iĝ'is kaj en'ir'is en si'a'n dom'o'n, kaj li'a kor'o ne atent'is eĉ tio'n. 24 Kaj ĉiu'j Egiptoj ek'fos'is ĉirkaŭ la river'o pro akv'o por trink'i, ĉar ili ne pov'is trink'i la akv'o'n el la river'o. 25 Pas'is sep tag'o'j, post kiam la Etern'ul'o frap'is la river'o'n.

8

1 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Ir'u al Faraon'o, kaj dir'u al li: Tiel dir'is la Etern'ul'o: Permes'u al Mi'a popol'o ir'i, por ke ĝi far'u serv'o'n al Mi. 2 Kaj se vi ne vol'os permes'i tio'n, jen Mi frap'os vi'a'n tut'a'n region'o'n per ran'o'j; 3 kaj ek'svarm'os la river'o per ran'o'j, kaj ili el'ramp'os kaj ven'os en vi'a'n dom'o'n kaj en vi'a'n dorm'o'ĉambr'o'n kaj sur vi'a'n lit'o'n kaj en la dom'o'j'n de vi'a'j serv'ant'o'j kaj de vi'a popol'o kaj en vi'a'j'n forn'o'j'n kaj en vi'a'j'n past'uj'o'j'n; 4 kaj sur vi'n kaj sur vi'a'n popol'o'n kaj sur ĉiu'j'n vi'a'j'n serv'ant'o'j'n ramp'os la ran'o'j. 5 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Dir'u al Aaron: Etend'u vi'a'n man'o'n kun vi'a baston'o super la river'o'j'n, super la torent'o'j'n, kaj super la lag'o'j'n, kaj el'ir'ig'u la ran'o'j'n sur la land'o'n Egipt'an. 6 Kaj Aaron etend'is si'a'n man'o'n super la akv'o'j'n de Egipt'uj'o, kaj la ran'o'j el'ir'is kaj kovr'is la land'o'n Egipt'an. 7 Tio'n sam'a'n far'is la sorĉ'ist'o'j per si'a'j sorĉ'o'j, kaj ili el'ir'ig'is la ran'o'j'n sur la land'o'n Egipt'an. 8 Tiam Faraon'o al'vok'is Moseon kaj Aaronon, kaj dir'is: Preĝ'u al la Etern'ul'o, ke Li for'ig'u la ran'o'j'n for de mi kaj de mi'a popol'o; tiam mi for'liber'ig'os la popol'o'n, ke ĝi al'port'u ofer'o'n al la Etern'ul'o. 9 Kaj Moseo dir'is al Faraon'o: Ordon'u al mi, por kiu temp'o mi dev'as preĝ'i pro vi kaj pro vi'a'j serv'ant'o'j kaj pro vi'a popol'o, ke mal'aper'u la ran'o'j for de vi kaj el vi'a'j dom'o'j kaj nur en la river'o ili rest'u. 10 Tiu dir'is: Por morgaŭ. Kaj li dir'is: Ĝi est'u, kiel vi dir'is, por ke vi sci'u, ke ekzist'as neni'u tia, kiel la Etern'ul'o, ni'a Di'o. 11 Kaj for'iĝ'os la ran'o'j for de vi kaj de vi'a'j dom'o'j kaj de vi'a'j serv'ant'o'j kaj de vi'a popol'o; nur en la river'o ili rest'os. 12 Moseo kaj Aaron el'ir'is for de Faraon'o, kaj Moseo ek'vok'is al la Etern'ul'o pri la ran'o'j, kiu'j'n li ven'ig'is sur Faraon'o'n. 13 Kaj la Etern'ul'o far'is laŭ la vort'o'j de Moseo; kaj mort'is la ran'o'j en la dom'o'j, en la kort'o'j, kaj sur la kamp'o'j. 14 Kaj oni kun'ŝovel'is ili'n en mult'a'j'n amas'o'j'n, kaj la land'o mal'bon'odor'iĝ'is. 15 Sed kiam Faraon'o vid'is, ke far'iĝ'is facil'iĝ'o, li mal'mol'ig'is si'a'n kor'o'n kaj ne aŭskult'is ili'n, kiel dir'is la Etern'ul'o.

16 Tiam la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Dir'u al Aaron: Etend'u vi'a'n baston'o'n, kaj frap'u la polv'o'n de la ter'o, kaj el ĝi far'iĝ'os pik'muŝ'o'j en la tut'a land'o Egipta. 17 Ili far'is tiel: Aaron etend'is si'a'n man'o'n kun si'a baston'o kaj frap'is la polv'o'n de la ter'o, kaj aper'is pik'muŝ'o'j sur la hom'o'j kaj la brut'o'j. La tut'a polv'o de la ter'o far'iĝ'is pik'muŝ'o'j en la tut'a land'o Egipta. 18 Tiel far'is la sorĉ'ist'o'j per si'a'j sorĉ'o'j, por el'ir'ig'i pik'muŝ'o'j'n, sed ili ne pov'is. Kaj la pik'muŝ'o'j est'is sur la hom'o'j kaj sur la brut'o'j. 19 Tiam la sorĉ'ist'o'j dir'is al Faraon'o: Ĝi est'as fingr'o de Di'o. Sed la kor'o de Faraon'o rest'is obstin'a, kaj li ne aŭskult'is ili'n, kiel dir'is la Etern'ul'o.

20 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Lev'iĝ'u fru'e maten'e, kaj star'iĝ'u antaŭ Faraon'o, kiam li ir'os al la akv'o, kaj dir'u al li: Tiel dir'is la Etern'ul'o: For'liber'ig'u Mi'a'n popol'o'n, ke ĝi far'u serv'o'n al Mi. 21 Ĉar se vi ne for'liber'ig'os Mi'a'n popol'o'n, jen Mi ven'ig'os sur vi'n kaj sur vi'a'j'n serv'ant'o'j'n kaj sur vi'a'n popol'o'n kaj en vi'a'j'n dom'o'j'n fi'insekt'o'j'n; kaj plen'iĝ'os de la fi'insekt'o'j la dom'o'j de la Egiptoj, kaj ankaŭ la ter'o, sur kiu ili est'as. 22 Kaj Mi disting'os en tiu tag'o la ter'o'n de Goŝen, sur kiu trov'iĝ'as Mi'a popol'o, ke tie ne est'u fi'insekt'o'j; por ke vi sci'iĝ'u, ke Mi est'as la Etern'ul'o mez'e de la ter'o. 23 Kaj Mi far'os apart'ig'o'n inter Mi'a popol'o kaj vi'a popol'o; morgaŭ okaz'os tiu sign'o. 24 Kaj la Etern'ul'o far'is tiel, kaj aper'is mult'eg'o da fi'insekt'o'j en la dom'o de Faraon'o kaj en la dom'o'j de li'a'j serv'ant'o'j kaj en la tut'a land'o Egipta; difekt'iĝ'is la ter'o kaŭz'e de la fi'insekt'o'j. 25 Tiam Faraon'o al'vok'is Moseon kaj Aaronon, kaj dir'is: Ir'u, al'port'u ofer'o'n al vi'a Di'o en la land'o. 26 Sed Moseo dir'is: Ne est'as oportun'e far'i tiel; ĉar abomen'ind'aĵ'o por la Egiptoj est'us ni'a ofer'ad'o al la Etern'ul'o, ni'a Di'o; se ofer'ad'o'n abomen'ind'a'n por la Egiptoj ni far'os antaŭ ili'a'j okul'o'j, ĉu ili tiam ni'n ne ŝton'mort'ig'os? 27 Voj'o'n de tri tag'o'j ni ir'os en la dezert'o'n, kaj ni far'os ofer'o'n al la Etern'ul'o, ni'a Di'o, kiel Li dir'os al ni. 28 Tiam Faraon'o dir'is: Mi for'liber'ig'os vi'n, kaj vi far'os ofer'o'n al la Etern'ul'o, vi'a Di'o, en la dezert'o; nur ne for'ir'u mal'proksim'e; preĝ'u pro mi. 29 Kaj Moseo dir'is: Jen mi for'ir'as de vi, kaj mi preĝ'os al la Etern'ul'o, ke for'iĝ'u la fi'insekt'o'j for de Faraon'o, de li'a'j serv'ant'o'j, kaj de li'a popol'o morgaŭ; sed Faraon'o ne plu tromp'u, ne for'liber'ig'ant'e la popol'o'n, por far'i ofer'o'n al la Etern'ul'o. 30 Moseo el'ir'is for de Faraon'o kaj preĝ'is al la Etern'ul'o. 31 Kaj la Etern'ul'o far'is, kiel dir'is Moseo, kaj for'ig'is la fi'insekt'o'j'n for de Faraon'o, de li'a'j serv'ant'o'j, kaj de li'a popol'o; ne rest'is eĉ unu. 32 Sed Faraon'o obstin'ig'is si'a'n kor'o'n ankaŭ ĉi tiu'n foj'o'n, kaj ne for'liber'ig'is la popol'o'n.

9

1 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Ir'u al Faraon'o, kaj dir'u al li: Tiel dir'is la Etern'ul'o, Di'o de la Hebre'o'j: For'liber'ig'u Mi'a'n popol'o'n, ke ĝi far'u al Mi serv'o'n. 2 Ĉar se vi ne vol'os for'liber'ig'i kaj vi plu'e ili'n re'ten'os, 3 jen la man'o de la Etern'ul'o est'os sur vi'a'j brut'o'j, kiu'j est'as sur la kamp'o, sur la ĉeval'o'j, sur la azen'o'j, sur la kamel'o'j, sur la bov'o'j, kaj sur la ŝaf'o'j; est'os sur ili tre fort'a pest'o. 4 Kaj la Etern'ul'o far'os apart'ig'o'n inter la brut'o'j de la Izrael'id'o'j kaj la brut'o'j de la Egiptoj; kaj el ĉio, kio aparten'as al la Izrael'id'o'j, mort'os neni'o. 5 Kaj la Etern'ul'o difin'is temp'o'n, dir'ant'e: Morgaŭ la Etern'ul'o far'os tiu'n afer'o'n en la land'o. 6 Kaj la Etern'ul'o far'is tio'n en la sekv'ant'a tag'o, kaj mort'is ĉiu'j brut'o'j de la Egiptoj, sed el la brut'o'j de la Izrael'id'o'j ne mort'is eĉ unu. 7 Faraon'o send'is, kaj oni vid'is, ke el la brut'o'j de la Izrael'id'o'j ne mort'is eĉ unu. Sed la kor'o de Faraon'o est'is obstin'a, kaj li ne for'liber'ig'is la popol'o'n.

8 Tiam la Etern'ul'o dir'is al Moseo kaj al Aaron: Pren'u al vi plen'man'o'j'n da cindr'o el la forn'o, kaj Moseo ĵet'u ĝi'n al la ĉiel'o antaŭ la okul'o'j de Faraon'o. 9 Kaj ĝi far'iĝ'os polv'o super la tut'a land'o Egipta, kaj sur la hom'o'j kaj sur la best'o'j far'iĝ'os el ĝi brul'um'a'j absces'o'j en la tut'a land'o Egipta. 10 Kaj ili pren'is cindr'o'n el la forn'o kaj star'iĝ'is antaŭ Faraon'o, kaj Moseo ĵet'is ĝi'n al la ĉiel'o, kaj aper'is brul'um'a'j absces'o'j sur la hom'o'j kaj sur la best'o'j. 11 Kaj la sorĉ'ist'o'j ne pov'is ten'i si'n antaŭ Moseo pro la absces'o'j, ĉar la absces'o'j est'is sur la sorĉ'ist'o'j kaj sur ĉiu'j Egiptoj. 12 Sed la Etern'ul'o obstin'ig'is la kor'o'n de Faraon'o, kaj li ne aŭskult'is ili'n, kiel dir'is la Etern'ul'o al Moseo.

13 Tiam la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Lev'iĝ'u fru'e maten'e kaj star'iĝ'u antaŭ Faraon'o, kaj dir'u al li: Tiel dir'is la Etern'ul'o, Di'o de la Hebre'o'j: For'liber'ig'u Mi'a'n popol'o'n, ke ĝi far'u al Mi serv'o'n. 14 Ĉar ĉi tiu'n foj'o'n Mi send'os ĉiu'j'n Mi'a'j'n frap'o'j'n en vi'a'n kor'o'n kaj sur vi'a'j'n serv'ant'o'j'n kaj sur vi'a'n popol'o'n, por ke vi sci'u, ke ne ekzist'as simil'a al Mi sur la tut'a ter'o. 15 Ĉar nun Mi etend'us Mi'a'n man'o'n kaj bat'us vi'n kaj vi'a'n popol'o'n per pest'o, kaj vi mal'aper'us de la ter'o; 16 sed nur por tio Mi vi'n konserv'is, ke Mi montr'u sur vi Mi'a'n fort'o'n, kaj por ke oni rakont'u pri Mi'a nom'o sur la tut'a ter'o. 17 Ankoraŭ vi re'ten'as Mi'a'n popol'o'n, kaj ne for'liber'ig'as ĝi'n. 18 Jen morgaŭ en ĉi tiu temp'o Mi pluv'ig'os tre grand'a'n hajl'o'n, tia'n, ke simil'a al ĝi ne est'is en Egipt'uj'o de post la tag'o de ĝi'a fond'iĝ'o ĝis nun. 19 Kaj nun send'u, kolekt'u vi'a'j'n brut'o'j'n, kaj ĉio'n, kio'n vi hav'as sur la kamp'o; sur ĉiu'n hom'o'n kaj brut'o'n, kiu'j trov'iĝ'os sur la kamp'o kaj ne kolekt'iĝ'os en la dom'o'n, fal'os la hajl'o, kaj ili mort'os. 20 Kiu el la serv'ant'o'j de Faraon'o tim'is la vort'o'n de la Etern'ul'o, tiu rapid'e en'ven'ig'is si'a'j'n sklav'o'j'n kaj brut'o'j'n en la dom'o'j'n; 21 sed kiu ne atent'is la vort'o'n de la Etern'ul'o, tiu las'is si'a'j'n sklav'o'j'n kaj si'a'j'n brut'o'j'n sur la kamp'o.

22 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Etend'u vi'a'n man'o'n al la ĉiel'o, kaj ven'os hajl'o en la tut'a land'o Egipta, sur la hom'o'j'n kaj sur la brut'o'j'n kaj sur ĉiu'j'n herb'o'j'n de la kamp'o en la land'o Egipta. 23 Kaj Moseo etend'is si'a'n baston'o'n al la ĉiel'o; kaj la Etern'ul'o aper'ig'is tondr'o'j'n kaj hajl'o'n, kaj fajr'o ir'is sur la ter'o'n, kaj la Etern'ul'o pluv'ig'is hajl'o'n sur la land'o'n Egipt'an. 24 Kaj est'is hajl'o, kaj fajr'o ek'flam'ad'is mez'e de la hajl'o, en tiel fort'a grad'o, ke io simil'a neniam est'is en la tut'a land'o Egipta de post la temp'o, kiam en ĝi aper'is popol'o. 25 Kaj la hajl'o bat'difekt'is en la tut'a land'o Egipta ĉio'n, kio est'is sur la kamp'o; hom'o'j'n kaj brut'o'j'n kaj ĉiu'n herb'o'n de la kamp'o bat'difekt'is la hajl'o, kaj ĉiu'j'n arb'o'j'n de la kamp'o ĝi romp'is. 26 Nur en la land'o Goŝen, kie est'is la Izrael'id'o'j, ne est'is hajl'o. 27 Tiam Faraon'o send'is, kaj al'vok'is Moseon kaj Aaronon, kaj dir'is al ili: Mi pek'is la nun'a'n foj'o'n; la Etern'ul'o est'as la prav'ul'o, mi kaj mi'a popol'o est'as la mal'prav'ul'o'j. 28 Preĝ'u al la Etern'ul'o, ke ĉes'iĝ'u la tondr'o'j de Di'o kaj la hajl'o; tiam mi for'liber'ig'os vi'n, kaj vi ne plu rest'os. 29 Kaj Moseo dir'is al li: Kiam mi el'ir'os el la urb'o, mi etend'os mi'a'j'n man'o'j'n al la Etern'ul'o; la tondr'o'j ĉes'iĝ'os kaj la hajl'o ne plu est'os, por ke vi sci'iĝ'u, ke al la Etern'ul'o aparten'as la ter'o. 30 Sed mi sci'as, ke vi kaj vi'a'j serv'ant'o'j ankoraŭ ne tim'as Di'o'n, la Etern'ul'o'n. 31 La lin'o kaj la horde'o est'is bat'difekt'it'a'j, ĉar la horde'o hav'is spik'o'j'n kaj la lin'o hav'is burĝon'o'j'n; 32 sed la tritik'o kaj la spelt'o ne est'is bat'difekt'it'a'j, ĉar ili est'is mal'fru'sezon'a'j. 33 Moseo el'ir'is de Faraon'o el la urb'o kaj etend'is si'a'j'n man'o'j'n al la Etern'ul'o; tiam ĉes'iĝ'is la tondr'o'j kaj la hajl'o, kaj pluv'o ne plu verŝ'iĝ'is sur la ter'o'n. 34 Kiam Faraon'o vid'is, ke ĉes'iĝ'is la pluv'o kaj la hajl'o kaj la tondr'o'j, tiam li plu'e pek'is kaj obstin'ig'is si'a'n kor'o'n, li kaj li'a'j serv'ant'o'j. 35 La kor'o de Faraon'o rest'is obstin'a, kaj li ne for'liber'ig'is la Izrael'id'o'j'n, kiel dir'is la Etern'ul'o per Moseo.

10

1 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Ir'u al Faraon'o, ĉar Mi obstin'ig'is li'a'n kor'o'n kaj la kor'o'j'n de li'a'j serv'ant'o'j, por ke Mi far'u ĉi tiu'j'n Mi'a'j'n sign'o'j'n inter ili; 2 kaj por ke vi rakont'u al vi'a fil'o kaj al vi'a nep'o, kio'n Mi plen'um'is sur la Egiptoj, kaj pri Mi'a'j sign'o'j, kiu'j'n Mi far'is inter ili; kaj por ke vi sci'u, ke Mi est'as la Etern'ul'o. 3 Moseo kaj Aaron ven'is al Faraon'o, kaj dir'is al li: Tiel dir'is la Etern'ul'o, Di'o de la Hebre'o'j: Ĝis kiam vi rifuz'os humil'iĝ'i antaŭ Mi? for'liber'ig'u Mi'a'n popol'o'n, ke ĝi far'u al Mi serv'o'n. 4 Ĉar se vi rifuz'os for'liber'ig'i Mi'a'n popol'o'n, jen Mi ven'ig'os morgaŭ akrid'o'j'n en vi'a'n region'o'n; 5 kaj ili kovr'os la supr'aĵ'o'n de la ter'o tiel, ke oni ne pov'os vid'i la ter'o'n; kaj ili for'manĝ'os ĉio'n, kio rest'is ĉe vi sav'it'a kontraŭ la hajl'o, kaj ili ĉirkaŭ'manĝ'os ĉiu'j'n arb'o'j'n, kiu'j kresk'as ĉe vi sur la kamp'o; 6 kaj ili plen'ig'os vi'a'j'n dom'o'j'n kaj la dom'o'j'n de ĉiu'j vi'a'j serv'ant'o'j kaj la dom'o'j'n de ĉiu'j Egiptoj tiel, kiel ne vid'is vi'a'j patr'o'j kaj vi'a'j pra'patr'o'j de post la tag'o, kiam ili aper'is sur la ter'o ĝis la nun'a tag'o. Kaj li turn'iĝ'is kaj el'ir'is for de Faraon'o. 7 Tiam la serv'ant'o'j de Faraon'o dir'is al li: Ĝis kiam tiu hom'o est'os por ni sufer'il'o? for'liber'ig'u tiu'j'n hom'o'j'n, por ke ili far'u serv'o'n al la Etern'ul'o, ili'a Di'o; ĉu vi ankoraŭ ne vid'as, ke Egipt'uj'o pere'as? 8 Kaj oni re'ven'ig'is de'nov'e Moseon kaj Aaronon al Faraon'o, kaj ĉi tiu dir'is al ili: Ir'u, far'u serv'o'n al la Etern'ul'o, vi'a Di'o; sed kiu'j est'as la ir'ont'o'j? 9 Tiam Moseo dir'is: Kun ni'a'j jun'ul'o'j kaj mal'jun'ul'o'j ni ir'os, kun ni'a'j fil'o'j kaj ni'a'j fil'in'o'j, kun ni'a'j ŝaf'o'j kaj ni'a'j bov'o'j ni ir'os, ĉar ni hav'as fest'o'n de la Etern'ul'o. 10 Kaj li dir'is al ili: Tiel la Etern'ul'o est'u kun vi, se mi for'liber'ig'os vi'n kaj vi'a'j'n infan'o'j'n! ĉu vi ne hav'as i'a'n mal'bon'a'n intenc'o'n? 11 Ne; ir'u nur la vir'o'j kaj far'u serv'o'n al la Etern'ul'o, ĉar tio'n vi pet'as. Kaj oni el'pel'is ili'n for de Faraon'o.

12 Tiam la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Etend'u vi'a'n man'o'n super la land'o'n Egipt'an pro la akrid'o'j, ke ili ven'u sur la land'o'n Egipt'an, kaj for'manĝ'u ĉiu'j'n herb'o'j'n de la ter'o, ĉio'n, kio'n rest'ig'is la hajl'o. 13 Kaj Moseo etend'is si'a'n baston'o'n super la land'o'n Egipt'an, kaj la Etern'ul'o direkt'is orient'a'n vent'o'n sur la land'o'n dum tiu tut'a tag'o kaj dum la tut'a nokt'o. Kiam far'iĝ'is maten'o, la orient'a vent'o al'port'is la akrid'o'j'n. 14 Kaj la akrid'o'j ven'is sur la tut'a'n land'o'n Egipt'an kaj sid'iĝ'is en la tut'a Egipta region'o en tre grand'a amas'o; antaŭ ili neniam est'is akrid'ar'o simil'a al ili, kaj post'e neniam est'os tia. 15 Kaj ili kovr'is la tut'a'n supr'aĵ'o'n de la ter'o, kaj la ter'o far'iĝ'is mal'lum'a; kaj ili for'manĝ'is la tut'a'n herb'o'n de la kamp'o, kaj ĉiu'j'n arb'a'j'n frukt'o'j'n, kiu'j'n rest'ig'is la hajl'o; kaj rest'is neni'a verd'aĵ'o sur la arb'o'j aŭ inter la herb'o'j de la kamp'o en la tut'a land'o Egipta. 16 Tiam Faraon'o rapid'e al'vok'is Moseon kaj Aaronon, kaj dir'is: Mi pek'is antaŭ la Etern'ul'o, vi'a Di'o, kaj antaŭ vi. 17 Sed nun pardon'u mi'a'n pek'o'n nur ĉi tiu'n foj'o'n, kaj preĝ'u al la Etern'ul'o, vi'a Di'o, ke Li for'ig'u de mi nur ĉi tiu'n mort'o'n. 18 Kaj li el'ir'is for de Faraon'o kaj preĝ'is al la Etern'ul'o. 19 Kaj la Etern'ul'o ven'ig'is de la kontraŭ'a flank'o vent'o'n okcident'a'n tre fort'a'n, kaj ĝi lev'is la akrid'o'j'n kaj ĵet'is ili'n en la Ruĝ'a'n Mar'o'n; ne rest'is eĉ unu akrid'o en la tut'a Egipta region'o. 20 Sed la Etern'ul'o obstin'ig'is la kor'o'n de Faraon'o, kaj li ne for'liber'ig'is la Izrael'id'o'j'n.

21 Tiam la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Etend'u vi'a'n man'o'n al la ĉiel'o, kaj far'iĝ'os mal'lum'o en la land'o Egipta, palp'ebl'a mal'lum'o. 22 Kaj Moseo etend'is si'a'n man'o'n al la ĉiel'o, kaj far'iĝ'is dens'a mal'lum'o en la tut'a land'o Egipta dum tri tag'o'j. 23 Oni ne vid'is unu ali'a'n, kaj neni'u lev'iĝ'is de si'a lok'o dum tri tag'o'j; sed ĉiu'j Izrael'id'o'j hav'is lum'o'n en si'a'j loĝ'ej'o'j. 24 Tiam Faraon'o al'vok'is Moseon, kaj dir'is: Ir'u, far'u serv'o'n al la Etern'ul'o; nur vi'a'j ŝaf'o'j kaj vi'a'j bov'o'j rest'u; ankaŭ vi'a'j infan'o'j ir'u kun vi. 25 Sed Moseo dir'is: Vi dev'as ankaŭ don'i en ni'a'j'n man'o'j'n ofer'o'j'n kaj brul'ofer'o'j'n, kiu'j'n ni al'port'os al la Etern'ul'o, ni'a Di'o. 26 Ankaŭ ni'a'j brut'o'j ir'os kun ni, ne rest'os eĉ unu huf'o; ĉar el ili ni pren'os, por far'i serv'o'n al la Etern'ul'o, ni'a Di'o; kaj ni ne sci'as, per kio ni dev'as serv'i al la Etern'ul'o, ĝis ni ven'os tie'n. 27 Kaj la Etern'ul'o obstin'ig'is la kor'o'n de Faraon'o, kaj li ne vol'is for'liber'ig'i ili'n. 28 Kaj Faraon'o dir'is al li: Ir'u for de mi! gard'u vi'n, ke vi ne ven'u plu antaŭ mi'a'n vizaĝ'o'n; ĉar en la tag'o, en kiu vi ven'os antaŭ mi'a'n vizaĝ'o'n, vi mort'os. 29 Tiam Moseo dir'is: Tiel vi dir'is; mi ne ven'os do plu antaŭ vi'a'n vizaĝ'o'n.

11

1 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Ankoraŭ unu pun'o'n Mi ven'ig'os sur Faraon'o'n kaj sur Egipt'uj'o'n; post tio li for'liber'ig'os vi'n el ĉi tie; kaj for'liber'ig'ant'e, li tut'e el'pel'os vi'n el ĉi tie. 2 Dir'u nun al la popol'o, ke ili pet'u ĉiu vir'o de si'a proksim'ul'o kaj ĉiu vir'in'o de si'a proksim'ul'in'o vaz'o'j'n arĝent'a'j'n kaj vaz'o'j'n or'a'j'n. 3 Kaj la Etern'ul'o don'is al la popol'o favor'o'n ĉe la Egiptoj; kaj ankaŭ Moseo est'is tre grand'a hom'o en la land'o Egipta, en la okul'o'j de la serv'ant'o'j de Faraon'o kaj en la okul'o'j de la popol'o.

4 Kaj Moseo dir'is: Tiel dir'is la Etern'ul'o: En la mez'o de la nokt'o Mi ir'os intern'e'n de Egipt'uj'o. 5 Kaj mort'os ĉiu unu'e'nask'it'o en la land'o Egipta, de la unu'e'nask'it'o de Faraon'o, kiu sid'as sur si'a tron'o, ĝis la unu'e'nask'it'o de la sklav'in'o, kiu sid'as mal'antaŭ la muel'ej'o; kaj ĉiu unu'e'nask'it'o el la brut'o'j. 6 Kaj est'os grand'a kri'ad'o en la tut'a land'o Egipta, tia, ke simil'a al ĝi neniam est'is kaj neniam plu est'os. 7 Sed ĉe ĉiu'j Izrael'id'o'j ne mov'os hund'o si'a'n lang'o'n, nek kontraŭ hom'o'n, nek kontraŭ brut'o'n; por ke vi sci'u, kiel la Etern'ul'o far'as apart'ig'o'n inter la Egiptoj kaj la Izrael'id'o'j. 8 Kaj ven'os ĉiu'j vi'a'j sklav'o'j al mi kaj ter'ĵet'iĝ'os antaŭ mi, dir'ant'e: El'ir'u vi kaj la tut'a popol'o, kiu vi'n sekv'as. Post tio mi el'ir'os. Kaj li el'ir'is for de Faraon'o kun grand'a koler'o.

9 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Faraon'o vi'n ne aŭskult'os; por ke mult'iĝ'u Mi'a'j mirakl'o'j en la land'o Egipta. 10 Kaj Moseo kaj Aaron far'is ĉiu'j'n tiu'j'n mirakl'o'j'n antaŭ Faraon'o; sed la Etern'ul'o obstin'ig'is la kor'o'n de Faraon'o, kaj li ne for'liber'ig'is la Izrael'id'o'j'n el si'a land'o.

12

1 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo kaj al Aaron en la land'o Egipta, dir'ant'e: 2 Ĉi tiu monat'o est'u por vi komenc'o de la monat'o'j; la unu'a ĝi est'u por vi inter la monat'o'j de la jar'o. 3 Dir'u al la tut'a komun'um'o de Izrael: En la dek'a tag'o de ĉi tiu monat'o pren'u al si ŝaf'id'o'n ĉiu patr'o de famili'o, po unu ŝaf'id'o por dom'o. 4 Kaj se en la dom'o est'as tro mal'mult'e da person'o'j por tut'a ŝaf'id'o, tiam li pren'u kun'e kun si'a najbar'o plej proksim'a al li'a dom'o; laŭ la nombr'o de la anim'o'j, laŭ la kvant'o de manĝ'ad'o de ĉiu, ili kalkul'u si'n por la ŝaf'id'o. 5 La ŝaf'id'o est'u sen'difekt'a, vir'seks'a, hav'ant'a la aĝ'o'n de unu jar'o; el la ŝaf'o'j aŭ el la kapr'o'j vi pov'as pren'i. 6 Konserv'u ĝi'n ĝis la dek-kvar'a tag'o de ĉi tiu monat'o; kaj la tut'a komun'um'o de Izrael buĉ'u ĝi'n en la komenc'o de vesper'o. 7 Kaj ili pren'u iom el la sang'o, kaj ŝmir'u sur ambaŭ fost'o'j kaj sur la supr'a sojl'o de la dom'o'j, en kiu'j ili ĝi'n manĝ'os. 8 Kaj ili manĝ'u la viand'o'n en tiu nokt'o, rost'it'a'n sur fajr'o; kaj mac'o'j'n kun mal'dolĉ'a'j herb'o'j ili manĝ'u. 9 Ne manĝ'u ĝi'n du'on'krud'a'n, nek kuir'it'a'n en akv'o, sed nur rost'it'a'n sur fajr'o kun ĝi'a'j kap'o, krur'o'j, kaj intern'aĵ'o'j. 10 Ne rest'ig'u iom el ĝi ĝis la maten'o; kio rest'os el ĝi ĝis la maten'o, tio'n brul'ig'u per fajr'o. 11 Kaj tiel'e manĝ'u ĝi'n; vi'a lumb'o est'u zon'it'a, vi'a'j ŝu'o'j sur vi'a'j pied'o'j, kaj vi'a baston'o en vi'a man'o; kaj manĝ'u ĝi'n rapid'ant'e; ĝi est'as Pask'o de la Etern'ul'o. 12 Kaj Mi tra'ir'os la land'o'n Egipt'an en tiu nokt'o, kaj Mi bat'os ĉiu'n unu'e'nask'it'o'n en la land'o Egipta, de la hom'o'j ĝis la brut'o'j; kaj super ĉiu'j di'o'j de Egipt'uj'o Mi far'os juĝ'o'n, Mi, la Etern'ul'o. 13 Kaj la sang'o ĉe vi est'os sign'o sur la dom'o'j, en kiu'j vi trov'iĝ'as; kiam Mi vid'os la sang'o'n, Mi pas'os preter vi, kaj ne est'os inter vi la eksterm'a pun'o, kiam Mi bat'os la land'o'n Egipt'an. 14 Kaj tiu tag'o est'u por vi memor'aĵ'o; kaj fest'u ĝi'n kiel fest'o'n de la Etern'ul'o en vi'a'j generaci'o'j, kiel leĝ'o'n por etern'e fest'u ĝi'n. 15 Dum sep tag'o'j manĝ'u mac'o'j'n; en la unu'a tag'o for'ig'u la ferment'aĵ'o'n el vi'a'j dom'o'j; ĉiu kiu manĝ'os ferment'aĵ'o'n de la unu'a tag'o ĝis la sep'a tag'o, ties anim'o est'os eksterm'it'a el Izrael. 16 Kaj en la unu'a tag'o far'u al vi sankt'a'n kun'ven'o'n, kaj en la sep'a tag'o far'u al vi sankt'a'n kun'ven'o'n; neni'a labor'o est'u far'at'a en tiu'j tag'o'j; nur kio est'as neces'a por manĝ'i por ĉiu, nur tio sol'a pov'as est'i far'at'a de vi. 17 Kaj observ'u la ordon'o'n pri la mac'o'j, ĉar ĝust'e en tiu tag'o Mi el'konduk'is vi'a'j'n taĉment'o'j'n el la land'o Egipta; kaj observ'u tiu'n tag'o'n en vi'a'j generaci'o'j kiel leĝ'o'n etern'a'n. 18 De post la vesper'o de la dek-kvar'a tag'o de la unu'a monat'o manĝ'u mac'o'j'n ĝis la vesper'o de la du'dek-unu'a tag'o de la monat'o. 19 Dum sep tag'o'j ferment'aĵ'o ne trov'iĝ'u en vi'a'j dom'o'j; ĉar kiu manĝ'os ferment'aĵ'o'n, ties anim'o eksterm'iĝ'os el la komun'um'o de Izrael, ĉu li est'as fremd'ul'o, aŭ ĉu li est'as indiĝen'o de la land'o. 20 Neni'o'n ferment'int'a'n manĝ'u; en ĉiu'j vi'a'j loĝ'lok'o'j manĝ'u mac'o'j'n.

21 Moseo al'vok'is ĉiu'j'n ĉef'o'j'n de Izrael, kaj dir'is al ili: Elekt'u kaj pren'u al vi ŝaf'id'o'j'n laŭ vi'a'j famili'o'j, kaj buĉ'u la Pask'o'n. 22 Kaj pren'u fask'o'n da hisop'o, kaj tremp'u ĝi'n en la sang'o, kiu est'os en la pelv'o, kaj tuŝ'u la supr'a'n sojl'o'n kaj ambaŭ fost'o'j'n per la sang'o, kiu est'os en la pelv'o; kaj neni'u el vi el'ir'u el la pord'o de si'a dom'o ĝis la maten'o. 23 Kaj la Etern'ul'o tra'ir'os, por pun'i la Egiptojn; kiam Li vid'os la sang'o'n sur la supr'a sojl'o kaj ambaŭ fost'o'j, tiam la Etern'ul'o preter'pas'os la pord'o'n kaj ne permes'os al la eksterm'ant'o ven'i en vi'a'j'n dom'o'j'n por pun'i. 24 Kaj observ'u ĉi tio'n kiel leĝ'o'n por vi kaj por vi'a'j fil'o'j etern'e. 25 Kaj kiam vi ven'os en la land'o'n, kiu'n la Etern'ul'o don'os al vi, kiel Li dir'is, observ'u ĉi tiu'n serv'o'n. 26 Kaj kiam dir'os al vi vi'a'j fil'o'j: Kio'n signif'as ĉi tiu vi'a serv'o? 27 tiam dir'u: Ĝi est'as ofer'o de Pask'o al la Etern'ul'o, kiu preter'pas'is la dom'o'j'n de la Izrael'id'o'j en Egipt'uj'o, kiam Li pun'is la Egiptojn, sed ni'a'j'n dom'o'j'n sav'is. Kaj la popol'o klin'iĝ'is kaj far'is ador'o'n. 28 Kaj la Izrael'id'o'j ir'is, kaj far'is, kiel ordon'is la Etern'ul'o al Moseo kaj Aaron; tiel ili far'is.

29 Kiam ven'is la nokt'o'mez'o, la Etern'ul'o bat'is ĉiu'j'n unu'e'nask'it'o'j'n en la land'o Egipta, de la unu'e'nask'it'o de Faraon'o, sid'ant'a sur si'a tron'o, ĝis la unu'e'nask'it'o de mal'liber'ul'o, sid'ant'a en mal'liber'ej'o; kaj ĉiu'j'n unu'e'nask'it'o'j'n el la brut'o'j. 30 Tiam Faraon'o lev'iĝ'is en la nokt'o, li kaj ĉiu'j li'a'j serv'ant'o'j kaj ĉiu'j Egiptoj; kaj far'iĝ'is grand'a kri'ad'o en Egipt'uj'o; ĉar ne est'is dom'o, en kiu ne est'is mort'int'o. 31 Kaj li al'vok'is Moseon kaj Aaronon en la nokt'o, kaj dir'is: Lev'iĝ'u, for'ir'u el inter mi'a popol'o, vi kaj la Izrael'id'o'j; kaj ir'u, far'u serv'o'n al la Etern'ul'o, kiel vi dir'is. 32 Ankaŭ vi'a'j'n ŝaf'o'j'n kaj vi'a'j'n bov'o'j'n pren'u, kiel vi dir'is, kaj ir'u; kaj ben'u ankaŭ mi'n. 33 Kaj la Egiptoj urĝ'is sur la popol'o'n, por pli rapid'e el'ir'ig'i ili'n el la land'o; ĉar ili dir'is: Ni ĉiu'j mort'os. 34 Kaj la popol'o for'port'is si'a'n past'o'n, antaŭ ol ĝi ferment'is; ili'a'j past'uj'o'j, lig'it'a'j en ili'a'j vest'o'j, est'is sur ili'a'j ŝultr'o'j. 35 Kaj la Izrael'id'o'j far'is, kiel dir'is Moseo; kaj ili pet'is de la Egiptoj vaz'o'j'n arĝent'a'j'n kaj vaz'o'j'n or'a'j'n kaj vest'o'j'n. 36 Kaj la Etern'ul'o favor'ig'is al la popol'o la Egiptojn, kaj ĉi tiu'j prunt'e'don'is al ili; kaj ili mult'e pren'is de la Egiptoj.

37 Kaj la Izrael'id'o'j ek'ir'is el Rameses al Sukot, en la nombr'o de ĉirkaŭ ses'cent mil pied'ir'ant'a'j vir'o'j, krom la infan'o'j. 38 Kaj ankaŭ grand'a amas'o da divers'gent'a'j hom'o'j el'ir'is kun ili, kaj da ŝaf'o'j kaj bov'o'j tre grand'a brut'ar'o. 39 Kaj el la past'o, kiu'n ili el'port'is el Egipt'uj'o, ili bak'is mac'a'j'n plat'pan'o'j'n, ĉar ĝi ankoraŭ ne ferment'is; ĉar ili est'is el'pel'it'a'j el Egipt'uj'o kaj ne pov'is prokrast'i, kaj ili eĉ ne pret'ig'is al si manĝ'aĵ'o'n. 40 La daŭr'o de la temp'o, kiu'n la Izrael'id'o'j loĝ'is en Egipt'uj'o, est'is kvar'cent tri'dek jar'o'j. 41 Kiam fin'iĝ'is kvar'cent tri'dek jar'o'j, ĝust'e en la sam'a tag'o, ĉiu'j taĉment'o'j de la Etern'ul'o el'ir'is el la land'o Egipta. 42 Ĝi est'as nokt'o dediĉ'at'a al la Etern'ul'o, ĉar Li el'konduk'is ili'n el la land'o Egipta; ĝi est'as tiu nokt'o, kiu est'as dediĉ'at'a al la Etern'ul'o de ĉiu'j Izrael'id'o'j en ili'a'j generaci'o'j.

43 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo kaj Aaron: Ĉi tio est'as la leĝ'o pri la Pask'o: neni'u fremd'ul'o manĝ'u ĝi'n. 44 Sed ĉiu sklav'o, kiu'n iu aĉet'is per mon'o, se vi cirkumcid'is li'n, tiam li pov'as manĝ'i ĝi'n. 45 Pas'loĝ'ant'o kaj dung'it'o ne manĝ'u ĝi'n. 46 En unu dom'o ĝi est'u manĝ'at'a; ne el'port'u el la dom'o iom el la viand'o ekster'e'n, kaj ost'o'n en ĝi ne romp'u. 47 La tut'a komun'um'o de Izrael far'u ĝi'n. 48 Kaj se en'loĝ'iĝ'os ĉe vi ali'gent'ul'o kaj li vol'os far'i Pask'o'n al la Etern'ul'o, tiam cirkumcid'u ĉe li ĉiu'j'n vir'seks'ul'o'j'n, kaj tiam li pov'as prepar'i si'n, por far'i ĝi'n, kaj li est'os kiel indiĝen'o de la land'o; sed neni'u ne cirkumcid'it'a manĝ'u ĝi'n. 49 La sam'a leĝ'o est'u por la indiĝen'o, kaj por la ali'gent'ul'o, kiu en'loĝ'iĝ'is inter vi. 50 Kaj ĉiu'j Izrael'id'o'j far'is, kiel ordon'is la Etern'ul'o al Moseo kaj al Aaron; tiel ili far'is. 51 En tiu sam'a tag'o la Etern'ul'o el'konduk'is la Izrael'id'o'j'n el la land'o Egipta laŭ ili'a'j taĉment'o'j.

13

1 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 2 Dediĉ'u al Mi ĉiu'n unu'e'nask'it'o'n, kiu mal'ferm'as ĉiu'n uter'o'n inter la Izrael'id'o'j, el la hom'o kaj el la brut'o'j: al Mi li aparten'as.

3 Kaj Moseo dir'is al la popol'o: Memor'u ĉi tiu'n tag'o'n, en kiu vi el'ir'is el Egipt'uj'o, el la dom'o de sklav'ec'o; ĉar per fort'a man'o la Etern'ul'o el'konduk'is vi'n el tie; kaj ne manĝ'u ferment'aĵ'o'n. 4 Hodiaŭ vi el'ir'as, en la monat'o Abib. 5 Kaj kiam la Etern'ul'o ven'ig'os vi'n en la land'o'n de la Kanaan'id'o'j kaj la Ĥetid'o'j kaj la Amorid'o'j kaj la Ĥividoj kaj la Jebusidoj, pri kiu Li ĵur'is al vi'a'j patr'o'j, ke Li don'os al vi, en la land'o'n, en kiu flu'as lakt'o kaj miel'o, tiam serv'u ĉi tiu'n serv'o'n en ĉi tiu monat'o. 6 Dum sep tag'o'j manĝ'u mac'o'j'n, kaj en la sep'a tag'o est'u fest'o de la Etern'ul'o. 7 Mac'o'j est'u manĝ'at'a'j dum la sep tag'o'j, kaj ne vid'iĝ'u ĉe vi ferment'aĵ'o kaj ne vid'iĝ'u ĉe vi ferment'int'a past'o, en la tut'a region'o, kiu aparten'as al vi. 8 Kaj sci'ig'u al vi'a fil'o en tiu tag'o, dir'ant'e: Ĝi est'as pro tio, kio'n la Etern'ul'o far'is al mi ĉe mi'a el'ir'ad'o el Egipt'uj'o. 9 Kaj tio est'u ĉe vi kiel sign'o sur vi'a man'o kaj kiel memor'ig'aĵ'o inter vi'a'j okul'o'j, por ke la instru'o de la Etern'ul'o est'u en vi'a buŝ'o; ĉar per fort'a man'o la Etern'ul'o el'konduk'is vi'n el Egipt'uj'o. 10 Plen'um'u ĉi tiu'n leĝ'o'n en ĝi'a temp'o en ĉiu jar'o.

11 Kaj kiam la Etern'ul'o ven'ig'os vi'n en la land'o'n de la Kanaan'id'o'j, kiel Li ĵur'is al vi kaj al vi'a'j patr'o'j, kaj don'os ĝi'n al vi, 12 tiam trans'don'ad'u ĉiu'n uter'mal'ferm'int'o'n al la Etern'ul'o, kaj ĉiu'n unu'e'nask'it'o'n el la brut'o'j, vir'seks'ul'o'n, al la Etern'ul'o. 13 Kaj ĉiu'n unu'e'nask'it'o'n el la azen'o'j el'aĉet'u per ŝaf'id'o; kaj se vi ne el'aĉet'os, tiam romp'u al ĝi la kol'o'n; kaj ĉiu'n hom'a'n unu'e'nask'it'o'n inter vi'a'j fil'o'j el'aĉet'u. 14 Kaj kiam vi'a fil'o morgaŭ vi'n demand'os, dir'ant'e: Kio tio est'as? tiam dir'u al li: Per fort'a man'o la Etern'ul'o el'konduk'is ni'n el Egipt'uj'o, el la dom'o de sklav'ec'o; 15 kaj kiam Faraon'o obstin'e rifuz'is for'liber'ig'i ni'n, tiam la Etern'ul'o mort'ig'is ĉiu'n unu'e'nask'it'o'n en la land'o Egipta, de la unu'e'nask'it'o de hom'o ĝis la unu'e'nask'it'o de brut'o; tial mi ofer'as al la Etern'ul'o ĉiu'n uter'mal'ferm'int'a'n vir'seks'ul'o'n, kaj ĉiu'n unu'e'nask'it'o'n el mi'a'j fil'o'j mi el'aĉet'as. 16 Kaj tio est'u kiel sign'o sur vi'a man'o kaj kiel memor'ig'aĵ'o inter vi'a'j okul'o'j; ĉar per fort'a man'o la Etern'ul'o el'konduk'is ni'n el Egipt'uj'o.

17 Kiam Faraon'o for'liber'ig'is la popol'o'n, Di'o ne ir'ig'is ili'n per la voj'o de la land'o Filiŝt'a, kiu est'is proksim'a; ĉar Di'o dir'is: Ebl'e la popol'o pent'os, kiam ĝi ek'vid'os milit'o'n, kaj ĝi re'ir'os Egipt'uj'o'n. 18 Kaj Di'o konduk'is la popol'o'n ĉirkaŭ'ir'e, per la voj'o tra la dezert'o, al la Ruĝ'a Mar'o. Kaj arm'it'a'j la Izrael'id'o'j el'ir'is el la land'o Egipta. 19 Kaj Moseo pren'is kun si la ost'o'j'n de Jozef, ĉar tiu ĵur'ig'is la Izrael'id'o'j'n, dir'ant'e: Kiam Di'o re'memor'os vi'n, tiam el'port'u mi'a'j'n ost'o'j'n el ĉi tie kun vi. 20 Kaj ili el'mov'iĝ'is el Sukot, kaj star'ig'is si'a'n tend'ar'o'n en Etam, en la fin'o de la dezert'o. 21 Kaj la Etern'ul'o ir'ad'is antaŭ ili dum la tag'o en nub'a kolon'o, por konduk'i ili'n laŭ la ĝust'a voj'o, kaj dum la nokt'o en kolon'o fajr'a, por lum'i al ili, ke ili pov'u ir'i tag'e kaj nokt'e. 22 Ne for'iĝ'ad'is de antaŭ la popol'o la nub'a kolon'o dum la tag'o nek la fajr'a kolon'o dum la nokt'o.

14

1 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 2 Dir'u al la Izrael'id'o'j, ke ili ir'u re'turn'e, kaj star'ig'u si'a'n tend'ar'o'n antaŭ Pi-Haĥirot, inter Migdol kaj la mar'o, apud Baal-Cefon; tie ili star'iĝ'u tend'ar'e super la mar'o. 3 Faraon'o dir'os pri la Izrael'id'o'j: Ili perd'is la voj'o'n en la land'o, la dezert'o ili'n ŝlos'is. 4 Kaj Mi obstin'ig'os la kor'o'n de Faraon'o, kaj li kur'os post ili; kaj Mi glor'iĝ'os per Faraon'o kaj per li'a tut'a milit'ist'ar'o, kaj la Egiptoj sci'iĝ'os, ke Mi est'as la Etern'ul'o. Kaj ili far'is tiel. 5 Kiam oni dir'is al la reĝ'o de Egipt'uj'o, ke la popol'o for'kur'is, tiam la kor'o de Faraon'o kaj de li'a'j serv'ant'o'j turn'iĝ'is kontraŭ la popol'o'n, kaj ili dir'is: Kio'n ni far'is, for'liber'ig'int'e la Izrael'id'o'j'n de serv'ad'o al ni? 6 Kaj li jung'is si'a'n ĉar'o'n kaj pren'is kun si si'a'n popol'o'n. 7 Kaj li pren'is ses'cent plej bon'a'j'n ĉar'o'j'n kaj ĉiu'j'n ĉar'o'j'n de Egipt'uj'o kaj la ĉef'o'j'n de la tut'a milit'ist'ar'o. 8 Kaj la Etern'ul'o obstin'ig'is la kor'o'n de Faraon'o, la reĝ'o de Egipt'uj'o, kaj li post'kur'is la Izrael'id'o'j'n; sed la Izrael'id'o'j'n el'ir'ig'is man'o alt'a. 9 La Egiptoj post'kur'is ili'n, kaj ĉiu'j ĉeval'o'j kaj ĉar'o'j de Faraon'o kaj li'a'j rajd'ant'o'j kaj li'a milit'ist'ar'o ating'is ili'n, kiam ili star'is tend'ar'e super la mar'o, apud Pi-Haĥirot antaŭ Baal-Cefon. 10 Kiam Faraon'o al'proksim'iĝ'is, tiam la Izrael'id'o'j lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, kaj ek'vid'is, ke jen la Egiptoj ir'as post ili; kaj ili tre ek'tim'is, kaj la Izrael'id'o'j ek'kri'is al la Etern'ul'o. 11 Kaj ili dir'is al Moseo: Ĉu ne ekzist'is tomb'o'j en Egipt'uj'o, ke vi pren'is ni'n, por mort'i en la dezert'o? kio'n vi far'is al ni, el'konduk'int'e ni'n el Egipt'uj'o? 12 Tio'n ni dir'is ja al vi en Egipt'uj'o: Las'u ni'n, kaj ni serv'u la Egiptojn; ĉar pli bon'e est'us por ni serv'i la Egiptojn, ol mort'i en la dezert'o. 13 Tiam Moseo dir'is al la popol'o: Ne tim'u; star'u, kaj vid'u la sav'o'n de la Etern'ul'o, kiu'n Li far'os al vi hodiaŭ; ĉar la Egiptojn, kiu'j'n vi vid'as hodiaŭ, vi etern'e neniam plu vid'os. 14 La Etern'ul'o milit'os por vi, kaj vi silent'u.

15 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Kio'n vi kri'as al Mi? dir'u al la Izrael'id'o'j, ke ili ek'ir'u. 16 Kaj vi lev'u vi'a'n baston'o'n kaj etend'u vi'a'n man'o'n super la mar'o'n kaj dis'fend'u ĝi'n, por ke la Izrael'id'o'j ir'u tra la mez'o de la mar'o sur sek'a ter'o. 17 Kaj jen, Mi obstin'ig'os la kor'o'j'n de la Egiptoj, kaj ili ir'os post vi; kaj Mi glor'iĝ'os per Faraon'o kaj per li'a tut'a milit'ist'ar'o, per li'a'j ĉar'o'j kaj li'a'j rajd'ant'o'j. 18 Kaj la Egiptoj sci'iĝ'os, ke Mi est'as la Etern'ul'o, kiam Mi glor'iĝ'os per Faraon'o, per li'a'j ĉar'o'j kaj li'a'j rajd'ant'o'j. 19 Kaj la Di'a anĝel'o, kiu ir'ad'is antaŭ la tend'ar'o de la Izrael'id'o'j, for'mov'iĝ'is kaj ek'ir'is post ili; kaj la nub'a kolon'o for'mov'iĝ'is de antaŭ ili kaj star'iĝ'is post ili; 20 kaj ĝi aper'is inter la tend'ar'o de la Egiptoj kaj la tend'ar'o de la Izrael'id'o'j, kaj ĝi est'is nub'o mal'lum'a, kaj lum'is dum la nokt'o tia'manier'e, ke unu'j al la ali'a'j ne pov'is al'proksim'iĝ'i dum la tut'a nokt'o. 21 Kaj Moseo etend'is si'a'n man'o'n super la mar'o'n; kaj la Etern'ul'o pel'is la mar'o'n per fort'a orient'a vent'o dum la tut'a nokt'o kaj far'is la mar'o'n sek'a ter'o; kaj la akv'o dis'fend'iĝ'is. 22 Kaj la Izrael'id'o'j ek'ir'is tra la mez'o de la mar'o sur sek'a ter'o, kaj la akv'o est'is por ili mur'o dekstr'e kaj mal'dekstr'e. 23 Kaj la Egiptoj post'kur'is kaj ven'is post ili, ĉiu'j ĉeval'o'j de Faraon'o, li'a'j ĉar'o'j kaj li'a'j rajd'ant'o'j, en la mez'o'n de la mar'o. 24 Kiam ven'is la maten'a gard'o'temp'o, la Etern'ul'o ek'rigard'is la tend'ar'o'n de la Egiptoj el la fajr'a kaj nub'a kolon'o, kaj Li tumult'ig'is la tend'ar'o'n de la Egiptoj. 25 Kaj Li de'puŝ'is la rad'o'j'n de ili'a'j ĉar'o'j kaj mal'rapid'ig'is ili'a'n ir'ad'o'n. Tiam la Egiptoj dir'is: Ni for'kur'u for de la Izrael'id'o'j, ĉar la Etern'ul'o milit'as por ili kontraŭ la Egiptoj.

26 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Etend'u vi'a'n man'o'n super la mar'o'n, por ke la akv'o re'ven'u sur la Egiptojn, sur ili'a'j'n ĉar'o'j'n kaj ili'a'j'n rajd'ant'o'j'n. 27 Kaj Moseo etend'is si'a'n man'o'n super la mar'o'n, kaj la mar'o re'ven'is en la komenc'o de la maten'o, sur si'a'n lok'o'n, kaj la Egiptoj kur'is renkont'e al ĝi. Kaj la Etern'ul'o ĵet'is la Egiptojn en la mez'o'n de la mar'o. 28 Kaj la akv'o re'ven'is, kaj kovr'is la ĉar'o'j'n kaj la rajd'ant'o'j'n de la tut'a milit'ist'ar'o de Faraon'o, kiu ven'is post ili en la mar'o'n; ne rest'is el ili eĉ unu. 29 Sed la Izrael'id'o'j ir'is sur sek'a ter'o tra la mez'o de la mar'o, kaj la akv'o est'is por ili mur'o dekstr'e kaj mal'dekstr'e. 30 Kaj la Etern'ul'o sav'is en tiu tag'o la Izrael'id'o'j'n el la man'o de la Egiptoj; kaj la Izrael'id'o'j vid'is la Egiptojn mort'int'a'j sur la bord'o de la mar'o. 31 Kaj la Izrael'id'o'j vid'is la grand'a'n man'o'n, kiu'n la Etern'ul'o aper'ig'is sur la Egiptoj, kaj la popol'o ek'tim'is la Etern'ul'o'n kaj ek'kred'is al la Etern'ul'o kaj al Li'a sklav'o Moseo.

15

1 Tiam Moseo kaj la Izrael'id'o'j kant'is ĉi tiu'n kant'o'n al la Etern'ul'o, kaj parol'is jen'e:

19 Ĉar la ĉeval'o'j de Faraon'o kun li'a'j ĉar'o'j kaj rajd'ant'o'j en'iĝ'is en la mar'o'n, kaj la Etern'ul'o turn'is sur ili'n la akv'o'n de la mar'o; sed la Izrael'id'o'j ir'is sur sek'a ter'o tra la mez'o de la mar'o. 20 Mirjam, la profet'in'o, frat'in'o de Aaron, pren'is tamburin'o'n en si'a'n man'o'n, kaj ĉiu'j vir'in'o'j el'ir'is post ŝi kun tamburin'o'j kaj danc'ant'e. 21 Kaj Mirjam antaŭ'kant'is al ili:

22 Moseo ek'konduk'is la Izrael'id'o'j'n for de la Ruĝ'a Mar'o, kaj ili el'ir'is al la dezert'o Ŝur; ili ir'is dum tri tag'o'j tra la dezert'o kaj ne trov'is akv'o'n. 23 Ili ven'is al Mar'a, sed ili ne pov'is trink'i la akv'o'n en Mar'a, ĉar ĝi est'is mal'dolĉ'a; tial oni don'is al la lok'o la nom'o'n Mar'a. 24 Kaj la popol'o ek'murmur'is kontraŭ Moseo, dir'ant'e: Kiam ni trink'os? 25 Tiam li kri'is al la Etern'ul'o, kaj la Etern'ul'o montr'is al li arb'o'n, kaj li ĵet'is ĝi'n en la akv'o'n, kaj la akv'o far'iĝ'is dolĉ'a. Tie Li don'is al ili leĝ'o'n kaj juĝ'o'n, kaj tie Li ili'n el'prov'is. 26 Kaj Li dir'is: Se vi aŭskult'ad'os la voĉ'o'n de la Etern'ul'o, vi'a Di'o, kaj farad'os tio'n, kio plaĉ'as al Li, kaj vi atent'ad'os Li'a'j'n ordon'o'j'n kaj observ'ad'os ĉiu'j'n Li'a'j'n leĝ'o'j'n, tiam Mi ven'ig'os sur vi'n neniu'n el tiu'j mal'san'o'j, kiu'j'n Mi ven'ig'is sur la Egiptojn; ĉar Mi est'as la Etern'ul'o, vi'a san'ig'ant'o.

27 Kaj ili ven'is al Elim; tie est'is dek du font'o'j de akv'o, kaj sep'dek daktil'palm'o'j. Kaj ili star'ig'is tie si'a'n tend'ar'o'n ĉe la akv'o.

16

1 Ili el'mov'iĝ'is el Elim, kaj la tut'a komun'um'o de la Izrael'id'o'j ven'is en la dezert'o'n Si'n, kiu trov'iĝ'as inter Elim kaj Sin'a'j, en la dek-kvin'a tag'o de la du'a monat'o, post si'a el'ir'o el la land'o Egipta. 2 Kaj la tut'a komun'um'o de la Izrael'id'o'j ek'murmur'is kontraŭ Moseo kaj Aaron en la dezert'o. 3 Kaj la Izrael'id'o'j dir'is al ili: Ho, ni dezir'us mort'i per la man'o de la Etern'ul'o en la land'o Egipta, sid'ant'e super la pot'o'j kun viand'o, manĝ'ant'e pan'o'n ĝis'sat'e! vi el'konduk'is ni'n en ĉi tiu'n dezert'o'n, por mort'ig'i ĉi tiu'n tut'a'n komun'um'o'n per mal'sat'o. 4 Tiam la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Jen Mi pluv'ig'os por vi pan'o'n el la ĉiel'o; kaj la popol'o el'ir'u kaj kolekt'u ĉiu'tag'e tiom, kiom ĝi bezon'as por la tag'o, por ke Mi esplor'u ĝi'n, ĉu ĝi sekv'os Mi'a'n leĝ'o'n aŭ ne. 5 Sed en la ses'a tag'o ili prepar'u tio'n, kio'n ili dev'as en'port'i, kaj tiam est'os du'obl'a porci'o kompar'e kun tio, kio'n ili kolekt'as ĉiu'tag'e. 6 Kaj Moseo kaj Aaron dir'is al ĉiu'j Izrael'id'o'j: Vesper'e vi sci'iĝ'os, ke la Etern'ul'o el'konduk'is vi'n el la land'o Egipta. 7 Kaj maten'e vi vid'os la glor'o'n de la Etern'ul'o; ĉar Li aŭd'is vi'a'n murmur'ad'o'n kontraŭ la Etern'ul'o. Sed kio est'as ni, ke vi murmur'as kontraŭ ni? 8 Kaj Moseo dir'is: La Etern'ul'o don'os al vi vesper'e viand'o'n por manĝ'i kaj maten'e pan'o'n por sat'iĝ'i; ĉar la Etern'ul'o aŭd'is vi'a'n murmur'ad'o'n, kiu'n vi murmur'is kontraŭ Li. Sed ni, kio ni est'as? ne kontraŭ ni est'as vi'a murmur'ad'o, sed kontraŭ la Etern'ul'o. 9 Kaj Moseo dir'is al Aaron: Dir'u al la tut'a komun'um'o de la Izrael'id'o'j: Al'proksim'iĝ'u antaŭ la Etern'ul'o'n, ĉar Li aŭd'is vi'a'n murmur'ad'o'n. 10 Kaj dum Aaron est'is parol'ant'a al la tut'a komun'um'o de la Izrael'id'o'j, ili turn'iĝ'is al la dezert'o, kaj jen la glor'o de la Etern'ul'o aper'is en nub'o. 11 Kaj la Etern'ul'o parol'is al Moseo, dir'ant'e: 12 Mi aŭd'is la murmur'ad'o'n de la Izrael'id'o'j; dir'u al ili jen'o'n: En la komenc'o de la vesper'o vi manĝ'os viand'o'n, kaj maten'e vi sat'iĝ'os per pan'o, kaj vi sci'iĝ'os, ke Mi est'as la Etern'ul'o, vi'a Di'o. 13 Kiam ven'is la vesper'o, al'flug'is koturn'o'j kaj kovr'is la tend'ar'o'n, kaj maten'e est'is tavol'o da ros'o ĉirkaŭ la tend'ar'o. 14 Kiam la tavol'o da ros'o for'lev'iĝ'is, tiam montr'iĝ'is, ke sur la supr'aĵ'o de la dezert'o kuŝ'as io delikat'a, sen'ŝel'a, delikat'a kiel prujn'o sur la ter'o. 15 Kiam la Izrael'id'o'j ek'vid'is, ili dir'is unu'j al la ali'a'j: Kio ĝi est'as? ĉar ili ne sci'is, kio ĝi est'as. Kaj Moseo dir'is al ili: Ĝi est'as la pan'o, kiu'n la Etern'ul'o don'is al vi por manĝ'i. 16 Jen est'as tio, kio'n ordon'is la Etern'ul'o: Kolekt'u ĝi'n ĉiu en tia kvant'o, kiom li bezon'as por manĝ'i; pren'u po unu omer'o por ĉiu kap'o, laŭ la nombr'o de vi'a'j anim'o'j, kiu'j'n ĉiu hav'as en si'a tend'o. 17 Kaj tiel far'is la Izrael'id'o'j, kaj ili kolekt'is, unu pli, ali'a mal'pli. 18 Kaj oni mezur'is per omer'o; kaj kiu kolekt'is pli, ne hav'is super'flu'e, kaj kiu kolekt'is mal'pli, ne hav'is mank'o'n; ĉiu kolekt'is tiom, kiom li pov'is manĝ'i. 19 Kaj Moseo dir'is al ili: Neni'u rest'ig'u iom el ĝi ĝis la maten'o. 20 Sed ili ne obe'is Moseon, kaj kelk'a'j rest'ig'is iom el ĝi ĝis la maten'o; kaj aper'is en ĝi verm'o'j, kaj ĝi mal'bon'odor'iĝ'is; kaj Moseo ek'koler'is ili'n. 21 Ili kolekt'ad'is ĝi'n ĉiu'maten'e, ĉiu tiom, kiom li bezon'is por manĝ'i; kaj kiam la sun'o far'iĝ'is pli varm'a, tio fand'iĝ'ad'is. 22 Kiam ven'is la ses'a tag'o, ili kolekt'is du'obl'e da pan'o, po du omer'o'j por ĉiu; kaj ĉiu'j ĉef'o'j de la komun'um'o ven'is kaj dir'is tio'n al Moseo. 23 Kaj li dir'is al ili: Jen est'as, kio'n dir'is la Etern'ul'o: ripoz'o de sankt'a sabat'o de la Etern'ul'o est'as morgaŭ; kio'n vi est'as bak'ont'a'j, bak'u, kaj kio'n vi est'as kuir'ont'a'j, kuir'u; sed ĉio'n super'flu'a'n for'met'u, por ke ĝi est'u konserv'at'a ĝis la maten'o. 24 Kaj ili for'met'is ĝi'n ĝis la maten'o, kiel ordon'is Moseo, kaj ĝi ne mal'bon'odor'iĝ'is, kaj verm'o'j ne aper'is en ĝi. 25 Kaj Moseo dir'is: Manĝ'u ĝi'n hodiaŭ, ĉar hodiaŭ est'as sabat'o de la Etern'ul'o; hodiaŭ vi ne trov'os ĝi'n sur la kamp'o. 26 Dum ses tag'o'j kolekt'u ĝi'n, sed la sep'a tag'o est'as sabat'o, en tiu tag'o ĝi ne trov'iĝ'os. 27 En la sep'a tag'o el'ir'is kelk'a'j el la popol'o, por kolekt'i, sed ili ne trov'is. 28 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Ĝis kiam vi rifuz'os observ'i Mi'a'j'n ordon'o'j'n kaj Mi'a'n instru'o'n? 29 Rigard'u, la Etern'ul'o don'is al vi la sabat'o'n, tial Li don'as al vi en la ses'a tag'o pan'o'n por du tag'o'j; rest'u ĉiu hejm'e, neni'u el'ir'u for de si'a lok'o en la sep'a tag'o. 30 Kaj la popol'o ripoz'is en la sep'a tag'o. 31 Kaj la dom'o de Izrael don'is al ĝi la nom'o'n manao; ĝi est'is kiel la sem'o de koriandr'o, blank'a, kaj ĝi'a gust'o est'is kiel blank'pan'et'o kun miel'o. 32 Kaj Moseo dir'is: Jen est'as tio, kio'n ordon'is la Etern'ul'o: Plen'ig'u per ĝi omer'o'n, ke ĝi est'u konserv'at'a en vi'a'j generaci'o'j, por ke oni vid'u la pan'o'n, kiu'n Mi manĝ'ig'is al vi en la dezert'o, kiam Mi el'konduk'is vi'n el la land'o Egipta. 33 Kaj Moseo dir'is al Aaron: Pren'u unu vaz'o'n kaj en'met'u tie'n plen'a'n omer'o'n da manao kaj star'ig'u ĝi'n antaŭ la Etern'ul'o, por ke ĝi est'u konserv'at'a en vi'a'j generaci'o'j. 34 Kiel la Etern'ul'o ordon'is al Moseo, Aaron star'ig'is ĝi'n antaŭ la Atest'o, por konserv'iĝ'i. 35 Kaj la Izrael'id'o'j manĝ'is la manaon dum kvar'dek jar'o'j, ĝis ili ven'is en land'o'n loĝ'ebl'a'n; la manaon ili manĝ'is, ĝis ili ven'is al la lim'o de la land'o Kanaana. 36 Kaj omer'o est'as dek'on'o de ef'o.

17

1 La tut'a komun'um'o de la Izrael'id'o'j el'mov'iĝ'is el la dezert'o Si'n laŭ si'a'j tag'voj'o'j, kiel ordon'is la Etern'ul'o; kaj ili star'ig'is si'a'n tend'ar'o'n en Refidim, kaj la popol'o ne hav'is akv'o'n por trink'i. 2 Kaj la popol'o mal'pac'is kontraŭ Moseo, kaj ili dir'is: Don'u al ni akv'o'n por trink'i. Kaj Moseo dir'is al ili: Kial vi mal'pac'as kontraŭ mi? kial vi prov'as la Etern'ul'o'n? 3 Sed la popol'o tie sufer'is pro mank'o de akv'o, kaj la popol'o murmur'is kontraŭ Moseo, kaj dir'is: Kial vi el'konduk'is ni'n el Egipt'uj'o, por mort'ig'i ni'n kaj ni'a'j'n infan'o'j'n kaj ni'a'j'n brut'o'j'n per soif'o? 4 Tiam Moseo kri'is al la Etern'ul'o, dir'ant'e: Kio'n mi far'os kun ĉi tiu popol'o? baldaŭ pov'as okaz'i, ke ili mi'n ŝton'mort'ig'os. 5 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Preter'ir'u antaŭ la popol'o, kaj pren'u kun vi kelk'a'j'n el la ĉef'o'j de Izrael, kaj vi'a'n baston'o'n, per kiu vi frap'is la river'o'n, pren'u en vi'a'n man'o'n, kaj ir'u. 6 Jen Mi star'os antaŭ vi tie super rok'o sur Ĥoreb; kaj vi frap'os la rok'o'n, kaj el'ir'os el ĝi akv'o, kaj la popol'o trink'os. Kaj Moseo far'is tiel antaŭ la okul'o'j de la ĉef'o'j de Izrael. 7 Kaj li don'is al tiu lok'o la nom'o'n Mas'a kaj Meriba, pro la mal'pac'o de la Izrael'id'o'j, kaj pro tio, ke ili prov'is la Etern'ul'o'n, dir'ant'e: Ĉu la Etern'ul'o est'as inter ni, aŭ ne?

8 Ven'is la Amalek'id'o'j, kaj ek'milit'is kontraŭ la Izrael'id'o'j en Refidim. 9 Tiam Moseo dir'is al Josuo: Elekt'u al ni vir'o'j'n, kaj el'ir'u, batal'u kontraŭ la Amalek'id'o'j. Morgaŭ mi star'os sur supr'o de mont'et'o, kaj la Di'a'n baston'o'n mi hav'os en mi'a man'o. 10 Kaj Josuo far'is, kiel dir'is al li Moseo, kaj batal'is kontraŭ la Amalek'id'o'j; kaj Moseo, Aaron, kaj Ĥur supr'e'n'ir'is sur la supr'o'n de la mont'et'o. 11 Kaj ĉiu'foj'e, kiam Moseo lev'is si'a'n man'o'n, venk'is Izrael; kaj kiam li mal'lev'is si'a'n man'o'n, venk'is Amalek. 12 Sed la man'o'j de Moseo est'is pez'a'j; tial ili pren'is ŝton'o'n kaj met'is ĝi'n sub li'n, kaj li sid'iĝ'is sur ĝi; kaj Aaron kaj Ĥur sub'ten'is li'a'j'n man'o'j'n, unu de unu flank'o, la du'a de la du'a flank'o; kaj li'a'j man'o'j est'is en ĝust'a ten'iĝ'o ĝis la sub'ir'o de la sun'o. 13 Kaj Josuo sen'fort'ig'is Amalekon kaj li'a'n popol'o'n per la glav'o. 14 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Skrib'u ĉi tio'n por memor'o en libr'o'n kaj en'met'u ĉi tio'n en la orel'o'j'n de Josuo, ke Mi eksterm'os la memor'o'n pri Amalek sub la ĉiel'o. 15 Moseo konstru'is altar'o'n, kaj don'is al ĝi la nom'o'n: La Etern'ul'o mi'a Standard'o. 16 Ĉar li dir'is: Est'as promes'it'e per la altar'o de la Etern'ul'o, ke la Etern'ul'o milit'os kontraŭ Amalek de generaci'o al generaci'o.

18

1 Jitro, la Midjana pastr'o, la bo'patr'o de Moseo, aŭd'is ĉio'n, kio'n la Etern'ul'o far'is al Moseo kaj al Si'a popol'o Izrael, ke la Etern'ul'o el'konduk'is Izraelon el Egipt'uj'o. 2 Kaj Jitro, la bo'patr'o de Moseo, pren'is Ciporan, la edz'in'o'n de Moseo, kiu'n tiu for'las'is; 3 kaj ŝi'a'j'n du fil'o'j'n, el kiu'j unu hav'is la nom'o'n Gerŝom; ĉar la patr'o dir'is: Mi est'is fremd'ul'o en fremd'a land'o; 4 kaj la du'a hav'is la nom'o'n Eliezer, ĉar tiu dir'is: La Di'o de mi'a patr'o help'is mi'n, kaj sav'is mi'n kontraŭ la glav'o de Faraon'o. 5 Kaj Jitro, la bo'patr'o de Moseo, kun li'a'j fil'o'j kaj li'a edz'in'o ven'is al Moseo en la dezert'o'n, kie li star'is tend'ar'e ĉe la mont'o de Di'o. 6 Kaj li dir'ig'is al Moseo: Mi, vi'a bo'patr'o Jitro, ven'as al vi, kaj ankaŭ vi'a edz'in'o kaj ŝi'a'j du fil'o'j kun ŝi. 7 Tiam Moseo el'ir'is renkont'e al si'a bo'patr'o kaj profund'e salut'is li'n kaj kis'is li'n, kaj ili demand'is si'n reciprok'e pri la fart'o kaj en'ir'is en la tend'o'n. 8 Kaj Moseo rakont'is al si'a bo'patr'o ĉio'n, kio'n la Etern'ul'o far'is al Faraon'o kaj al la Egiptoj pro Izrael, kaj ĉiu'j'n mal'facil'aĵ'o'j'n, kiu'j traf'is ili'n dum la voj'o kaj el kiu'j la Etern'ul'o ili'n sav'is. 9 Jitro ĝoj'is je la tut'a bon'o, kiu'n la Etern'ul'o far'is al Izrael, sav'int'e li'n el la man'o de la Egiptoj. 10 Kaj Jitro dir'is: Ben'at'a est'u la Etern'ul'o, kiu sav'is vi'n el la man'o'j de la Egiptoj kaj el la man'o de Faraon'o, kaj kiu sav'is la popol'o'n el sub la man'o de la Egiptoj. 11 Nun mi sci'as, ke la Etern'ul'o est'as pli grand'a ol ĉiu'j di'o'j; ĝi est'as pro tio, ke tiu'j mal'bon'intenc'is kontraŭ ili. 12 Kaj Jitro, la bo'patr'o de Moseo, al'port'is al Di'o brul'ofer'o'n kaj buĉ'ofer'o'j'n; kaj Aaron kaj ĉiu'j ĉef'o'j de Izrael ven'is, por manĝ'i pan'o'n kun la bo'patr'o de Moseo antaŭ Di'o. 13 La sekv'ant'a'n tag'o'n Moseo sid'iĝ'is, por juĝ'i la popol'o'n; kaj la popol'o star'is antaŭ Moseo de la maten'o ĝis la vesper'o. 14 Kaj la bo'patr'o de Moseo vid'is ĉio'n, kio'n li far'as por la popol'o, kaj dir'is: Kio est'as tio, kio'n vi far'as al la popol'o? kial vi sol'a sid'as kaj la tut'a popol'o star'as antaŭ vi de maten'o ĝis vesper'o? 15 Tiam Moseo dir'is al si'a bo'patr'o: La popol'o ven'as al mi, por demand'i Di'o'n. 16 Kiam far'iĝ'as inter ili ia afer'o, ili ven'as al mi; kaj mi juĝ'as inter unu kaj ali'a, kaj mi sci'ig'as la leĝ'o'j'n de Di'o kaj Li'a'j'n instru'o'j'n. 17 Sed la bo'patr'o de Moseo dir'is al li: Ne bon'a est'as la afer'o, kiu'n vi far'as. 18 Sen'fort'iĝ'os vi kaj ĉi tiu popol'o, kiu est'as kun vi; ĉar la afer'o est'as tro mal'facil'a por vi; vi ne pov'as plen'um'i ĝi'n sol'a. 19 Aŭskult'u mi'a'n voĉ'o'n, mi don'os al vi konsil'o'n, kaj Di'o est'os kun vi. Vi est'u por la popol'o per'ul'o antaŭ Di'o, kaj prezent'u la afer'o'j'n al Di'o. 20 Instru'u al ili la leĝ'o'j'n kaj instru'o'j'n, kaj montr'u al ili la voj'o'n, kiu'n ili dev'as ir'i, kaj la far'o'j'n, kiu'j'n ili dev'as far'i. 21 Kaj vi el'serĉ'u inter la tut'a popol'o hom'o'j'n brav'a'j'n, tim'ant'a'j'n Di'o'n, hom'o'j'n ver'am'a'j'n, ne'profit'am'a'j'n; kaj star'ig'u ili'n super la popol'o kiel mil'estr'o'j'n, cent'estr'o'j'n, kvin'dek'estr'o'j'n, kaj dek'estr'o'j'n. 22 Kaj ili juĝ'ad'u la popol'o'n en ĉiu temp'o; ĉiu'n grand'a'n afer'o'n ili ven'ig'u al vi, sed ĉiu'n mal'grand'a'n afer'o'n juĝ'u ili; tiel far'iĝ'os pli facil'e al vi, kaj ili port'os kun vi. 23 Se vi tio'n far'os kaj Di'o al vi ordon'os, tiam vi pov'os rest'i fort'a, kaj ankaŭ ĉi tiu tut'a popol'o ven'os al si'a lok'o en pac'o. 24 Moseo obe'is la voĉ'o'n de si'a bo'patr'o, kaj far'is ĉio'n, kio'n tiu dir'is. 25 Kaj Moseo elekt'is brav'a'j'n hom'o'j'n inter la tut'a Izrael, kaj far'is ili'n estr'o'j super la popol'o, mil'estr'o'j, cent'estr'o'j, kvin'dek'estr'o'j, kaj dek'estr'o'j. 26 Kaj ili juĝ'ad'is la popol'o'n en ĉiu temp'o; mal'facil'a'n afer'o'n ili ven'ig'ad'is al Moseo, kaj ĉiu'n afer'o'n mal'grand'a'n juĝ'ad'is ili. 27 Kaj Moseo las'is si'a'n bo'patr'o'n for'ir'i, kaj tiu ir'is en si'a'n land'o'n.

19

1 En la tri'a monat'o post la el'ir'o de la Izrael'id'o'j el la land'o Egipta, en tiu tag'o ili ven'is en la dezert'o'n Sin'a'j. 2 Ili el'ir'is el Refidim, kaj ven'is en la dezert'o'n Sin'a'j kaj star'ig'is si'a'n tend'ar'o'n en la dezert'o; kaj Izrael star'iĝ'is tie tend'ar'e antaŭ la mont'o. 3 Kaj Moseo supr'e'n'ir'is al Di'o; kaj la Etern'ul'o vok'is al li de la mont'o, dir'ant'e: Tiel dir'u al la dom'o de Jakob kaj sci'ig'u al la fil'o'j de Izrael: 4 Vi vid'is, kio'n Mi far'is al la Egiptoj kaj kiel Mi port'is vi'n sur agl'a'j flug'il'o'j kaj ven'ig'is vi'n al Mi. 5 Kaj nun se vi obe'os Mi'a'n voĉ'o'n kaj observ'os Mi'a'n inter'lig'o'n, vi est'os Mi'a am'at'a propr'aĵ'o inter ĉiu'j popol'o'j, ĉar al Mi aparten'as la tut'a ter'o. 6 Kaj vi est'os por Mi regn'o de pastr'o'j kaj popol'o sankt'a. Tio est'as la vort'o'j, kiu'j'n vi dir'u al la Izrael'id'o'j. 7 Moseo ven'is, kaj al'vok'is la ĉef'o'j'n de la popol'o, kaj prezent'is al ili ĉiu'j'n tiu'j'n vort'o'j'n, pri kiu'j la Etern'ul'o ordon'is al li. 8 Kaj la tut'a popol'o respond'is kun'e kaj dir'is: Ĉio'n, kio'n la Etern'ul'o dir'is, ni far'os. Kaj Moseo raport'is la vort'o'j'n de la popol'o al la Etern'ul'o. 9 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Jen Mi ven'os al vi en dens'a nub'o, por ke la popol'o aŭd'u, kiam Mi parol'os kun vi, kaj por ke ili kred'u al vi etern'e. Kaj Moseo sci'ig'is la vort'o'j'n de la popol'o al la Etern'ul'o. 10 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Ir'u al la popol'o kaj sankt'ig'u ĝi'n hodiaŭ kaj morgaŭ, kaj ili lav'u si'a'j'n vest'o'j'n. 11 Kaj ili est'u pret'a'j por la tri'a tag'o, ĉar en la tri'a tag'o la Etern'ul'o mal'supr'e'n'ir'os antaŭ la okul'o'j de la tut'a popol'o sur la mont'o'n Sin'a'j. 12 Kaj difin'u lim'o'n por la popol'o ĉirkaŭ'e, dir'ant'e: Gard'u vi'n, ke vi ne supr'e'n'ir'u sur la mont'o'n nek tuŝ'u ĝi'a'n baz'o'n; ĉiu, kiu tuŝ'os la mont'o'n, est'u mort'ig'it'a. 13 Man'o li'n ne tuŝ'u, sed per ŝton'o'j li est'u mort'ig'it'a, aŭ li est'u paf'mort'ig'it'a; ĉu tio est'os brut'o, ĉu tio est'os hom'o, li ne viv'u. Kiam ek'son'os long'a trumpet'ad'o, tiam ili pov'as supr'e'n'ir'i sur la mont'o'n. 14 Kaj Moseo mal'supr'e'n'ir'is de la mont'o al la popol'o kaj sankt'ig'is la popol'o'n, kaj ili lav'is si'a'j'n vest'o'j'n. 15 Kaj li dir'is al la popol'o: Est'u pret'a'j por la tri'a tag'o; ne al'proksim'iĝ'u al vir'in'o. 16 En la tri'a tag'o, tuj maten'e, komenc'iĝ'is tondr'o'j kaj fulm'o'j, kaj dens'a nub'o est'is super la mont'o, kaj aŭd'iĝ'is tre fort'a son'ad'o de korn'o; kaj ek'trem'is la tut'a popol'o, kiu est'is en la tend'ar'o. 17 Kaj Moseo el'ir'ig'is la popol'o'n el la tend'ar'o renkont'e al Di'o, kaj ili star'iĝ'is antaŭ la baz'o de la mont'o. 18 Kaj la mont'o Sin'a'j tut'a fum'iĝ'is kaŭz'e de tio, ke la Etern'ul'o mal'supr'e'n'ir'is sur ĝi'n en fajr'o; kaj ĝi'a fum'o lev'iĝ'ad'is kiel fum'o el forn'o, kaj la tut'a mont'o fort'e trem'is. 19 Kaj la son'ad'o de la korn'o far'iĝ'ad'is ĉiam pli kaj pli fort'a; Moseo parol'ad'is, kaj Di'o respond'ad'is al li per voĉ'o. 20 Kaj la Etern'ul'o mal'supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n Sin'a'j, sur la supr'o'n de la mont'o; kaj la Etern'ul'o vok'is Moseon sur la supr'o'n de la mont'o, kaj Moseo supr'e'n'ir'is. 21 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Ir'u mal'supr'e'n, avert'u la popol'o'n, ke ili ne trans'lim'iĝ'u per'fort'e al la Etern'ul'o, por vid'i, ĉar tiam mult'a'j el ili fal'us. 22 Eĉ la pastr'o'j, kiu'j al'proksim'iĝ'os al la Etern'ul'o, sankt'ig'u si'n, por ke la Etern'ul'o ne frakas'u ili'n. 23 Kaj Moseo dir'is al la Etern'ul'o: La popol'o ne pov'as supr'e'n'ir'i sur la mont'o'n Sin'a'j, ĉar Vi avert'is ni'n, dir'ant'e: Far'u lim'o'n ĉirkaŭ la mont'o, kaj sankt'ig'u ĝi'n. 24 Sed la Etern'ul'o dir'is al li: Ir'u mal'supr'e'n, post'e supr'e'n'ir'u vi kaj Aaron kun vi; sed la pastr'o'j kaj la popol'o ne pen'u per'fort'e supr'e'n'ir'i al la Etern'ul'o, por ke Li ne frakas'u ili'n. 25 Kaj Moseo mal'supr'e'n'ir'is al la popol'o kaj dir'is tio'n al ili.

20

1 Kaj Di'o dir'is ĉiu'j'n sekv'ant'a'j'n vort'o'j'n:

2 Mi est'as la Etern'ul'o, vi'a Di'o, kiu el'konduk'is vi'n el la land'o Egipta, el la dom'o de sklav'ec'o.

3 Ne ekzist'u ĉe vi ali'a'j di'o'j antaŭ Mi.

4 Ne far'u al vi idol'o'n, nek bild'o'n de io, kio est'as en la ĉiel'o supr'e aŭ sur la ter'o mal'supr'e aŭ en la akv'o sub la ter'o; 5 ne klin'iĝ'u antaŭ ili kaj ne serv'u ili'n; ĉar Mi, la Etern'ul'o, vi'a Di'o, est'as Di'o sever'a, kiu la mal'bon'ag'o'n de la patr'o'j pun'as sur la id'o'j en la tri'a kaj kvar'a generaci'o'j ĉe Mi'a'j mal'am'ant'o'j, 6 kaj kiu far'as favor'kor'aĵ'o'n por mil'o'j al Mi'a'j am'ant'o'j kaj al la plen'um'ant'o'j de Mi'a'j ordon'o'j.

7 Ne mal'bon'uz'u la nom'o'n de la Etern'ul'o, vi'a Di'o; ĉar la Etern'ul'o ne las'os sen'pun'a tiu'n, kiu mal'bon'uz'as Li'a'n nom'o'n.

8 Memor'u pri la tag'o sabat'a, ke vi ten'u ĝi'n sankt'a. 9 Dum ses tag'o'j labor'u kaj far'u ĉiu'j'n vi'a'j'n afer'o'j'n; 10 sed la sep'a tag'o est'as sabat'o de la Etern'ul'o, vi'a Di'o; far'u neni'a'n labor'o'n, nek vi, nek vi'a fil'o, nek vi'a fil'in'o, nek vi'a sklav'o, nek vi'a sklav'in'o, nek vi'a brut'o, nek vi'a fremd'ul'o, kiu est'as inter vi'a'j pord'eg'o'j; 11 ĉar dum ses tag'o'j la Etern'ul'o kre'is la ĉiel'o'n kaj la ter'o'n, la mar'o'n, kaj ĉio'n, kio est'as en ili, sed en la sep'a tag'o Li ripoz'is. Tial la Etern'ul'o ben'is la tag'o'n sabat'a'n kaj sankt'ig'is ĝi'n.

12 Respekt'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'n patr'in'o'n, por ke long'e daŭr'u vi'a viv'o sur la ter'o, kiu'n la Etern'ul'o, vi'a Di'o, don'as al vi.

13 Ne mort'ig'u.

14 Ne adult'u.

15 Ne ŝtel'u.

16 Ne parol'u kontraŭ vi'a proksim'ul'o mal'ver'a'n atest'o'n.

17 Ne dezir'u la dom'o'n de vi'a proksim'ul'o; ne dezir'u la edz'in'o'n de vi'a proksim'ul'o, nek li'a'n sklav'o'n, nek li'a'n sklav'in'o'n, nek li'a'n bov'o'n, nek li'a'n azen'o'n, nek i'o'n, kio aparten'as al vi'a proksim'ul'o.

18 Kaj la tut'a popol'o vid'is la tondr'o'j'n kaj la fulm'o'j'n kaj la son'ad'o'n de la korn'o kaj la fum'iĝ'ad'o'n de la mont'o; kaj la popol'o vid'is, kaj re'tir'iĝ'is kun terur'o kaj star'iĝ'is mal'proksim'e. 19 Kaj ili dir'is al Moseo: Parol'u vi kun ni, kaj ni aŭskult'os, sed Di'o ne parol'u kun ni, por ke ni ne mort'u. 20 Kaj Moseo dir'is al la popol'o: Ne tim'u; ĉar por vi'n el'prov'i ven'is Di'o, kaj por ke la tim'o antaŭ Li est'u antaŭ vi'a vizaĝ'o, por ke vi ne pek'u. 21 Kaj la popol'o star'is mal'proksim'e; sed Moseo al'proksim'iĝ'is al la mal'lum'o, kie est'is Di'o.

22 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Tiel dir'u al la Izrael'id'o'j: Vi vid'is, kiel Mi parol'is kun vi el la ĉiel'o. 23 Ne far'u antaŭ Mi di'o'j'n arĝent'a'j'n, kaj di'o'j'n or'a'j'n ne far'u al vi. 24 Altar'o'n el ter'o far'u al Mi, kaj ofer'u sur ĝi vi'a'j'n brul'ofer'o'j'n kaj pac'ofer'o'j'n, vi'a'j'n ŝaf'o'j'n kaj vi'a'j'n bov'o'j'n; sur ĉiu lok'o, kie Mi memor'ig'os Mi'a'n nom'o'n, Mi ven'os al vi kaj ben'os vi'n. 25 Kaj se vi far'os al Mi altar'o'n el ŝton'o'j, ne konstru'u ĝi'n el ŝton'o'j hak'it'a'j; ĉar se vi lev'os sur ĝi'n vi'a'n hak'il'o'n, vi ĝi'n mal'sankt'ig'os. 26 Kaj ne supr'e'n'ir'u per ŝtup'o'j al Mi'a altar'o, por ke ne mal'kovr'iĝ'u vi'a nud'ec'o antaŭ ĝi.

21

1 Kaj jen est'as la juĝ'o'j, kiu'j'n vi propon'os al ili:

2 Se vi aĉet'os sklav'o'n Hebre'o'n, li serv'u dum ses jar'o'j; sed en la sep'a li el'ir'u liber'a sen'pag'e. 3 Se li ven'is sol'a, li el'ir'u sol'a; se li est'as edz'ig'it'a, tiam li'a edz'in'o el'ir'u kun'e kun li. 4 Se li'a sinjor'o don'is al li edz'in'o'n kaj ŝi nask'is al li fil'o'j'n aŭ fil'in'o'j'n, tiam la edz'in'o kaj ŝi'a'j infan'o'j rest'u ĉe si'a sinjor'o, kaj li el'ir'u sol'a. 5 Sed se la sklav'o dir'os: Mi am'as mi'a'n sinjor'o'n, mi'a'n edz'in'o'n, kaj mi'a'j'n infan'o'j'n, mi ne vol'as liber'iĝ'i; 6 tiam li'a sinjor'o al'konduk'u li'n antaŭ la potenc'ul'o'j'n kaj star'ig'u li'n apud la pord'o aŭ apud la fost'o, kaj li'a sinjor'o tra'pik'u li'a'n orel'o'n per alen'o, kaj li est'u li'a sklav'o por ĉiam.

7 Kaj se iu vend'os si'a'n fil'in'o'n kiel sklav'in'o'n, ŝi ne el'ir'u kiel el'ir'as la sklav'o'j. 8 Se ŝi ne plaĉ'as al si'a sinjor'o, al kiu ŝi est'is for'don'it'a, tiam li don'u al ŝi la ebl'o'n el'aĉet'iĝ'i; al fremd'a popol'o ŝi'n vend'i li ne hav'as la rajt'o'n, ĉar li kondut'is ne honest'e kontraŭ ŝi. 9 Se iu trans'don'os ŝi'n al si'a fil'o, li ag'u kun ŝi laŭ la rajt'o de fil'in'o'j. 10 Se li pren'os por li ali'a'n edz'in'o'n, tiam nutr'aĵ'o, vest'o'j, kaj edz'in'a viv'o ne dev'as est'i rifuz'at'a'j al ŝi. 11 Kaj se tiu'j'n tri afer'o'j'n li ne far'os por ŝi, tiam ŝi el'ir'u sen'pag'e, sen el'aĉet'o.

12 Se iu bat'os hom'o'n kaj tiu mort'os, li est'u mort'ig'it'a. 13 Sed se li ne ag'is mal'bon'intenc'e, nur Di'o puŝ'is tiu'n sub li'a'n man'o'n, Mi difin'as al vi lok'o'n, kie'n li pov'as for'kur'i. 14 Sed se iu intenc'e mort'ig'is si'a'n proksim'ul'o'n per ruz'o, tiam eĉ de Mi'a altar'o for'pren'u li'n, ke li mort'u.

15 Kiu bat'as si'a'n patr'o'n aŭ si'a'n patr'in'o'n, tiu dev'as est'i mort'ig'it'a.

16 Kaj se iu ŝtel'as hom'o'n por vend'i li'n, aŭ oni trov'as tiu'n en li'a man'o, li dev'as est'i mort'ig'it'a.

17 Kiu mal'ben'as si'a'n patr'o'n aŭ si'a'n patr'in'o'n, tiu dev'as est'i mort'ig'it'a.

18 Se hom'o'j kverel'os, kaj unu bat'os la ali'a'n per ŝton'o aŭ per pugn'o kaj tiu ne mort'os, sed dev'os kuŝ'i en lit'o: 19 se li lev'iĝ'os kaj ir'ad'os ekster'e per apog'il'o, tiam la bat'int'o est'u sen'kulp'a; li nur kompens'u al li li'a'n mal'liber'ig'it'ec'o'n kaj zorg'u pri li'a kurac'ad'o.

20 Se iu bat'os si'a'n sklav'o'n aŭ si'a'n sklav'in'o'n per baston'o, kaj tiu mort'os sub li'a man'o, tiam oni dev'as li'n pun'i; 21 sed se tiu rest'os viv'a dum unu aŭ du tag'o'j, tiam oni ne dev'as li'n pun'i; ĉar tio est'as li'a mon'o.

22 Se vir'o'j kverel'os kaj frap'os graved'a'n vir'in'o'n, kaj ŝi abort'os, sed ne far'iĝ'os mal'feliĉ'o, tiam oni pun'u li'n per mon'pun'o, kia'n met'os sur li'n la edz'o de la vir'in'o, kaj li pag'u ĝi'n laŭ decid'o de juĝ'ant'o'j. 23 Sed se far'iĝ'os mal'feliĉ'o, tiam don'u anim'o'n pro anim'o, 24 okul'o'n pro okul'o, dent'o'n pro dent'o, man'o'n pro man'o, pied'o'n pro pied'o, 25 brul'difekt'o'n pro brul'difekt'o, vund'o'n pro vund'o, kontuz'o'n pro kontuz'o.

26 Kaj se iu bat'os okul'o'n de si'a sklav'o aŭ de si'a sklav'in'o kaj difekt'os ĝi'n, tiam li for'liber'ig'u tiu'n kompens'e pro la okul'o. 27 Kaj se li el'bat'os dent'o'n de si'a sklav'o aŭ dent'o'n de si'a sklav'in'o, li for'liber'ig'u tiu'n kompens'e pro la dent'o.

28 Se bov'o korn'o'bat'os vir'o'n aŭ vir'in'o'n kaj tiu mort'os, tiam oni ŝton'mort'ig'u la bov'o'n kaj ĝi'a viand'o ne est'u manĝ'at'a, sed la mastr'o de la bov'o rest'u sen'kulp'a. 29 Sed se la bov'o est'is korn'o'bat'em'a antaŭ'e kaj oni tio'n sci'ig'is al ĝi'a mastr'o kaj li ĝi'n ne gard'is kaj ĝi mort'ig'is vir'o'n aŭ vir'in'o'n, tiam la bov'o'n oni ŝton'mort'ig'u kaj ĝi'a'n mastr'o'n oni mort'ig'u. 30 Se oni met'os sur li'n el'aĉet'o'n, tiam li don'u pro si'a anim'o tia'n el'aĉet'a'n sum'o'n, kia est'os met'it'a sur li'n. 31 Se fil'o aŭ fil'in'o est'os korn'o'bat'it'a, oni ag'u kun li en la sam'a manier'o. 32 Se iu'n sklav'o'n aŭ sklav'in'o'n korn'o'bat'os la bov'o, tiam tri'dek sikl'o'j da mon'o dev'as est'i pag'it'a'j al ties mastr'o kaj la bov'o dev'as est'i ŝton'mort'ig'it'a.

33 Se iu mal'ferm'os kav'o'n, aŭ el'fos'os kav'o'n, kaj ne kovr'os ĝi'n, kaj fal'os tie'n bov'o aŭ azen'o, 34 tiam la mastr'o de la kav'o dev'as kompens'i per mon'o al ĝi'a mastr'o, kaj la kadavr'o aparten'u al li.

35 Se la bov'o de iu hom'o korn'o'bat'os bov'o'n de li'a proksim'ul'o tiel, ke ĝi mort'os, tiam ili vend'u la viv'a'n bov'o'n kaj divid'u inter si egal'part'e la mon'o'n pro ĝi, kaj ankaŭ la kadavr'o'n ili divid'u. 36 Sed se oni sci'is, ke la bov'o est'is korn'o'bat'em'a antaŭ'e, kaj ĝi'a mastr'o ĝi'n ne gard'is, tiam ili pag'u bov'o'n pro la bov'o, kaj la kadavr'o aparten'u al li.

22

1 Se iu ŝtel'os bov'o'n aŭ ŝaf'o'n kaj buĉ'os ĝi'n aŭ vend'os ĝi'n, tiam li pag'u kvin bov'o'j'n pro la bov'o kaj kvar ŝaf'o'j'n pro la ŝaf'o. 2 Se iu trov'os ŝtel'ant'o'n ĉe sub'fos'ad'o kaj bat'os li'n kaj tiu mort'os, tiam oni ne juĝ'u li'n pro la sang'o. 3 Sed se lum'is super li la sun'o, tiam oni juĝ'u li'n pro la sang'o. La ŝtel'int'o pag'u kompens'o'n; se li ne hav'as, tiam oni li'n vend'u pro li'a ŝtel'o. 4 Se la ŝtel'it'aĵ'o, ĉu ĝi est'as bov'o, ĉu azen'o, ĉu ŝaf'o, est'os trov'it'a en li'a'j man'o'j viv'a, tiam li kompens'u du'obl'e.

5 Se iu difekt'os kamp'o'n aŭ vin'ber'ej'o'n, las'ant'e si'a'n brut'o'n, ke ĝi difekt'u kamp'o'n de ali'ul'o, tiam li dev'as pag'i per plej'bon'aĵ'o el si'a kamp'o kaj per plej'bon'aĵ'o el si'a vin'ber'ej'o.

6 Se el'ir'os fajr'o kaj traf'os dorn'o'j'n kaj eksterm'os garb'o'j'n aŭ star'ant'a'n gren'o'n aŭ kamp'o'n, tiam tiu kompens'u, kiu kaŭz'is la brul'o'n.

7 Se iu don'os al si'a proksim'ul'o mon'o'n aŭ uz'at'aĵ'o'j'n, por konserv'i, kaj ili est'os ŝtel'it'a'j el la dom'o de tiu hom'o, tiam, se la ŝtel'int'o est'os trov'it'a, li kompens'u du'obl'e. 8 Se la ŝtel'int'o ne est'os trov'it'a, tiam la mastr'o de la dom'o ven'u al la potenc'ul'o'j, kaj ĵur'u, ke li ne etend'is si'a'n man'o'n sur la aparten'aĵ'o'n de si'a proksim'ul'o. 9 Pri ĉiu mal'just'aĵ'o, ĉu ĝi est'os pri bov'o, ĉu pri azen'o, ĉu pri ŝaf'o, ĉu pri vest'o, pri ĉiu perd'it'aĵ'o, pri kiu iu dir'os, ke ĝi est'as li'a, la afer'o de ambaŭ dev'as est'i prezent'it'a al la potenc'ul'o'j; kiu'n la potenc'ul'o'j trov'os kulp'a, tiu kompens'u du'obl'e al si'a proksim'ul'o.

10 Se iu don'os al si'a proksim'ul'o azen'o'n aŭ bov'o'n aŭ ŝaf'o'n aŭ ali'a'n brut'o'n, por konserv'i, kaj ĝi mort'os aŭ est'os difekt'it'a aŭ for'kapt'it'a, kaj neni'u tio'n vid'os, 11 tiam ĵur'o antaŭ la Etern'ul'o est'u inter ili, ke li ne etend'is si'a'n man'o'n sur la aparten'aĵ'o'n de si'a proksim'ul'o, kaj ĝi'a mastr'o ĝi'n pren'os kaj li ne kompens'os. 12 Sed se oni ĝi'n ŝtel'os de li, tiam li dev'as kompens'i al ĝi'a mastr'o. 13 Se ĝi est'os dis'ŝir'it'a, li prezent'u atest'o'n, kaj la dis'ŝir'it'aĵ'o'n li ne kompens'os.

14 Se iu ĝi'n pren'os prunt'e de si'a proksim'ul'o, kaj ĝi est'os difekt'it'a aŭ mort'os dum for'est'o de si'a mastr'o, tiam li dev'as kompens'i. 15 Se ĝi'a mastr'o est'is apud ĝi, tiam li ne dev'as kompens'i. Se ĝi est'is dung'it'a, li perd'is si'a'n dung'o'mon'o'n.

16 Se iu for'log'os virg'ul'in'o'n, kiu ne est'as fianĉ'in'ig'it'a, kaj kuŝ'os kun ŝi, tiam li don'u al ŝi dot'o'n kaj pren'u ŝi'n al si kiel edz'in'o'n. 17 Se ŝi'a patr'o ne vol'os don'i ŝi'n al li, tiam li pag'u tiom da mon'o, kiom virg'ul'in'o'j ordinar'e ricev'as dot'e.

18 Sorĉ'ist'in'o'n ne las'u viv'i.

19 Ĉiu, kiu kuŝ'is kun brut'o, est'u mort'ig'it'a.

20 Kiu al'port'as ofer'o'j'n al di'o'j, krom al la Etern'ul'o sol'e, tiu est'u eksterm'it'a. 21 Fremd'ul'o'n ne ofend'u, nek prem'u li'n; ĉar fremd'ul'o'j vi est'is en la land'o Egipta. 22 Vidv'in'o'n kaj orf'o'n ne prem'u. 23 Se vi ili'n prem'os kaj ili kri'os al Mi, tiam Mi aŭd'os ili'a'n kri'o'n; 24 kaj ek'flam'os Mi'a koler'o, kaj Mi mort'ig'os vi'n per glav'o, kaj vi'a'j edz'in'o'j est'os vidv'in'o'j kaj vi'a'j infan'o'j est'os orf'o'j.

25 Se vi prunt'e'don'os mon'o'n al iu el Mi'a popol'o, al iu mal'riĉ'ul'o apud vi, ne est'u por li prem'ant'o, ne met'u sur li'n procent'o'j'n. 26 Se vi pren'os de vi'a proksim'ul'o vest'o'n kiel garanti'aĵ'o'n, tiam antaŭ la sub'ir'o de la sun'o re'don'u ĝi'n al li; 27 ĉar ĝi est'as li'a sol'a kovr'o, ĝi est'as la vest'o por li'a korp'o; en kio li dorm'os? kaj kiam li kri'os al Mi, Mi aŭd'os, ĉar Mi est'as favor'kor'a.

28 Potenc'ul'o'j'n ne mal'ben'u, kaj estr'o'n de vi'a popol'o ne insult'u. 29 Vi'a'n abund'o'n kaj suk'o'n ne re'ten'u; la unu'e'nask'it'o'n el vi'a'j fil'o'j vi dev'as don'i al Mi. 30 Tiel sam'e ag'u kun vi'a bov'o kaj vi'a ŝaf'o; sep tag'o'j'n ĝi rest'u kun si'a patr'in'o, en la ok'a tag'o don'u ĝi'n al Mi. 31 Est'u por Mi sankt'a'j hom'o'j; kaj viand'o'n, dis'ŝir'it'a'n sur la kamp'o, ne manĝ'u; al hund'o ĵet'u ĝi'n.

23

1 Ne dis'vast'ig'u mal'ver'a'n fam'o'n; ne kun'ig'u vi'a'n man'o'n kun mal'virt'ul'o, por est'i atest'ant'o de mal'bon'ag'o. 2 Ne sekv'u la amas'o'n por mal'bon'aĵ'o'j; kaj en juĝ'o ne klin'iĝ'u al la opini'o de la pli'mult'o, por de'klin'iĝ'i de la ver'o. 3 Ankaŭ mal'riĉ'ul'o'n ne favor'u en li'a juĝ'a afer'o.

4 Se vi renkont'os bov'o'n de vi'a mal'amik'o aŭ li'a'n azen'o'n erar'vag'ant'a'n, re'konduk'u ĝi'n al li. 5 Se vi vid'os, ke azen'o de vi'a mal'amik'o fal'is sub si'a ŝarĝ'o, ne for'las'u ĝi'n, sed al'port'u help'o'n kun'e kun li.

6 Ne for'klin'u la rajt'o'n de vi'a mal'riĉ'ul'o en li'a juĝ'a afer'o. 7 De mensog'aĵ'o mal'proksim'iĝ'u, kaj sen'kulp'ul'o'n kaj virt'ul'o'n ne mort'ig'u; ĉar Mi ne prav'ig'os mal'just'ul'o'n. 8 Donac'o'j'n ne akcept'u; ĉar donac'o'j blind'ig'as vid'ant'o'j'n kaj mal'ĝust'ig'as la afer'o'j'n de virt'ul'o'j. 9 Fremd'ul'o'n ne prem'u; vi kon'as ja la anim'o'n de fremd'ul'o, ĉar fremd'ul'o'j vi est'is en la land'o Egipta.

10 Dum ses jar'o'j pri'sem'u vi'a'n ter'o'n kaj rikolt'u ĝi'a'j'n produkt'aĵ'o'j'n; 11 sed en la sep'a jar'o ripoz'ig'u ĝi'n kaj ne tuŝ'u ĝi'n, por ke manĝ'u la mal'riĉ'ul'o'j el vi'a popol'o, kaj la rest'aĵ'o'n manĝ'u la best'o'j de la kamp'o. Tiel sam'e ag'u kun vi'a vin'ber'ej'o kaj kun vi'a oliv'arb'ej'o. 12 Dum ses tag'o'j far'u vi'a'j'n labor'o'j'n, kaj en la sep'a tag'o fest'u, por ke ripoz'u vi'a bov'o kaj vi'a azen'o kaj por ke re'freŝ'iĝ'u la fil'o de vi'a sklav'in'o kaj la fremd'ul'o. 13 Kaj ĉio'n, kio'n Mi dir'is al vi, observ'u; kaj la nom'o'n de ali'a'j di'o'j ne cit'u, ĝi ne est'u aŭd'at'a el vi'a buŝ'o.

14 Tri foj'o'j'n fest'u al Mi dum la jar'o. 15 La fest'o'n de la mac'o'j observ'u; dum sep tag'o'j manĝ'u mac'o'j'n, kiel Mi ordon'is al vi, en la difin'it'a temp'o en la monat'o Abib (ĉar en tiu temp'o vi el'ir'is el Egipt'uj'o); kaj oni ne aper'u antaŭ Mi kun mal'plen'a'j man'o'j; 16 ankaŭ la fest'o'n de la rikolt'o de la unu'a'j frukt'o'j de vi'a labor'o, de tio, kio'n vi sem'os sur la kamp'o; kaj la fest'o'n de kolekt'o en la fin'o de la jar'o, kiam vi kolekt'os vi'a'j'n labor'frukt'o'j'n el la kamp'o. 17 Tri foj'o'j'n ĉiu'jar'e aper'u ĉiu'j vi'a'j vir'seks'ul'o'j antaŭ la Sinjor'o, la Etern'ul'o.

18 Ne verŝ'u sur ferment'aĵ'o'n la sang'o'n de Mi'a ofer'o; kaj la gras'o de Mi'a fest'ofer'o ne rest'u ĝis maten'o. 19 La komenc'aĵ'o'n de la unu'a'j frukt'o'j de vi'a ter'o al'port'u en la dom'o'n de la Etern'ul'o, vi'a Di'o. Ne kuir'u kapr'id'o'n en la lakt'o de ĝi'a patr'in'o.

20 Jen Mi send'as anĝel'o'n antaŭ vi, por gard'i vi'n sur la voj'o, kaj por ven'ig'i vi'n al la lok'o, kiu'n Mi pret'ig'is. 21 Gard'u vi'n antaŭ li'a vizaĝ'o kaj aŭskult'u li'a'n voĉ'o'n; ne incit'u li'n, ĉar li ne pardon'os vi'a'n pek'o'n; ĉar Mi'a nom'o est'as en li. 22 Sed se vi aŭskult'os li'a'n voĉ'o'n, kaj far'os ĉio'n, kio'n Mi dir'os, tiam Mi mal'amik'os kontraŭ vi'a'j mal'amik'o'j kaj prem'os vi'a'j'n prem'ant'o'j'n. 23 Kiam Mi'a anĝel'o ir'os antaŭ vi, kaj Mi ven'ig'os vi'n al la Amorid'o'j, la Ĥetid'o'j, la Periz'id'o'j, la Kanaan'id'o'j, la Ĥividoj, kaj la Jebusidoj, kaj Mi ili'n eksterm'os: 24 ne ador'u ili'a'j'n di'o'j'n kaj ne serv'u ili'n, kaj ne ag'u kiel ili ag'as, sed frakas'u ili'n kaj detru'u ili'a'j'n statu'o'j'n. 25 Kaj serv'u la Etern'ul'o'n, vi'a'n Di'o'n, kaj Li ben'os vi'a'n pan'o'n kaj vi'a'n akv'o'n; kaj Mi for'ig'os mal'san'o'n el vi'a mez'o. 26 Ne est'os sen'infan'a nek sen'nask'a en vi'a land'o; la nombr'o'n de vi'a'j tag'o'j Mi far'os plen'a. 27 Mi'a'n terur'o'n Mi send'os antaŭ vi, kaj Mi konfuz'os ĉiu'n popol'o'n, al kiu vi ven'os, kaj ĉiu'j'n vi'a'j'n mal'amik'o'j'n Mi turn'os al vi dors'e. 28 Kaj Mi send'os krabr'o'j'n antaŭ vi, kaj ili for'pel'os la Ĥividojn kaj la Kanaan'id'o'j'n kaj la Ĥetid'o'j'n de antaŭ vi. 29 Mi ne for'pel'os ili'n de antaŭ vi en unu jar'o, por ke la ter'o ne far'iĝ'u sen'hom'a kaj por ke ne mult'iĝ'u kontraŭ vi la best'o'j de la kamp'o. 30 Iom post iom Mi for'pel'os ili'n de antaŭ vi, ĝis vi mult'iĝ'os kaj posed'os la land'o'n. 31 Kaj Mi far'os vi'a'j'n lim'o'j'n de la Ruĝ'a Mar'o ĝis la Mar'o Filiŝt'a, kaj de la dezert'o ĝis la River'o; ĉar Mi trans'don'os en vi'a'j'n man'o'j'n la loĝ'ant'o'j'n de la land'o, kaj vi for'pel'os ili'n de antaŭ vi. 32 Ne far'u inter'lig'o'n kun ili nek kun ili'a'j di'o'j. 33 Ili ne loĝ'u en vi'a land'o, por ke ili ne pek'ig'u vi'n kontraŭ Mi; se vi serv'os ili'a'j'n di'o'j'n, tio far'iĝ'os kapt'il'o por vi.

24

1 Kaj al Moseo Li dir'is: Supr'e'n'ir'u al la Etern'ul'o, vi kaj Aaron, Nadab kaj Abihu, kaj sep'dek el la ĉef'o'j de Izrael, kaj far'u ador'o'n de mal'proksim'e. 2 Kaj Moseo sol'a al'proksim'iĝ'u al la Etern'ul'o; sed ili ne al'proksim'iĝ'u, kaj la popol'o ne supr'e'n'ir'u kun li. 3 Kaj Moseo ven'is kaj rakont'is al la popol'o ĉiu'j'n vort'o'j'n de la Etern'ul'o kaj ĉiu'j'n leĝ'o'j'n. Kaj la tut'a popol'o respond'is per unu voĉ'o, kaj ili dir'is: Ĉio'n, kio'n dir'is la Etern'ul'o, ni far'os. 4 Kaj Moseo skrib'is ĉiu'j'n vort'o'j'n de la Etern'ul'o, kaj li lev'iĝ'is fru'e maten'e kaj konstru'is altar'o'n sub la mont'o kaj dek du kolon'o'j'n laŭ la dek du trib'o'j de Izrael. 5 Kaj li send'is jun'ul'o'j'n el la Izrael'id'o'j, kaj ili al'port'is brul'ofer'o'j'n kaj buĉ'is pac'ofer'o'j'n al la Etern'ul'o, bov'id'o'j'n. 6 Moseo pren'is du'on'o'n de la sang'o kaj en'verŝ'is en pelv'o'j'n, kaj du'on'o'n de la sang'o li ŝpruc'ig'is sur la altar'o'n. 7 Kaj li pren'is la libr'o'n de la inter'lig'o kaj laŭt'leg'is ĝi'n al la popol'o, kaj ili dir'is: Ĉio'n, kio'n dir'is la Etern'ul'o, ni far'os kaj obe'os. 8 Kaj Moseo pren'is la sang'o'n kaj ŝpruc'ig'is sur la popol'o'n, kaj dir'is: Jen est'as sang'o de la inter'lig'o, kiu'n la Etern'ul'o far'is kun vi pri ĉiu'j tiu'j vort'o'j. 9 Kaj supr'e'n'ir'is Moseo kaj Aaron, Nadab kaj Abihu, kaj sep'dek el la ĉef'o'j de Izrael. 10 Kaj ili vid'is la Di'o'n de Izrael; kaj sub Li'a'j pied'o'j est'is io, kiel far'it'aĵ'o el bril'ant'a safir'o, kaj kiel la ĉiel'o mem, kiam ĝi est'as klar'a. 11 Li ne etend'is Si'a'n man'o'n kontraŭ la ĉef'o'j'n de Izrael; kaj ili vid'is Di'o'n, kaj manĝ'is kaj trink'is.

12 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Supr'e'n'ir'u al Mi sur la mont'o'n kaj est'u tie; kaj Mi don'os al vi ŝton'a'j'n tabel'o'j'n, kaj la instru'o'n kaj ordon'o'j'n, kiu'j'n Mi skrib'is, por instru'i ili'n. 13 Kaj lev'iĝ'is Moseo kaj li'a serv'ant'o Josuo, kaj Moseo supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n de Di'o. 14 Kaj al la ĉef'o'j li dir'is: Rest'u ĉi tie, ĝis ni re'ven'os al vi; kaj jen Aaron kaj Ĥur est'as kun vi; kiu hav'as i'a'n afer'o'n, tiu ven'u al ili. 15 Kaj Moseo supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n, kaj nub'o kovr'is la mont'o'n. 16 Kaj la majest'o de la Etern'ul'o loĝ'is sur la mont'o Sin'a'j, kaj la nub'o ĝi'n kovr'is dum ses tag'o'j; kaj Li vok'is Moseon en la sep'a tag'o el intern'e de la nub'o. 17 Kaj la aspekt'o de la majest'o de la Etern'ul'o est'is kiel fajr'o flam'ant'a sur la supr'o de la mont'o antaŭ la okul'o'j de la Izrael'id'o'j. 18 Kaj Moseo en'ir'is en la mez'o'n de la nub'o, kaj supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n; kaj Moseo est'is sur la mont'o dum kvar'dek tag'o'j kaj kvar'dek nokt'o'j.

25

1 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 2 Dir'u al la Izrael'id'o'j, ke ili al'port'u por Mi ofer'don'o'n; de ĉiu hom'o, kies kor'o dezir'os don'i, pren'u la ofer'don'o'n por Mi. 3 Kaj jen est'as la ofer'don'o, kiu'n vi pren'os de ili: or'o kaj arĝent'o kaj kupr'o, 4 kaj blu'a teks'aĵ'o kaj purpur'a kaj ruĝ'a, kaj bisin'o kaj kapr'a lan'o, 5 kaj vir'ŝaf'a'j fel'o'j ruĝ'e kolor'ig'it'a'j kaj antilop'a'j fel'o'j, kaj akaci'a lign'o, 6 ole'o por lum'ig'ad'o, arom'aĵ'o'j por la sankt'a ole'o kaj por la bon'odor'a'j incens'o'j, 7 ŝton'o'j oniks'a'j kaj ŝton'o'j en'kadr'ig'ebl'a'j por la efod'o kaj por la sur'brust'aĵ'o. 8 Kaj ili far'u por Mi sankt'ej'o'n, por ke Mi loĝ'u inter ili. 9 Laŭ ĉio, kiel Mi montr'os al vi la bild'o'n de la Loĝ'ej'o kaj la bild'o'n de ĉiu'j ĝi'a'j objekt'o'j, tiel far'u.

10 Kaj ili far'u kest'o'n el akaci'a lign'o; du uln'o'j kaj du'on'o est'u ĝi'a long'o, kaj unu uln'o kaj du'on'o ĝi'a larĝ'o, kaj unu uln'o kaj du'on'o ĝi'a alt'o. 11 Kaj teg'u ĝi'n per pur'a or'o, intern'e kaj ekster'e teg'u ĝi'n, kaj far'u sur ĝi or'a'n kron'o'n ĉirkaŭ'e. 12 Kaj fand'u por ĝi kvar or'a'j'n ring'o'j'n, kaj al'fortik'ig'u ili'n sur ĝi'a'j kvar angul'o'j: du ring'o'j'n sur unu ĝi'a flank'o kaj du ring'o'j'n sur ĝi'a ali'a flank'o. 13 Kaj far'u stang'o'j'n el akaci'a lign'o kaj teg'u ili'n per or'o. 14 Kaj met'u la stang'o'j'n en la ring'o'j'n sur la flank'o'j de la kest'o, por port'i la kest'o'n per ili. 15 En la ring'o'j de la kest'o dev'as est'i la stang'o'j; ili ne est'u pren'at'a'j for de ĝi. 16 Kaj en la kest'o'n en'met'u la Atest'o'n, kiu'n Mi don'os al vi. 17 Kaj far'u ferm'o'plat'o'n el pur'a or'o; du uln'o'j kaj du'on'o est'u ĝi'a long'o, kaj unu uln'o kaj du'on'o ĝi'a larĝ'o. 18 Kaj far'u du kerub'o'j'n el or'o; per forĝ'a labor'o far'u ili'n ĉe la du rand'o'j de la ferm'o'plat'o. 19 Far'u unu kerub'o'n ĉe unu flank'o kaj unu kerub'o'n ĉe la ali'a flank'o; el'star'ant'a'j el la ferm'o'plat'o far'u la kerub'o'j'n, sur ĝi'a'j du flank'o'j. 20 Kaj la kerub'o'j est'u etend'ant'a'j si'a'j'n flug'il'o'j'n supr'e'n, kovr'ant'e per si'a'j flug'il'o'j la ferm'o'plat'o'n, kaj ili'a'j vizaĝ'o'j est'u unu kontraŭ la ali'a; al la ferm'o'plat'o est'u turn'it'a'j la vizaĝ'o'j de la kerub'o'j. 21 Kaj met'u la ferm'o'plat'o'n sur la kest'o'n supr'e, kaj en la kest'o'n met'u la atest'o'n, kiu'n Mi don'os al vi. 22 Kaj Mi aper'ad'os al vi tie, kaj Mi parol'ad'os kun vi super la ferm'o'plat'o, el inter la du kerub'o'j, kiu'j est'os super la kest'o de atest'o, pri ĉio, kio'n Mi ordon'os al vi por la Izrael'id'o'j.

23 Kaj far'u tabl'o'n el akaci'a lign'o; du uln'o'j est'u ĝi'a long'o, kaj unu uln'o ĝi'a larĝ'o, kaj unu uln'o kaj du'on'o ĝi'a alt'o. 24 Kaj teg'u ĝi'n per pur'a or'o, kaj far'u al ĝi or'a'n kron'o'n ĉirkaŭ'e. 25 Kaj far'u ĉirkaŭ ĝi man'larĝ'a'n listel'o'n, kaj far'u or'a'n kron'o'n ĉirkaŭ la listel'o. 26 Kaj far'u por ĝi kvar or'a'j'n ring'o'j'n, kaj al'fortik'ig'u la ring'o'j'n en la kvar angul'o'j, ĉe ĝi'a'j kvar pied'o'j. 27 Apud la listel'o est'u la ring'o'j, kiel ing'o'j por stang'o'j, por port'i la tabl'o'n. 28 Kaj far'u la stang'o'j'n el akaci'a lign'o, kaj teg'u ili'n per or'o, ke per ili oni port'u la tabl'o'n. 29 Kaj far'u ĝi'a'j'n plad'o'j'n kaj ĝi'a'j'n kuler'o'j'n, kaj ĝi'a'j'n kalik'o'j'n kaj ĝi'a'j'n kruĉ'o'j'n, per kiu'j oni verŝ'os; el pur'a or'o far'u ili'n. 30 Kaj met'u sur la tabl'o'n pan'o'n de propon'o antaŭ Mi ĉiam.

31 Kaj far'u kandelabr'o'n el pur'a or'o, per forĝ'a labor'o est'u far'it'a la kandelabr'o; ĝi'a trunk'o kaj ĝi'a'j branĉ'o'j, ĝi'a'j kalik'o'j, ĝi'a'j kap'et'o'j, kaj ĝi'a'j flor'o'j el'star'u el ĝi. 32 Kaj ses branĉ'o'j dev'as el'star'i el ĝi'a'j flank'o'j: tri branĉ'o'j de la kandelabr'o el unu flank'o, kaj tri branĉ'o'j de la kandelabr'o el la ali'a flank'o; 33 tri migdal'form'a'j kalik'o'j, kap'et'o, kaj flor'o, sur unu branĉ'o, kaj tri migdal'form'a'j kalik'o'j, kap'et'o, kaj flor'o, sur la ali'a branĉ'o; tiel sur la ses branĉ'o'j, kiu'j el'star'as el la kandelabr'o. 34 Kaj sur la kandelabr'o est'u kvar migdal'form'a'j kalik'o'j kun kap'et'o'j kaj flor'o'j. 35 Kaj kap'et'o sub unu par'o da branĉ'o'j, kap'et'o sub la du'a par'o da branĉ'o'j, kaj kap'et'o sub la tri'a par'o da branĉ'o'j; tiel por la ses branĉ'o'j, kiu'j el'star'as el la kandelabr'o. 36 La kap'et'o'j kaj branĉ'o'j dev'as el'star'i el ĝi; ĉio dev'as est'i unu forĝ'it'a tut'aĵ'o el pur'a or'o. 37 Kaj far'u por ĝi sep lucern'o'j'n; kaj star'ig'u sur ĝi ĝi'a'j'n lucern'o'j'n, ke ili lum'u sur ĝi'a'n antaŭ'a'n flank'o'n. 38 Kaj ĝi'a'j pren'il'o'j kaj cindr'uj'o'j est'u el pur'a or'o. 39 El kikar'o da pur'a or'o oni far'u ĝi'n kaj ĉiu'j'n tiu'j'n aparten'aĵ'o'j'n. 40 Kaj rigard'u kaj far'u laŭ ili'a model'o, kiu est'is montr'it'a al vi sur la mont'o.

26

1 La tabernakl'o'n far'u el dek tapiŝ'o'j el tord'it'a bisin'o, kaj el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o; kerub'o'j'n art'ist'e labor'it'a'j'n far'u sur ili. 2 La long'o de ĉiu tapiŝ'o est'u du'dek ok uln'o'j, kaj la larĝ'o de ĉiu tapiŝ'o est'u kvar uln'o'j; unu mezur'o est'u por ĉiu'j tapiŝ'o'j. 3 Kvin tapiŝ'o'j est'u kun'ig'it'a'j unu kun la ali'a, kaj la kvin ceter'a'j tapiŝ'o'j est'u ankaŭ kun'ig'it'a'j unu kun la ali'a. 4 Kaj far'u maŝ'o'j'n el blu'a teks'aĵ'o sur la rand'o de unu tapiŝ'o, sur la rand'o de la kun'iĝ'o, kaj tiel sam'e far'u sur la rand'o de la ekstrem'a tapiŝ'o, sur la du'a rand'o de kun'iĝ'o. 5 Kvin'dek maŝ'o'j'n far'u sur unu tapiŝ'o, kaj kvin'dek maŝ'o'j'n far'u sur la rand'o de tiu tapiŝ'o, sur kiu est'as la du'a flank'o de la kun'iĝ'o; la maŝ'o'j dev'as est'i reciprok'e aranĝ'it'a'j unu kontraŭ ali'a. 6 Kaj far'u kvin'dek or'a'j'n hok'et'o'j'n, kaj kun'ig'u la tapiŝ'o'j'n unu kun la ali'a per la hok'et'o'j, por ke la tabernakl'o far'iĝ'u unu tut'aĵ'o. 7 Kaj far'u tapiŝ'o'j'n el kapr'a lan'o kiel kovr'o'n super la tabernakl'o; dek unu tia'j'n tapiŝ'o'j'n far'u. 8 La long'o de ĉiu tapiŝ'o est'u tri'dek uln'o'j, kaj la larĝ'o de ĉiu tapiŝ'o est'u kvar uln'o'j; unu mezur'o est'u por la dek unu tapiŝ'o'j. 9 Kaj kun'ig'u kvin tapiŝ'o'j'n apart'e kaj ses tapiŝ'o'j'n apart'e, kaj la ses'a'n tapiŝ'o'n fald'u du'ig'e antaŭ la tabernakl'o. 10 Kaj far'u kvin'dek maŝ'o'j'n sur la rand'o de la ekstrem'a tapiŝ'o, sur la rand'o de la kun'iĝ'o, kaj kvin'dek maŝ'o'j'n sur la rand'o de la du'a kun'iĝ'a tapiŝ'o. 11 Kaj far'u kvin'dek kupr'a'j'n hok'et'o'j'n, kaj met'u la hok'et'o'j'n en la maŝ'o'j'n, por ke vi kun'ig'u la tend'o'n kaj ĝi est'u unu tut'aĵ'o. 12 Kaj el la super'flu'a pend'ant'a part'o de la tapiŝ'o'j de la kovr'o, du'on'o de la super'flu'a tapiŝ'a part'o super'pend'u super la mal'antaŭ'a flank'o de la tabernakl'o. 13 Kaj po unu uln'o ĉiu'flank'e el la super'flu'a long'o de la tapiŝ'o'j super'pend'u super ambaŭ flank'o'j de la tabernakl'o, por kovr'i ĝi'n. 14 Kaj far'u kovr'o'n por la tend'o el ruĝ'a'j vir'ŝaf'a'j fel'o'j kaj ankoraŭ kovr'o'n el antilop'a'j fel'o'j supr'e.

15 Kaj far'u star'ant'a'j'n tabul'o'j'n por la tabernakl'o el akaci'a lign'o. 16 Dek uln'o'j est'u la long'o de ĉiu tabul'o, kaj unu uln'o kaj du'on'o la larĝ'o de ĉiu tabul'o. 17 Du pivot'o'j est'u ĉe ĉiu tabul'o, al'ĝust'ig'it'a'j unu al la ali'a; tiel far'u ĉe ĉiu'j tabul'o'j de la tabernakl'o. 18 Kaj far'u la tabul'o'j'n por la tabernakl'o: du'dek tabul'o'j star'u sur la flank'o sud'a. 19 Kaj kvar'dek arĝent'a'j'n baz'o'j'n far'u sub la du'dek tabul'o'j: du baz'o'j'n sub ĉiu tabul'o, por ĝi'a'j du pivot'o'j. 20 Kaj sur la du'a flank'o de la tabernakl'o, sur la flank'o nord'a, est'u du'dek tabul'o'j, 21 kaj kvar'dek arĝent'a'j baz'o'j por ili, po du baz'o'j sub ĉiu tabul'o. 22 Kaj sur la mal'antaŭ'a flank'o de la tabernakl'o, okcident'e, far'u ses tabul'o'j'n. 23 Kaj du tabul'o'j'n far'u en la angul'o'j de la tabernakl'o sur la mal'antaŭ'a flank'o. 24 Ili est'u kun'ig'it'a'j mal'supr'e kaj kun'ig'it'a'j supr'e per unu ring'o; tiel ĝi est'u kun ili ambaŭ; por ambaŭ angul'o'j ili est'u. 25 Tiel est'u ok tabul'o'j, kaj ĉe ili dek ses arĝent'a'j baz'o'j, po du baz'o'j sub ĉiu tabul'o. 26 Kaj far'u rigl'il'o'j'n el akaci'a lign'o, kvin por la tabul'o'j de unu flank'o de la tabernakl'o, 27 kaj kvin rigl'il'o'j'n por la tabul'o'j de la du'a flank'o de la tabernakl'o, kaj kvin rigl'il'o'j'n por la tabul'o'j de la mal'antaŭ'a flank'o de la tabernakl'o, okcident'e. 28 Kaj la mez'a rigl'il'o mez'e de la tabul'o'j ŝov'iĝ'u de unu fin'o ĝis la ali'a. 29 Kaj la tabul'o'j'n teg'u per or'o, kaj ili'a'j'n ring'o'j'n, ing'o'j'n por la rigl'il'o'j, far'u el or'o, kaj la rigl'il'o'j'n teg'u per or'o. 30 Star'ig'u la tabernakl'o'n laŭ ĝi'a model'o, kiu est'is montr'it'a al vi sur la mont'o.

31 Kaj far'u kurten'o'n el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o, kaj el tord'it'a bisin'o; art'ist'e labor'it'a'j kerub'o'j est'u far'it'a'j sur ĝi. 32 Kaj pend'ig'u ĝi'n sur kvar akaci'a'j kolon'o'j, teg'it'a'j per or'o kaj hav'ant'a'j or'a'j'n hok'o'j'n kaj arĝent'a'j'n baz'o'j'n. 33 Kaj pend'ig'u la kurten'o'n sub la hok'o'j, kaj en'port'u tie'n intern'e'n de la kurten'o la kest'o'n de atest'o; kaj la kurten'o far'u por vi apart'ig'o'n inter la sankt'ej'o kaj la plej'sankt'ej'o. 34 Kaj met'u la ferm'o'plat'o'n sur la kest'o'n de atest'o en la plej'sankt'ej'o. 35 Kaj star'ig'u la tabl'o'n ekster la kurten'o, kaj la kandelabr'o'n kontraŭ la tabl'o, en la sud'a part'o de la tabernakl'o; la tabl'o'n star'ig'u en la nord'a part'o. 36 Kaj far'u kovr'o'tuk'o'n por la pord'o de la tabernakl'o, el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o, kaj el tord'it'a bisin'o, kun brod'aĵ'o'j; 37 kaj far'u por la kovr'o'tuk'o kvin kolon'o'j'n el akaci'a lign'o, kaj teg'u ili'n per or'o, kaj ili'a'j hok'et'o'j est'u el or'o; kaj fand'u por ili kvin kupr'a'j'n baz'o'j'n.

27

1 Kaj far'u la altar'o'n el akaci'a lign'o, hav'ant'a'n la long'o'n de kvin uln'o'j kaj la larĝ'o'n de kvin uln'o'j; kvar'angul'a est'u la altar'o; kaj ĝi'a alt'o est'u tri uln'o'j. 2 Kaj far'u ĝi'a'j'n korn'o'j'n sur ĝi'a'j kvar angul'o'j; el ĝi el'star'u ĝi'a'j korn'o'j; kaj teg'u ĝi'n per kupr'o. 3 Kaj far'u por ĝi pot'o'j'n por ĝi'a cindr'o kaj ŝovel'il'o'j'n kaj kalik'o'j'n kaj fork'o'j'n kaj karb'uj'o'j'n; ĉiu'j'n ĝi'a'j'n vaz'o'j'n far'u el kupr'o. 4 Kaj far'u por ĝi krad'o'n en form'o de kupr'a ret'o, kaj far'u sur la ret'o kvar kupr'a'j'n ring'o'j'n sur ĝi'a'j kvar angul'o'j. 5 Kaj met'u ĝi'n sub la kornic'o'n de la altar'o, mal'supr'e'n, tiel, ke la ret'o ating'u ĝis la mez'o de la altar'o. 6 Kaj far'u stang'o'j'n por la altar'o, stang'o'j'n el akaci'a lign'o, kaj teg'u ili'n per kupr'o. 7 Kaj met'u ĝi'a'j'n stang'o'j'n en ring'o'j'n, tiel, ke la stang'o'j est'u ĉe ambaŭ flank'o'j de la altar'o, kiam oni ĝi'n port'os. 8 Intern'e mal'plen'a far'u ĝi'n el tabul'o'j; kiel est'is montr'it'e al vi sur la mont'o, tiel oni far'u.

9 Kaj far'u kort'o'n por la tabernakl'o; sur la flank'o sud'a est'u kurten'o'j por la kort'o, el tord'it'a bisin'o; unu flank'o hav'u la long'o'n de cent uln'o'j; 10 kaj ĝi'a'j du'dek kolon'o'j kaj ili'a'j du'dek baz'o'j est'u el kupr'o; la hok'o'j de la kolon'o'j kaj ili'a'j lig'il'o'j est'u el arĝent'o. 11 Tiel sam'e ankaŭ sur la nord'a flank'o laŭ'long'e est'u kurten'o'j, hav'ant'a'j la long'o'n de cent uln'o'j; kaj du'dek kolon'o'j, kaj por ili du'dek baz'o'j el kupr'o; la hok'o'j de la kolon'o'j kaj ili'a'j lig'il'o'j est'u el arĝent'o. 12 Sed laŭ'larĝ'e de la kort'o, sur la flank'o okcident'a, est'u kurten'o'j, hav'ant'a'j la long'o'n de kvin'dek uln'o'j; dek kolon'o'j, kaj por ili dek baz'o'j. 13 Kaj laŭ'larĝ'e de la kort'o, sur la flank'o orient'a, est'u kurten'o'j, hav'ant'a'j la long'o'n de kvin'dek uln'o'j. 14 Kaj kurten'o'j, hav'ant'a'j la long'o'n de dek kvin uln'o'j, est'u por unu later'o; ankaŭ tri kolon'o'j, kaj por ili tri baz'o'j. 15 Kaj por la du'a later'o est'u kurten'o'j, hav'ant'a'j la long'o'n de dek kvin uln'o'j; ankaŭ tri kolon'o'j, kaj por ili tri baz'o'j. 16 Kaj por la pord'eg'o de la kort'o est'u kovr'o'tuk'o, hav'ant'a la long'o'n de du'dek uln'o'j, el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o, kaj el tord'it'a bisin'o, kun brod'aĵ'o'j; kvar kolon'o'j, kaj por ili kvar baz'o'j. 17 Ĉiu'j kolon'o'j ĉirkaŭ la kort'o hav'u lig'il'o'j'n el arĝent'o, hok'o'j'n el arĝent'o, kaj baz'o'j'n el kupr'o. 18 La long'o de la kort'o est'u cent uln'o'j, la larĝ'o ĉie kvin'dek, kaj la alt'o kvin uln'o'j; ĉio est'u far'it'a el tord'it'a bisin'o, kaj la baz'o'j est'u el kupr'o. 19 Ĉiu'j vaz'o'j de la tabernakl'o, por ĉiu'j serv'o'j, kaj ĉiu'j ĝi'a'j najl'o'j kaj ĉiu'j najl'o'j de la kort'o, est'u el kupr'o.

20 Kaj vi ordon'u al la Izrael'id'o'j, ke ili al'port'u al vi ole'o'n oliv'a'n, pur'a'n, pist'it'a'n, por lum'ig'ad'o, por ke lucern'o brul'u ĉiam. 21 En la tabernakl'o de kun'ven'o, ekster'e de la kurten'o, kiu pend'as antaŭ la atest'o, aranĝ'ad'u ĝi'n Aaron kaj li'a'j fil'o'j de vesper'o ĝis maten'o antaŭ la Etern'ul'o. Tio est'u etern'a leĝ'o en la generaci'o'j de la Izrael'id'o'j.

28

1 Kaj vi al'proksim'ig'u al vi vi'a'n frat'o'n Aaron kaj li'a'j'n fil'o'j'n kun li el inter la Izrael'id'o'j, por ke li est'u Mi'a pastr'o: Aaron, kaj Nadab, Abihu, Eleazar, kaj Itamar, la fil'o'j de Aaron. 2 Kaj far'u sankt'a'j'n vest'o'j'n por vi'a frat'o Aaron, por honor'o kaj ornam'o. 3 Kaj dir'u al ĉiu'j, kiu'j hav'as saĝ'a'n kor'o'n kaj kiu'j'n Mi plen'ig'is per spirit'o de saĝ'o, ke ili far'u por Aaron vest'o'j'n, por sankt'ig'i li'n, ke li est'u Mi'a pastr'o. 4 Kaj jen est'as la vest'o'j, kiu'j'n ili dev'as far'i: sur'brust'aĵ'o, efod'o, tunik'o, ĥiton'o teks'it'a, cidar'o, kaj zon'o. Kaj ili far'u sankt'a'j'n vest'o'j'n por vi'a frat'o Aaron kaj por li'a'j fil'o'j, ke li est'u Mi'a pastr'o. 5 Kaj ili pren'u or'o'n, kaj blu'a'n, purpur'a'n, kaj ruĝ'a'n teks'aĵ'o'n, kaj bisin'o'n.

6 Kaj ili far'u la efod'o'n el or'o, el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o, kaj el tord'it'a bisin'o, en art'ist'a manier'o. 7 Du sur'ŝultr'aĵ'o'j'n kun'ig'ant'a'j'n ĝi hav'u sur si'a'j du fin'o'j, por ke ĝi est'u lig'it'a. 8 Kaj la ĉirkaŭ'lig'ant'a zon'o sur ĝi est'u la sam'a labor'aĵ'o, kiel ĝi'a kontinu'aĵ'o, el or'o, el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o, kaj el tord'it'a bisin'o. 9 Kaj pren'u du oniks'a'j'n ŝton'o'j'n, kaj gravur'u sur ili la nom'o'j'n de la fil'o'j de Izrael: 10 ses el ili'a'j nom'o'j sur unu ŝton'o kaj la ses ceter'a'j'n nom'o'j'n sur la du'a ŝton'o, laŭ la ord'o de ili'a nask'iĝ'o. 11 Per labor'o de gravur'ist'o'j, kiel sigel'il'a gravur'ad'o, gravur'ig'u sur la du ŝton'o'j la nom'o'j'n de la fil'o'j de Izrael; far'u ili'n ĉirkaŭ'at'a'j per kadr'et'o'j el or'o. 12 Kaj met'u la du ŝton'o'j'n sur la sur'ŝultr'aĵ'o'j'n de la efod'o, kiel ŝton'o'j'n de memor'o pri la fil'o'j de Izrael; kaj Aaron port'u ili'a'j'n nom'o'j'n antaŭ la Etern'ul'o sur si'a'j du sur'ŝultr'aĵ'o'j por memor'o.

13 Kaj far'u kadr'et'o'j'n el or'o; 14 kaj du ĉen'et'o'j'n el pur'a or'o; far'u ili'n kun'iĝ'ant'a'j per si'a'j fin'o'j, plekt'it'a'j; kaj al'fortik'ig'u la plekt'it'a'j'n ĉen'et'o'j'n al la kadr'et'o'j. 15 Kaj far'u juĝ'a'n sur'brust'aĵ'o'n per art'ist'a labor'o; simil'e al la labor'o de la efod'o far'u ĝi'n; el or'o, el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o, kaj el tord'it'a bisin'o far'u ĝi'n. 16 Kvar'angul'a ĝi est'u kaj du'obl'a; man'streĉ'o est'u ĝi'a long'o, kaj man'streĉ'o ĝi'a larĝ'o. 17 Kaj en'met'u en ĝi'n en'met'aĵ'o'n el ŝton'o'j en kvar vic'o'j. La ŝton'o'j de vic'o: ruben'o, topaz'o, kaj smerald'o est'u la unu'a vic'o; 18 kaj la du'a vic'o: hiacint'o, safir'o, kaj jaspis'o; 19 kaj la tri'a vic'o: liguri'o, agat'o, kaj ametist'o; 20 kaj la kvar'a vic'o: krizolit'o, kaj oniks'o, kaj beril'o. En or'a'j kadr'et'o'j ili est'u laŭ si'a'j vic'o'j. 21 Kaj la ŝton'o'j est'u laŭ la nom'o'j de la fil'o'j de Izrael; dek du, laŭ ili'a'j nom'o'j, gravur'it'a'j sigel'il'e, ĉiu kun si'a nom'o, por la dek du trib'o'j. 22 Kaj far'u al la sur'brust'aĵ'o plekt'it'a'j'n ĉen'et'o'j'n, kun'iĝ'ant'a'j'n per si'a'j fin'o'j, el pur'a or'o. 23 Kaj far'u por la sur'brust'aĵ'o du or'a'j'n ring'o'j'n, kaj al'fortik'ig'u la du ring'o'j'n al la du fin'o'j de la sur'brust'aĵ'o. 24 Kaj met'u la du or'a'j'n plekt'it'a'j'n ĉen'et'o'j'n en la du ring'o'j'n ĉe la fin'o'j de la sur'brust'aĵ'o. 25 Kaj la du fin'o'j'n de la du plekt'it'a'j ĉen'et'o'j en'fortik'ig'u en la du kadr'et'o'j'n, kaj al'fortik'ig'u ili'n al la sur'ŝultr'aĵ'o'j de la efod'o sur la antaŭ'a flank'o. 26 Kaj far'u du or'a'j'n ring'o'j'n, kaj al'fortik'ig'u ili'n al la du ali'a'j fin'o'j de la sur'brust'aĵ'o, sur intern'a ĝi'a rand'o, direkt'it'a al la efod'o. 27 Kaj far'u du or'a'j'n ring'o'j'n, kaj al'fortik'ig'u ili'n al la du sur'ŝultr'aĵ'o'j de la efod'o mal'supr'e, sur la antaŭ'a flank'o, ĉe ĝi'a kun'iĝ'o, super la zon'o de la efod'o. 28 Kaj oni al'lig'u la sur'brust'aĵ'o'n per ĝi'a'j ring'o'j al la ring'o'j de la efod'o per laĉ'o el blu'a ŝtof'o, por ke ĝi est'u super la zon'o de la efod'o kaj por ke la sur'brust'aĵ'o ne for'ŝov'iĝ'u de sur la efod'o. 29 Kaj Aaron port'u la nom'o'j'n de la fil'o'j de Izrael sur la juĝ'a sur'brust'aĵ'o sur si'a kor'o, kiam li en'ir'os en la sankt'ej'o'n, por ĉiam'a memor'o antaŭ la Etern'ul'o. 30 Kaj met'u sur la juĝ'a'n sur'brust'aĵ'o'n la sign'o'j'n de lum'o kaj la sign'o'j'n de just'o, por ke ili est'u sur la kor'o de Aaron, kiam li en'ir'os antaŭ la Etern'ul'o'n; kaj Aaron ĉiam port'u la juĝ'o'n de la fil'o'j de Izrael sur si'a kor'o antaŭ la Etern'ul'o.

31 Kaj far'u la tunik'o'n de la efod'o tut'a'n el blu'a teks'aĵ'o. 32 La apertur'o por la kap'o est'u en ĝi'a mez'o; ĉirkaŭ la apertur'o est'u teks'it'a border'o, kiel ĉe apertur'o de ŝild'o, por ke ĝi ne dis'ŝir'iĝ'u. 33 Sur ĝi'a mal'supr'a rand'o far'u granat'o'j'n el blu'a, purpur'a, kaj ruĝ'a teks'aĵ'o, ĉirkaŭ'e sur ĝi'a mal'supr'a rand'o, kaj inter ili ĉirkaŭ'e or'a'j'n tint'il'o'j'n. 34 Or'a tint'il'o kaj granat'o, or'a tint'il'o kaj granat'o est'u ĉirkaŭ'e sur la mal'supr'a rand'o de la tunik'o. 35 Ĝi est'u sur Aaron dum li'a serv'ad'o; por ke oni aŭd'u son'o'n de li, kiam li en'ir'os en la sankt'ej'o'n antaŭ la Etern'ul'o'n kaj kiam li el'ir'os, kaj por ke li ne mort'u.

36 Kaj far'u tabul'et'o'n el pur'a or'o, kaj gravur'u sur ĝi en sigel'il'a manier'o: Sankt'a Al La Etern'ul'o. 37 Kaj al'fortik'ig'u ĝi'n per laĉ'o el blu'a ŝtof'o, ke ĝi est'u sur la cidar'o; sur la antaŭ'a flank'o de la cidar'o ĝi dev'as est'i. 38 Ĝi est'u sur la frunt'o de Aaron; kaj Aaron port'ad'os la pek'o'n kontraŭ la sankt'aĵ'o'j, kiu'j'n sankt'ig'os la Izrael'id'o'j en ĉiu'j si'a'j sankt'a'j don'o'j; kaj ĝi est'os sur li'a frunt'o ĉiam, por ke la Etern'ul'o ili'n favor'u. 39 Kaj teks'u la ĥiton'o'n el bisin'o, kaj far'u la cidar'o'n el bisin'o, kaj far'u brod'it'a'n zon'o'n. 40 Kaj por la fil'o'j de Aaron far'u ĥiton'o'j'n, kaj far'u por ili zon'o'j'n, kaj mitr'o'j'n far'u por ili, por honor'o kaj ornam'o. 41 Kaj vest'u per ili vi'a'n frat'o'n Aaron kaj li'a'j'n fil'o'j'n kun'e kun li; kaj sankt'ole'u ili'n kaj konsekr'u ili'n kaj sankt'ig'u ili'n, por ke ili est'u pastr'o'j al Mi. 42 Kaj far'u por ili lin'a'j'n pantalon'o'j'n, por kovr'i la nud'ec'o'n de ili'a karn'o; de la lumb'o ĝis la femur'o'j ili est'u. 43 Kaj ili est'u sur Aaron kaj sur li'a'j fil'o'j, kiam ili en'ir'os en la tabernakl'o'n de kun'ven'o, aŭ kiam ili al'proksim'iĝ'os al la altar'o, por serv'i en la sankt'ej'o; por ke ili ne far'u pek'o'n kaj ne mort'u. Etern'a leĝ'o ĝi est'u por li kaj por li'a id'ar'o post li.

29

1 Kaj jen est'as tio, kio'n vi dev'as far'i al ili, por sankt'ig'i ili'n, ke ili est'u pastr'o'j al Mi: pren'u unu vir'bov'id'o'n kaj du vir'ŝaf'o'j'n sen'difekt'a'j'n; 2 kaj mac'a'n pan'o'n, kaj mac'a'j'n kuk'o'j'n, miks'it'a'j'n kun ole'o, kaj mac'a'j'n flan'o'j'n, ŝmir'it'a'j'n per ole'o; el delikat'a tritik'a farun'o far'u ili'n. 3 Kaj met'u ili'n en unu korb'o'n, kaj ven'ig'u ili'n en la korb'o, kaj ankaŭ la bov'id'o'n kaj la du vir'ŝaf'o'j'n. 4 Kaj Aaronon kaj li'a'j'n fil'o'j'n al'ven'ig'u al la pord'o de la tabernakl'o de kun'ven'o, kaj lav'u ili'n per akv'o. 5 Kaj pren'u la vest'o'j'n, kaj met'u sur Aaronon la ĥiton'o'n kaj la tunik'o'n de la efod'o kaj la efod'o'n kaj la sur'brust'aĵ'o'n, kaj zon'u li'n per la zon'o de la efod'o. 6 Kaj met'u la cidar'o'n sur li'a'n kap'o'n, kaj met'u la sankt'a'n kron'o'n sur la cidar'o'n. 7 Kaj pren'u la ole'o'n de sankt'ole'ad'o, kaj verŝ'u sur li'a'n kap'o'n kaj sankt'ole'u li'n. 8 Kaj li'a'j'n fil'o'j'n al'ven'ig'u, kaj vest'u ili'n per la ĥiton'o'j. 9 Kaj zon'u ili'n per zon'o, Aaronon kaj li'a'j'n fil'o'j'n, kaj al'lig'u sur ili mitr'o'j'n, por ke al ili aparten'u la pastr'ec'o laŭ etern'a leĝ'o; kaj konsekr'u Aaronon kaj li'a'j'n fil'o'j'n. 10 Kaj al'ven'ig'u la bov'id'o'n antaŭ la tabernakl'o'n de kun'ven'o, kaj Aaron kaj li'a'j fil'o'j met'u si'a'j'n man'o'j'n sur la kap'o'n de la bov'id'o. 11 Kaj buĉ'u la bov'id'o'n antaŭ la Etern'ul'o, ĉe la pord'o de la tabernakl'o de kun'ven'o. 12 Kaj pren'u iom el la sang'o de la bov'id'o kaj met'u per vi'a'j fingr'o'j sur la korn'o'j'n de la altar'o, kaj la tut'a'n ceter'a'n sang'o'n el'verŝ'u ĉe la baz'o de la altar'o. 13 Kaj pren'u la tut'a'n seb'o'n, kiu kovr'as la intern'aĵ'o'n, kaj la ret'o'n de la hepat'o, kaj la du ren'o'j'n, kaj la seb'o'n, kiu est'as sur ili, kaj incens'e brul'ig'u ili'n sur la altar'o. 14 Kaj la karn'o'n de la bov'id'o kaj ĝi'a'n fel'o'n kaj ĝi'a'n mal'pur'aĵ'o'n for'brul'ig'u per fajr'o ekster la tend'ar'o; ĝi est'as pek'ofer'o. 15 Kaj unu vir'ŝaf'o'n pren'u, kaj Aaron kaj li'a'j fil'o'j met'u si'a'j'n man'o'j'n sur la kap'o'n de la vir'ŝaf'o. 16 Kaj buĉ'u la vir'ŝaf'o'n, kaj pren'u ĝi'a'n sang'o'n kaj asperg'u la altar'o'n ĉirkaŭ'e. 17 Kaj la vir'ŝaf'o'n dis'hak'u en part'o'j'n, kaj lav'u ĝi'a'n intern'aĵ'o'n kaj ĝi'a'j'n krur'o'j'n, kaj met'u ili'n sur ĝi'a'j'n part'o'j'n kaj sur ĝi'a'n kap'o'n. 18 Kaj for'brul'ig'u la tut'a'n vir'ŝaf'o'n sur la altar'o; ĝi est'as brul'ofer'o por la Etern'ul'o; agrabl'a odor'aĵ'o, fajr'ofer'o por la Etern'ul'o ĝi est'as. 19 Kaj pren'u la du'a'n vir'ŝaf'o'n, kaj Aaron kaj li'a'j fil'o'j met'u si'a'j'n man'o'j'n sur la kap'o'n de la vir'ŝaf'o. 20 Kaj buĉ'u la vir'ŝaf'o'n, kaj pren'u iom el ĝi'a sang'o kaj met'u sur la mal'supr'a'n rand'o'n de la dekstr'a orel'o de Aaron kaj sur la mal'supr'a'n rand'o'n de la dekstr'a orel'o de li'a'j fil'o'j kaj sur la dik'a'n fingr'o'n de ili'a dekstr'a man'o kaj sur la dik'a'n fingr'o'n de ili'a dekstr'a pied'o; kaj asperg'u per la sang'o la altar'o'n ĉirkaŭ'e. 21 Kaj pren'u el la sang'o, kiu est'os sur la altar'o, kaj sankt'a'n ole'o'n, kaj asperg'u Aaronon kaj li'a'j'n vest'o'j'n kaj li'a'j'n fil'o'j'n kaj la vest'o'j'n de li'a'j fil'o'j kun'e kun li; kaj sankt'iĝ'os li kaj li'a'j vest'o'j kaj li'a'j fil'o'j kaj la vest'o'j de li'a'j fil'o'j kun'e kun li. 22 Kaj pren'u de la vir'ŝaf'o la seb'o'n kaj la vost'o'n, kaj la seb'o'n, kiu kovr'as la intern'aĵ'o'n, kaj la ret'o'n de la hepat'o, kaj la du ren'o'j'n, kaj la seb'o'n, kiu est'as sur ili, kaj la dekstr'a'n femur'o'n, ĉar tio est'as vir'ŝaf'o de konsekr'ad'o; 23 kaj unu bul'o'n da pan'o kaj unu kuk'o'n kun ole'o kaj unu flan'o'n, el la korb'o kun mac'o'j, kiu star'as antaŭ la Etern'ul'o; 24 kaj met'u ĉio'n sur la man'o'j'n de Aaron kaj sur la man'o'j'n de li'a'j fil'o'j, kaj sku'u tio'n kiel sku'ofer'o'n antaŭ la Etern'ul'o. 25 Kaj pren'u tio'n el ili'a'j man'o'j, kaj for'brul'ig'u ĝi'n sur la altar'o kun'e kun la brul'ofer'o, kiel agrabl'a'n odor'aĵ'o'n antaŭ la Etern'ul'o; ĝi est'as fajr'ofer'o por la Etern'ul'o. 26 Kaj pren'u la brust'aĵ'o'n de la vir'ŝaf'o de konsekr'ad'o de Aaron, kaj sku'u ĝi'n kiel sku'ofer'o'n antaŭ la Etern'ul'o; kaj tio est'os vi'a part'o. 27 Kaj sankt'ig'u la brust'aĵ'o'n de sku'ad'o kaj la femur'o'n de lev'ad'o, kiu'j est'is sku'it'a'j kaj lev'it'a'j el la vir'ŝaf'o de konsekr'ad'o de Aaron kaj de li'a'j fil'o'j; 28 kaj tio est'u por Aaron kaj por li'a'j fil'o'j por'ĉiam'a destin'it'aĵ'o de la Izrael'id'o'j; ĉar ĝi est'as lev'ofer'o, kaj lev'ofer'o ĝi est'u de la Izrael'id'o'j, el ili'a'j pac'ofer'o'j ili'a lev'ofer'o al la Etern'ul'o. 29 Kaj la sankt'a'j vest'o'j de Aaron est'u por li'a'j fil'o'j post li, por ke ili est'u sankt'ole'at'a'j en ili kaj por ke ili est'u konsekr'at'a'j en ili. 30 Dum sep tag'o'j port'u ili'n sur si tiu el li'a'j fil'o'j, kiu est'os pastr'o anstataŭ li, kaj kiu ven'os en la tabernakl'o'n de kun'ven'o, por serv'i en la sankt'ej'o. 31 Kaj la vir'ŝaf'o'n de konsekr'ad'o pren'u, kaj kuir'u ĝi'a'n viand'o'n sur sankt'a lok'o. 32 Kaj Aaron kaj li'a'j fil'o'j manĝ'u la viand'o'n de la vir'ŝaf'o, kaj la pan'o'n, kiu est'as en la korb'o, ĉe la pord'o de la tabernakl'o de kun'ven'o. 33 Kaj ili tio'n manĝ'u, ĉar per tio ili pur'iĝ'is, por ke ili est'u konsekr'it'a'j kaj por ke ili est'u sankt'ig'it'a'j. Laik'o tio'n ne manĝ'u, ĉar tio est'as sankt'a. 34 Se el la viand'o de konsekr'ad'o kaj el la pan'o rest'os iom ĝis la maten'o, tiam for'brul'ig'u la rest'aĵ'o'n per fajr'o; ĝi ne est'u manĝ'at'a, ĉar ĝi est'as sankt'a. 35 Kaj ag'u kun Aaron kaj kun li'a'j fil'o'j tiel, kiel Mi ĉio'n ordon'is al vi; dum sep tag'o'j konsekr'u ili'n. 36 Kaj pro'pek'a'n bov'id'o'n ofer'u ĉiu'tag'e por sen'pek'iĝ'o; kaj sen'pek'ig'u la altar'o'n, ofer'ant'e sur ĝi, kaj ole'u ĝi'n, por ĝi'n sankt'ig'i. 37 Dum sep tag'o'j sen'pek'ig'u la altar'o'n kaj sankt'ig'u ĝi'n; kaj la altar'o far'iĝ'u plej'sankt'aĵ'o; ĉio, kio ek'tuŝ'os la altar'o'n, far'iĝ'os sankt'a.

38 Jen tio, kio'n vi met'os sur la altar'o'n: du jar'aĝ'a'j'n ŝaf'id'o'j'n ĉiu'tag'e, ĉiam; 39 unu ŝaf'id'o'n ofer'u maten'e, kaj la du'a'n ŝaf'id'o'n ofer'u ĉirkaŭ la vesper'o; 40 kaj por unu ŝaf'id'o dek'on'o'n de ef'o da delikat'a farun'o, miks'it'a kun kvar'on'o de hin'o da el'pist'it'a ole'o, kaj kvar'on'o'n de hin'o da vin'o por verŝ'ofer'i. 41 La du'a'n ŝaf'id'o'n ofer'u ĉirkaŭ la vesper'o; far'u kun ĝi kiel kun la maten'a don'ofer'o kaj verŝ'ofer'o, ke ĝi est'u agrabl'a odor'aĵ'o, fajr'ofer'o por la Etern'ul'o, 42 ĉiam'a brul'ofer'o en vi'a'j generaci'o'j ĉe la pord'o de la tabernakl'o de kun'ven'o antaŭ la Etern'ul'o, kie Mi aper'ad'os antaŭ vi, por parol'i tie kun vi. 43 Kaj Mi aper'ad'os tie antaŭ la Izrael'id'o'j, kaj la lok'o sankt'iĝ'os per Mi'a glor'o. 44 Kaj Mi sankt'ig'os la tabernakl'o'n de kun'ven'o kaj la altar'o'n; kaj Aaronon kaj li'a'j'n fil'o'j'n Mi sankt'ig'os, por ke ili est'u Mi'a'j pastr'o'j. 45 Kaj Mi loĝ'os inter la Izrael'id'o'j, kaj Mi est'os por ili Di'o. 46 Kaj ili sci'u, ke Mi est'as la Etern'ul'o, ili'a Di'o, kiu el'ir'ig'is ili'n el la land'o Egipta, por ke Mi loĝ'u inter ili, Mi, la Etern'ul'o, ili'a Di'o.

30

1 Kaj far'u altar'o'n, por fum'ig'i incens'o'n; el akaci'a lign'o far'u ĝi'n. 2 Unu uln'o est'u ĝi'a long'o, kaj unu uln'o ĝi'a larĝ'o; ĝi est'u kvar'angul'a; kaj du uln'o'j est'u ĝi'a alt'o; korn'o'j el'star'u el ĝi. 3 Kaj teg'u ĝi'n per pur'a or'o, ĝi'a'n supr'a'n plat'o'n kaj ĝi'a'j'n flank'o'j'n ĉirkaŭ'e kaj ĝi'a'j'n korn'o'j'n; kaj far'u al ĝi or'a'n kron'o'n ĉirkaŭ'e. 4 Kaj du or'a'j'n ring'o'j'n far'u al ĝi sub ĝi'a kron'o, sur ĝi'a'j du later'o'j; sur du flank'o'j far'u ili'n; kaj ili est'u ing'o'j por stang'o'j, per kiu'j oni port'u ĝi'n. 5 Kaj far'u la stang'o'j'n el akaci'a lign'o, kaj teg'u ili'n per or'o. 6 Kaj star'ig'u ĝi'n antaŭ la kurten'o, kiu est'as antaŭ la kest'o de atest'o, kontraŭ la ferm'o'plat'o de la kest'o de atest'o, kie Mi aper'ad'os al vi. 7 Kaj Aaron incens'ad'u sur ĝi arom'a'n incens'o'n; ĉiu'maten'e, kiam li ord'ig'os la lucern'o'j'n, li incens'u. 8 Kaj kiam Aaron ek'brul'ig'os la lucern'o'j'n ĉirkaŭ vesper'o, li incens'u; ĝi est'u ĉiam'a incens'ad'o antaŭ la Etern'ul'o en vi'a'j generaci'o'j. 9 Ne al'port'u sur ĝi incens'o'n ali'a'n, nek brul'ofer'o'n nek don'ofer'o'n, kaj verŝ'ofer'o'n ne verŝ'u sur ĝi'n. 10 Kaj ĉio'pardon'a'n ofer'o'n Aaron al'port'os sur ĝi'a'j korn'o'j unu foj'o'n en la jar'o; el la sang'o de la ĉio'pardon'a pek'ofer'o unu foj'o'n en jar'o li al'port'u sur ĝi ĉio'pardon'a'n ofer'o'n en vi'a'j generaci'o'j; tio est'os plej grand'a sankt'aĵ'o antaŭ la Etern'ul'o.

11 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 12 Kiam vi kalkul'os la kap'o'j'n de la Izrael'id'o'j, tiam ĉiu don'u liber'ig'a'n pag'o'n por si'a anim'o al la Etern'ul'o, kiam ili est'os kalkul'at'a'j; kaj tiam ne est'os inter ili epidemi'o dum la kalkul'ad'o. 13 Jen kio'n dev'as don'i ĉiu, kiu pas'as la kalkul'o'n: du'on'o'n de sikl'o laŭ la grand'ec'o de la sankt'a sikl'o (sikl'o en'hav'as du'dek ger'o'j'n); du'on'o de sikl'o est'u ofer'don'o por la Etern'ul'o. 14 Ĉiu, kiu pas'as la kalkul'o'n, de la aĝ'o de du'dek jar'o'j kaj pli, dev'as don'i la ofer'don'o'n al la Etern'ul'o. 15 La riĉ'ul'o ne don'u pli kaj la mal'riĉ'ul'o ne don'u mal'pli ol du'on'o'n de sikl'o, don'ant'e la ofer'don'o'n por la Etern'ul'o, por liber'ig'i vi'a'j'n anim'o'j'n. 16 Kaj pren'u la mon'o'n de la liber'ig'o de la Izrael'id'o'j kaj uz'u ĝi'n por la serv'ad'o en la tabernakl'o de kun'ven'o, kaj tio est'os por la Izrael'id'o'j kiel memor'ig'aĵ'o antaŭ la Etern'ul'o, por liber'ig'i vi'a'j'n anim'o'j'n.

17 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 18 Far'u kupr'a'n lav'uj'o'n kun kupr'a piedestal'o, por lav'ad'o; kaj star'ig'u ĝi'n inter la tabernakl'o de kun'ven'o kaj la altar'o, kaj en'verŝ'u tie'n akv'o'n. 19 Kaj Aaron kaj li'a'j fil'o'j lav'u per ĝi si'a'j'n man'o'j'n kaj pied'o'j'n: 20 kiam ili ir'os en la tabernakl'o'n de kun'ven'o, ili lav'u si'n per akv'o, por ke ili ne mort'u; aŭ kiam ili al'proksim'iĝ'os al la altar'o, por serv'i, por incens'i fajr'ofer'o'n al la Etern'ul'o, 21 ili lav'u si'a'j'n man'o'j'n kaj pied'o'j'n, por ke ili ne mort'u; kaj tio est'u por ili leĝ'o etern'a, por li kaj por li'a id'ar'o en ili'a'j generaci'o'j.

22 Plu'e la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 23 Pren'u al vi plej bon'a'j'n arom'aĵ'o'j'n: da bon'odor'a mirh'o kvin'cent sikl'o'j'n, kaj da arom'a cinam'o du'on'o'n de tio, du'cent kvin'dek, kaj da arom'a kan'o du'cent kvin'dek, 24 kaj da kasi'o kvin'cent sikl'o'j'n laŭ la mezur'o de la sankt'a sikl'o, kaj da oliv'ole'o unu hin'o'n. 25 Kaj far'u el tio ole'o'n por sankt'ole'ad'o, kun'met'it'a'n ŝmir'aĵ'o'n laŭ la art'o de la ŝmir'aĵ'ist'o; ĝi est'u ole'o por sankt'ole'ad'o. 26 Kaj sankt'ole'u per ĝi la tabernakl'o'n de kun'ven'o kaj la kest'o'n de atest'o, 27 kaj la tabl'o'n kaj ĉiu'j'n ĝi'a'j'n aparten'aĵ'o'j'n, kaj la kandelabr'o'n kaj ĝi'a'j'n aparten'aĵ'o'j'n, kaj la altar'o'n de incens'ad'o, 28 kaj la altar'o'n de brul'ofer'o'j kaj ĉiu'j'n ĝi'a'j'n aparten'aĵ'o'j'n, kaj la lav'uj'o'n kaj ĝi'a'n piedestal'o'n. 29 Kaj sankt'ig'u ili'n, ke ili far'iĝ'u plej'sankt'aĵ'o; ĉiu, kiu ek'tuŝ'os ili'n, sankt'iĝ'os. 30 Kaj Aaronon kaj li'a'j'n fil'o'j'n sankt'ole'u, kaj sankt'ig'u ili'n, ke ili est'u Mi'a'j pastr'o'j. 31 Kaj al la Izrael'id'o'j dir'u jen'e: Tio est'u por Mi ole'o de sankt'ole'ad'o en vi'a'j generaci'o'j. 32 Sur hom'a'n karn'o'n ĝi ne est'u verŝ'at'a, kaj laŭ ĝi'a konsist'o ne far'u i'o'n simil'a'n; ĝi est'as sankt'a, ĝi est'u sankt'a por vi. 33 Se iu konsist'ig'os i'o'n simil'a'n kaj ŝmir'os per ĝi laik'o'n, li eksterm'iĝ'u el si'a popol'o.

34 Kaj la Etern'ul'o dir'is al Moseo: Pren'u al vi arom'aĵ'o'n: balzam'o'n kaj stakt'o'n kaj galban'o'n bon'odor'a'n kaj pur'a'n oliban'o'n, po egal'a'j part'o'j el ĉio; 35 kaj far'u el tio incens'aĵ'o'n kun'met'it'a'n laŭ la art'o de la ŝmir'aĵ'ist'o, bon'e frot'miks'it'a'n, pur'a'n, sankt'a'n. 36 Kaj pist'u el tio subtil'a'n pulvor'o'n, kaj met'u iom el ĝi antaŭ la kest'o'n de atest'o en la tabernakl'o de kun'ven'o, kie Mi aper'ad'os al vi; plej'sankt'aĵ'o ĝi est'u por vi. 37 Kaj laŭ la incens'aĵ'o, kiu'n vi far'os, ne far'u al vi ali'a'n simil'a'n; sankt'a ĝi est'u al vi por la Etern'ul'o. 38 Se iu far'os i'o'n simil'a'n, por odor'ig'i per ĝi, li eksterm'iĝ'os el si'a popol'o.

31

1 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 2 Jen, Mi vok'is per la nom'o Becalel'o'n, fil'o'n de Ur'i, fil'o de Ĥur, el la trib'o de Jehuda; 3 kaj Mi plen'ig'is li'n per Di'a spirit'o, per saĝ'o kaj prudent'o kaj sci'o kaj ĉia art'o, 4 por pri'pens'i ide'o'j'n, por labor'i el or'o kaj el arĝent'o kaj el kupr'o, 5 kaj por ĉiz'i ŝton'o'j'n por en'kadr'ig'o, kaj por ĉiz'i lign'o'n, por far'i ĉi'a'n labor'o'n. 6 Kaj jen Mi don'is al li kiel help'ant'o'n Oholiabon, fil'o'n de Aĥisamaĥ, el la trib'o de Da'n; kaj en la kor'o'n de ĉiu kompetent'ul'o Mi en'met'is saĝ'o'n, por ke ili far'u ĉio'n, kio'n Mi ordon'is al vi: 7 la tabernakl'o'n de kun'ven'o kaj la kest'o'n de atest'o kaj la ferm'o'plat'o'n sur ĝi kaj ĉiu'j'n aparten'aĵ'o'j'n de la tabernakl'o, 8 kaj la tabl'o'n kaj ĝi'a'j'n aparten'aĵ'o'j'n kaj la pur'a'n kandelabr'o'n kaj ĉiu'j'n ĝi'a'j'n aparten'aĵ'o'j'n kaj la altar'o'n de incens'ad'o, 9 kaj la altar'o'n de brul'ofer'o'j kaj ĉiu'j'n ĝi'a'j'n aparten'aĵ'o'j'n kaj la lav'uj'o'n kaj ĝi'a'n piedestal'o'n, 10 kaj la ofic'a'j'n vest'o'j'n kaj la sankt'a'j'n vest'o'j'n por la pastr'o Aaron kaj la pastr'a'j'n vest'o'j'n de li'a'j fil'o'j, 11 kaj la sankt'a'n ole'o'n kaj la arom'a'n incens'aĵ'o'n por la sankt'ej'o; ĉio'n konform'e al tio, kiel Mi ordon'is al vi, ili far'os.

12 Kaj la Etern'ul'o ek'parol'is al Moseo, dir'ant'e: 13 Dir'u al la Izrael'id'o'j jen'e: Nepr'e observ'u Mi'a'j'n sabat'o'j'n; ĉar tio est'as sign'o inter Mi kaj vi en vi'a'j generaci'o'j, por ke vi sci'u, ke Mi est'as la Etern'ul'o, kiu vi'n sankt'ig'as. 14 Kaj observ'u la sabat'o'n, ĉar ĝi est'as sankt'a por vi; kiu ĝi'n mal'sankt'ig'os, tiu mort'u; ĉar se iu far'os en ĝi labor'o'n, tiu anim'o eksterm'iĝ'u el la mez'o de si'a popol'o. 15 Dum ses tag'o'j oni far'u labor'o'n, sed la sep'a'n tag'o'n est'as sabat'o de ripoz'o, sankt'a por la Etern'ul'o; ĉiu, kiu far'os labor'o'n en la tag'o sabat'a, est'u mort'ig'it'a. 16 Kaj la Izrael'id'o'j observ'u la sabat'o'n, por far'i la sabat'o'n en si'a'j generaci'o'j etern'a inter'lig'o. 17 Inter Mi kaj la Izrael'id'o'j ĝi est'u sign'o por ĉiam; ĉar dum ses tag'o'j la Etern'ul'o far'is la ĉiel'o'n kaj la ter'o'n, sed en la sep'a tag'o Li ĉes'is kaj ripoz'is.